บทที่ 257 ประโยชน์ทั้งสามประการ

"หัวหน้า จะคุยกับพวกมันทำไม ให้เวลาพวกมันหน่อย ถ้าหมดเวลาแล้วพวกมันไม่ยอมเอาของที่พวกเราพอใจออกมา พวกเราก็เอาตัวคนนี้ไปมอบตัว แลกกับการอภัยโทษ เสียหายอย่างมากก็แค่ครั้งนี้ไม่ได้เงิน" J ได้ยินอีกฝ่ายพูดแบบนั้น ก็รีบเอ่ยขึ้นมาทันที

"พวกเราต้องรู้ก่อนว่าเป้าหมายเป็นใคร" หมายเลข 8 ก็พูดขึ้นมาบ้าง

หัวหน้าทีมโบกมือ "ไม่ต้องรีบ ดูก่อนว่าอีกฝ่ายเป็นใคร บางตัวตนพวกเราไม่มีทางมอบตัวแลกการอภัยโทษได้หรอก"

พอได้ยินดังนั้น หลายคนก็พยักหน้า บางคนมีสถานะละเอียดอ่อนมาก แค่ติดต่อด้วยก็แย่แล้ว ถ้าให้มีคนรู้เข้า สุดท้ายตายก็ตายอย่างอนาถ

หยางป๋อยังไม่เข้าใจกลเม็ดในนั้น เลยพยายามไม่พูดอะไร แค่ทำท่าเย็นชาเป็นมือปราบก็พอแล้ว

หยางป๋อก็อยากรู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร รู้แค่ว่าเป็นสมาชิกขององค์กรฮุยจิ่น เขาก็เริ่มคิดหาวิธีในหัวแล้ว

ไอ้พวกหมานี่ต้องจับมันมาเป็นๆ แล้วส่งให้ทางการของสหภาพแน่ๆ

เมื่อกี้หยางป๋อฉวยโอกาสดึงผมของเจ้าอ้วนไป๋มาอีกเส้นด้วย

เดี๋ยวค่อยเอาตัวตนของเจ้าอ้วนไป๋ไปทำอะไรสักหน่อย หรือไม่ก็ไปตามหาหัวหน้าของพวกมัน

เจ้าอ้วนไป๋คนนี้พลังแข็งแกร่งมาก แต่น่าเสียดายที่เจอเขาเข้า เมื่อกี้หยางป๋อใช้แรงบู๊ล้วนๆ

แน่นอนว่าอาจจะเป็นเพราะเจ้าอ้วนไป๋ประมาทด้วยก็ได้ ยังไงพวกทหารรับจ้างก็เป็นคนที่ฝ่ายตัวเองเชิญมา แถมระยะห่างใกล้เกินไป ทำให้ไม่ทันได้ออกแรงเต็มที่

เจ้าอ้วนไป๋ถูกคนตบหน้าปลุกให้ตื่น มีทหารรับจ้างสองสามคนล้อมเฝ้าอยู่ เจ้าอ้วนไป๋ไม่ได้กลัวพวกทหารรับจ้างหรอก แต่กลัวหยางป๋อมากกว่า

ตัวเองปะทะกับอีกฝ่ายแบบตรงๆ ดันแพ้ซะได้ เจ้าอ้วนไป๋ด่าแม่ตัวเองในใจ "เขาบอกว่าในหมู่ทหารรับจ้างอิสระมีคนสารพัด ไม่คิดเลยจริงๆ ว่ามันจะเป็นอย่างนี้จริงๆ ตัวเองจ่ายแค่นี้ ดันจ้างมาได้คนที่แข็งแกร่งกว่าตัวเองอีก พวกคนเก่งเหล่านี้เขาจะว่างถึงขนาดบินข้ามจากสหพันธ์มาสหภาพได้เหรอ?"

เจ้าอ้วนไป๋ไม่เคยคิดเลยจริงๆ ว่าทหารรับจ้างพวกนี้จะมีพลังแข็งแกร่งขนาดนี้ ถึงแม้ค่าหัวที่ประกาศจะดูสูงมาก แต่การบินข้ามมาจากสหพันธ์ ต้องใช้เวลาไม่น้อยเลยนะ การรับภารกิจในต่างแดนอย่างนี้ ก็ถือว่าเสี่ยงอันตรายสูงมากแล้ว

"เป้าหมายหมายเลข 1 เป็นบุคคลสำคัญของกองทัพ พวกเรามาจับเขา ก็เพื่อจะได้รู้ว่าอะไรเป็นสาเหตุที่ทำให้องค์กรของพวกเราถูกทำลายขนาดนี้!" หลังโดนทหารรับจ้างสองสามคนลงโทษ เจ้าอ้วนไป๋ก็ได้แต่สารภาพตามตรง

"พูดให้ละเอียดหน่อย เขาเป็นคนสำคัญระดับไหน อยู่ตระกูลไหน?" หัวหน้าทีมทหารถามอย่างเซ็งๆ

"เป็นกัปตันยานระดับ A ตระกูลของเขาถือว่าเป็นตระกูลชั้นสองในสหภาพ" เจ้าอ้วนไป๋รู้ว่าตอนนี้ถ้าไม่พูดให้ชัดๆ ไม่ได้แล้ว ไม่งั้นไอ้พวกนี้คงลงไม้ลงมือใส่อีก

ทันทีที่เจ้าอ้วนไป๋พูดจบ ก็โดนทหารรับจ้างสองสามคนซ้อมเปรี้ยงเลย ส่วนหยางป๋อยืนมองดูเฉยๆ ไม่ได้ช่วยตีเจ้าอ้วนไป๋ด้วย

"กัปตันระดับ A ของกองทัพ แค่ตำแหน่งนี้ มูลค่าก็อย่างต่ำพันล้านแล้ว ไอ้เวรนี่มึงให้แค่สองร้อยล้าน?"

"แถมยังเป็นตระกูลชั้นสองของสหภาพอีก นี่มันต้องเป็นอัจฉริยะของตระกูลชัดๆ อย่างน้อยก็ต้องเพิ่มอีกพันล้าน"

"ให้แค่สองร้อยล้านมาหลอกพวกฉันมาได้ แถมยังจะฆ่าพวกฉันปิดปากอีก"

"ภายในครึ่งชั่วโมง เอาความจริงใจของพวกแกออกมา ไม่งั้นพวกเราจะไปมอบตัวกับทางสหภาพเอง" หัวหน้าทีมทหารรับจ้างพูดอย่างใจเย็น

ทหารรับจ้างที่เหลือก็โมโหจนกัดฟันกรอทไปหมด ถ้ารู้ตั้งแต่แรกตอนประกาศงานว่าเป็นงานแบบนี้ ใครจะมารับกันเล่า นี่มันงานไปตายชัดๆ

ถึงจะสำเร็จ สุดท้ายก็ต้องโดนประกาศหัวทั่วจักรวาลอยู่ดี อย่ามองว่าสามชาติในอวกาศเป็นศัตรูกัน แต่ถ้าไปก่อกวนคนรวยล่ะก็ ไม่ว่าจะไปอยู่ชาติไหนก็ไม่มีวันสบายแน่

คนมีเงินสามารถใช้เงินประกาศหัวตามองค์กรต่างๆ ได้ง่ายๆ ต่อให้ไปเป็นโจรสลัดก็ไม่มีใครต้องการตัว โจรสลัดก็ออกมาหาเงินกัน ไม่ใช่มาก่อกวนกองทัพแล้วไปตาย พวกที่กล้ากระทำต่อกองทัพจนตาย ไม่เคยมีจุดจบที่ดีสักราย

เห็นกองทัพทีไรก็หนีทุกที แล้วยอมเสียเปรียบไปนิดหน่อย ถึงจะมีชีวิตรอด กองทัพเองก็ไม่ได้ไล่ฆ่าโจรสลัดจนหมดสิ้น ไม่งั้นจะเอาเงินมาจากไหนมาใช้จ่ายในกองทัพ?

คุณรู้ไหมว่ายานรบหลักแค่ออกเดินทางหนึ่งวัน ต้องเสียเงินมากแค่ไหน?

ทางฝั่งของหยางป๋อ ไม่คิดเลยว่าผู้หญิงในถุงที่วางอยู่บนพื้นจะเป็นกัปตันยาน

"หรือเธอจะเป็นคนที่ฉันเจอบนดาวปีศาจเขียวครั้งนั้น?" หยางป๋อคิดถึงตอนที่ตัวเองไปดาวปีศาจเขียว เจอผู้บังคับบัญชาหญิงคนหนึ่ง แต่ไม่ทันได้ดูหน้าชัดๆ เพราะอีกฝ่ายสวมชุดเกราะอยู่

"เมื่อกี้ก็ไม่ทันได้ดูให้ดี แต่รูปร่างหุ่นดูท่าจะใช่เหมือนกัน" หยางป๋อยังคงทำท่าใจเย็น ส่วนทหารรับจ้างควบคุมสถานการณ์ได้หมดแล้ว

พวกทหารรับจ้างยึดห้องควบคุมของเรือดำน้ำไว้ได้แล้ว เจ้าอ้วนไป๋คุกเข่าอยู่กับพื้นห้องควบคุม สารภาพข้อมูลทั้งหลายออกมา

"ตอนนี้พวกเราไม่มีทางเลือกจริงๆ แล้วครับ พวกผมแค่สมาชิกระดับล่างสุดขององค์กรฮุยจิ่น ครั้งนี้ก็ทุ่มเททุกอย่างไปหมดแล้ว" เจ้าอ้วนไป๋ได้ยินที่อีกฝ่ายบอกให้แสดงความจริงใจ ก็รีบร้องขอความเห็นใจ

"แกจะพูดอะไรที่มีค่าก็พูดมา เช่นเปิดเผยความลับขององค์กรบ้าง แล้วค่อยรับเงินทีหลังตอนมีสัญญานเน็ตแล้ว ปิดปากพวกเราไว้น่ะ" หัวหน้าทีมทหารเสนอ

เจ้าอ้วนไป๋หน้าซีด ในใจด่าบรรพบุรุษ 18 ชั่วโคตรของพวกทหารรับจ้างจนหมด พวกทหารรับจ้างเป็นยังไง ตัวเองก็รู้ดีอยู่แล้ว พูดข้อมูลไปแล้ว พวกนี้หันหลังให้ก็เอาไปขายต่อราคาสูงทันทีแน่ๆ

"พวกเรามียาบางอย่างอยู่นะ" เจ้าอ้วนไป๋ได้แต่กัดฟันพูด

"แล้วพวกเราจะเอายาพวกนั้นไปทำอะไร"

"ไม่แน่ยาพันธุกรรมพวกนั้นอาจจะมีประโยชน์อย่างอื่นก็ได้ ตอนนี้ฉันไม่เชื่อสิ่งที่องค์กรของพวกแกให้มาแล้ว"

พอดีกับที่ลูกน้องของเจ้าอ้วนไป๋อีกคนเอ่ยขึ้นมา "พวกคุณเข้าไปในเกมหุ่นยนต์ได้ เกมหุ่นยนต์ใช้เทคโนโลยีสื่อสารควอนตัมของอวกาศ พวกเราสามารถโอนเงินให้พวกคุณในนั้นได้"

"จริงเหรอ?" หัวหน้าทีมทหารได้ยินแล้วถามอย่างสงสัย

"แต่พวกคุณก็ไม่รู้หรอกว่าเงินเข้าแล้วหรือยัง" อีกฝ่ายตอบอย่างอ่อนแอ

"นี่พวกแกกำลังเล่นตลกกับพวกเราใช่มั้ย?" พอทหารรับจ้างได้ยินดังนั้น ก็รีบตะคอกใส่อีกฝ่ายทันที

"พวกเรามีหินพลังงานอีกจำนวนหนึ่ง" เจ้าอ้วนไป๋รีบพูด

"พวกเราต้องการคำยืนยันงาน พวกแกจะให้หินพลังงานมาแล้วเดี๋ยวเอากลับคืนไปหรือไง?" หัวหน้าทีมทหารถึงกับอึ้ง

ตัวเองรับงานมาเยอะแค่ไหนแล้ว เจอคนแบบไหนบ้าง แบบที่ใช้ของมาจ่ายแทนนี่ห้ามรับเด็ดขาด ไม่งั้นสุดท้ายโดนอีกฝ่ายแย่งกลับไป ร้องไห้ก็ไม่รู้จะไปร้องที่ไหน

หยางป๋อแน่นอนว่าอยากได้เงินก้อนโตเหมือนกัน ที่สำคัญกว่านั้น เขาคิดว่าพวกทหารรับจ้างเหล่านี้ใช้ได้เหมือนกัน เรื่องที่ตัวเองทำเองไม่สะดวก ก็เอาเงินจ้างคนพวกนี้ไปทำแทนได้

อีกอย่างเขาต้องหาทางขุดคุ้ยข้อมูลขององค์กรฮุยจิ่นให้ลึกซึ้งอีกนิด

ต้องคิดหาวิธีให้ได้ประโยชน์ทั้งสามประการ คาดการณ์ได้ว่าน่าจะหาเงินก้อนโตได้ แถมยังได้สร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับทหารรับจ้างพวกนี้ด้วย โดยเฉพาะกับคนที่เป็นหัวหน้าทีม เขาน่าจะสืบประวัติของคนประกาศงานนี้ได้ ส่วนใหญ่แล้วคงมีคอนเน็กชั่นในสมาคมทหารรับจ้างไม่น้อย

ถึงแม้ทหารรับจ้างพวกนี้จะบุกมาจับตัวเขา แต่หยางป๋อชอบคนที่ทำงานเพื่อเงินแบบนี้มากกว่า

คนที่เป็นหนี้บุญคุณน่ะลำบากจัดการซะยิ่งกว่า เรื่องที่จ่ายเงินให้จบได้มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอก ยังไงตัวเองก็มีเงินเก็บไม่น้อย

หยางป๋อก็รู้ว่าทำไมหัวหน้าทีมทหารถึงอยากให้อีกฝ่ายจ่ายผ่านแพลตฟอร์ม เพราะว่าถ้าโอนเงินออฟไลน์ หมายความว่าจะมีคนรู้ตัวตนที่แท้จริงของพวกเขา

การโอนเงินผ่านแพลตฟอร์มแบบนี้ ปลอดภัยที่สุด แถมยังเพิ่มเลเวลในสมาคมทหารรับจ้าง ได้คะแนนสะสมด้วย "งั้นพวกเราคงทำอะไรไม่ได้แล้ว พวกเราส่วนตัวสามารถโอนเงินให้พวกคุณได้" เจ้าอ้วนไป๋ยักไหล่ ทำหน้าเหมือนตัวเองก็ไม่มีทางเลือก

"หึ!" หยางป๋อส่งเสียงหัวเราะเยาะในลำคอ แล้วก็พุ่งตัวออกไปในพริบตา

ลูกน้องของเจ้าอ้วนไป๋สองสามคนที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าประตูห้องควบคุม ไม่ทันตั้งตัวเลยว่าหยางป๋อจะเคลื่อนไหวรวดเร็วขนาดนั้น

หยางป๋อกระแทกเข้าไปที หลังเหล็กของลูกน้องเจ้าอ้วนไป๋ตรงหน้าประตูปลิวกระเด็นออกไปทันที

หัวหน้าทีมทหารก็ไม่คิดเหมือนกันว่าหยางป๋อจะลงมือฉับพลัน รู้สึกแค่ว่าตัวเรือดำน้ำสั่นสะเทือนไปครั้งหนึ่ง

"เจ๋งชะมัด!" J พูดยังไม่ทันจบประโยค หยางป๋อก็หายตัวไปแล้ว ส่วนหน้าประตูห้องควบคุมเมื่อครู่ ลูกน้องของเจ้าอ้วนไป๋ก็สลบไปหมดแล้ว

มีสี่คนยืนเฝ้าอยู่หน้าประตู คนหนึ่งปลิวไปไกลเจ็ดแปดเมตร ของในห้องระเกะระกะไปหมด ส่วนอีกสามคนกระแทกเข้ากับผนังเรือดำน้ำที่ไม่รู้ทำจากวัสดุอะไร ผนังยุบตัวลงไป

สิ่งที่เหมือนกันคือ ทั้งสี่คนหมดสติไปหมด

เจ้าอ้วนไป๋พึ่งจะกระโดดลุกขึ้น แต่ก็รู้สึกเห็นเงาวูบผ่านหน้า หยางป๋อกลับมาแล้ว เจ้าอ้วนไป๋ตกใจจนรีบคุกเข่าลงกับพื้นทันที

"ไอ้พวกนั่นเอาไปสอบปากคำทีละคน ในเมื่อไม่ยอมให้เงิน ก็ต้องส่งข้อมูลฉาวๆ มาให้ถึงมือพวกเรา อย่าฆ่าพวกมันก็พอ ส่วนใหญ่ฆ่าไปแล้วจะไปมอบตัวขออภัยโทษกับสหภาพไม่ได้น่ะสิ" หยางป๋อพูดอย่างราบเรียบ

"พวกนายจะ..." เจ้าอ้วนไป๋อยากพูดอะไรสักอย่าง แต่หยางป๋อก็ฟาดหน้าเขาไปทีหนึ่งเสียก่อน

เจ้าอ้วนไป๋สลบไปทันที หัวหน้าทีมทหารคิดว่าวิธีนี้ก็ดีเหมือนกัน "วิธีนี้ก็ใช้ได้ อีกอย่าง ค้นตัวพวกมันอย่างละเอียดด้วย"

ในไม่ช้าทหารรับจ้างก็แยกย้ายกันตรวจค้น สุดท้ายก็เจอปลอกคอควบคุมไม่น้อย เอาปลอกคอพวกนั้นมาใส่คอพวกนี้

หยางป๋อรู้อยู่แล้วว่าบนเรือดำน้ำลำนี้มีปลอกคอควบคุม แต่ตัวเองไม่สะดวกที่จะไปหยิบมาเอง ก็ไม่เคยค้นเรือดำน้ำลำนี้ ถ้ารู้ว่าปลอกคอวางอยู่ตรงไหนมันจะดูผิดแปลกไป

ทหารรับจ้างตอนนี้วางใจได้เต็มที่แล้ว แค่ใช้ปลอกคอควบคุม ไอ้พวกนี้ก็ไม่อันตรายอีกต่อไป

"เพื่อน ฝีมือเจ๋งขนาดนี้มารับงานพวกนี้ เสียดายแท้ๆ " หัวหน้าทีมทหารตอนนี้ไว้ใจเต็มร้อยแล้ว เลยหันไปพูดกับหยางป๋อ

"ผมเป็นคนสบายๆ นะ" หยางป๋อไม่รู้รายละเอียดขั้นตอนการทำงานของพวกเขา เลยได้แต่ตอบไปอย่างนั้น

"น้องชาย ติดต่อกันบ่อยๆ นะ" แค่นี้หัวหน้าทีมทหารก็มีใจอยากชักชวนแล้ว

"แลกช่องทางติดต่อกันไว้ก่อนแล้วกัน แล้วผมจะติดต่อคุณเอง" หยางป๋อพยักหน้า ไม่ได้ปฏิเสธ

หัวหน้าทีมทหารได้ยินแบบนั้นแทบจะกระโดดด้วยความดีใจ ในหมู่ทหารรับจ้างมีคนแปลกๆ หลายแบบ บางคนชอบรสชาติของการผจญภัยแบบนี้ บางคนแค่อยากมาทำภารกิจผิดกฎหมาย อยากก่ออาชญากรรมเฉยๆ!

คนแบบนี้ก็มีเหมือนกัน เหมือนคนบางพวกที่มีเงินมากมาย แต่ชอบไปขโมยของ พวกเขาแค่สนุกกับกระบวนการนั้น

"หัวหน้า ตอนนี้จะทำยังไงต่อดี?" ทหารรับจ้างคนอื่นๆ อิจฉาหัวหน้าทีมตัวเองอยู่บ้าง แต่ก็ยังหันไปถาม

"พวกมันไม่รักดี ก็อย่าว่าพวกเราใจร้าย เราปลุกเป้าหมายให้ตื่นก่อน ถ้าเป้าหมายให้ราคาดีๆ ได้ พวกเราก็รับงานใหม่เถอะ"

"พวกเราออกมาทำมาหากินกัน ไม่ได้มาตายสักหน่อย ไอ้พวกสารเลวองค์กรฮุยจิ่นแม่ง ว่าอยากฆ่าพวกเราปิดปาก ครั้งนี้งานระดับความยากสูงขนาดนี้ ยังหลอกล่อพวกเรามา"

"แต่ตอนนี้อย่าเพิ่งเปิดเผยเรื่องนี้ออกไป ก่อนอื่นเอาตัวพวกนี้ไปสอบถามให้รู้ข้อมูลของพวกมันให้หมด ระวังอย่าฆ่าพวกมันล่ะ" หัวหน้าทีมทหารสั่งตรงๆ

"หัวหน้า วิธีนี้ดีเลย!"

"พวกเราออกมาก็หวังรวย ถ้าอีกฝ่ายให้ราคาเหมาะสม แล้วก็ยอมปล่อยพวกเรา พวกเราก็รับงานใหม่ได้สบายๆ ยังไงงานที่เรารับมาแต่แรกก็ไม่ตรงกับความเป็นจริงอยู่แล้ว"

"จริงๆ แล้วพวกเราก็ไปก่อศัตรูกับองค์กรฮุยจิ่นอยู่ดี!"

หัวหน้าทีมทหารได้ยินดังนั้นก็ส่ายหน้า "ถึงจะเป็นศัตรูกัน พวกมันก็ไม่รู้อัตลักษณ์ของพวกเราหรอก พวกเราเองยังไม่รู้จักกันเลย จะไปให้พวกมันรู้ได้ไง"

"อีกอย่างฉันจะรายงานไปที่สมาคมทหารรับจ้างด้วย ยังไงค่าคอมมิชชั่น 10% ของฉันก็ไม่ใช่ใครก็มารับไปได้ง่ายๆ นะ" คำพูดของหัวหน้าทีมทหารครั้งนี้ก็เหมือนจะพูดกับหยางป๋อเหมือนกัน 10% ของค่าจ้างหลายร้อยล้านจะเยอะขนาดไหนกัน

คราวนี้พวกองค์กรฮุยจิ่นซวยแน่ พวกทหารรับจ้างนี่ไม่ใช่พวกใจดีซะหน่อย ครั้งนี้ไม่เพียงโดนหลอก แถมเกือบตายอีกต่างหาก

ข้อมูลต่างๆ ถูกเปิดเผยออกมาทีละชิ้น บันทึกเสียงทั้งหมดเก็บไว้หมดแล้ว ตัวตนที่แท้จริงของคนเหล่านี้ ตำแหน่งหน้าที่การงาน หัวหน้า ลูกน้อง รายละเอียดต่างๆ โดนบังคับให้สารภาพออกมาจนหมด

หยางป๋อสงสัยมากว่า พวกทหารรับจ้างใช้วิธีอะไร ทำให้พวกนี้ยอมเปิดปากพูดข้อมูลพวกนี้ออกมา

เขาเดินเข้าไปในห้องหนึ่งด้วยความอยากรู้ แต่แล้วก็หันหลังเดินกลับออกมาทันที คนในห้องนั่นหมดสภาพความเป็นคนไปแล้ว แถมยังถูกฉีดยาบางอย่าง ผิวหนังทั้งตัวแดงก่ำไปหมด

หยางป๋อไม่กล้าถามด้วยซ้ำ ส่วนทหารรับจ้างคนอื่นๆ ดูเหมือนจะชินชากับภาพแบบนี้แล้ว

โลกนี้มียาแปลกๆ อยู่มากมายจริงๆ

เป้าหมายหมายเลข 1 ที่ถูกลักพาตัวมาค่อยๆ ฟื้นขึ้น แล้วก็ค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง เธอถามอย่างใจเย็นว่า "พวกคุณมีเงื่อนไขอะไรบ้าง?"

หัวหน้าทีมทหารตบมือ "ไม่ธรรมดาจริงๆ สำหรับกัปตันระดับ A ขอถามหน่อยได้ไหมว่า พวกเรามาจับคุณเพราะโดนหลอกล่อ เชื่อได้ไหม?"

"ฉันเชื่อว่า พวกคุณทหารรับจ้างคงไม่โง่ขนาดจะมาตายที่นี่หรอก" เป้าหมายหมายเลข 1 พยักหน้า

หยางป๋อพบว่า กัปตันคนนี้หน้าตาสวยมากด้วย ทั้งตัวบ่งบอกถึงเสน่ห์ของความงามแบบคลาสสิก หน้าของเธอคล้ายกับนางแบบดาวดังบนโลกที่ชื่อย่าหย่าไม่น้อยเลย แต่โดยรวมแล้วบุคลิกของเธอให้ความรู้สึกสง่างามและเย็นชาอย่างประหลาด

"คุยกับคนฉลาดมันง่ายดีจริงๆ พวกเราพบว่าเราโดนหลอก แถมยังจะโดนอีกฝ่ายฆ่าปิดปากอีกต่างหาก" หัวหน้าทีมทหารพูดต่อ

เป้าหมายหมายเลข 1 พูดว่า "พูดมาเถอะ ถ้าการันตีความปลอดภัยให้พวกคุณแล้ว จะเอาเงินเท่าไหร่?"

"2 พันล้าน คุณคงรู้นะว่าตัวตนของคุณมีมูลค่าขนาดนี้" หัวหน้าทีมทหารรับจ้างชูนิ้วสองนิ้ว

"3 พันล้าน และเอาทั้งตัวคนพวกนี้ กับของทุกอย่าง ไปมอบให้สหภาพ รวมถึงข้อมูลที่พวกคุณได้มาจากพวกมัน และรายละเอียดการปฏิบัติงานของพวกคุณด้วย" เป้าหมายหมายเลข 1 ยังไม่ได้มองคนที่นี่ แต่ก็พูดขึ้นมา

ทหารรับจ้างตื่นเต้นกันใหญ่เลย 3 พันล้าน แต่ทุกคนก็หันไปมองหยางป๋อ เพราะหยางป๋อเข้ามาช่วยทุกคนตอนกลาง เขาเลยต้องแบ่งให้เขาไปครึ่งนึง

"4 พันล้าน ข้อมูลพวกนี้ผมเชื่อว่ามีมูลค่าขนาดนี้" หัวหน้าทีมทหารก็พยายามระงับใจ ไม่คิดเลยว่าอีกฝ่ายจะใจกว้างขนาดนี้

"ได้!"

"ผมขอให้คุณลงประกาศงานพิเศษในแพลตฟอร์มของสมาคมทหารรับจ้าง"หัวหน้าทีมทหารก็ไม่ได้เมาเงินจนหัวไม่แล่น ยังไงก็ต้องเอาเงินมาให้อยู่ในมือก่อน ต่อให้สุดท้ายอีกฝ่ายจะกลับคำ ยังไงก็ต้องติดคุกในสหภาพไปตลอดชีวิต เงินต้องเอามาให้ได้ก่อน

(จบบท)