บทที่ 130 ยอดกลเม็ดมหาลวง

"ได้สิ เมื่อกี้ไอ้ตาเดียวกับหัวล้านนั่นเป็นใครกันเหรอ ท่าทางเท่เชียว" หยางป๋อพยักหน้า เก็บของเข้าที่ เขาค่อนข้างคุ้นเคยกับราชาหน้าเสืออยู่แล้ว อย่างน้อยก็ไม่ใช่พวกสหภาพ

"สองหัวหน้าโจรสลัด เรือรบโดนยิงแตกไปแล้ว ตอนนี้ซุกหัวซุกหางอยู่ที่นี่ รอหลังจากนั้นค่อยไป" ราชาหน้าเสือตอบตามตรง เพราะเขาไม่แน่ใจว่าที่หยางป๋อถามแบบนี้ จะเป็นการหยั่งเชิงหรือเปล่า

ทั้งสองมาที่ทางเข้าออกใต้ดินแห่งหนึ่ง หาที่กว้างขวาง ราชาหน้าเสือสั่งให้ลูกน้องไปเฝ้าอยู่ห่างๆ

"น้องชาย พูดตามตรงเถอะ ของพวกนี้มาจากไหน" ราชาหน้าเสือชี้ไปที่ตลับแท่งพลังงานในมือของหยางป๋อ

"แน่นอนว่าปล้นมาสิ แต่ราชาอย่าได้คิดถึงแท่งพลังงานเลย คุณรู้ไหมว่าขายมันง่ายแค่ไหน" หยางป๋อพูดเรื่อยๆ

"พี่น้องนายเก่งนะเนี่ย ของพวกนี้ถ้ามีอีก ช่วยบอกฉันบ้างได้ไหม" ราชาหน้าเสือชูนิ้วโป้งให้หยางป๋อ

"เฮ้อ ราชาคงไม่คิดหรอกนะว่าข้ามาที่นี่เพื่อจะมาค้าขาย?" หยางป๋อรู้ว่าราชาหน้าเสือเป็นพวกฉลาดแกมโกง เขาหัวเราะหึๆพูด

ราชาหน้าเสือทำหน้าตกใจ "อย่าบอกนะว่าน้องชายนาย..."

"เหอะ ราชาคิดว่าพวกเราเป็นมนุษย์กลายพันธุ์หรือมนุษย์ธรรมดากันแน่" หยางป๋อพูดเป็นนัยๆ

ราชาหน้าเสือครุ่นคิดในหัวอย่างรวดเร็ว ห้องพลังงานหลักของฐานหมายเลข 16 ถูกเปิดออกแล้ว แท่งพลังงานสำรองข้างในก็ไม่มีแล้ว แต่ในปฏิกรณ์ยังมีอยู่บ้าง

ช่วงนี้ราชาหน้าเสือก็ครุ่นคิดอยู่เสมอว่าตอนแรกของเขาเป็นยังไงกันแน่?

ดูเหมือนคนในสหภาพบางคนจะเข้าไปก่อน แต่คาดไม่ถึงว่าคนของเขากลับพังประตูห้องพลังงานหลักเข้าไปอย่างรุนแรง พวกนั้นเลยจำเป็นต้องควบคุมหุ่นยนต์ด้วยหรือไง?

แต่มันก็ไม่น่าใช่นะ คนนอกควบคุมหุ่นยนต์ไม่ได้หรอก?

หรือว่าจะส่งหุ่นยนต์เข้าฐานก่อนแล้วยังไง? พลังของพวกนี้มากไปแล้วมั้ง

"ระวังเจ้าองค์กรฮุยจิ่นด้วยล่ะ" ราชาหน้าเสือตัดสินใจหยั่งเชิงดู

"เฮอะ ราชา ถ้าคนของเราเข้าไปในนั้นแล้วล่ะ?" หยางป๋อหัวเราะหึ ทิ้งคำพูดไว้ประโยคหนึ่งแล้วก็จากไป

ราชาหน้าเสือระงับความรู้สึก อยากจะตะโกนเรียกหยางป๋อไว้ แต่ไม่รู้จะพูดยังไง ใช่แล้ว องค์กรนี้มีคนเข้าไปซ่อนตัวรออยู่แล้วหรือเปล่า?

"ราชา ถ้านายอยากร่วมมือกัน ต้องระวังให้ดี ในเผ่าพวกมนุษย์กลายพันธุ์ของนายน่ะมีคนของคนอื่นเยอะแยะ" หยางป๋อทิ้งคำไว้ประโยคหนึ่งก่อนจะจากไป

ทำไมหยางป๋อถึงไปล่ะ?

บ้าน่า ไม่มีข้อมูลข่าวกรองอะไรเลย ไม่รู้ว่าข้างในเขาจัดวางกันยังไง ไม่ไปจะทำอะไร?

ถ้าอยากให้ปลาติดเบ็ด อย่างน้อยก็ต้องมีข่าวกรองหน่อยสิ

เขาไม่ได้บุ่มบ่ามเข้าไปทางด้านหน้าแล้วหายตัวเลยทีเดียว พวกที่กล้าทำธุรกิจที่นี่น่ะ หยางป๋อคิดว่าคงไม่ง่ายหรอก

ไปดูรอบๆก่อน บางทีอาจมีจุดอ่อนก็ได้ ก็เพราะอยู่ในภูเขานี่นา

ส่วนช่องลม อะไรพวกท่อส่งน้ำน่ะ อย่าได้หวังเลย เทคโนโลยีมันพัฒนามาถึงขั้นนำกลับมาใช้ใหม่ได้แล้ว

หยางป๋อเดินเล่นไปทั่ว แต่จริงๆแล้วไม่ได้มีแค่หยางป๋อคนเดียวหรอกที่เดินดูไปมา ยังมีคนอื่นๆด้วย ซึ่งล้วนเป็นมนุษย์กลายพันธุ์ทั้งนั้น ดูท่าทางคนที่คิดจะใช้ความวุ่นวายหากินคงไม่ได้มีแค่หยางป๋อเท่านั้น

เดินวนไปทั่วก็ไม่เจอที่ไหน แต่นี่ก็สมกับที่หยางป๋อคาดการณ์เอาไว้ ที่แบบนี้ถ้ามีช่องโหว่ล่ะก็ กลัวจะถูกพวกมนุษย์กลายพันธุ์เจอไปนานแล้ว

"งั้นก็ต้องบุกตรงๆแล้วสิ" หยางป๋อพึมพำในใจ

"น้องชาย เห็นที่มันหลังจากลงมือแล้ว จะหนีไปทางไหนดี?" หยางป๋อกำลังจะไปหาทางเบื้องหน้าดู ราชาหน้าเสือก็โผล่เข้ามา

หยางป๋อได้ยินดังนั้น สีหน้าไม่เปลี่ยนพูดว่า "ราชา พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง?"

"เฮ่อๆ ข้าให้คนตามเจ้าไปน่ะ เจ้าไปเดินดูทั่ว คิดจะหาทางหนีหลังจากทำสำเร็จใช่มั้ย? ข้าคุ้นเคยกับที่นี่นะ ข้าถูกส่งมาที่นี่กว่าร้อยปีแล้ว ติดต่อกับองค์กรฮุยจิ่นมาหลายปีแล้ว ไม่มีใครรู้จักที่นี่ดีกว่าข้าอีกแล้ว" ราชาหน้าเสือหัวเราะหึๆพูด

หยางป๋อได้ยินก็รู้สึกแปลกใจ อ้าว ไอ้หมอนี่ก็เป็นคนที่ถูกส่งมาเหมือนกันเหรอ

"หึๆ ดูท่าข่าวกรองของเราไม่ผิดนะ ไม่งั้นราชาคิดว่าข้าจะมาติดต่อคุณเหรอ?" คำพูดนี้ช่างคลุมเครือเสียจริง

"น้องชาย เห็นทีข่าวกรองของเจ้าไม่ละเอียดเท่าไหร่นะ ถึงข้าจะถูกส่งมา แต่ข้าไม่ฟังคำสั่งจากข้างบนมานานแล้ว พวกที่ส่งมาอีกหลายคนก็โดนข้าฆ่าตายไปหมดแล้ว" ราชาหน้าเสือหัวเราะหึๆพูด

หยางป๋อใคร่รู้ยิ่งนัก ใครกันที่ส่งไอ้หมอนี่มา เขาจึงถามว่า "ราชา คุณไม่คิดหรือไงว่า ถ้าเราข้ามพวกฮุยจิ่นไปติดต่อกับสหภาพโดยตรง อาจจะดีกว่า?"

"เจ้าเป็นใคร?" ราชาหน้าเสือได้ยินดังนั้น สีหน้าก็เปลี่ยนไป

"ราชา คุณตื่นเต้นอะไรกัน? มนุษย์กลายพันธุ์ปกครองตัวเองไม่ได้หรือไง? อย่างน้อยแค่บางส่วนก็ยังดี สักส่วนหนึ่งคุยกับสหภาพโดยตรง ได้ทรัพยากรอะไรมา ที่เหลือก็ปล่อยให้พวกคุณจัดการ ของของพวกมันต้องผ่านมือพวกคุณไปติดต่อกับสหภาพ พวกคุณไม่ต้องทำอะไรเลย นั่งอยู่บ้านก็มีกำไร" หยางป๋อไม่กลัวหรอก ไอ้หมอนี่เข้าใจผิดเกี่ยวกับตัวเขา เขาก็ปล่อยให้มันเข้าใจผิดไปเถอะ

ราชาหน้าเสือตกตะลึง มองไม่ออกเลยว่าหนุ่มน้อยตรงหน้าเป็นใคร ราชาหน้าเสือเองก็เก่งนะ รีบพูดขึ้นมาว่า "เจ้าจะให้เราเชื่อเจ้าได้ยังไง?"

"คุณจะได้เห็นเอง" หยางป๋อทิ้งคำพูดไว้ประโยคหนึ่งแล้วก็จากไป

ในใจของราชาหน้าเสือรู้สึกคัน ราชาหน้าเสือมาจากประเทศอื่น ถ้าได้คุยกับสหภาพจริงๆแล้วปกครองตัวเองหรอ?

นั่นมันคอนเซ็ปต์อะไรกัน ก็คือว่าจะสามารถสร้างเมือง สร้างอาณาจักรบนพื้นผิวดาวได้ แล้วก็ขยายอาณาเขตได้มากมาย แถมยังตั้งเครือข่ายธุรกิจได้ด้วยซ้ำ

ราชาหน้าเสือไม่ได้เป็นมนุษย์กลายพันธุ์แท้ๆ เขาเรียนรู้อะไรมาเยอะแยะ ในหัวของเขาก็มีไอเดียมากมาย ไม่อย่างนั้นคงไม่มีแผนการสารพัดหรอก

แต่ราชาหน้าเสือไม่รู้ที่มาที่ไปของหยางป๋อ แต่ถ้าหยางป๋อเป็นคนที่สหภาพส่งมาล่ะ?

ก็ไม่น่าใช่นะ ในสภาสหภาพมีการพิจารณาที่จะส่งกำลังมายังดาวปีศาจเขียวหลายรอบ แต่ก็ถูกปฏิเสธไปทั้งหมด มีตระกูล องค์กร บริษัทเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เยอะแยะ ตราบใดที่ไม่ส่งกำลังมาเป็นวงกว้าง ทรัพยากรบนดาวนี้ก็จะถูกครอบครองโดยตระกูลและองค์กรต่างๆเหล่านี้

แต่ถ้าสหภาพเข้ามาควบคุม มันก็จะกลายเป็นของบนโต๊ะอาหาร ใครอยากแบ่งก็มาแบ่งได้ แน่นอนว่าการส่งกำลังมาบนดาวนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายนัก เว้นแต่ว่าจะไม่สนใจเรื่องการสูญเสียกำลังพล หรือไม่ก็ไม่แคร์สภาพแวดล้อม

ในใจของราชาหน้าเสือเหมือนถูกแมวข่วน ส่วนหยางป๋อก็ซ่อนตัวและจะลองเข้าไปด้านหน้าสำรวจดู

หยางป๋อเลือกที่จะตามหลังไอ้หัวโล้นหัวหน้าโจรสลัดและลูกน้องไป

หัวโล้นกับตาเดียวสองหัวหน้าโจรสลัดออกมาเดินเล่นด้วยกัน พร้อมลูกน้องอีกเจ็ดแปดคน

ทางเข้าสูงสิบสองเมตร กว้างห้าเมตร หยางป๋อดูอย่างละเอียดแล้วก็รู้ว่าที่นี่สามารถรองรับหุ่นยนต์รุ่นที่เก้าเข้าออกได้อย่างอิสระ

พอเข้ามาด้านในก็เป็นกำแพงโลหะ ส่วนจะหนาแค่ไหนก็ไม่แน่ใจ ข้างในจะมีเกราะป้องกันหรือเปล่าก็ไม่รู้เหมือนกัน

อุโมงค์ทางเดินยาวสามสิบเมตร ข้างหลังทางเดินเป็นห้องโถงกว้างใหญ่ ด้านบนของห้องโถงมีป้อมปืนเลเซอร์สองแห่ง แต่ดูท่าจะมีคนควบคุม แต่มองไม่เห็นว่าข้างในมีกี่คน ด้านนอกของป้อมปืนมีเกราะป้องกัน

"ไม่แปลกใจเลยที่ที่นี่ไม่มีมนุษย์กลายพันธุ์มาวุ่นวาย" หยางป๋อมองดูกระจ่าง นี่มันปืนเลเซอร์จากเรือรบนี่นา ใหญ่กว่าของที่ฐานหมายเลข 16 อีก

พวกนี้พอเดินเข้ามาในอุโมงค์ก็ถอดหมวกกันน็อคออก เห็นได้ชัดว่าที่นี่มีระบบตรวจจับอะไรบางอย่าง หรือไม่ก็เป็นมนุษย์พลังจิตประเภทจดจำได้ดี ซึ่งสามารถทำหน้าที่เป็นระบบจดจำใบหน้าอัจฉริยะได้

(จบตอน)