บทที่ 177 ตัวประกัน? ไม่มีตัวประกันหรอก!

หยางป๋อมาถึงที่พักของโรเบิร์ต ก็หยิบเอาของดีที่โรเบิร์ตเก็บสำรองไว้มากิน แล้วเปิดคอมของโรเบิร์ต จากนั้นก็เปิดเกมหุ่นยนต์

ข้อมูลการทดสอบภายในก็เหมือนกับที่เห็นตอนอยู่บ้านตัวเองเป๊ะ โหมดการรบเป็นทีมของการทดสอบภายในนี่ง่ายมาก กำจัดศัตรูทุกตัวที่มีอาวุธในระยะมองเห็นให้หมด

การทดสอบภายในนี้มีโหมดเดี่ยว โหมดทีม พอเข้าเกมแล้วผู้เล่นแต่ละคนเลือกได้อิสระ

รางวัลสำหรับผู้เล่นที่ได้อันดับท็อป 3 ของเกมทดสอบภายใน จะได้หุ่นยนต์รุ่นลิมิเต็ด 12 รุ่นใหม่ 1 ตัว

หุ่นยนต์นี่แหละ ต่อไปจะเป็นของส่วนตัวของผู้เล่น ถ้าในเกมโดนทำลายผู้เล่นไม่อยากซ่อมก็ไม่ต้องซ่อม ทางการจะไม่ตามใครรับผิดชอบ

รางวัลนี้สำหรับหยางป๋อก็ถือว่าดีแล้ว เพราะหยางป๋อรู้ว่าน่าจะเป็นรางวัลจริงๆที่ทางกองทัพเอาออกมา แต่สำหรับผู้เล่นคนอื่นนี่ รางวัลนี้ก็แค่ของกินเล่น

ก็อย่างน้อยตัวเองแค่เข้าเกมก็ได้ใช้หุ่นยนต์ฟรีๆ ขอแค่ระวังหน่อย อย่าไปทำให้พัง ก็ไม่มีอะไรแล้ว

19:50 หยางป๋อลงชื่อเข้าเกมหุ่นยนต์ที่ฝั่งโรเบิร์ตสำเร็จ ข้างบนแสดงว่ากำลังอยู่ในขั้นตอนเตรียมตัวแล้ว เห็นทุกคนอยู่ในห้องเครื่องกันหมด

หุ่นยนต์คราวนี้เป็นสเปคเดียวกันทั้งหมด เป็นหุ่นยนต์รุ่น 9 ตามที่ทางเกมบอก ก็เพื่อจำกัดความได้เปรียบเสียเปรียบของผู้เล่น

"ไอ้นี่ไม่ใช่เจ้าที่เห็นบนยานรบเมื่อก่อนเหรอ?" หยางป๋อแค่เห็นปุ๊บก็รู้ทันทีว่าสภาพแวดล้อมในเกมนี่ก็คือที่เก็บหุ่นยนต์สำรองของยานรบนั่นเอง

"นี่ก็หุ่นยนต์ไร้คนขับของยานรบนั่นแหละ ทางเกมบอกอะไรนะ เรียกสมดุลในเกมงั้นเหรอ!"

บนหน้าจอแสดงตัวอักษรใจความว่าการต่อสู้ทีมครั้งนี้แบ่งเป็นฝ่ายน้ำเงินกับฝ่ายแดง สิ่งที่ฝ่ายน้ำเงินต้องทำก็คือบุกทะลวงป้อมปราการของฝ่ายแดง สังหารศัตรูของฝ่ายแดง ยิ่งสังหารศัตรูฝ่ายแดงได้มากเท่าไหร่ ของรางวัลที่ได้ก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น

จากนั้นก็เลือกโหมดภารกิจ มีทั้งโหมดทีมและโหมดเดี่ยว หยางป๋อรีบเลือกโหมดเดี่ยวทันที

หยางป๋อรอเวลามาถึงด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย ส่วนทางกองทัพสหภาพทุกคนก็กำลังรอการทดลองครั้งสำคัญนี้อยู่อย่างตื่นเต้นเช่นกัน นี่เป็นการทดลองที่ไม่เคยมีมาก่อนเลย

ถ้าการทดลองสำเร็จ ทุกคนก็จะได้ผลงาน แต่ถ้าการทดลองล้มเหลว แผนกที่เพิ่งตั้งขึ้นมานี่ก็จะถูกยุบทันที ข่าวที่เกี่ยวข้องจะไม่มีการรั่วไหลออกไปแม้แต่นิดเดียว

การควบคุมระยะไกลบนดาวปีศาจเขียวไม่ค่อยมีความเสี่ยงเพราะก่อนหน้านี้มันไม่ได้อยู่ในเขตควบคุมของสหภาพ แต่ตอนนี้กำลังจะทำกับพื้นที่ภายในสหภาพเอง

ส่วนฝั่งดาวพาโด พลเมืองบนดาวเห็นยานรบขนาดมโหฬารลอยอยู่บนท้องฟ้า ภายใต้แสงอาทิตย์ดูสว่างจ้าเสียจริง

คนของหงเป่ยจวี่ได้ควบคุมดาวพาโด แต่ส่วนใหญ่เป็นพวกที่มีอำนาจและเงินทอง คนทั่วไปจึงไม่ค่อยได้รับผลกระทบ

พวกเขาก็แค่ถูกคนของหงเป่ยจวี่เรียกตัวออกมาให้ลงคะแนนเสียงแยกตัวเป็นเอกราชเท่านั้น

แน่นอน ก็มีคนโหวตคัดค้าน แต่ก็ถูกคนของหงเป่ยจวี่จับตัวไปในทันทีเช่นกัน

ผู้ที่ถูกจับยังคงตะโกนด้วยเสียงดังว่าเสรีภาพยังมีอะไรอื่นอีก แต่ช่างน่าเสียดาย เมื่อคนพวกนั้นถูกจับไปแล้วก็ไม่มีใครได้เห็นอีก

จนกระทั่งตอนนี้พลเมืองทุกคนบนดาวพาโดถึงได้นึกได้ว่า คนของหงเป่ยจวี่นี่เป็นองค์กรสุดโต่ง หาใช่หน่วยงานรักษากฎหมายของสหภาพไม่

ดังนั้นในการโหวตครั้งต่อๆไปจึงผ่านไปอย่างราบรื่น พลเมืองของดาวพาโดลงคะแนนเสียงด้วยอัตรา 100% และเห็นด้วยกับการแยกตัวเป็นเอกราชของดาวพาโดถึง 100%

บนยานรบ ผู้บังคับบัญชาหญิงมองดาวเคราะห์ด้านล่าง สิทธิ์ของคอมพิวเตอร์ควอนตัมก็ถูกเปิดแล้ว คนบนยานไม่สามารถมองเห็นสถานการณ์ด้านนอกได้

พอเวลาเดินทางมาถึงตอน 2 ทุ่มตรง ประตูห้องเก็บบนยานรบก็เปิดออก หุ่นยนต์ไร้คนขับก็ถูกยิงออกไปทีละตัวๆ

ยานรบลำนี้มีหุ่นยนต์ไร้คนขับเป็นจำนวนมากทีเดียว รวมแล้วมีมากกว่า 8,000 ตัว ปัจจุบันถึงแม้หุ่นยนต์จะขาดไม่ได้สำหรับกองทัพ แต่พอถึงเวลาใช้จริงๆ กลับไม่ค่อยได้ใช้กันสักเท่าไหร่

หุ่นยนต์ 6,000 ตัวร่วงหล่นลงสู่พื้นผิวดาวราวกับดาวตกมากมาย เก็บอีก 2,000 ตัวไว้เผื่อมีนักขับหุ่นยนต์ฝีมือดี เวลาหุ่นยนต์โดนทำลายจะได้ให้โอกาสฟื้นคืนชีพได้สักครั้งถ้าทำผลงานดี

พลเมืองจำนวนไม่น้อยบนดาวพาโดที่เห็นภาพนี้ต่างรีบกลับบ้านตัวเองไปสวดมนต์ ขออย่าให้ตัวเองต้องโดนลูกหลง

หยางป๋ออยู่ในคฤหาสน์ของโรเบิร์ตจนถึง 2 ทุ่ม แล้วก็รู้สึกว่าหุ่นยนต์ของตนถูกยิงทิ้งออกไปในทันที

จากนั้นบนหน้าจอก็แสดงตัวเลขระยะเวลากว่าเกมจะเริ่ม มองไปรอบๆมีแต่สีขาวโพลนจนมองไม่เห็นอะไรเลย

"ดูท่าจะเป็นการควบคุมระยะไกลจริงๆด้วย ไม่งั้นคงไม่มาทำพวกอุปกรณ์หลอกๆพรางตาพวกนี้หรอก" เมื่อพบว่าตัวเองมองไม่เห็นสภาพแวดล้อม หยางป๋อกลับรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาเสียอีก

เมื่อการนับถอยหลังสิ้นสุดลงและแสดงผลให้ทราบว่าการต่อสู้กำลังจะเริ่มอย่างเป็นทางการ หยางป๋อพบว่าตนกำลังยืนอยู่ในแถบพื้นที่สีเขียว

"แล้วศัตรูอยู่ที่ไหนวะ?" หยางป๋อมองแผนที่ที่ดูกว้างใหญ่เกินไป บนตัวหุ่นยนต์แค่แสดงข้อมูลแผนที่ที่เซ็นเซอร์ของหุ่นยนต์ตรวจพบ แต่ไม่ได้แสดงภาพแผนที่ใหญ่

ทันใดนั้น ลำแสงเลเซอร์ก็ยิงออกมาจากตึกไกลๆ ขณะเดียวกันในระยะ 100 กว่าเมตรตรงหน้า ก็มีหุ่นยนต์อีกตัวหนึ่งกำลังก้มหลบการโจมตีของฝ่ายตรงข้ามอย่างรวดเร็วโดยใช้โล่พลังงานป้องกัน

ลำแสงเลเซอร์ยิงใส่โล่พลังงานรัวๆ เมื่อเลเซอร์กับพลังงานบนโล่ทำปฏิกิริยากันก็ก่อให้เกิดสีสันสวยงามตระการตา

หยางป๋อควบคุมทั้งสองมือรวดเร็ว ล็อคเป้าหมาย แล้วก็ยิง

ปืนเลเซอร์บนไหล่ของหุ่นยนต์ยิงเข้าใส่เป้าหมายทันที

ทักษะขับหุ่นยนต์ +8!

ข้อมูลหนึ่งผุดขึ้นในสมองของหยางป๋อ เขารู้สึกตื่นเต้น ที่แท้ก็เป็นการควบคุมระยะไกลจริงๆด้วย

"แล้วนี่กำลังอยู่ที่ไหนกัน?" หยางป๋อครุ่นคิดอย่างรวดเร็วในใจว่าตอนนี้กองทัพกำลังมีปฏิบัติการที่ดาวไหนอยู่?

"ดาวพาโด?" หยางป๋อนึกได้ในทันที นั่นก็คือสถานที่ที่หงเป่ยจวี่กำลังก่อกบฏ

ในหัวคิดทบทวนอย่างรวดเร็วถึงเมืองใหญ่ต่างๆบนดาวพาโด ความจำของหยางป๋อตอนนี้ก็ดีมากแล้ว แต่น่าเสียดายที่ภาพในเกมมีการปรับเปลี่ยนมากไปหน่อย ตัวหยางป๋อเองก็จำรายละเอียดของเมืองใหญ่ๆบนดาวพาโดไม่ค่อยได้

"เอาวะ จะคิดมากทำไม ก็แค่เกมเอง" หยางป๋อรีบควบคุมหุ่นยนต์บุกเข้าไปในตัวอาคาร

นี่เป็นตึกสำนักงานที่ดูหรูหราโอ่อ่า หยางป๋อเดาว่ากองทัพคงเลือกจุดส่งหุ่นยนต์ลงไว้นานแล้ว บังเอิญพื้นที่ของเขาลงมาใกล้ๆพอดี

พอบุกเข้าไปในล็อบบี้ หยางป๋อก็เห็นศัตรู 2 คนที่สวมชุดเกราะพลังงานอยู่แถวทางเดินลิฟต์ พวกมันกำลังจ่อปืนเลเซอร์ใส่ตัวประกันสิบกว่าคน ปากพูดอะไรไม่รู้บลาๆ แต่ฝั่งหยางป๋อไม่ได้ยินอะไรหรอก

"ตัวประกัน? ตัวประกันอะไร? เงินที่โดนหักก็ไม่ได้หักจากชื่อเสียงของข้าซะหน่อย เสียหายก็ไม่ใช่เสียหายของข้า" หยางป๋อไม่ลังเลใจเลย แล้วก็ดันคันโยกควบคุม ระบบขับเคลื่อนจรวดของหุ่นยนต์เปิดใช้งานทันที

พร้อมกันนั้น ก็ควบคุมปืนเลเซอร์ทั้งสองกระบอกยิงใส่ศัตรูทั้งสองที่สวมชุดเกราะจนระเบิดเป็นจุณ ตัวประกันรอบๆก็กรีดร้องด้วยความตกใจ

ทักษะขับหุ่นยนต์ +4!

ความเชี่ยวชาญด้านยา +4!

หยางป๋อไม่สนใจหรอกว่าใครเป็นตัวประกันหรือไม่ใช่ เขาให้ระบบขับเคลื่อนจรวดพาหุ่นยนต์ผ่านบันไดขึ้นไปโจมตีชั้นบนอย่างรวดเร็ว ใครจะมาแย่งคิลกับเขาไม่ได้

นี่เป็นข้อสรุปจากประสบการณ์มากมาย ยิ่งเป็นห่วงตัวประกันมากเท่าไหร่ สุดท้ายก็ยิ่งสูญเสียมากเท่านั้น

(จบบท)