บทที่ 367 ปัญหายาก

ในเรื่องของหยางป๋อว่าจะมองปัญหานี้อย่างไร หยางป๋อแน่นอนว่าจะไม่แสดงความคิดเห็น เพราะตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าจะมองปัญหานี้อย่างไร

ความเชื่อของหยางป๋อคือไม่ว่าคุณจะเป็นใคร ตราบใดที่ไม่มายุ่งกับฉัน ก็ไม่มีปัญหาอะไรมาก

หลังจากนอนหลับอย่างสบายๆ เช้าวันรุ่งขึ้นตื่นแต่เช้าไปดูแลอาหารและน้ำให้สิ่งมีชีวิตเล็กๆ ในห้องใต้ดินก่อน แล้วค่อยกลับมาทำอาหารเช้าและกินอาหาร จากนั้นก็เข้าเกม

"พรุ่งนี้จะไปฝึกการควบคุมจิตใจในเมืองใหญ่!" หยางป๋อตัดสินใจว่าพรุ่งนี้จะไปฝึกการควบคุมจิตใจ

วันนี้ยาเสริมพันธุกรรมของแอนนี่และซีย่าน่าจะได้ผลแล้ว

ถ้าต้องรอวัสดุอื่นๆ คงต้องใช้เวลาอีกนาน

ฝึกการควบคุมจิตใจสักหน่อย แล้วค่อยไปดูตระกูลของเจ้านายอ้วน

หยางป๋อยังคิดจะไปดูตระกูลของเจ้านายอ้วน

แน่นอนว่าไม่ได้คิดจะไปเป็นพ่อสามีหรืออะไรทำนองนั้น ไม่มีความคิดแบบนั้นเลย

แต่เจ้านายอ้วนกลับลังเลไม่อยากพาหยางป๋อกลับบ้าน

เพราะเรื่องของหลิวเหอ ความขัดแย้งในตระกูลได้ระเบิดออกมาอย่างรุนแรง

อาจเกิดความขัดแย้งรุนแรงในตระกูลปีนี้ก็ได้

อัจฉริยะที่เรียกว่าเป็นทายาทโดยตรงตายไปหนึ่งคน นี่เป็นเรื่องที่มีผลกระทบใหญ่ในตระกูล

โครงสร้างการจัดสรรผลประโยชน์ต่างๆ ในตระกูลต้องเปลี่ยนแปลง แต่กระทบไปทั้งหมด

สำคัญคือครั้งนี้ไม่ใช่แค่หยางป๋อคนเดียว ยังเกี่ยวพันถึงโจวรุ่ยและหวังมู่เสวีย สองคนนี้คงไม่อยากให้เขาพาหยางป๋อกลับบ้าน

เจ้านายอ้วนเองก็ไม่ได้เตรียมจะกลับบ้าน อาจมีเรื่องวุ่นวายอะไรที่บ้านก็ได้ ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงที่ธุรกิจกำลังขึ้น

และเมื่อตระกูลเกิดเรื่องใหญ่แบบนี้ คู่หมั้นที่เคยแนะนำไว้ก็คงจะล่าช้าไปเพราะเรื่องนี้

"หรือจะเชิญป้าเล็กมาดีกว่า?" เจ้านายอ้วนครุ่นคิดในใจ

หยางป๋อยังคงเล่นเกมต่อ วันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายของเดือน ทีมไร้ชื่อของหยางป๋อได้อันดับหนึ่งสองรายการชั่วคราว

อันดับหนึ่งจำนวนสัตว์ประหลาดที่ทีมฆ่าได้ และอันดับหนึ่งจำนวนสัตว์ประหลาดที่หยางป๋อฆ่าได้เป็นรายบุคคล

รางวัลอันดับหนึ่งจำนวนสัตว์ประหลาดที่หยางป๋อฆ่าได้เป็นรายบุคคลคือเหรียญเกม 10 ล้าน รางวัลรวมอันดับหนึ่งจำนวนสัตว์ประหลาดที่ทีมฆ่าได้ก็เป็นเหรียญเกม 10 ล้านเช่นกัน

จากรางวัลทีม หยางป๋อสามารถแบ่งได้ 4 ล้าน แอนนี่และซีย่าสองคนสามารถแบ่งได้ 3 ล้าน

แอนนี่และซีย่าสองคนเมื่อคืนฝันร้ายอีกแล้ว ฝันเห็นมนุษย์โคลนที่ยังไม่สมบูรณ์ หัวใจสีแดงดวงหนึ่งเต้นอยู่ในโหลใบใหญ่ เส้นเลือดกระจายออกไปเหมือนใยแมงมุม

ยังฝันเห็นภาพถ่ายของมนุษย์โคลนที่ถูกทรมานฆ่า จริงๆ แล้วเหตุการณ์ครั้งนี้ส่งผลกระทบอย่างมากต่อประชาชนทั่วไปของสหภาพ เพราะคนส่วนใหญ่แทบไม่เคยได้สัมผัสกับสิ่งมืดมนเหล่านี้ตลอดชีวิต

แน่นอนว่าประวัติศาสตร์ของมนุษย์โคลนก็ถูกขุดคุ้ยขึ้นมา ในประวัติศาสตร์มนุษย์โคลนเป็นเพียงสินค้า แม้แต่ในประวัติศาสตร์ยังมีบริษัทที่รับซื้อมนุษย์โคลนมาสกัดน้ำหล่อเลี้ยงโดยเฉพาะ

แน่นอนว่าบริษัทเหล่านี้ไม่มีอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ก็ถูกขุดคุ้ยขึ้นมาอีก

วันนี้สองคนเล่นเกมโดยไม่พูดอะไร อารมณ์ไม่ค่อยดี หยางป๋อเองก็ไม่ชอบพูด ดังนั้นทั้งสามคนจึงทำงานกันเงียบๆ

แอนนี่และซีย่าเห็นซอมบี้ที่น่าขยะแขยงก็รู้สึกอยากอาเจียน รีบปรับการแสดงผลเสมือนจริง

"วันนี้สองคนเป็นอะไรไป?" หลังจากฆ่าสัตว์ประหลาดเสร็จ หยางป๋อพบว่าซีย่าและแอนนี่ออกจากเกมเร็วกว่าเขา ปกติสองคนนี้ยังต้องเรียนรู้การตีเหล็กในเกม

วันนี้จบเร็วกว่าปกติ หยางป๋อรีบกินข้าวแล้วขับรถไปที่หอพักของบริษัท

"เจ้านาย!" เมื่อหยางป๋อมาถึง เห็นเจ้านายอ้วนรออยู่ที่ลานจอดรถใต้ดินแล้ว

"มาแล้วเหรอ!" เจ้านายอ้วนทักทายหยางป๋อ

"พี่รุ่ย!" โจวรุ่ยก็อยู่ข้างๆ ด้วย

"ฟื้นตัวเป็นยังไงบ้าง ต้องการอะไรเสริมพลังงานไหม?" โจวรุ่ยถามด้วยความห่วงใย

หยางป๋อพยักหน้าตอบ "ฟื้นตัวดีแล้วครับ ไม่จำเป็นต้องเสริมพลังงานอะไร"

ทั้งสามคนมาถึงห้องทดลองใต้ดิน

"คราวนี้ต้องทำยาระดับสี่ดาวชุดหนึ่ง เพราะว่าวัตถุดิบยาคุณภาพดีมีจำนวนไม่มาก"

"ก็ไม่สามารถซื้อวัตถุดิบยาคุณภาพดีในปริมาณมากได้ ไม่งั้นจะถูกสังเกต"

"เลยตัดสินใจทำยาระดับสี่ดาวชุดหนึ่ง นอกจากนี้ทางพลเอกหวังจะใช้ยาระดับสี่ดาวกับห้าดาวเพื่อสร้างความแตกต่าง" เจ้านายอ้วนเดินพลางอธิบายให้หยางป๋อฟัง

หยางป๋อพอเข้าใจความหมายของเจ้านาย คือถ้าแจกยาห้าดาวทั้งหมด ก็จะไม่มีความสามารถในการแข่งขัน

ในด้านรางวัลยังคงต้องสร้างความแตกต่าง เพื่อให้ผู้ใต้บังคับบัญชามีความสามารถในการแข่งขัน

นอกจากนี้การซื้อยาคุณภาพดีมากเกินไปจะทำให้คนอื่นสังเกตเห็นได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อจำนวนนักปรุงยาบนดาวดวงนี้มีไม่มาก

"ผมเข้าใจแล้วครับ" หยางป๋อไม่คิดจะพูดอะไร เพราะเรื่องพวกนี้ไม่จำเป็นต้องให้เขาออกหน้า

มีพลเอกคอยพิจารณาเรื่องเหล่านี้ น่าจะรอบคอบกว่าตัวเขาเอง

จากนั้นหยางป๋อก็สวมชุดป้องกันแล้วเริ่มทำยา

คราวนี้ทำยาระดับ D เพราะคุณภาพยาลดลงแล้ว ถ้าลดระดับลงอีกราคาก็จะน้อยลงมาก

แต่ยาชุดนี้หยางป๋อไม่ได้ใช้พลังพิเศษของตัวเอง เพราะยามีจำนวนมาก

ก็คือไม่ได้ใช้มือให้ความร้อนโดยตรง แต่ใช้เครื่องมือให้ความร้อน

โจวรุ่ยมองหยางป๋อด้วยสายตาเคลิบเคลิ้ม เจ้านายอ้วนมองการเคลื่อนไหวบนมือของหยางป๋อและยาที่ทำเสร็จทีละขวด ก็รู้สึกทึ่งในใจ "ผู้ชายแบบนี้ไปที่ไหนก็เป็นที่ต้องการ"

ที่พูดแบบนี้เพราะว่าวัตถุดิบเหล่านี้ล้วนเป็นวัตถุดิบยาธรรมดาทั่วไป แต่ผลิตภัณฑ์สามารถทำได้ถึงระดับสี่ดาว

ความแตกต่างของกำไรระหว่างนี้อาจจะถึงหลายสิบถึงร้อยเท่า

แม้แต่ในอวกาศ ไปเป็นโจรสลัดปล้นสะดมก็ไม่ได้กำไรสูงขนาดนี้

เพราะแม้ว่าการปล้นสะดมของโจรสลัดจะมีต้นทุนต่ำ แต่ราคาขายของก็ต่ำด้วย

ส่วนธุรกิจทั่วไปและสินค้าอื่นๆ อัตรากำไรยิ่งต่ำกว่า แต่หยางป๋อสามารถทำได้สำเร็จ 100% และเป็นระดับสี่ดาว 100%

หยางป๋อใช้เวลาประมาณหนึ่งนาทีต่อยาหนึ่งขวด

นี่ไม่ใช่การทำยา แต่เป็นการกวาดเงินเข้ากระเป๋า เหมือนกับการแก้ไขตัวเลขโดยตรงในระบบหลังบ้านของธนาคาร

เหตุผลที่โจวรุ่ยให้ความสำคัญกับหยางป๋อ ก็เพราะเห็นถึงอัตราความสำเร็จ 100% และคุณภาพระดับสี่ดาว 100% ของเขา

นั่นหมายความว่าในด้านการควบคุมต้นทุน ถือว่าไร้ที่ติ

ตลอดทั้งบ่ายทำยาระดับสี่ดาวได้ถึงสองร้อยขวด

เนื่องจากไม่ได้ใช้พลังพิเศษของตัวเอง หยางป๋อจึงสามารถผลิตยาได้มากขนาดนี้

"เหนื่อยแย่เลย" โจวรุ่ยกับเจ้านายอ้วนตรวจสอบและเก็บยาไปพร้อมกัน เห็นหยางป๋อทำเสร็จแล้ว โจวรุ่ยก็รีบเข้าไปช่วยถอดชุดป้องกันให้หยางป๋อ

แต่เจ้านายอ้วนแย่งหน้าที่นี้ไปก่อน "หยางป๋อ เหนื่อยแย่เลย เดี๋ยวฉันพาไปกินของอร่อย"

โจวรุ่ยเห็นเจ้านายอ้วนแย่งงานของตัวเองไป ก็รีบหยิบขวดนมยื่นให้หยางป๋อ "หยางป๋อ นี่นม ฉันเห็นในตู้เย็นนายมีนมเยอะ ต่อไปฉันจะส่งนมคุณภาพดีมาให้นายชุดหนึ่ง"

"ขอบคุณครับ แต่ไม่ต้องไปกินข้าวหรอกครับ ตอนนี้พวกคุณก็ยุ่งมาก ยาชุดนี้ออกมาแล้วก็ยังมีงานอีกเยอะ" หยางป๋อส่ายหน้าปฏิเสธ เขายังรอเจ้านายอ้วนให้วัสดุกับตัวเองอยู่

"งั้นก็ได้" เจ้านายอ้วนได้ยินคำพูดนี้ก็พยักหน้า สิ่งที่หยางป๋อพูดเป็นความจริง ยาระดับสี่ดาวเหล่านี้ ถ้าวางขายในตลาดก็จะสร้างความตื่นตระหนกอย่างมาก

ต้องผ่านตลาดมืดหรือช่องทางลับอื่นๆ

ไม่สามารถผ่านช่องทางเปิดเผยได้เลย เพราะช่องทางเปิดเผยไม่เพียงแต่จะดึงดูดความสนใจจากคนอื่นมากขึ้น ยังจะส่งผลกระทบต่อราคาด้วย

แต่จะผ่านช่องทางไหนถึงจะปลอดภัย นี่ก็เป็นเรื่องที่ต้องพิจารณา

แน่นอนว่าเจ้านายอ้วนเองก็ทำธุรกิจสีเทา โจวรุ่ยยิ่งเป็นองค์กรผิดกฎหมาย การจัดการเรื่องพวกนี้ทั้งสองคนถือว่าเชี่ยวชาญ

"ส่วนเรื่องนม พี่รุ่ยไม่ต้องเป็นห่วงผมหรอกครับ" หยางป๋อปฏิเสธความหวังดีของโจวรุ่ย

"นายเหนื่อยขนาดนี้ พวกเราก็รู้สึกไม่สบายใจนะ" โจวรุ่ยตอบด้วยรอยยิ้ม

"พวกเราแบ่งงานกันทำ ทุกคนก็เหนื่อยกันทั้งนั้น เรื่องการขายก็รบกวนทั้งสองคนแล้วกันนะครับ" หยางป๋อเป็นคนแบบนี้ คุณสุภาพกับผม ผมก็สุภาพกับคุณ

จากนั้นเจ้านายอ้วนก็ดึงหยางป๋อไปอีกด้านหนึ่ง ยื่นกล่องใบหนึ่งให้หยางป๋อ

"ในนี้คือสิ่งที่นายต้องการ"

"นอกจากนี้ นี่คือสิ่งที่พลเอกหวังให้นาย"

"อีกอย่าง ปีนี้ตระกูลเราเกิดเรื่อง ตอนนี้ตระกูลมีความวุ่นวายนิดหน่อย ดังนั้นจะไม่พานายกลับตระกูลเราแล้ว บางทีฉันเองก็อาจจะไม่กลับ"

"ฉันมีงานค่อนข้างเยอะ ยาชุดนี้ถ้าเร็วก็อาจจะขายหมดในหนึ่งเดือน ถ้าช้าก็อาจจะใช้เวลาสามถึงห้าเดือน" เจ้านายอ้วนพูดหลายเรื่อง

"ผมฟังเจ้านายครับ" หยางป๋อเตรียมจะไปตระกูลของเจ้านายอ้วน ตั้งใจจะแวะไปที่สมาคมนักปรุงยาในท้องถิ่น

ถ้าเห็นอะไรถูกใจ ก็จะปลอมตัวเป็นโจรแล้วบุกปล้น

ในเมื่อดาวซันเหยว่นี้มีโจรโหดเหี้ยมมากมาย ที่อื่นมีเพิ่มอีกนิดก็ไม่ใช่เรื่องแปลก

แกล้งเป็นหงเป่ยจวี่ องค์กรฮุยจิ่น หรือแม้แต่กองกำลังกบฏก็ได้

"ธุรกิจของบริษัทเราหยุดไปก่อน ที่นี่มีงานยุ่งไม่น้อย พนักงานบริษัทส่วนหนึ่งก็เข้าไปในกองยานแล้ว จะให้หาตำแหน่งในกองยานให้นายด้วยไหม?" เจ้านายอ้วนถามอีก

"ขอบคุณเจ้านายครับ แต่การที่ผมเข้าร่วมกองยานจะส่งผลกระทบต่อความร่วมมือของเรา" หยางป๋อพูดเสียงเบา

เจ้านายอ้วนพยักหน้า "ช่วงนี้ระวังตัวหน่อยนะ ดาวที่ยังพัฒนาไม่เต็มที่พวกนี้ มักจะเกิดเหตุการณ์อาชญากรรมแบบนั้นแบบนี้"

"ส่วนใหญ่เป็นเพราะในช่วงแรกของการพัฒนาดาว องค์กรผิดกฎหมายมากมายใช้ประโยชน์จากช่องโหว่ในการป้องกันที่นี่ มาก่อเรื่อง"

หยางป๋อได้ยินคำพูดของเจ้านายอ้วนก็พยักหน้า "ปกติผมก็อยู่บ้านพักผ่อน การทำยาต้องใช้สมาธิสูงมาก"

"งั้นนายกลับไปพักผ่อนเถอะ มีอะไรก็ติดต่อฉัน" เจ้านายอ้วนพยักหน้า ตอนทำยาต้องมีสมาธิกับปฏิกิริยาพลังงานในยาอย่างมาก

หยางป๋อซื้อของบางอย่างแล้วก็กลับไปที่บ้านพักของตัวเอง

"เอ๊ะ!" หยางป๋อมาถึงห้องใต้ดิน เห็นวัสดุเสริมที่เจ้านายอ้วนซื้อให้

หยางป๋อขอให้เจ้านายอ้วนซื้อวัสดุเสริมทั้งหมด อ้างว่าอยากรู้จักว่าเป็นวัสดุอะไร ทำความเข้าใจคุณสมบัติ

แล้วกลับมาหยางป๋อก็ผสมเอง

"วัสดุเสริมของยาเสริมพันธุกรรมไร้ธาตุครบแล้ว!" หยางป๋อหยิบวัสดุเสริมของยาเสริมพันธุกรรมไร้ธาตุออกมาดูอีกรอบ พบว่าเป็นความจริง

"วัสดุเสริมของยาธาตุไฟเชิงลบก็ครบ!"

"โชคดีจริงๆ ทั้งซีย่าและแอนนี่" หยางป๋อมองวัสดุเสริมหลายสิบชนิดในมือ

ราคาของวัสดุเสริมไม่แพง แต่วัสดุเสริมบางอย่างก็ค่อนข้างหายาก เช่นวัสดุเสริมของยาเสริมพันธุกรรมไร้ธาตุมีอยู่ไม่กี่ชนิดที่ค่อนข้างหายาก

"ดาวซันเหยว่ที่ห่างไกลขนาดนี้ก็มีวัสดุพวกนี้ด้วยเหรอ?" หยางป๋อรู้สึกงงนิดหน่อย

หยางป๋อมองข้ามไปจุดหนึ่ง ยิ่งเป็นวัสดุหายาก กลุ่มเป้าหมายก็ยิ่งแคบ

ถ้ามีคนต้องการทำยาไร้ธาตุและต้องการวัสดุเสริม คนแบบนี้จะไม่ซื้อวัสดุในตลาดมืดเลย เพราะเขาไม่ขาดแหล่งเงินทุนและไม่ขาดเครือข่ายความสัมพันธ์

นั่นก็คือสถานะของวัสดุหายากในตลาดมืดค่อนข้างกระอักกระอ่วน

นักปรุงยาที่มีระดับและความสามารถไม่พอก็ได้แต่ดูเฉยๆ

ส่วนนักปรุงยาที่มีระดับและความสามารถเพียงพอ ก็ไม่จำเป็นต้องซื้อในตลาดมืดเลย

อีกประการหนึ่ง การทำธุรกิจในตลาดมืดก็ต้องทำในที่ห่างไกล เหมือนกับสถานที่ที่มีสาขาสมาคมนักปรุงยาและมีพ่อค้าวัสดุยาจำนวนมาก คนอื่นก็ไม่จำเป็นต้องมาซื้อวัสดุในตลาดมืด

เพราะดาวซันเหยว่ไม่มีสาขาสมาคมนักปรุงยาและไม่มีพ่อค้าวัสดุยาที่ถูกกฎหมาย ตลาดมืดจึงมีธุรกิจ

แต่หยางป๋อก็ไม่อยากรู้เรื่องนี้ ยังไงก็ไม่ใช่ตัวเองที่ออกหน้าซื้อ

"จะให้ทั้งสองคนใช้ยาไร้ธาตุดีไหม?" ในมือหยางป๋อมีวัสดุธาตุไฟ ก็คือพวกงูไฟที่ฆ่าในหุบเขาเทียหนิวบนดาวปีศาจเขียว

ที่หยางป๋อมีความคิดนี้ มีสองเหตุผล

เหตุผลแรกคือดูว่าฤทธิ์ของยาไร้ธาตุ จะกระตุ้นพลังพิเศษหายากได้จริงตามที่เขียนในข้อมูลหรือไม่

เหตุผลที่สองคือหยางป๋อคิดว่าพลังพิเศษควบคุมพลังงานไฟของซีย่าไม่มีประโยชน์กับตัวเองมากนัก ตัวเองแค่อยากหาผู้ช่วยสองคน แต่ก็ยินดีช่วยเหลือทั้งสองคนไปด้วย

สุดท้ายหยางป๋อตัดสินใจทำยาเสริมพันธุกรรมไร้ธาตุสองขวด

วัสดุมีปริมาณพอที่จะทำยาเสริมพันธุกรรมไร้ธาตุได้สองขวด ดังนั้นหยางป๋อจึงตักปลิงกลายพันธุ์ขึ้นมา

ขั้นแรกคือฆ่าปลิงกลายพันธุ์ แล้วทำเป็นวัสดุที่ตัวเองต้องการ

"สี่ดาว!" เมื่อทำยาไร้ธาตุขวดแรกเสร็จ หยางป๋อมองยาสีขาวขุ่น โดยปกติยาจะใส หยางป๋อคิดว่าล้มเหลว แต่พอตรวจสอบกลับพบว่าเป็นระดับสี่ดาว

จากนั้นก็ทำยาขวดที่สอง ยาขวดนี้ก็ได้ระดับสี่ดาวเช่นกัน

หลังจากทำยาสองขวดเสร็จ หยางป๋อก็มองวัสดุเสริมที่เหลืออยู่

"จะทำการทดลองกับสัตว์ก่อนดีไหม?" หยางป๋อนึกถึงวัสดุที่สกัดจากปลิงสองตัวที่ฆ่าไปก่อนหน้านี้ ยังวางอยู่ตรงนี้

"ช่างเถอะ สามารถตรวจสอบคุณภาพยาได้ แสดงว่าไม่ล้มเหลวแน่นอน" แต่หยางป๋อไม่แน่ใจว่าการทดลองกับสัตว์จะได้ผลหรือไม่

และการทดลองกับสัตว์กับการทดลองกับมนุษย์ก็มีความแตกต่างกันมาก

หยางป๋อถือยาสองขวดขึ้นไปชั้นบน ก็เห็นซีย่าส่งข้อความมาถามว่าคืนนี้จะดื่มชาที่ไหน แอนนี่ก็ส่งข้อความมาถามเช่นกัน

"ตอนนี้ควรทำอย่างไรดี?" หยางป๋อไม่เคยมีประสบการณ์การใช้ยาเสริมพันธุกรรมมาก่อน ไม่รู้ว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง

ถ้าเกิดมีปัญหาระหว่างใช้ยา จะดึงดูดความสนใจจากทางการหรือไม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งจะเกิดการสั่นสะเทือนของพลังงานหรือไม่

"ปวดหัวจริงๆ ไปนัดสองคนที่สวนสาธารณะก่อนดีกว่า ปรึกษากันดูว่ามีความคิดอะไรบ้าง" หยางป๋อตัดสินใจไปนัดสองคนที่สวนสาธารณะก่อน ดูว่ามีความคิดอะไรบ้าง

(จบบท)

บทที่ 366 การหมัก

บทที่ 366 การหมัก

บทที่ 366 การหมัก