บทที่ 389 ทหารรับจ้างระดับเอส

"คุณชายพูดเกินไปแล้วครับ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณชายช่วยผมไว้ ผมคงถูกพวกคนชั่วใส่ร้ายไปแล้ว" ชายวัยกลางคนได้ยินคำพูดนั้นก็ก้มตัวลงพูด

"แต่ต่อไปก็จะดีขึ้นแล้ว ความเชี่ยวชาญด้านจิตวิทยาของคุณจะช่วยผมคัดกรองคนอื่นๆ ได้ ต่อไปคงต้องรบกวนคุณอีกมาก" คุณชายจางโบกมือ ชายตรงหน้านี้เป็นปรมจารย์ด้านจิตวิทยา สามารถวิเคราะห์กิจกรรมทางจิตใจของคนจากการเคลื่อนไหวและสีหน้าเล็กๆ น้อยๆ ได้

คนแบบนี้มักเป็นที่ต้องการของหน่วยข่าวกรอง ชายวัยกลางคนคนนี้ถูกหัวหน้าของเขาใช้เป็นแพะรับบาป

พอดีตอนนั้นคุณชายจางกำลังจะมาที่ดาวดวงนี้ และกำลังมองหาคนที่มีความสามารถแบบนี้

หลังจากพิจารณาหลายครั้ง เขาจึงเลือกชายวัยกลางคนคนนี้

ผลปรากฏว่าเขาตัดสินใจถูกต้อง เพราะมาถึงดาวดวงนี้ ชายวัยกลางคนก็ค้นพบคนที่มีเจตนาไม่ดีหลายคนแล้ว

ชายวัยกลางคนสามารถวิเคราะห์สถานการณ์ของคนๆ หนึ่งได้จากการเคลื่อนไหว พฤติกรรม คำพูด และสีหน้าในระยะยาว

เจ้านายอ้วนกับหยางป๋อไม่ได้คุยกันมาก หยางป๋อกำลังคิดว่าจะมาให้คุณชายจางประหลาดใจได้อย่างไร

"เจ้านาย ผมกลับก่อนนะครับ" หยางป๋อมาถึงลานจอดรถใต้ดินของบริษัทก็บอกลาเจ้านายอ้วน

"ระวังตัวด้วยนะ" เจ้านายอ้วนพยักหน้า

หยางป๋อขึ้นยานบินของตัวเอง แล้วบินกลับบ้านอย่างรวดเร็ว พายุฝนด้านนอกไม่ส่งผลกระทบต่อยานบินเลย

หยางป๋อกลับมาที่บ้านพักของตัวเอง เขาไม่รู้สึกตื่นเต้นเลยที่กำลังจะมีหุ่นรบสามตัว

เพราะเขามีหุ่นรบอยู่แล้วหนึ่งตัว และยังเป็นหุ่นรบที่ทำจากโลหะพลังงานที่สามารถซ่อมแซมตัวเองได้อย่างช้าๆ

ไม่เหมือนกับหุ่นรบที่กำลังจะได้รับ ซึ่งต้องซ่อมบำรุงเป็นประจำในอนาคต

"ถ้าแอนนี่กับซีย่าไม่มีพรสวรรค์ด้านหุ่นรบ ก็ต้องหาคนอื่น ที่ดีที่สุดคือคนที่มีประสบการณ์ทางสังคมมากมาย สามารถช่วยจัดการดินแดนของเรา อย่างน้อยก็จัดการดินแดนฝั่งจักรวรรดิ แล้วเราค่อยสั่งการจากระยะไกล"

"ตอนนั้นเราสามารถวางหุ่นรบไว้ในดินแดน แล้วควบคุมจากระยะไกลเมื่อมีเหตุการณ์เกิดขึ้น"

"เจ้าผู้ครองดินแดนในจักรวรรดิสุ่ยหลานมีอำนาจเด็ดขาดในดินแดนของตัวเอง แน่นอนว่าต้องจ่ายภาษีก่อน"

"แม้จะไม่มีระบบสื่อสารควอนตัมระยะไกล เราก็สามารถควบคุมระยะไกลผ่านเครือข่าย ตอนนั้นเราจะวางศูนย์กลางเครือข่ายไว้ในดินแดนของเรา ไม่ต้องกลัวว่าคนอื่นจะรู้ว่าเราควบคุมหุ่นรบหรือมนุษย์เทียมระยะไกลผ่านเครือข่าย!"

"ดาวปีศาจเขียวนั้นยุ่งยากกว่า" ตอนนี้หยางป๋อยังไม่มีวิธีที่ดี ได้แต่คิดหาทางจากมุมนี้

"พอดีได้หุ่นรบครั้งนี้ เราจะได้ศึกษาอย่างละเอียด" เหตุผลที่หยางป๋อยอมรับหุ่นรบก็เพื่อจะได้ศึกษาของจริง

หุ่นรบในมิติของเขาแตกต่างจากหุ่นรบอื่นๆ โดยสิ้นเชิง

"ครั้งนี้สมาคมนักปรุงยาส่งคนมายี่สิบคน ถ้าทั้งหมดเป็นผู้วิวัฒนาการพันธุกรรมระดับ A ก็จะให้คะแนนทักษะเราได้หลายร้อยคะแนน"

"แต่ถ้าพวกเขาไม่มายุ่งกับเราก็ไม่เป็นไร" หยางป๋อไม่ได้วางแผนจะไปหาพวกเขาเอง

"ถือโอกาสช่วงพายุฝน ไปให้คุณชายจางประหลาดใจหน่อยดีกว่า" หยางป๋อยิ้มแล้วหัวเราะ

จากนั้นเขาก็ออกไปโดยใช้การล่องหน คราวนี้หยางป๋อเตรียมชุดที่มีความสามารถพรางตัวไว้

แน่นอนว่าด้านในชุดนั้นเป็นชุดเกราะ หลังจากหยางป๋อออกจากบ้านโดยใช้การล่องหน เขาก็มุ่งหน้าไปยังที่อยู่ของคุณชายจางอย่างรวดเร็ว

หยางป๋อดูแผนที่คร่าวๆ ก่อนมา และหาเส้นทางแม่น้ำที่ไปถึงที่อยู่ของคุณชายจางได้โดยตรง

เนื่องจากตอนนี้เป็นช่วงพายุฝน น้ำในแม่น้ำจึงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว แม้แต่แม่น้ำในเขตเทือกเขาสูง

หยางป๋อสวมชุดพรางตัว ชุดเกราะด้านในยังปล่อยสัญญาณรบกวน

นอกจากนี้หยางป๋อยังสามารถรู้สึกถึงคลื่นพลังงานตรวจจับของเรดาร์ในระบบป้องกันของดินแดนคุณชายจาง

เรดาร์ทุกตัวมีจุดบอด ไม่มีเรดาร์ที่ไม่มีจุดบอด

หยางป๋อใช้เวลาครึ่งวันตามแม่น้ำมาถึงเชิงเขาที่คุณชายจางอาศัยอยู่

ภูเขาที่คุณชายจางอยู่นั้นสูงมากจริงๆ แต่เพราะสูงเกินไป ครึ่งบนจึงปกคลุมด้วยหิมะขาวโพลน ครึ่งล่างก็มีธารน้ำแข็งมากมาย

ในธารน้ำแข็งมีช่องแคบมากมาย คนทั่วไปอาจหลงทางในนี้ แต่น่าเสียดายที่หยางป๋อมีความสามารถในการตรวจจับด้วยคลื่นเสียง

เขาใช้ความสามารถแบบพาสซีฟ ไม่นานก็มาถึงจุดที่ห่างจากกระจกใหญ่ที่เห็นครั้งก่อนประมาณ 800 เมตร

ตอนนี้หยางป๋อเพิ่งทะลุชั้นเมฆ เขารู้สึกถึงคลื่นพลังงานเรดาร์ที่แผ่ออกมาเป็นชั้นๆ

หยางป๋อไม่อยากเป็นจุดสนใจ ไม่งั้นเขาจะแปลงร่างเป็นก้อนหินไปแล้ว

นั่นหมายความว่าหยางป๋อสามารถใช้พลังพิเศษโฟโตอิเล็กทริกของตัวเองเลียนแบบสัญญาณที่ก้อนหินสะท้อนกลับไปยังเรดาร์ได้

แต่ไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้น เพราะมันน่ากลัวเกินไป

หยางป๋อค่อยๆ สำรวจทีละนิด โชคดีที่หิมะที่ที่อยู่ของคุณชายจางหนาพอ

ในที่สุดหยางป๋อก็มาถึงจุดบอดของเรดาร์ ซึ่งก็คือบริเวณใต้กระจกบานใหญ่ของคุณชายจาง

เรดาร์ทุกตัวมีจุดบอด เพราะทิศทางที่เรดาร์สแกนไม่สามารถสแกนใต้ฐานได้

นั่นคือความเป็นไปได้ที่จะมีจุดบอดอยู่ใต้โคมไฟ

หยางป๋อเกิดความคิดซุกซน ค่อยๆ ปีนขึ้นไปที่หน้าต่างกระจกบานใหญ่ ก่อนจะใช้มือแตะกระจกเบาๆ

แม้ว่ากระจกจะป้องกันเสียงและคลื่นพลังงานอื่นๆ แต่กระจกก็ฝังอยู่ในอาคาร ถ้ามีคนเดินหรือพูดข้างใน ก็จะเกิดการสั่นสะเทือนกับพื้นและสิ่งอื่นๆ

แม้ว่าการสั่นสะเทือนแบบนี้คนจะไม่ได้ยินหรือรู้สึก แต่ขอเพียงมีการสั่นสะเทือนเล็กน้อย หยางป๋อก็สามารถรับรู้ได้

หยางป๋อใช้สีเขียนข้อความเบาๆ ที่มุมหนึ่งของหน้าต่างกระจกบานใหญ่

ติดต่องาน: KTB999

ตัวเลขด้านหลังคือวิธีติดต่อของหยางป๋อในสมาคมทหารรับจ้างอิสระ

หยางป๋อเขียนเบามากเพราะกระจกชนิดนี้มีเซ็นเซอร์ภายใน ถ้าใช้แรงมากหน่อยก็จะกระตุ้นเซ็นเซอร์

จากนั้นหยางป๋อก็ค่อยๆ ปีนลงมาจากหน้าผา แล้วแอบออกไปตามเส้นทางเดิม

แม้แต่ใต้หิมะ หยางป๋อก็ยังรู้สึกถึงคลื่นตรวจจับพลังงานหรือเรดาร์ได้

แต่สัญญาณที่หยางป๋อสะท้อนกลับไปยังเรดาร์ไม่เพียงพอที่จะกระตุ้นการเตือนภัยของเรดาร์

เพราะตัวหยางป๋อสวมชุดพรางตัวอยู่ด้านนอก และชุดเกราะด้านในก็ปล่อยสัญญาณรบกวน

แน่นอนว่าถ้าอีกฝ่ายตรวจสอบร่องรอย ก็ยังสามารถเห็นร่องรอยที่หยางป๋อแอบเข้ามาได้ ซึ่งนี่เป็นร่องรอยที่หยางป๋อตั้งใจทิ้งไว้

หยางป๋อเดินทางกลับตามกระแสน้ำของธารน้ำแข็ง

ในที่สุดหยางป๋อก็กลับถึงบ้านอย่างปลอดภัย แล้วก็เสียเวลาไปอีกหนึ่งคืน รวมเป็นสองวันที่ไม่ได้นอนแล้ว

เขารีบอาบน้ำอุ่น กินอะไรเล็กน้อย แล้วทิ้งตัวลงบนเตียง

แม้ว่าหยางป๋อจะไม่จำเป็นต้องนอน แต่เขาก็ชอบกระบวนการนอนและความรู้สึกสบายๆ เมื่อนอนบนเตียง

คุณชายจางไม่ได้พบข้อความที่หยางป๋อทิ้งไว้ในทันที โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อหยางป๋อซ่อนข้อความไว้ที่มุมล่างของกระจก

อีกทั้งคุณชายจางก็มั่นใจในระบบป้องกันของป้อมปราการของตนอย่างสมบูรณ์

หนิวป๋อผู้จัดการไม่สามารถมาตรวจสอบหน้าต่างกระจกทุกวันได้

หยางป๋อนอนหลับสบาย พอตื่นขึ้นมาก็พบว่าเป็นช่วงบ่ายแล้ว

"ไม่รู้ว่าคุณชายจางพบหรือยัง?" หยางป๋อคิดในใจ

พูดถึงคุณชายจาง เขารู้สึกสบายใจมากในช่วงนี้ โดยเฉพาะความรู้สึกที่กำลังจะพลิกชีวิต ทำให้เขาดื่มชาบ่อยขึ้น

หนิวป๋อจัดการเรื่องต่างๆ มากมาย จึงมีโอกาสน้อยที่จะอยู่เฝ้าคุณชายตลอดเวลา ตราบใดที่คุณชายไม่ออกไปข้างนอก เขาในฐานะผู้จัดการก็แทบไม่ได้มา

"คุณชายครับ" หยางป๋อตื่นขึ้นมากินข้าวตอนเย็น ในขณะที่คุณชายจางเพิ่งดื่มชาเสร็จ กำลังชมพระอาทิตย์ตกดินเหนือทะเลเมฆ

"หนิวป๋อ?" คุณชายจางได้ยินเสียงหนิวป๋อ ไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไร

หนิวป๋อเดินอย่างรวดเร็วมาหน้าคุณชายจางแล้วโค้งตัวพูดว่า "มีข่าวหนึ่งครับ ช่วงก่อนหน้านี้ยังตรวจสอบไม่ได้ แต่พ่อของโจวรุ่ยน่าจะเป็นช่างตีเหล็กระดับปรมาจารย์"

"อะไรนะ?" คุณชายจางตกใจกับข่าวนี้ บนดาวเคราะห์ห่างไกลแบบนี้ กลับมีช่างตีเหล็กระดับปรมาจารย์

"มีความเป็นไปได้สูงมากครับ น่าจะเป็นอัจฉริยะการตีเหล็กตระกูลโจวที่มีข่าวลือมากมายเมื่อหลายปีก่อน เรื่องที่ถูกยกเลิกการหมั้นและถูกทอดทิ้ง" หนิวป๋อพยักหน้า

"ไม่น่าเชื่อเลย!" คุณชายจางได้ยินแบบนั้นก็อดไม่ได้ที่จะเดินไปเดินมาในห้อง ตอนนี้คุณชายจางไม่ขาดอะไรเลย ยกเว้นอุปกรณ์ โดยเฉพาะอุปกรณ์สั่งทำพิเศษระดับสูงสำหรับลูกน้องของเขา

สายตาของหนิวป๋อจับจ้องคุณชายของเขาไปมา จู่ๆ หนิวป๋อก็พบว่ามีบางอย่างผิดปกติ หางตาเห็นสิ่งที่ไม่ควรปรากฏ

"คุณชายครับ!" หนิวป๋อรีบผลักคุณชายจางไปด้านหลัง แล้วรีบเข้าไปดูที่หน้าต่างกระจกบานใหญ่

คุณชายจางก็ตกใจ พร้อมกับคลื่นพลังงาน ผ่าท้องฟ้าก็ปรากฏในมือของคุณชายจาง

"หนิวป๋อ!" คุณชายจางงุนงง รีบกำผ่าท้องฟ้าไว้ในมือ ทั้งดาบส่องประกายสีเขียว

"คุณชายครับ" หนิวป๋อมองข้อความนอกหน้าต่าง สีหน้าไม่ดีเลย

คุณชายจางเห็นข้อความที่มุมขวาล่างนอกหน้าต่างกระจกบานใหญ่ ก็รู้สึกสะท้านไปทั้งตัว เกือบจะมีเหงื่อออกมา

"คุณชายใจเย็นๆ ผมจะไปตรวจสอบก่อน" หนิวป๋อปลอบคุณชายจาง เพราะดูเหมือนข้อความนี้จะไม่มีอันตรายอะไร

คุณชายจางพยักหน้าแล้วจ้องมองข้อความนอกหน้าต่างกระจก

หนิวป๋อรีบออกไปนอกหน้าต่าง เขาลอยตัวในอากาศ ก่อนอื่นก็ถ่ายรูปข้อความนี้ไว้ เผื่อใช้เปรียบเทียบร่องรอยในภายหลัง แม้ว่าโอกาสที่จะมีประโยชน์จะน้อยมาก แต่ขั้นตอนที่ควรทำก็ต้องทำ

หนิวป๋อเร็วๆ นี้ก็พบร่องรอยการบุกรุกของหยางป๋อ ตามร่องรอยไปถึงใต้หิมะ แล้วก็พบร่องรอยมากขึ้น จนถึงร่องรอยที่หยางป๋อเข้าไปในแม่น้ำในธารน้ำแข็ง

"คุณชายครับ อีกฝ่ายน่าจะบุกเข้ามาเมื่อ 10 ถึง 12 ชั่วโมงที่แล้ว"

"อีกฝ่ายต้องมีอุปกรณ์พรางตัวแน่นอน ตามแม่น้ำมา แล้วผ่านรอยแยกของธารน้ำแข็ง จากนั้นก็ตามใต้หิมะที่ละลายมาถึงจุดบอดของเรดาร์ของเรา แล้วปีนขึ้นมาทิ้งข้อความนี้ไว้"

คุณชายจางได้ยินแบบนั้นก็มองออกไปนอกหน้าต่างที่เต็มไปด้วยหิมะขาวโพลน ซึ่งแต่ก่อนเขาชอบมาก

ที่นี่สูงส่ง อีกทั้งยังมีมาตรการป้องกันและเตือนภัยหลายอย่าง ไม่คิดว่าจะมีคนแอบมาถึงใต้จมูก

นั่นหมายความว่าข้อความนี้อยู่ที่นี่มาทั้งวันแล้ว แม้ว่าหนิวป๋อจะเช็ดออกแล้ว แต่คุณชายจางก็ยังรู้สึกหนาวสันหลัง

"นี่น่าจะเป็นบัญชี ผมตรวจสอบบัญชีนี้ในองค์กรนักฆ่าหลายแห่ง สมาคมนักล่าเงินรางวัล และสมาคมทหารรับจ้าง มีแต่บัญชีในสมาคมทหารรับจ้างที่มีระดับสูงสุด ถึงระดับทหารรับจ้างระดับเอสแล้ว"

"ผมคิดว่าอีกฝ่ายน่าจะเป็นทหารรับจ้างอิสระ องค์กรนักฆ่าอื่นๆ รวมถึงสมาคมพี่น้องก็มีบัญชีนี้อยู่ แต่ระดับค่อนข้างต่ำ" หนิวป๋อพูดต่อ

"เรื่องนี้ไม่มีคนที่สามรู้ใช่ไหม?" คุณชายจางได้ยินว่าอีกฝ่ายเป็นทหารรับจ้างระดับเอส ก็รู้สึกสนใจขึ้นมาจึงถาม

"ไม่มีครับ" หนิวป๋อตอบแค่สองคำ

"ถามเขาดูว่าอยากทำอะไร?" คุณชายจางแม้จะรู้สึกสนใจ แต่ก็นึกถึงว่าถ้าตัวเองจ้างทหารรับจ้างอิสระ ตระกูลจะต้องรู้แน่นอน

"ได้ครับ" หนิวป๋อก็ไม่เข้าใจว่าทำไมอีกฝ่ายถึงทิ้งข้อความไว้ เพราะการจ้างคนพวกนี้ต้องมีการโอนเงินหรือสิ่งของแน่นอน

นักฆ่ามักถูกเปิดเผยตัวตนตอนรับเงินหรือใช้เงิน

สำหรับตระกูลใหญ่แล้ว พวกเขาแทรกซึมคนของตัวเองเข้าไปในองค์กรผิดกฎหมายเหล่านี้ สามารถรู้เรื่องต่างๆ ที่เกิดขึ้นภายในได้ตลอดเวลา บางองค์กรผิดกฎหมายถึงขั้นได้รับการสนับสนุนจากตระกูลใหญ่เหล่านี้ด้วยซ้ำ

"ดูข่าวก่อนดีกว่า" หยางป๋อรู้สึกว่ากลางวันกลางคืนสลับกันไปหมดแล้ว ส่วนเรื่องที่คุณชายจางจะติดต่อตนหรือไม่นั้น ก็ยากที่จะบอกได้

ยังไงก็รอดูอีกหน่อย รอให้พายุนี้ผ่านไป แล้วหาสวนสาธารณะสักแห่ง จากนั้นค่อยติดต่อกับคุณชายจาง

ข่าวใหญ่ที่สุดในข่าวก็คือเรื่องของหน่วยบังคับใช้กฎหมายของสมาคมนักปรุงยา

หยางป๋อดูอย่างละเอียดแล้วพบว่า หน่วยบังคับใช้กฎหมายนี้มีชื่อเสียงในทางที่ไม่ดี ทำเรื่องผิดกฎหมายมากมาย แต่เพราะสมาคมนักปรุงยามีทีมทนายความขนาดใหญ่

ทุกครั้งที่หน่วยบังคับใช้กฎหมายทำเรื่องเลวร้าย ก็มีช่องทางให้หลีกเลี่ยงความผิดได้มากมาย

"ดูเหมือนสหภาพจะลงมือแล้ว" หยางป๋อเห็นข่าวด้านลบมากมายขนาดนี้ ก็รู้ว่าทางสหภาพได้ลงมือแล้ว

เพราะข้อมูลเหล่านี้ล้วนถูกผลักดันมาจากทางการของสหภาพ ถ้าพวกเขาไม่ผลักดัน คุณจะไม่มีทางเห็นมันเลย

ถ้าคุณเห็นทางการชี้นำไปที่คนใดคนหนึ่งหรือทิศทางใดทิศทางหนึ่ง นั่นหมายความว่าสถานการณ์จริงอาจร้ายแรงกว่าที่คุณคิดมาก

นาฬิกาข้อมือในห้องที่ใช้ท่องเน็ตสั่นขึ้นมา

หยางป๋อเปิดดูพบว่าเป็นข้อความจากแอนนี่ บอกว่าตัวเองยังเข้าเกมไม่ได้

หยางป๋อจึงเข้าแอพแชท คุยกับแอนนี่และซีย่าเล็กน้อย บอกให้ทั้งสองค่อยๆ ทำไป ไม่ต้องรีบ ตอนนี้ทั้งสองกำลังอยู่ในช่วงเติบโต

หลังจากใช้ยาเสริมพันธุกรรม จะมีช่วงเติบโตนานที่สุดสองถึงสามปี สั้นที่สุดก็สามถึงหกเดือน

ไม่ใช่ว่าช่วงเติบโตยิ่งนานยิ่งดี แต่ต้องดูว่าความสามารถของตัวเองแสดงออกมาอย่างไร

เพราะหลังจากร่างกายเปลี่ยนแปลง ยังต้องทำความคุ้นเคยกับกระบวนการนี้ แอนนี่กับซีย่าเพิ่งตื่นพลังพิเศษได้ไม่นาน

การที่แอนนี่ตื่นพลังพิเศษได้โดยไม่มีใครช่วยถือว่าดีมากแล้ว คนส่วนใหญ่ชั่วชีวิตมีแค่คุณสมบัติด้านพละกำลัง หรือก็คือร่างกายแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น

ซีย่าแม้จะมีหยางป๋อช่วย แต่ส่วนใหญ่ก็เป็นเพราะตัวเธอเอง

หลังจากคุยเสร็จ หยางป๋อก็ไปพักผ่อนอีกครั้ง ส่วนคืนนั้น คุณชายจางกับหนิวป๋อต่างก็นอนไม่หลับ เพราะถูกทหารรับจ้างระดับเอสแอบเข้ามาใกล้ขนาดนี้ ใครจะรู้ว่าทหารรับจ้างคนนี้เป็นคนที่ตระกูลอื่นส่งมาทดสอบหรือเปล่า

หยางป๋อไม่รู้แน่นอนว่าระดับทหารรับจ้างของตัวเองได้ถึงระดับเอสแล้ว

ดังนั้นในวันที่สามตอนบ่าย หลังจากพายุสงบแล้ว หยางป๋อจึงแวะไปที่สวนสาธารณะชานเมือง หยิบเครื่องมือสื่อสารแบบรักษาความลับออกมา

เข้าสู่ระบบบัญชีสมาคมทหารรับจ้างของตัวเอง เห็นว่าตัวเองเป็นทหารรับจ้างระดับเอสจริงๆ

"ทำไมถึงกลายเป็นทหารรับจ้างระดับเอสล่ะ?" หยางป๋อเปิดบัญชีดูอย่างละเอียด พบว่าเป็นเพราะครั้งก่อนรับเงินมากเกินไป และระดับของภารกิจที่ทำสำเร็จก็สูงมาก จึงกลายเป็นทหารรับจ้างระดับเอสโดยตรง

มีข้อความไม่น้อยส่งมาถามว่าเขารับงานได้หรือไม่

หยางป๋อพบข้อความที่น่าจะเป็นของคุณชายจาง มีแค่คำว่า "ธุระ" กับเครื่องหมายคำถาม

"ฮิๆ" หยางป๋อหัวเราะในใจ แล้วก็ติดต่อกับคุณชายจาง

หยางป๋อไม่ต้องการเงินอะไรจากคุณชายจาง แค่ให้คุณชายจางบอกใบ้ว่าพี่ชายของเขามีของดีอะไร แล้วตัวเองจะไปปล้นเอาก็พอ

ป.ล. จากผู้แปลนะครับ เรื่องระดับพลังและระดับสมาชิกของสมาคมต่างๆในเรื่อง จากที่แปลมาจนถึงตอนนี้ รู้สึกว่าการจะรวมกันให้ไหลลื่น อยาจจะต้องตัดในส่วนของ ระดับผู้เชี่ยวชาญออกไปนะครับ จากเดิมทักษะระดับผู้เชี่ยวชาญจะเป็นระดับปรมาจารย์เลยครับ ระดับจะเหลือเป็นแบบนี้นะครับ

**ระบบทักษะ:**

- ระดับมี 5 ระดับ: (ระดับต้น), (ระดับกลาง), (ระดับสูง), (ปรมาจารย์), (ปรมาจารย์สูงสุด)

**ระบบสมาชิกสมาคม:**

- ระดับมี 7 ระดับ: (ธรรมดา), (ระดับต้น), (ระดับกลาง), (ระดับสูง), (ปรมาจารย์), (ปรมาจารย์ขั้นสูง), ((ปรมาจารย์สูงสุด)

เพื่อให้สอดคล้องกัน

(จบบท)