ฉินเสี่ยวหรูกับเพื่อนๆอีกสองสามคนได้นัดไปเที่ยวด้วยกัน ซึ่งเธอจะทิ้งกระเป๋าและสิ่งของอื่นๆไว้ที่บ้านเพื่อนร่วมชั้นของเธอ

ฉินหยุนพยักหน้าพลางถามอีกครั้งว่าบ้านของเพื่อนร่วมชั้นเธออยู่ที่ไหน

รถขับออกจากทางด่วนอย่างรวดเร็ว อีกครึ่งชั่วโมงต่อมาพวกเขาก็มาถึงจินหลิง และในที่สุดก็มาจอดอยู่ที่หน้าบ้านของเพื่อนร่วมชั้นฉินเสี่ยวหรู

ในเวลานี้ที่นี่มีหญิงสาวสามคนกำลังยืนรออยู่

หลังจากจอดรถแล้ว ฉินหยุนก็ลงไปช่วยฉินเสี่ยวหรูยกกระเป๋าออกจากท้ายรถ

"ขอบคุณนะคะพี่ฉินหยุน" ฉินเสี่ยวหรูเอ่ยขอบคุณ

"ไม่เป็นไร"

ฉินหยุนยิ้ม เขาพยักหน้าให้กับสามสาวที่มองมาที่เขาอย่างอยากรู้อยากเห็น จากนั้นก็ขับรถออกไป

"เสี่ยวหรู นั่นคือพี่ชายที่เธอบอกงั้นเหรอ"

"เขาหล่อมาก เขามีแฟนหรือยัง?"

เมื่อเห็นฉินหยุนจากไป หญิงสาวตัวเล็กๆเหล่านี้ก็พากันถามออกมาด้วยรอยยิ้ม

"พี่ชายของฉันสุดยอดมาก พวกเธออย่าแม้แต่จะคิดเกี่ยวกับเขาเลย"

เมื่อเห็นสีหน้าอยากรู้อยากเห็นของพวกเธอ ฉินเสี่ยวหรูก็กล่าวด้วยรอยยิ้ม

แม้ว่าคนเหล่านี้จะไม่รู้ แต่เธอรู้ดีถึงสถานการณ์ของฉินหยุน คนระดับเขาเป็นไปไม่ได้ที่จะมามีความสัมพันธ์กับคนธรรมดารอบๆตัวเธอแน่นอน

...

"พี่รอง ตอนนี้เทียนหยุนกำลังก่อตั้งแผนกกฎหมายขึ้นมา พี่อยากจะมาอยู่ไหม?"

หลังจากส่งฉินเสี่ยวหรูเสร็จแล้ว ฉินหยุนก็ขับรถไปที่สำนักงานกฎหมายชิงอวี้ต่อ เขาเอ่ยถามขณะที่กำลังขับรถอยู่

"ยังไม่ใช่ตอนนี้"

ฉินลู่คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็ส่ายหัว "การฝึกงานของพี่จะจบลงในวันที่ 1 พฤษภาคมนี้ และพี่ต้องกลับไปที่มหาลัยเพื่อเตรียมตัวส่งวิทยานิพนธ์ด้วย จะกลับมาอีกทีก็หลังจากทั้งหมดนี้เสร็จสิ้นแล้ว"

แน่นอนว่าเธอต้องการช่วยน้องชาย แต่ตอนนี้เธอกำลังอยู่ในช่วงฝึกงานของนักศึกษาปีสุดท้าย

อันที่จริงฉินลู่ก็กังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับความสามารถของเธอ ดังนั้นเธอจึงวางแผนที่จะเรียนรู้สิ่งต่างๆเพิ่มเติมที่สำนักงานกฎหมายชิงอวี้ก่อน

หลังจากที่เรียนจบเธอจะมาช่วยน้องชายของเธอแน่นอน

ฉินหยุนพยักหน้า ใช้เวลาสักครู่เขาก็ขับรถพาฉินลู่มาถึงบ้านที่เธอเช่าอยู่ ในเวลานี้หยางเย่เจินและจ้าวเถียนก็อยู่ที่นี่เช่นกัน พวกเธอกลับมาถึงตั้งแต่วันที่ 7 แล้ว ซึ่งเร็วกว่าฉินลู่หนึ่งวัน

ข้างๆจ้าวเถียนเป็นชายหนุ่มสวมแว่นตาคนหนึ่ง เขาสูงประมาณ 1.75 เมตร

เมื่อเห็นรถของฉินหยุน พวกเขาทั้งหมดก็รีบเข้าไปหา

หลังจากเปิดประตูรถแล้วทั้งฉินหยุนและฉินลู่ก็ก้าวออกมา

"กลับมาแล้วเหรอเสี่ยวลู่"

หยางเย่เจินและจ้าวเถียนมีความสุขมาก พวกเธอก้าวไปข้างหน้าเพื่อกอดกับฉินลู่ จากนั้นพวกเธอก็มองไปที่ฉินหยุน ยิ้มและกล่าวขึ้นอีกครั้ง "สวัสดีปีใหม่นะคะบอสฉิน"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ฉินหยุนก็ยิ้มและอวยพรปีใหม่ให้พวกเธอมีความสุขเช่นกัน

ในเวลานี้จ้าวเถียนก็ได้แนะนำชายหนุ่มข้างเธอให้ฉินหยุนรู้จัก เขาคือตันเหล่ย แฟนของจ้าวเถียน

"สวัสดีครับ" ฉินหยุนทักทายด้วยรอยยิ้มและก็จากไปอย่างรวดเร็ว

"เสี่ยวเถียน นี่คือฉินหยุนผู้ก่อตั้งร้านเสื้อผ้าเทียนหยุนคนนั้นงั้นเหรอ?" เมื่อเห็นเขาจากไป ตันเหล่ยก็อดไม่ได้ที่จะถามออกมาด้วยความสงสัย

ฉินหยุนอายุยังน้อยมาก และตอนนี้เขาเป็นเพียงนักศึกษาปีหนึ่งเท่านั้น แต่เขากลับประสบความสำเร็จมากมายได้เช่นนี้เลย

"ใช่แล้ว" จ้าวเถียนพยักหน้า

เธอถอนหายใจอยู่ภายในใจ เมื่อเทียบกับฉินหยุนแล้ว ตันเหล่ยดูธรรมดามากจริงๆ

แต่เธอเองก็เป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่งเช่นกัน

...

หลังออกจากสำนักงานกฎหมายชิงอวี้ ฉินหยุนก็ขับรถตรงไปที่โรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุนต่อ

"พี่เสี่ยวเทาบอกว่าจะไปรับหูซานซานมาทำงาน ไม่รู้ว่าที่นั่นจะเป็นยังไงบ้าง"

ฉินหยุนคิดกับตัวเองขณะที่กำลังขับรถ

ในช่วงตรุษจีน ฉินเสี่ยวเทาพาหูซานซานไปที่เขตชิงอู๋ก่อน จากนั้นก็ไปส่งหูซานซานที่บ้านของเธอ

และตอนนี้วันหยุดก็สิ้นสุดลงแล้ว เขาจึงวิ่งไปรับหูซานซานกลับมาที่นี่อีกครั้ง

ฉินหยุนยังหวังว่าลูกพี่ลูกน้องของเขาจะได้แต่งงานโดยเร็วที่สุด เขาจะได้มีความสุขกับหูซานซานสักที

ขณะที่คิดในใจเขาก็กดโทรศัพท์โทรออกไปด้วย

บ้านของหูซานซานอยู่ในเขตชนบท และในเวลานี้ฉินเสี่ยวเทาก็กำลังอยู่ที่บ้านของเธอ

แม้ว่าจะเป็นพื้นที่ชนบท แต่มันก็เป็นพื้นที่ชนบทแห่งใหม่ แต่สถานที่ตั้งมันค่อนข้างห่างไกลไปสักหน่อย แม้จะเดินทางมาโดยใช้ทางหลวงมันก็ยังใช้เวลามากอยู่ดี

"ซานซาน ลูกคิดยังไงกับฉินเสี่ยวเทาเหรอ?"

พ่อของหูซานซานกำลังต้อนรับฉินเสี่ยวเทาอยู่หน้าบ้าน ดูเหมือนว่าเขาจะพอใจในตัวของฉินเสี่ยวเทามาก และก็ยังรู้สถานการณ์ทั่วไปเกี่ยวกับงานของเขาอีกเล็กน้อย

นอกจากนี้ฉินเสี่ยวเทาก็ดูเหมือนจะเป็นคนที่ซื่อสัตย์มาก ซึ่งเขาจะไม่รังแกลูกสาวของเขาอย่างแน่นอน

สำหรับแม่ของหูซานซาน เธอกำลังคุยกับหูซานซานอยู่ในบ้าน

"ฉินเสี่ยวเทาเหรอ เขาก็เป็นคนดีนะ" หูซานซานพูดหลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

"เฮ้อ.. เขาเป็นคนดี แต่ครอบครัวของเขาค่อนข้างยากจน ลูกได้ลองถามเขาหรือยังว่าเขามีแผนจะซื้อบ้านในจินหลิงเมื่อไร?" แม่หูถาม

ก่อนหน้านี้ตอนที่หูซานซานไปที่บ้านของฉินเสี่ยวเทา เธอได้ตรวจสอบสถานการณ์คร่าวๆของที่นั่นแล้ว จากนั้นเมื่อเธอกลับมาเธอก็บอกพ่อแม่ของเธอเกี่ยวกับครอบครัวของเขา

หูซานซานพูดว่า "หนูถามแล้ว เขาบอกว่าตอนนี้จะเช่าบ้านไปก่อน รอเก็บเงินได้ครบเมื่อไรเขาค่อยซื้อบ้าน"

ฉินกั๋วเหลียงและจางพ่านตี้ได้ซื้อบ้านไว้ให้ฉินเสี่ยวเทาแล้ว แต่บ้านหลังนั้นมันอยู่ในเขตชิงอู๋แถมยังอยู่ในสถานที่ห่างไกล หูซานซานคิดว่าเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอนที่เธอจะไปอาศัยอยู่ที่นั่น

ดังนั้นหากเธอและฉินเสี่ยวเทาจะแต่งงานกัน พวกเขาจะต้องซื้อบ้านในเมืองจินหลิงเท่านั้น

ฉินเสี่ยวเทาบอกว่าตอนนี้เขามีเงินไม่พอ ดังนั้นเขาจึงต้องเช่าบ้านไปก่อนแล้วค่อยๆเก็บเงินไปเรื่อยๆ และเมื่อเขามีเงินเพียงพอเขาจะหาบ้านและจ่ายเงินดาวน์ทันที

ราคาบ้านในจินหลิงทุกตารางนิ้วต่างก็มีค่าเท่ากับทองคำ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถซื้อด้วยเงินสดเต็มจำนวนได้

อย่างไรก็ตาม ด้วยเงินเดือนในปัจจุบันของเขาบวกกับโบนัสสิ้นปี เขาจะสามารถจ่ายเงินดาวน์ที่เท่ากับจำนวนเงินผ่อนได้สูงสุดสามปีแน่นอน

เมื่อเผชิญกับคำตอบนี้ หูซานซานก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเงียบไป ซึ่งเธอก็รู้สถานการณ์ของฉินเสี่ยวเทาดี

เมื่อเห็นท่าทางลังเลเล็กน้อยของผู้เป็นแม่ หูซานซานก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า "แม่ แม่มีอะไรจะพูดกับหนูหรือเปล่า?"

แม่หูลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ในที่สุดเธอก็พูดว่า "แม่แค่อยากจะถามว่าลูกตัดสินใจที่จะอยู่กับฉินเสี่ยวเทาจริงๆหรือเปล่า ถ้าตัดสินใจแล้วเราก็จะได้หารือกับพ่อแม่ของอีกฝ่ายในปีนี้และวางแผนที่จะแต่งงานกันเลย แต่ถ้าไม่ แม่มีตัวเลือกอยู่คนหนึ่ง ป้าของลูกเป็นคนแนะนำเขามา เขาเป็นคนหมู่บ้านเดียวกับเราและก็มีธุรกิจขนาดเล็กอยู่ในจินหลิงด้วย ตอนนี้เขามีบ้านและรถหนึ่งคัน"

"ลูกไม่ได้พูดถึงสถานการณ์ครอบครัวของฉินเสี่ยวเทามาก่อนเหรอ ป้าของลูกและคนอื่นๆต่างก็บอกว่าฐานะครอบครัวของพวกเขาไม่ค่อยดีเท่าไร บังเอิญว่าเธอรู้จักคนอยู่พอดี เพราะงั้นเธอจึงลองให้แม่มาคุยกับลูกดูก่อน"

พวกเธอรู้ว่าตอนนี้ฉินเสี่ยวเทากำลังทำงานอยู่กับลูกพี่ลูกน้องของเขา แต่ไม่ว่าธุรกิจของลูกพี่ลูกน้องคนนั้นมันจะใหญ่ขนาดไหนมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเลย อย่างมากเขาก็อาจจะได้อาบลำแสงจากลูกพี่ลูกน้องแค่เล็กน้อยเท่านั้น

เช่นเดียวกับครอบครัวหนึ่งในหมู่บ้านของพวกเธอ ครอบครัวนั้นมีพี่น้อง 4 คน ครอบครัวของพี่คนโตมีทรัพย์สินหลายสิบล้าน แต่ครอบครัวของพี่น้องอีก 3 คนไม่ได้มีฐานะอะไรเลย ลูกชายของครอบครัวที่สองไม่มีแม้แต่เงินที่จะใช้แต่งงานด้วยซ้ำ สุดท้ายก็ต้องเลิกลากันไป

มีตัวอย่างเช่นนี้ให้เห็นอยู่มากมาย

เมื่อได้ยินสิ่งที่แม่หูพูด หูซานซานก็ผงะไป

แม่หูก็ดูลำบากใจเล็กน้อยเช่นกัน แต่เธอก็หวังว่าลูกสาวของเธอจะได้แต่งงานกับคนที่ดี ในอนาคตจะได้ไม่ต้องทนทุกข์ทรมาน

เมื่อมองไปที่หูซานซาน แม่หูก็กล่าวขึ้นต่อ "แม่ถึงอยากจะถามลูกก่อน ถ้าลูกตั้งใจจริงๆและตัดสินใจที่จะแต่งงานในปีนี้ แม่ก็จะคุยกับป้าของลูกและปฏิเสธเขาคนนั้น แต่ถ้าหากลูกอยากจะรอดู ลูกก็สามารถเพิ่มคนๆนั้นไว้ในวีแชตเพื่อทำความรู้จักเขาสักเล็กน้อยได้ คิดซะว่าทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ บางทีลูกอาจจะพูดคุยกันถูกคอ แต่ก็อาจจะไม่เป็นแบบนั้นเสมอไป"

หลังจากกล่าวจบ แม่หูก็หยุดพูดและรอคำตอบของลูกสาวอย่างเงียบๆ

ครอบครัวของพี่สาวเธออุตส่าห์แนะนำใครบางคนมาให้ และเธอก็ไม่สามารถปฏิเสธเองได้ตรงๆ ดังนั้นมันจึงขึ้นอยู่กับทัศนคติของลูกสาวของเธอ

หูซานซานก็เคยนัดบอดมาก่อนเช่นกัน ซึ่งคุณสมบัติของฝ่ายชายในครั้งก่อนๆก็อยู่แค่ในระดับทั่วไป แต่คุณสมบัติของคู่นัดบอดครั้งนี้ถือว่าดีจริงๆ

ถ้าเธอเลือกได้ เธอจะเลือกอย่างหลังอย่างแน่นอน

แม่และลูกสาวไม่ได้พูดอะไร ทั้งคู่นิ่งเงียบไปสองสามวินาที ในที่สุดหูซานซานก็พยักหน้าและพูดว่า "แม่คะ งั้นหนูขอเพิ่มวีแชตไว้ก่อนแล้วกัน"

หลังจากพูดคุยกันอีกสักพัก ทั้งสองก็ลงไปข้างล่าง

"ซานซาน" เมื่อเห็นหูซานซาน ฉินเสี่ยวเทาก็ยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว

ในเวลานี้ที่บ้านหลังนี้ยังมีอีกครอบครัวหนึ่งอยู่ ซึ่งก็คือโจวเยว่และพ่อกับแม่ของเธอ

ครั้งนี้เขามาเพื่อรับหูซานซาน ซึ่งโจวเยว่ก็จะกลับไปที่เมืองจินหลิงพร้อมกัน

(จบตอน)