"เสี่ยวเค่อ เขากำลังเรียกชื่อเธอ!"

"รีบขึ้นไปรับรางวัลเร็ว!"

สาวๆหลายคนที่นั่งอยู่รอบๆมองโจวเสี่ยวเค่อด้วยความอิจฉา พวกเธอรีบกล่าวขึ้นมาด้วยความรวดเร็ว

ในเวลานี้ของรางวัลชิ้นใหญ่ปรากฏออกมามากขึ้นเรื่อยๆแล้ว และสิ่งที่โจวเสี่ยวเค่อได้รับก็คือคอมพิวเตอร์ของ Apple มูลค่าหลายหมื่นหยวน

เมื่อได้ยินคำกระตุ้นของพวกเธอ ในที่สุดโจวเสี่ยวเค่อก็ฟื้นคืนสติ เธอรีบก้าวออกไปยังเวทีด้านหน้า จากนั้นก็หยิบคอมพิวเตอร์ Apple ขึ้นมาภายใต้สายตาอิจฉาริษยาของทุกคน กอดคอมพิวเตอร์ไว้แน่นแล้วเดินกลับไปที่โต๊ะเดิม

ในเวลานี้โจวเสี่ยวเค่อรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังฝันอยู่ เธอคิดว่าพนักงานพาร์ทไทม์อาจจะไม่สามารถเข้าร่วมการจับสลากของบริษัทได้ ซึ่งเธอก็คิดแค่จะมาทานอาหารแล้วก็กลับไป

นี่คือเครื่องคอมพิวเตอร์พกพามูลค่าหลายหมื่นหยวน เธอไม่สามารถซื้อมันได้ด้วยเงินของตัวเองแน่นอน ครอบครัวของเธอมีฐานะไม่ค่อยดี แถมค่าขนมของเธอสำหรับหนึ่งเทอมก็ได้มาแค่ไม่กี่พันหยวนเท่านั้น

เธอมีเครื่องคอมพิวเตอร์อยู่ในหอพักเช่นกัน แต่เครื่องนั้นมันเก่ามากแล้ว แถมความเร็วในการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตมันก็มักจะช้ามาก ซึ่งมันถูกพ่อของเธอนำมาจากลูกพี่ลูกน้องของเธออีกที มันเป็นเครื่องที่ลูกพี่ลูกน้องของเธอเอาทิ้งแล้ว

คอมพิวเตอร์ Apple มูลค่าหลายหมื่นหยวนถือเป็นของหรูหราที่ยากจะเข้าถึงสำหรับเธอเลย

เธอสามารถขายคอมพิวเตอร์เครื่องนี้ได้อย่างแน่นอน อย่างน้อยก็อาจจะได้สัก 9,000 หยวน

"ว้าว เสี่ยวเค่อ เธอโชคดีเกินไปแล้ว"

พนักงานหลายคนของร้านเสื้อผ้าเทียนหยุนมองไปที่โจวเสี่ยวเค่อพลางพูดกับเธออย่างอิจฉา

ของรางวัลชิ้นนี้มีมูลค่าหลายหมื่นหยวน และสุดท้ายมันก็ตกไปอยู่ในมือโจวเสี่ยวเค่อ

ถ้าพวกเธอเป็นผู้ที่ได้รับมัน ตอนนี้พวกเธอต้องตื่นเต้นกันมากแน่นอน

การจับสลากยังคงดำเนินต่อไป และผู้โชคดีแต่ละคนก็ทำให้คนอื่นๆรู้สึกอิจฉาอย่างมาก

ถ้าไม่นับเงินรางวัลที่มอบให้กับพนักงานดีเด่น รางวัลเงินสดที่เหลืออยู่ 380,000 หยวนนั้นถือว่าเป็นรางวัลใหญ่ ดังนั้นผู้โชคดีที่ได้รับจึงมีจำนวนมาก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับพนักงานดีเด่นที่ได้รับทั้งเงินรางวัลและของรางวัล กลายเป็นพนักงานที่โชคดีมากที่สุดในบรรดาพนักงานของเทียนหยุนตอนนี้เลย

จ้าวเทียนเฉียงเก่งมากในการทำให้บรรยากาศมีชีวิตชีวา และทั้งห้องโถงก็ครึกครื้นกันมาก

แม้แต่พนักงานของโรงแรมก็ยังรู้สึกอิจฉามากเช่นกัน พวกเขาอยากให้ตัวเองกลายเป็นส่วนหนึ่งของเทียนหยุน จะได้มีส่วนร่วมในการจับสลากครั้งนี้

ในที่สุดรางวัลทั้งหมดก็หายไป

"ตอนนี้ขอเชิญบอสฉินขึ้นมากล่าวบางอย่างกับพวกเราสักสองสามคำหน่อยครับ" จ้าวเทียนเฉียงกล่าวด้วยรอยยิ้มหลังจากการจับสลากสิ้นสุดลง

ฉินหยุนเดินขึ้นไปบนเวที และในขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้า ทั้งห้องโถงก็เงียบลงอีกครั้งอย่างรวดเร็ว

"ทุกคน นี่คืองานประชุมประจำปีครั้งแรกของเทียนหยุน ผมมีความสุขมากที่ได้มาพบปะกับพวกคุณทุกคน"

ฉินหยุนกล่าว เสียงของเขาไม่ได้ดังมากนัก แต่มันกลับสามารถดังไปถึงหูของทุกคนได้

เมื่อเทียบกับคำที่พูดในตอนต้นของการเปิดงาน สิ่งที่พูดตอนนี้คือคำพูดที่เป็นทางการมากกว่า

"ร้านเสื้อผ้าเทียนหยุนของเราในเมืองจินหลิงมณฑลเจียงซูแห่งนี้ ร้านสาขาแรกเปิดขึ้นเมื่อวันที่ 1 กันยายน"

"และตอนนี้มันก็มีทั้งหมดสิบห้าสาขาในมณฑลเจียงซู แบ่งเป็นสิบสองสาขาในเมืองจินหลิง และอีกสามสาขาในเมืองหรงหยาง ในวันที่ 1 พฤศจิกายน โรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุนก็เริ่มเปิด…"

ฉินหยุนใช้คำพูดง่ายๆ เขากล่าวถึงการพัฒนาของเทียนหยุนตั้งแต่เริ่มต้น

"ความเร็วในการพัฒนาของเรานั้นเร็วมาก ซึ่งมันก็มีปัญหาต่างๆมากมายเช่นกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งการแข่งขันกับร้านเสื้อผ้าหานลู่ที่ผ่านมา"

ทั้งห้องโถงเงียบสนิทและทุกคนก็กำลังตั้งใจฟัง

พวกเขาต่างก็รู้เกี่ยวกับการแข่งขันครั้งก่อนกับร้านเสื้อผ้าหานลู่ ในช่วงเวลานั้นเทียนหยุนถูกปราบปรามและถึงกับต้องปิดร้านไปเป็นเวลา 2 วัน หลังจากนั้นพวกเขาจึงหาร้านสาขาใหม่และเปิดขึ้นอีกครั้ง

ก่อนหน้านี้พนักงานทุกคนต่างก็คิดว่าตนจะต้องตกงานแน่นอน ซึ่งพนักงานบางคนก็ถึงกับไปหางานใหม่ทันที แม้ว่าร้านขายเสื้อผ้าจะเปิดขึ้นอีกครั้งแต่พวกเขาเหล่านั้นก็ไม่กลับมาอีกเลย ทุกคนที่ออกไปต่างก็คิดเหมือนกันว่า แม้ว่าจะเปิดขึ้นใหม่แต่ก็มีความเสี่ยงที่จะปิดลงอีกครั้ง

เมื่อเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดขนาดใหญ่เช่นนี้ ไม่ว่าใครก็สามารถจินตนาการถึงความพ่ายแพ้ได้อย่างง่ายดาย

"แม้ว่าเราจะเผชิญหน้ากับความยากลำบากที่ยิ่งใหญ่ แต่ในท้ายที่สุดเทียนหยุนของเราก็เป็นฝ่ายได้รับชัยชนะ และร้านเสื้อผ้าหานลู่ก็เป็นฝ่ายที่ต้องถอยออกไป ชัยชนะจากการต่อสู้ครั้งนี้เป็นผลจากความพยายามร่วมกันของพวกเรา"

ฉินหยุนกล่าว "การต่อสู้ครั้งนี้ทำให้เทียนหยุนเริ่มตั้งหลักได้อย่างแท้จริงภายในเมืองจินหลิงแห่งนี้"

คำพูดที่ฟังดูสงบนี้ทำให้พนักงานที่อยู่ตรงนี้รู้สึกภูมิใจเล็กน้อย ท้ายที่สุดแล้วการที่สามารถเอาชนะแบรนด์ใหญ่ในเครือเสื้อผ้าอย่างหานลู่ได้ ก็ไม่ใช่สิ่งที่ร้านขายเสื้อผ้าทั่วไปจะสามารถทำได้แน่นอน

"อย่างไรก็ตาม เราจะไม่หยุดอยู่แค่จินหลิง!" ทันใดนั้นน้ำเสียงของฉินหยุนก็เปลี่ยนไป ราวกับว่ามันผสมกับความเฉียบคมลงไปด้วย

"ในอนาคต เทียนหยุนจะขยายไปยังเมืองรอบๆโดยมีจินหลิงเป็นจุดศูนย์กลางของมณฑลเจียงซู เป้าหมายของผมคือ เทียนหยุนจะครอบครองตลาดเจียงซูทั้งหมดภายในเวลาหนึ่งปี"

"ถัดจากตลาดเจียงซู ก็จะเป็นตลาดในประเทศทั้งหมด และหลังจากนั้นก็จะเป็นตลาดขนาดใหญ่ในต่างประเทศ!"

เมื่อมองไปที่ผู้คนด้านล่าง ฉินหยุนก็กล่าวเสริมว่า "สำหรับแบรนด์ในเครือเสื้อผ้าใดๆก็ตาม เป้าหมายที่ใหญ่ที่สุดก็คือการสร้างแบรนด์ให้โด่งดังไปทั่วทั้งประเทศหรือแม้แต่ในต่างประเทศ"

"พวกเขาต่างก็ทำงานหนักและต่อสู้เพื่อเป้าหมายนี้ และเทียนหยุนก็จะไม่ใช่ข้อยกเว้น!"

"อาจจะมีความยากลำบากนับไม่ถ้วนระหว่างทางที่เราเดิน และอาจจะมีพวกที่แข็งแกร่งกว่าหานลู่เข้ามาพยายามกีดขวางเรา แต่ไม่ว่าอุปสรรคใดๆก็จะไม่สามารถหยุดเราจากการก้าวไปข้างหน้าได้"

น้ำเสียงของฉินหยุนมีความแน่วแน่ที่ไม่สั่นคลอนเผยออกมา "เทียนหยุนเพิ่งอยู่ในช่วงเริ่มต้น ซึ่งผมก็หวังว่าทุกคนจะร่วมมือกับผมในการแหวกฝ่าความยากลำบากเหล่านี้ไปด้วยกัน บดขยี้พวกคนที่เข้ามาขวางทางเรา และเราจะพัฒนาเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้กับเทียนหยุนไปพร้อมๆกัน"

"สำหรับเทียนหยุนในอนาคต ผมหวังว่าในตอนนั้นทุกคนที่อยู่ที่นี่จะยังได้มารวมตัวกันอีกครั้ง แล้วนึกถึงสิ่งที่ผมพูดในวันนี้ จากนั้นทุกคนก็จะพูดขึ้นว่า ‘เยี่ยมมาก เป้าหมายของเราสำเร็จแล้ว’"

"ผมเชื่อว่าอีกไม่นานวันนั้นมันจะมาถึง"

หลังจากกล่าวจบ ฉินหยุนก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ และทั้งห้องโถงก็เงียบลงเช่นกัน

แต่หลังจากนั้นไม่กี่วินาที เสียงปรบมืออย่างอบอุ่นก็ขึ้นทั่วทั้งห้องโถงทันที

ทุกคนมองไปที่ฉินหยุนพลางรู้สึกว่าเลือดในกายกำลังเดือดพล่าน

ค่าจ้างของเทียนหยุนนั้นสูงและสวัสดิการต่างๆก็สมบูรณ์แบบ ดังนั้นจึงเป็นธรรมดาที่พวกเขาจะมีความรู้สึกผูกพันกับเทียนหยุนเป็นอย่างมาก

ยิ่งไปกว่านั้นเทียนหยุนกำลังอยู่ในช่วงขยายตัวอย่างรวดเร็ว และผู้ที่ทำผลงานได้ดีก็จะได้รับการเลื่อนตำแหน่งอย่างรวดเร็วแน่นอน ก่อนหน้านี้ก็มีพนักงานธรรมดาหลายคนได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นผู้จัดการร้านโดยตรง

เมื่อเทียนหยุนพัฒนาขึ้นอย่างต่อเนื่อง พวกเขาก็จะมีโอกาสมากมายในการเลื่อนตำแหน่ง

แค่ดูจากงานประชุมประจำปีของบริษัทในตอนนี้ ทางบริษัทยังมีรางวัลมากมายที่มอบให้พนักงาน ทั้งบริษัทปฏิบัติต่อพวกเขาดีมากเกินไป ถ้าหากว่าออกจากเทียนหยุน จะไปหาบริษัทที่ดีแบบนี้ได้ที่ไหน?

ดังนั้นในเวลานี้จิตใจของพวกเขาจึงเต็มไปด้วยความคาดหวัง และพวกเขาก็หวังว่าบริษัทจะเติบโตขึ้นต่อไป

เมื่อได้ยินเสียงปรบมือที่ดังขึ้นอยู่เป็นเวลานานในห้องโถง ขณะมองไปที่พนักงานหลายร้อยคนด้านล่าง ในใจของฉินหยุนก็รู้สึกอธิบายเป็นคำพูดไม่ถูก

ในวันที่ 1 พฤษภาคม ค่ายกลรวบรวมโชคลาภของเขาถูกเปิดขึ้นเป็นครั้งแรก และในวันที่ 5 พฤษภาคม ร้านเสื้อผ้าเทียนหยุนแห่งแรกก็ถูกเปิดขึ้น จนถึงตอนนี้เขามีร้านขายเสื้อผ้าทั้งหมด 17 ร้าน ร้านขายรองเท้า 2 ร้าน และโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าอีก 2 แห่งที่อยู่ใต้ชื่อของเทียนหยุน บวกกับโรงงานผลิตรองเท้าอีกหนึ่ง

ทั้งร้านค้าและโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าก็มีอยู่ที่เขตชิงอู๋และเมืองจินหลิง ซึ่งเมืองหรงหยางก็เริ่มมีส่วนร่วมเช่นกัน

เมื่อรวมร้านค้าและโรงงานทั้งหมดแล้ว เขามีพนักงานเกือบ 700 คน!

"ในอนาคต เทียนหยุนจะกลายเป็นชื่อที่ทุกคนต้องรู้จักอย่างแน่นอน แต่ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานเท่าไร?" ฉินหยุนรู้สึกตั้งหน้าตั้งตารอ

เขาฝันว่าสักวันหนึ่ง เขาจะสามารถนำชื่อแบรนด์เทียนหยุนออกไปนอกประเทศจีน และทำให้มันกลายเป็นแบรนด์ที่ยิ่งใหญ่ได้อย่างแท้จริง

และชื่อของเทียนหยุนจะไม่ได้มีแค่เสื้อผ้า รองเท้า หรือเครื่องแต่งกายเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม ทุกอย่างยังคงต้องเป็นไปตามแผน เขายังอายุน้อยและมีเวลาอีกมากมายให้ค่อยๆพัฒนา

(จบตอน)