มีกลุ่มคนหลายสิบคนเดินมาจากทางด้านไม่ไกล มีทั้งพวกจ้าวคังฮ่าวจากหอพักชาย พวกเจียงอีกับจางเสี่ยวเยว่จากหอพักหญิง และยังมีคนจากหอพักของหยูเล่อเหยาอีกด้วย

"ฉินหยุน" "หัวหน้าชั้น"

เมื่อพวกเขามาถึงทุกคนต่างก็พากันเอ่ยทักทาย

หลังจากทักทายกันนิดหน่อยคนทั้งหมดก็เดินเข้าไปในร้านหม้อไฟ

"ว้าว ร้านหม้อไฟนี่ใหญ่มาก" จ้าวฉิงกล่าวพลางถอนหายใจ

ไม่ใช่แค่เธอเท่านั้น เจียงอี จางเสี่ยวเยว่และคนอื่นๆก็กำลังสังเกตสิ่งต่างๆเช่นกัน

ก่อนหน้านี้พวกเธอก็เคยไปช่วยแจกใบปลิวให้ร้านหม้อไฟชิงอู้ แต่พวกเธอยังไม่เคยมาที่ร้านเลยดังนั้นทุกคนจึงไม่รู้ว่ามันหน้าตาเป็นอย่างไร

แต่ตอนนี้ได้มาเห็นเต็มๆแล้ว

การตกแต่งของที่นี่ค่อนข้างเรียบง่าย เช่นเดียวกับโต๊ะและเก้าอี้ที่ใหม่เอี่ยม ซึ่งก็ดูเหมือนจะไม่มีอะไรพิเศษ แต่รูปลักษณ์โดยรวมของมันทำให้ร้านหม้อไฟแห่งนี้ดูไม่ธรรมดาจนเกินไป

หูกงหรงเป็นผู้รับผิดชอบการตกแต่งทั้งหมดของร้านหม้อไฟ เธอมีเพื่อนที่เชี่ยวชาญด้านนี้อยู่ เธอจึงใช้เวลาเต็มที่ในการออกแบบจนพอใจ

"หัวหน้าชั้นนี่สุดยอดมากเลย หลังจากเปิดร้านหม่าล่าทั่งไปได้ไม่นานเธอก็เปิดร้านหม้อไฟที่ใหญ่ขนาดนี้ต่ออีก" เจียงอีกล่าวพลางถอนหายใจ

เธอรู้สึกชื่นชมหยูเล่อเหยาจริงๆ แต่ชื่นชมก็ส่วนชื่นชม ถ้าหากเธอถูกขอให้ทำแบบเดียวกัน เธอก็คงจะไม่สามารถทำได้

"เปิดร้านใหญ่ขนาดนี้ต้องใช้เงินมากเท่าไร?"

รุ่ยเฉินฉีมองซ้ายมองขวาอย่างอดไม่ได้ เธอทั้งรู้สึกอิจฉาและอยากรู้อยากเห็นในเวลาเดียวกัน

"ฉันพอรู้อยู่"

หลังจากคำพูดของรุ่ยเฉินฉีจบลง จ้าวคังฮ่าวก็พูดขึ้นทันที "ก่อนหน้านี้ฉันถามฉินหยุนแล้ว เขาบอกว่าร้านหม้อไฟแห่งนี้เปิดโดยใช้ทุนอยู่ที่ 850,000 หยวน"

"850,000 หยวน!?"

"ว้าว เงินเยอะมาก!"

หญิงสาวทั้งหมดในหอพักหญิงล้วนตกตะลึงขึ้นพร้อมกัน

สำหรับพวกเธอ แน่นอนว่าเงิน 800,000 หยวนมันเป็นเงินก้อนโตอย่างไม่ค้องสงสัย!

ในเขตเมืองที่บ้านเกิดของพวกเธอ เงินจำนวนนี้สามารถใช้ซื้อบ้านขนาด 100 ตารางเมตรได้ทั้งหลังเลย

"ถ้าฉันมีเงิน 850,000 หยวน ฉันจะเอาไปซื้อรถ จากนั้นทุกครั้งที่มีวันหยุดฉันก็จะขับรถไปเที่ยวในที่ต่างๆ" เจียงอีอดไม่ได้ที่จะคิดในใจ

นี่คือชีวิตในแบบที่เธอต้องการมากที่สุด

จางเสี่ยวเยว่ก็กำลังคิดว่าด้วยเงินจำนวนมากขนาดนี้บวกกับเงินที่ได้จากการเขียนนิยายของหลี่หานอวี่ เธอจะสามารถจ่ายเงินดาวน์เพื่อซื้อบ้านในจินหลิงได้ จากนั้นก็ใช้ชีวิตอยู่ในนั้นอย่างมีความสุข

ส่วนรุ่ยเฉินฉีก็กำลังคิดว่าเธอจะสามารถใช้ชีวิตแบบผู้หญิงรวยๆได้ เธอจะซื้อเสื้อผ้าและกระเป๋าแบรนด์เนมมากมาย ซื้อโทรศัพท์มือถือและคอมพิวเตอร์ที่เสปคดีที่สุด แล้วก็จะซื้อขนมอร่อยๆมากมายมากินทุกวัน

ใครๆก็ฝันอยากจะรวยกันทั้งนั้น ทุกคนต่างก็เคยคิดว่าถ้ารวยแล้วจะเอาเงินไปทำอะไร

"หัวหน้าชั้นกับคนอื่นๆกล้ามากจริงๆ ถ้าฉันมีเงินมากขนาดน้ันฉันจะเก็บเอาไว้ จะไม่เอามาเปิดร้านหม้อไฟแบบนี้เด็ดขาด" เจียงอีพูดขึ้นอีกครั้งหลังจากที่เธอเพ้อจบ

850,000 หยวน พอบอกว่าจะลงทุนก็ลงทุนเลย ตอนนี้ในที่อื่นๆต่างก็มีธุรกิจมากมายที่กำลังประสบปัญหาขาดทุนอยู่ อันที่จริงแม้ว่าเธอจะมีเงิน แต่เธอก็ไม่กล้าทำเช่นนั้นแน่นอน

หญิงสาวคนอื่นๆไม่ได้พูดอะไร แต่ในใจของพวกเธอก็คิดเช่นเดียวกัน

"เพราะงั้นเราก็เลยไม่สามารถหาเงินจำนวนมากได้สักที" จ้าวฉิงกล่าวออกมาจากใจจริง

เธอก็รู้ความสามารถของตัวเองดี ดังนั้นเธอจึงไม่ได้พยายามที่จะทำสิ่งเหล่านี้

การทำธุรกิจเองนั้นดีกว่าการทำงานพาร์ทไทม์ทั่วไปมาก แต่ก็มีความเป็นไปสูงเช่นกันได้ที่ร้านหม้อไฟจะเจ๊ง

เมื่อได้ยินเพื่อนๆเอาแต่พูดถึงหยูเล่อเหยา หลินเมิ่งเมิ่งก็อดไม่ได้ที่จะพูดแทรกขึ้นมา "ฉินหยุนก็ลงทุนในร้านหม้อไฟแห่งนี้เหมือนกันนะ"

"รู้แล้วๆ"

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเมิ่งเมิ่ง เจียงอีก็ไม่ได้โกรธอะไร เธอพูดว่า "เดี๋ยวนี้เมิ่งเมิ่งผู้แสนซื่อเริ่มออกตัวแทนฉินหยุนแล้ว"

ในความคิดของเธอ ฉินหยุนจะลงทุนมากแค่ไหนกัน? สำหรับร้านหม้อไฟขนาดใหญ่นั้น เป็นไปไม่ได้เลยที่จะทำกำไรได้ถ้าไม่ลงทุนมากกว่าหนึ่งแสนหยวน

เพราะว่ามากันหลายคนดังนั้นจึงต้องใช้โต๊ะสองตัวต่อกัน จากนั้นพวกเขาก็นั่งด้วยกันและเริ่มสแกนคิวอาร์โค้ดบนโทรศัพท์มือถือเพื่อสั่งอาหาร

"หืม ที่นี่มีร้านหม้อไฟด้วย? ร้านเพิ่งเปิดใหม่นี่นา มีส่วนลดให้แถมแจกบัตรกำนัลให้อีก ไปลองดูกันเถอะว่ารสชาติเป็นไง"

"ดูบรรยากาศร้านหม้อไฟร้านนี้สิ"

"คนค่อนข้างเยอะเลย ถ้ารสชาติดีคงได้มาบ่อยๆ"

...

ที่หน้าประตูร้านมีคนเข้ามาเป็นระยะๆ

บางคนถูกดึงดูดโดยร้านหม้อไฟที่เพิ่งเปิดใหม่ บางคนก็เป็นคนรู้จักและเพื่อนของหูกงหรง เว่ยซิน หลินอวี่กับคนอื่นๆ

พวกจ้าวคังฮ่าวมาที่นี่เพราะฉินหยุน หูกงหรงและคนอื่นๆก็มีแวดวงของตัวเองเช่นกัน

อย่างไรก็ตามคนเหล่านี้ใช้โต๊ะไม่มากนัก นั่งด้วยกันมากสุดก็สิบกว่าตัวเท่านั้น

อัตราการเข้าใช้บริการของร้านหม้อไฟค่อยๆเพิ่มขึ้นเป็น 1 ใน 3

เมื่อเห็นฉากดังกล่าว ใบหน้าของหูกงหรงและหุ้นส่วนคนอื่นๆก็เต็มไปด้วยความสุข

"ร้านเพิ่งเปิดแค่วันแรกแต่จำนวนของลูกค้าก็เกินความคาดหมายของเรามาก"

เมื่อสักครู่พวกเขายังกังวลมาก เนื่องจากกลัวว่าจะมีคนมาไม่มากนัก

"ในเมื่อมีลูกค้ามาแล้ว ตอนนี้ก็คงได้เวลาดูว่ารสชาติของหม้อไฟจะสามารถรั้งพวกเขาไว้ได้ไหม" เว่ยซินกล่าวอย่างมีความหวัง

"ฮี่ฮี่ ฉันมั่นใจในเบสน้ำซุปหม้อไฟของเล่อเหยา" หลินอวี่กอดแขนของหยูเล่อเหยาพลางเอ่ยอย่างมั่นใจ

ฉินหยุนกำลังเฝ้าดูอยู่เช่นกัน นึกถึงอิทธิพลของโชคด้านความมั่งคั่งของเขาอย่างเงียบๆ

เขามีโชคด้านความมั่งคั่งเป็นบัฟเสริมประจำตัว พูดง่ายๆก็คือ แม้ว่าร้านค้าที่เขาลงทุนจะไม่ถูกจัดวางค่ายกลรวบรวมโชคลาภไว้ แต่สถานการณ์ของมันก็น่าจะดีกว่าร้านค้าทั่วไป

ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันจะแสดงผลออกมาบ้างแล้ว

‘ค่ายกลรวบรวมโชคลาภสามารถจัดวางไว้ได้ในร้านค้าแห่งเดียวเท่านั้น และถ้าฉันลงทุนโดยไม่มีการจัดวางค่ายกล จะมีความแตกต่างระหว่างการลงทุนในร้านค้าแห่งเดียวกับการลงทุนในร้านค้าสองแห่ง หรือแม้แต่ลงทุนในร้านค้าหลายๆร้านหรือเปล่า?’ ฉินหยุนคิดกับตัวเอง

ตัวอย่างเช่น หากเขาลงทุนในร้านค้าร้านเดียว เขาจะได้รับกำไรมากกว่าร้านค้าทั่วไป 10,000 หยวน แต่ถ้าหากเขาลงทุนในร้านค้าสองร้านล่ะ? เขาจะได้กำไรจากร้านค้าร้านละ 10,000 หยวน หรือว่าจะได้กำไรร้านละ 5,000 หยวน? ซึ่งถ้าเป็นอย่างหลังกำไรรวมของทั้งสองร้านก็จะเท่ากับ 10,000 หยวนที่เขาลงทุนในร้านเดียวอยู่ดี

ฉินหยุนยังไม่ค่อยเข้าใจเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้มากนัก

"มีคนกำลังมาอีกแล้ว"

ด้านนอกร้านมีคน 7-8 คนกำลังเดินเข้ามา

"หวังฉิน? จางหยาน? สวีช่าง?" เมื่อมองไปที่กลุ่มคนที่เดินเข้ามา ฉินหยุนก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

เขาเห็นคนรู้จักสามคนอยู่ในนั้น

"ฉินหยุน คนพวกนี้เป็นเลขาและหัวหน้าแผนกต่างๆของสภานักศึกษา" หยูเล่อเหยากระซิบ

เธอก็เข้าร่วมกับแผนกประชาสัมพันธ์ของสภานักศึกษาเช่นกัน

"เล่อเหยา" "ฉินหยุน"

เมื่อเห็นพวกฉินหยุน หวังฉินและคนอื่นๆก็ทักทายด้วยรอยยิ้ม

ข้างๆหวังฉิน จางหยานยืนเงียบๆโดยไม่กล้าพูดอะไร เธอแอบมองไปที่ฉินหยุนแล้วรีบลดศีรษะลงอย่างรวดเร็ว

และก่อนที่พวกเธอจะเข้าไปในร้านหม้อไฟ จู่ๆก็มีคนอีกกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา

เมื่อมองดูแล้ว หลินชิงเป็นผู้นำของคนกลุ่มนั้น

"ฉินหยุน"

หลินชิงเอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้ม คนอื่นอาจจะคิดว่าฉินหยุนลงทุนไม่มากนักในร้านหม้อไฟแห่งนี้ แต่เธอรู้จักตัวตนของฉินหยุนและคิดว่าเขาต้องเป็นเจ้าของร้านหม้อไฟแห่งนี้แน่นอน

แม้ว่าจะไม่เป็นเช่นนั้น แต่ก็อาจจะใกล้เคียง

"พี่สาวหลินชิง" ฉินหยุนเอ่ย จากนั้นเขาก็มองไปที่คนที่อยู่ข้างหลังหลินชิง

"ฮี่ฮี่ เสี่ยวชิง เธอพาพวกเรามาที่นี่ก็เพราะต้องการเจอหนุ่มหล่อคนนี้งั้นเหรอ?" หญิงสาวที่อยู่ด้านหลังพูดด้วยรอยยิ้ม เธอมองมาที่ฉินหยุนโดยไม่รู้สึกเอียงอายเลย

"อย่าพูดไร้สาระ" หลินชิงหน้าแดงเล็กน้อย

"คนอื่นๆจากสภานักศึกษาของมหาลัยก็มาที่นี่ด้วย"

"ฉินหยุนกับหยูเล่อเหยานี่หน้าใหญ่จริงๆ"

เมื่อมองไปที่กลุ่มของหลินชิง ในเวลานี้ผู้คนรอบๆหวังฉินพากันรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

ส่วนหวังฉินและจางหยานพวกเธอไม่แปลกใจเลย พวกเธอเดาว่าหลินชิงต้องรู้เรื่องที่ฉินหยุนเป็นบอสใหญ่ของเทียนหยุนนานแล้ว

ทั้งสองกลุ่มเดินเข้าไปในร้านหม้อไฟพร้อมๆกัน

และเมื่อถึงเวลา 12.00 น. ลูกค้าในร้านก็เยอะขึ้นเรื่อยๆ!

(จบตอน)