เมื่อจำนวนลูกค้าเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ พนักงานเสริฟที่มีอยู่ไม่กี่คนก็ค่อยๆบริการลูกค้าไม่ทัน ซึ่งหลังจากนั้นเว่ยซินและแฟนสาวของเขาโจวเสี่ยวเชี่ยน พร้อมกับคนอื่นๆก็เข้าไปช่วย

แน่นอน แม้ว่าพวกเขาจะยุ่งแต่พวกเขาก็ตื่นเต้นกันมาก เนื่องจากการเข้าใช้บริการของลูกค้าในช่วงพีคสุดก็มากถึง 70%-80% เลย โต๊ะที่ยังว่างอยู่ในตอนแรกก็เริ่มลดน้อยลง

ต้องทราบก่อนว่า ปกติแล้วธุรกิจร้านหม้อไฟในตอนกลางคืนมักจะคึกคักมากกว่าในตอนกลางวัน

พอตกช่วงบ่ายจำนวนลูกค้าก็เริ่มลดลง แต่หลังจากห้าโมงเย็นลูกค้าก็เริ่มพากันเข้ามาที่ร้านอีกครั้ง น้อยสุดก็มีแค่โต๊ะเพียงสี่ตัวเท่านั้นที่ว่างอยู่

ความคึกคักนี้ดำเนินไปจนถึงตอนสี่ทุ่ม หลังจากนั้นลูกค้าโต๊ะสุดท้ายก็ออกจากร้านไป

"วู้วว! จบสักที!"

แม้เว่ยซินและคนอื่นๆจะเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากด้วยความเหนื่อยล้า แต่สีหน้าของพวกเขากลับมีความตื่นเต้นเล็กน้อย

"พี่สาวหู วันนี้เราได้กำไรเท่าไร?" หวังอวี่เฉินอดไม่ได้ที่จะถามออกมา

ทุกอย่างถูกคำนวณด้วยระบบคอมพิวเตอร์ และหูกงหรงก็มีความเชี่ยวชาญในด้านการเงินมาก ซึ่งเธอสามารถคำนวณกำไรที่แท้จริงของวันนี้ออกมาได้อย่างคร่าวๆ!

แม้ว่าจะยังไม่รู้ตัวเลขที่แน่ชัด แต่ก็พอรู้ว่ากำไรของวันนี้ไม่น้อยแน่นอน!

ทุกคนมองไปที่หูกงหรงด้วยความคาดหวัง แม้แต่ฉินหยุนเองก็ยังต้องการจะทราบเช่นกัน

ระหว่างที่รออยู่สักครู่ ในที่สุดหูกงหรงก็คำนวณเสร็จ จากนั้นเธอก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า "ร้านหม้อไฟเปิดตอนสิบโมงเช้าและปิดตอนสี่ทุ่ม ใช้เวลาไปทั้งหมดสิบสองชั่วโมง หลังจากหักค่าใช้จ่ายต่างๆรวมถึงค่าจ้างของพนักงานออก กำไรสุทธิของวันนี้อยู่ที่ประมาณสี่พันเก้าร้อย!"

เมื่อได้ยินตัวเลขนี้ ทุกคนก็ยิ่งตื่นเต้นกันมากขึ้น

"สี่พันเก้าร้อย กำไรเกือบห้าพัน!"

"หนึ่งเดือนก็จะได้กำไรมากถึงหนึ่งแสนห้าหมื่นหยวน!"

เห็นได้ชัดว่าพวกเขาตื่นเต้นกันมาก การลงทุนในครั้งนี้ถือว่าประสบความสำเร็จ!

ผลกำไรเดือนละ 150,000 หยวนจากการลงทุนรวม 850,000 หยวน ด้วยความเร็วระดับนี้จะใช้เวลาคืนทุนเพียงแค่ครึ่งปีเท่านั้น!

ใบหน้าของหูกงหรงก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มเช่นกัน เธอพูดต่อ "และจากการสอบถามของเราก่อนหน้านี้ ลูกค้าค่อนข้างพอใจกับรสชาติของหม้อไฟเลย"

ถ้ารสชาติดี ก็มีความเป็นไปได้ที่ลูกค้าจะกลับมาใช้บริการอีกครั้ง

"ร้านหม้อไฟของเราถือว่าประสบความสำเร็จอย่างไม่ต้องสงสัย!" เธอประกาศออกมาโดยตรง

หลังจากที่เธอพูดจบ ทุกคนที่ยังอยู่ในร้านหม้อไฟต่างก็ปรบมือขึ้นทันทีเพื่อฉลองให้แก่ความสำเร็จนี้

"ว้าว กำไรวันละ 5,000 เยอะเกินไปแล้ว" โจวเสี่ยวเชียนแฟนสาวของเว่ยซินและหลี่ตันตัน ทั้งคู่กล่าวออกมาด้วยความอิจฉา

พวกเธอก็พอมีเงินอยู่บ้าง แต่ก่อนหน้านี้พวกเธอไม่กล้าที่จะเอามาลงทุน

ท้ายที่สุดแล้วไม่ว่าคุณจะเปิดร้านขายอะไรก็ตาม หากไม่ได้ลองเปิดก่อนคุณก็จะไม่มีวันได้รู้เลยว่าผลลัพธ์ของมันจะลงเอยเช่นไร หากล้มเหลว เงินที่ลงทุนไปก็จะถือว่าสูญเปล่า

หากพวกเธอรู้ว่าพวกเขาจะสามารถทำกำไรได้ พวกเธอจะร่วมลงทุนด้วยอย่างแน่นอน

หลี่ตันตันเหลือบมองไปที่ฉินหยุน เธอรู้ว่าฉินหยุนได้ใช้เงินลงทุนไป 400,000 หยวน ซึ่งเป็นจำนวนเกือบครึ่งหนึ่งของเงินทุนที่ใช้ในการเปิดร้านหม้อไฟแห่งนี้ และเกือบครึ่งหนึ่งของกำไรที่ได้รับในวันนี้ มันก็จะถูกแบ่งออกเป็นเงินปันผลให้กับเขา

กำไรของวันนี้อยู่ที่ 4,900 หยวน เพราะงั้นแค่วันนี้วันเดียวฉินหยุนจะสามารถทำเงินได้มากถึง 2,000 หยวน

ขณะที่หลี่ตันตันมองไปที่ฉินหยุน ฉินหยุนก็กำลังแอบคิดในใจ ‘หนึ่งเดือนได้กำไรประมาณ 100,000 หยวน ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้รับอิทธิพลจากโชคของฉันมากนัก’

พื้นที่ของร้านหม้อไฟแห่งนี้มีขนาดใหญ่ถึง 300 ตารางเมตร แต่กำไรสุทธิต่อเดือนของร้านขายเสื้อผ้าขนาด 40 ตารางเมตรได้มากกว่า 200,000 หยวนเสียอีก ซึ่งมากกว่าร้านหม้อไฟแห่งนี้โดยสิ้นเชิง ส่วนกำไรสุทธิของร้านขายเสื้อผ้าขนาด 200 ตารางเมตร ได้มากกว่า 1.2 ล้านหยวนต่อเดือน

"เอาล่ะ วันนี้ยังเป็นแค่วันแรก ร้านหม้อไฟของเราเพิ่งอยู่ในช่วงเริ่มต้น ความสำเร็จในวันนี้ไม่ได้หมายความว่าในอนาคตมันจะยังคงเหมือนเดิม ดังนั้นเรายังต้องจัดการให้ดีโดยห้ามหย่อนยานเด็ดขาด!" หูกงหรงกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"รับทราบ!"

เว่ยซินและคนอื่นๆพยักหน้า

หุ้นส่วนทั้งหมดพูดคุยกันอยู่พักหนึ่ง จากนั้นในที่สุดทุกคนก็แยกย้ายกัน

...

"ดูเหมือนว่าเบสน้ำซุปหม้อไฟที่ฉันเตรียมไว้จะไม่เลวเลย"

ขณะที่ฉินหยุนกำลังขับรถไปส่งหยูเล่อเหยากลับบ้าน ในเวลานี้เธอดูอารมณ์ดีอย่างเห็นได้ชัด

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฉินหยุนก็ยิ้มและพูดว่า "ไม่ใช่ว่าก่อนหน้านี้เธอก็มั่นใจมากหรอกเหรอ"

"ใช่ที่ไหนกัน"

หยูเล่อเหยายิ้มพลางกล่าวว่า "อันที่จริงฉันก็ไม่ค่อยมั่นใจนิดหน่อย เพราะถึงยังไงทุกคนก็มีรสนิยมที่แตกต่างกัน"

ระหว่างทางทั้งสองก็กำลังพูดคุยกัน แต่ขณะที่ฉินหยุนจะเอ่ยบางอย่าง จู่ๆสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป

"หัวหน้าชั้น ฉันมีธุระบางอย่างต้องจัดการหน่อย เธอกลับแท็กซี่ก่อนได้ไหม" เขาพูดออกมาตรงๆ

เมื่อเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันของฉินหยุน หยูเล่อเหยาก็พยักหน้าโดยไม่ได้พูดอะไร เมื่อรถจอดที่ข้างทางเธอก็เปิดประตูลงมาทันที

"ถ้าถึงแล้วอย่าลืมส่งข้อความมาหาฉันนะ" ฉินหยุนเอ่ยกระตุ้นเธอ

"ได้" หยูเล่อเหยาพยักหน้า

เธอรู้จักนิสัยของฉินหยุนดี ถ้าเขามีอะไรจะบอกเธอ เขาก็จะบอกเธออย่างแน่นอน ดังนั้นเธอจึงไม่ได้ถามอะไรมาก

เมื่อหยูเล่อเหยาจากไป ฉินหยุนก็ขับรถไปที่ลานจอดรถแห่งหนึ่งแล้วรีบลงจากรถ

เมื่อสักครู่นี้ที่สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปกะทันหันก็เพราะว่าเขาเห็นร่างของคนที่คุ้นเคยคนหนึ่ง ซึ่งก็คือหูซานซาน!

และก็มีชายอีกคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างๆเธอด้วย

"คุณคะ ต้องการซื้อลูกโป่งไหมคะ?"

ไม่ไกลนัก เด็กสาวที่ดูอายุไล่เลี่ยกับฉินหยุนเดินเข้ามาหา เธอถือลูกโป่งหลากสีไว้ในมือพลางเอ่ยถาม

"โทษที ผมไม่ซื้อ" ฉินหยุนกำลังมองหาสถานที่เมื่อสักครู่อยู่ เขาไม่มีอารมณ์ที่จะพูดคุยกับเด็กสาวคนนี้เลย ดังนั้นเขาจึงส่ายหัวและเอ่ยปฏิเสธตรงๆ

เมื่อได้ยินเช่นนี้เด็กสาวก็ไม่ยืนกราน เธอเดินไปขายลูกโป่งอยู่ที่ข้างๆต่อ

เธอยังเหลือลูกโป่งอีกสองสามลูกสุดท้าย ซึ่งเธอก็กำลังวางแผนว่าจะอยู่ขายอีกพักหนึ่ง ถ้ายังขายไม่ได้เธอก็จะกลับบ้านแล้ว

ในเวลานี้ ฉินหยุนไล่สายตามองไปรอบๆ จากนั้นเขาก็หยุดชะงักภายในเวลาไม่ถึง 2 วินาที มันเป็นร้านอาหารแห่งหนึ่งที่อยู่ห่างออกไป แต่สายตาของฉินหยุนนั้นยอดเยี่ยมมากเขาจึงสามารถมองเห็นฉากในร้านอาหารได้อย่างชัดเจน ภายในนั้นมีชายหญิงสองคนกำลังนั่งทานอาหารกันอยู่

ในเวลานี้เองชายคนนั้นก็กำลังตักอาหารใส่จานของหญิงสาว และหญิงสาวคนนั้นก็คือหูซานซาน!

เมื่อเห็นฉากดังกล่าว สีหน้าของฉินหยุนก็ยิ่งเปลี่ยนไปมากขึ้น

หูซานซานเป็นแฟนสาวของฉินเสี่ยวเทา ลูกพี่ลูกน้องของเขา แต่ในเวลานี้เธอกำลังทานอาหารเย็นอยู่กับคนอื่น แถมบุคคลนั้นยังมีการกระทำเช่นการตักอาหารใส่จานของฝ่ายตรงข้ามอีก แบบนี้มันหมายความว่าอย่างไร?

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ฉินหยุนก็มองไปที่เด็กสาวที่กำลังขายลูกโป่งหลากสี จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปใกล้ๆเธอ

"คุณคะ ต้องการซื้อลูกโป่งเหรอคะ?" เมื่อเห็นฉินหยุนเดินเข้ามา เด็กสาวก็เอ่ยถามอย่างมีความหวังเล็กน้อย

"ผมจะซื้อลูกโป่งพวกนี้ทั้งหมด" ฉินหยุนกล่าว

"ได้ค่ะคุณลูกค้า"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เด็กสาวก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นทันที เธอรีบพูดว่า "ลูกโป่งเหล่านี้ราคาลูกละ 2 หยวน มีทั้งหมด 5 ลูก รวมแล้วราคา 10 หยวนค่ะ"

ฉินหยุนใช้โทรศัพท์สแกนรหัสคิวอาร์โค้ดทันทีเพื่อจ่ายเงิน

ลูกโป่งขายหมดแล้ว ขณะที่เด็กสาวกำลังจะจากไปฉินหยุนก็รั้งเธอไว้ก่อน

"ผมมีบางอย่างอยากจะให้คุณช่วยหน่อย หลังจากเสร็จงานแล้วผมจะให้คุณสามร้อยหยวน" ฉินหยุนกล่าว

"สามร้อยหยวนเหรอ?" เมื่อได้ยินที่เขาพูด เด็กสาวก็เอ่ยถามอย่างระมัดระวัง "คุณต้องการให้ฉันทำอะไร?"

เธอนึกในใจ ชายหนุ่มตรงหน้าเธอคงไม่ได้คิดจะให้เธอทำอะไรแบบนั้นใช่ไหม?

แต่หน้าตาเธอดูธรรมดามาก กลับกันฉินหยุนทั้งสูงและหล่อ ดังนั้นเขาคงไม่ชอบเสปคแบบเธอแน่นอน

"ง่ายๆ มีร้านอาหารอยู่ตรงนั้น มีชายหญิงสองคนกำลังนั่งติดกำแพงอยู่ทางด้านซ้าย ผู้ชายสวมเสื้อสีดำส่วนผู้หญิงสวมแจ็กเก็ตขนสัตว์สีแดง คุณไปที่นั่นและแอบฟังพวกเขาคุยกัน พยายามอย่าให้พวกเขารู้ คุณจะสั่งอาหารมากินขณะแอบฟังก็ได้ ผมจะจ่ายค่าอาหารให้คุณเอง และเมื่อพวกเขาจากไปคุณค่อยกลับมาและบอกผมว่าพวกเขาคุยอะไรกัน"

เมื่อมองไปที่เด็กสาว ฉินหยุนกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

(จบตอน)