"จินหยาน นี่คือค่าตอบแทนคุณ" ฉินหยุนยิ้มพลางส่งบัตรธนาคารไปให้อีกฝ่าย

ชัดเจนว่าการคาดเดาของจั่วหานและคนอื่นๆนั้นถูกต้อง จินหยานคนนี้ได้รับเชิญเป็นพิเศษจากฉินหยุนนั่นเอง

ก่อนหน้านี้ตอนที่ยังไม่ได้ค่าเช่าคืน ฉินหยุนจึงจำเป็นต้องแสร้งสงบเสงี่ยมเจียมตัวไว้เล็กน้อย แต่เมื่อเขาได้ค่าเช่ากลับคืนมา เขาก็ไม่มีความกังวลอะไรอีกต่อไป และจากนั้นก็เริ่มตอบโต้กลับอย่างเมามัน

ซึ่งมันก็เป็นไปตามแผนการที่เขาวางไว้ เรื่องระหว่างเจ้าของที่ทั้ง 9 คนและหานลู่ถูกเปิดโปงออกมาและจากนั้นก็แพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว

ไม่เพียงแต่บนอินเทอร์เน็ตเท่านั้น เขายังจ้างให้ใครบางคนคอยกระจายข่าวตามพื้นที่ต่างๆด้วย ทำให้การกระทำของหลินต้าเฉียง จั่วหานและคนอื่นๆเป็นที่รู้จักของคนทั่วไป และมันก็ส่งผลกระทบต่อร้านค้าแห่งอื่นๆของพวกเขาทั้งหมด

เมื่อพวกหลินต้าเฉียงและคนอื่นๆกล้าที่จะหาเรื่องเขา ก็อย่ามาโทษเขาถ้าหากว่าเขาต้องไร้ปราณี

นอกจากนี้เขาก็ยังรู้เช่นกันว่ากระแสของเรื่องราวเหล่านี้น่าจะอยู่ได้ไม่นาน ถึงอย่างไรแบรนด์เสื้อผ้าหานลู่ก็ดำเนินธุรกิจมานานกว่า 20 ปีแล้ว ซึ่งบริษัทของพวกเขานั้นมีมูลค่าตลาดมากกว่าหนึ่งพันล้านหยวน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่พวกเขาจะมีอิทธิพลมากมาย

เรื่องเล็กน้อยเหล่านี้ไม่สามารถสัมผัสไปถึงรากฐานที่แท้จริงของหานลู่ได้แน่นอน

อย่างไรก็ตาม การที่เรื่องอื้อฉาวนี้เผยแพร่ออกมาเป็นระยะเวลาสั้นๆ ก็เพียงพอแล้วสำหรับหานลู่ที่ต้องเสียหน้าให้คนอื่นๆได้ชม

จินหยานเก็บบัตรธนาคารเข้าไปทันที จากนั้นก็กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "บอสฉิน ถ้าในอนาคตคุณมีงานแบบนี้อีก คุณก็สามารถโทรหาผมได้โดยตรง ผมเป็นมืออาชีพ และผมจะจัดการให้คุณอย่างเหมาะสมแน่นอน"

ทั้งสองฝ่ายต่างก็สนทนากันอย่างมีความสุข

หลังจากพูดคุยกันสักพัก จินหยานก็ขับรถเฟอร์รารีราคา 3 ล้านหยวนของเขาออกไป

ขณะที่มองตามหลังรถที่แล่นออกไป แววตาของฉินหยุนก็แสดงให้เห็นว่าเขากำลังครุ่นคิดถึงเรื่องบางอย่าง

"กลุ่มคนที่อยู่เบื้องหลังจินหยานนี่ถือว่ามีฝีมือมาก พวกเขาถึงกับสามารถหลอกหานลู่ได้จริงๆ"

แม้แต่เขาเองก็ยังเคยเชื่อว่าไป๋อวี่กรุ๊ปมีอยู่จริงๆ

"แต่ก็ดี ในอนาคตเราอาจจะมีโอกาสได้มือกันอีก" ฉินหยุนคิดกับตัวเอง

...

หลังจากเหตุการณ์แฉเรื่องราวต่างๆ เจ้าของที่เหล่านั้นและหานลู่ก็ประสบความสูญเสียครั้งใหญ่ สำหรับเทียนหยุน ร้านของพวกเขาก็กลายเป็นที่นิยมมากขึ้นเรื่อยๆ และยอดขายรายวันก็สูงกว่าเมื่อก่อนมาก

แม้ว่าค่ายกลรวบรวมโชคลาภจะส่งผลต่อการที่ลูกค้าเข้าร้านเป็นหลัก แต่ปัจจัยอื่นๆก็มีอิทธิพลต่อมันด้วยเช่นกัน และก็เป็นไปไม่ได้ที่จะพึ่งพาแต่ค่ายกลรวบรวมโชคลาภอย่างเดียว

ในพริบตาเวลาก็ผ่านมาถึงคืนวันที่ 24 ซึ่งพรุ่งนี้จะเป็นวันคริสต์มาส และคืนนี้ก็เป็นวันคริสต์มาสอีฟ

ตอนนี้เป็นช่วงสิ้นเดือนธันวาคม จากวันคริสต์มาสถึงวันปีใหม่ในวันที่ 1 มกราคม รวมแล้วเหลือเวลา 8 วัน ร้านขายเสื้อผ้าหลายแห่งเริ่มจัดกิจกรรมเพื่อดึงดูดลูกค้ากันแล้ว

ร้านเสื้อผ้าเทียนหยุนทั้ง 12 สาขาในเมืองจินหลิงก็ได้เตรียมของประดับตกแต่งที่สอดคล้องกับวันคริสต์มาสไว้เช่นกัน

ร้านค้าที่มีพื้นที่เล็กๆทั้ง 8 แห่งตกแต่งแค่เล็กน้อย ในขณะที่ร้านค้าขนาดใหญ่ทั้ง 4 แห่งที่มีพื้นที่มากกว่า 200 ตารางเมตรตกแต่งแบบจัดเต็มกว่า

แม้ว่าเขาจะไม่ได้มีความรู้สึกร่วมกับเทศกาลของทางตะวันตกมากนัก แต่สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นกลยุทธ์ทางการตลาด ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้ที่ฉินหยุนจะไม่ดำเนินการใดๆเลย

หลังจากเดินไปรอบๆร้านเสื้อผ้าเทียนหยุนสักครู่ เขาก็ได้รับแอปเปิ้ลมาจำนวนมาก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อถึงเวลาเลิกงาน เมื่อสาวๆพนักงานเหล่านั้นเห็นเขา ก็จะมีบางคนเข้ามาหาด้วยใบหน้าเขินอายเป็นครั้งคราวพร้อมกับกล่าวว่า "บอสคะ นี่สำหรับคุณ"

หลังจากยัดของให้ฉินหยุนแล้ว สาวๆเหล่านี้ก็รีบวิ่งหนีไปทันที

"เสี่ยวหาน เธอสุดยอดมาก กล้าเอาแอปเปิ้ลไปให้บอสด้วย"

"ฮิฮิ ไม่ใช่แค่ฉันคนเดียว คนอื่นก็เอาไปให้ด้วย"

หญิงสาวหลายคนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

พนักงานในร้านหลายๆคนอยู่ในวัย 20 ปี ซึ่งส่วนมากก็ยังไม่มีแฟน และฉินหยุนก็เป็นเสปคที่พวกเธอชอบอย่างไม่ต้องสงสัย

พวกเธอซื้อของบางอย่างมา แต่ก็ไม่รู้ว่าจะให้ใคร ดังนั้นพวกเธอจึงมอบมันให้กับฉินหยุนแทน

โดยปกติแล้วตอนที่ฉินหยุนอยู่ในร้านขายเสื้อผ้า เขาไม่ได้จริงจังมากเกินไป พวกเธอจึงไม่ได้กลัวฉินหยุนมากนัก

ในช่วงเวลาสั้นๆฉินหยุนได้รับแอปเปิ้ลมาจำนวนมาก เขาสามารถถือมันด้วยสองมือของเขาเท่านั้น

ฉินหยุนถือแอปเปิ้ลเดินมาที่ร้านเสื้อผ้าหานลู่

ในเวลานี้มีข้อมูลบางอย่างเขียนอยู่บนป้ายโฆษณาที่ติดอยู่หน้าร้านเสื้อผ้าหานลู่

[ตั้งแต่วันคริสต์มาสจนถึงวันปีใหม่ ภายในระยะเวลา 8 วันนี้ หากคุณใช้จ่ายมากกว่า 300 หยวน คุณจะสามารถจับสลากได้ 1 ครั้ง หากคุณใช้จ่ายมากกว่า 500 หยวน คุณจะสามารถจับสลากได้ 2 ครั้ง และหากคุณใช้จ่ายมากกว่า 1,000 หยวน คุณจะสามารถจับสลากได้ 5 ครั้ง!]

[ตั๋วลอตเตอรี่ที่ถูกรางวัลสามารถนำมาแลกของรางวัลได้ทันที! และตั๋วลอตเตอรี่ที่ไม่ถูกรางวัลจะมีหมายเลขที่ตรงกันกำกับไว้ สามวันหลังจากวันปีใหม่ ลูกค้าสามารถนำตั๋วลอตเตอรี่ที่ไม่ถูกรางวัลกลับมาจับรางวัลที่ศูนย์การค้าจินหลิงได้อีกครั้ง ซึ่งจะเป็นการจับสลากลุ้นรับของรางวัลมูลค่ากว่า 3 ล้านหยวน! เพียงเก็บตั๋วลอตเตอรี่ในมือของคุณไว้ ไม่ว่าคุณจะปรากฏตัวหรือไม่ ของรางวัลก็จะถูกส่งตรงไปถึงบ้านของคุณ!]

[สามารถเข้าร่วมกิจกรรมได้ที่ร้านเสื้อผ้าหานลู่ทั้ง 11 สาขา]

[การจับสลากที่จะมีขึ้นหลังจากวันปีใหม่ เป็นการจับสลากที่โปร่งใส ตั๋วลอตเตอรี่ทุกใบจะถูกเปิดเผยต่อหน้าทุกคน จะไม่มีการฉ้อโกงใดๆทั้งสิ้น!]

[หลังจากวันปีใหม่ ตั๋วลอตเตอรี่ยังคงใช้ได้ และในอนาคตก็จะมีกิจกรรมที่คล้ายกันจัดขึ้นด้วย!]

ข้อมูลเกี่ยวกับโฆษณามากมายโชว์อยู่ต่อหน้าของฉินหยุนอย่างเต็มที่

"เขาถึงกลับควักของรางวัลออกมาถึงสามล้านเลยจริงๆ!"

ฉินหยุนมองไปที่ป้ายโฆษณาทีละอันด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย

กฎในการจับสลากของหานลู่สำหรับกิจกรรมนี้ไม่ซับซ้อนมากนัก ตั๋วลอตเตอรี่บางส่วนสามารถจับได้รางวัลในกล่องสุ่มได้โดยตรง แต่ตั๋วลอตเตอรี่ส่วนใหญ่น่าจะไม่สามารถจับได้ของรางวัลในทันทีอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม ตั๋วลอตเตอรี่ที่ไม่ถูกรางวัลเหล่านั้นก็จะมีหมายเลขกำกับไว้ ในวันสุดท้ายของกิจกรรมก็จะสามารถนำไปจับรางวัลได้อีกครั้ง หากหมายเลขตรงกับของรางวัล ก็สามารถนำของรางวัลนั้นออกไปได้โดยตรง

ถึงลูกค้าจะไม่มีเวลาว่างมาดูในตอนที่จับรางวัล แต่ขอแค่มีตั๋วลอตเตอรี่ก็สามารถโทรมาขอรับรางวัลเองได้เลย

"บอสฉินครับ คาดว่าคงมีตั๋วลอตเตอรี่ไม่มากนักที่ถูกรางวัลเมื่อตอนที่จับสลากอยู่ในร้านค้า ของรางวัลส่วนใหญ่น่าจะไปออกตอนวันสุดท้ายของกิจกรรมมากกว่า"

ข้างๆฉินหยุน จ้าวเทียนเฉียงกล่าวขึ้นมา

เนื่องจากการถูกเปิดโปงเรื่องก่อนหน้านี้ แบรนด์เสื้อผ้าหานลู่จึงได้รับผลกระทบทางลบอย่างมาก

ช่วงเวลานี้ในระหว่างวันคริสต์มาสและวันปีใหม่ ดูเหมือนว่าหานลู่พยายามที่จะพลิกสถานการณ์กลับมาให้ได้

นอกจากนี้ แม้พวกเขาจะปราบปรามเทียนหยุนอย่างเต็มกำลัง แต่จนถึงตอนนี้ เทียนหยุนก็ยังไม่เสียหายอะไรเลย กลับเป็นพวกเขาเองที่ค่อยๆอ่อนแอลง จู่ๆตอนนี้จั่วหานก็จัดกิจกรรมที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ขึ้น และถึงกับยอมควักเงินทุนสูงเสียดฟ้าออกมา ซึ่งมันก็ทำให้ฉินหยุนรู้สึกท่วมท้นมาก

ฉินหยุนผงกศีรษะ เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็กล่าวว่า "ผู้จัดการจ้าว เดี๋ยวพรุ่งนี้เรามาที่ร้านเสื้อผ้าหานลู่กัน"

เมื่อได้ยินเช่นนี้จ้าวเทียนเฉียงก็ผงะไป เขาถามว่า "เราจะมาที่นี่ทำไมเหรอครับบอสฉิน?"

"มาจับฉลาก" ฉินหยุนยิ้มพลางกล่าว "เราจะพลาดงานใหญ่แบบนี้ไปได้ยังไง"

เขาคิดอย่างเงียบๆอยู่ในใจ ‘ไม่รู้ว่าหานลู่จะทนได้นานอีกสักแค่ไหน’

เขามีค่ายกลรวบรวมโชคลาภ และร้านขายเสื้อผ้าทั้ง 11 แห่งของหานลู่ก็กำลังต่อสู้กับค่ายกลรวบรวมโชคลาภของเขา ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่เงินทุนของพวกเขาจะไหลหายไปเหมือนกับสายน้ำ ซึ่งถ้าพวกเขาไม่ยอมทุ่มสุดตัว ก็คาดว่าน่าจะไม่สามารถเป็นภัยคุกคามต่อเทียนหยุนได้เลย

ผ่านมาเกือบหนึ่งเดือนแล้ว ฉินหยุนไม่เชื่อว่าหานลู่จะอดทนได้มากกว่านี้

ด้วยผลกระทบด้านลบก่อนหน้านี้ ครั้งนี้เขายังรู้สึกลางๆว่าหานลู่อาจจะมาถึงช่วงเวลาสุดท้ายของพวกเขาแล้ว

‘ไหนๆก็ทุ่มสุดตัวขนาดนี้แล้ว งั้นเดี๋ยวฉันจะช่วยปิดฉากให้ก็แล้วกัน’ ฉินหยุนกล่าวอยู่ในใจ

ด้วยค่ายกลรวบรวมโชคลาภที่มี ทำให้เขาอยู่ยงคงกระพันโดยสมบูรณ์ คนอื่นๆต่างก็คาดเดาว่าจะใช้เวลานานแค่ไหนก่อนที่หานลู่จะบดขยี้เขาได้ แต่พวกเขาไม่ได้คาดเดาไว้เลยว่าหานลู่จะอยู่ได้นานแค่ไหนในการแข่งขันกันระหว่างทั้งสอง

หลังจากเหลือบมองไปที่ป้ายโฆษณาอีกครั้ง ฉินหยุนก็เดินจากไป

เขาถือแอปเปิ้ลเข้าไปที่สถานที่แห่งหนึ่ง ทั้งพี่รองฉินลู่ ลูกพี่ลูกน้องจ้าวตงเสวี่ย ลูกพี่ลูกน้องฉินเสี่ยวเทาและหูซานซานแฟนสาวของเขา ต่างก็อยู่ที่นี่กันทั้งหมด

ข้างๆหูซานซานคือหญิงสาวที่ดูอายุประมาณ 23-24 ปีคนหนึ่ง เธอมีผมสั้นทัดหูและใบหน้าทรงผลแอปเปิ้ล เธอดูน่ารักมาก ซึ่งเธอก็คือลูกพี่ลูกน้องของหูซานซาน โจวเยว่

"เฮ้ เสี่ยวหยุน ซื้อแอปเปิ้ลมาทำไมเยอะแยะ แกจะเอาไปให้ผู้หญิงที่ไหน?"

เมื่อเห็นฉินหยุนเดินมาพร้อมกับถุงแอปเปิ้ลใบใหญ่ จู่ๆฉินลู่ก็เอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม

"พนักงานในร้านให้ผมมาน่ะ" ฉินหยุนกล่าวอย่างช่วยไม่ได้ เขาวางแอปเปิ้ลไว้ที่ข้างๆ และชวนให้ทุกคนหยิบไปกิน

(จบตอน)

(เดี๋ยวพวกเอ็งเจอโจรแซ่ฉินแน่!)