ในห้องสำหรับลูกค้าวีไอพี ฉินหยุนกำลังส่งข้อมูลมากมายให้ทางธนาคาร ทั้งสัญญาการซื้อร้านค้า และข้อมูลอื่นๆ

แม้ว่าตอนนี้เขาจะยังไม่ได้รับใบรับรองในการครอบครองอสังหาริมทรัพย์ร้านค้าและทรัพย์สินอื่นๆที่เขาเพิ่งซื้อ แต่เขาก็สามารถใช้สัญญาการซื้อขายมาจำนองกับธนาคารได้

"คุณฉินคะ เดี๋ยวเราจะรีบส่งบุคลากรพิเศษเพื่อไปตรวจสอบสถานการณ์ของร้านค้าภายในวันนี้เลย หลังจากการตรวจสอบเสร็จแล้ว เรื่องการอนุมัติเงินกู้สามารถดำเนินการได้ทันทีเลยค่ะ"

ผู้จัดการฝ่ายบัญชีเป็นผู้หญิงในวัยประมาณสามสิบ ขณะที่เธอกล่าวออกมา ใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

การขอสินเชื่อไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ธนาคารจำเป็นต้องไปตรวจสอบร้านค้าทั้ง 8 แห่งที่เขาเพิ่งซื้อ และร้านเสื้อผ้าเทียนหยุนที่เขาเปิดอย่างถี่ถ้วน

สำหรับจำนวนเงินกู้ที่ฉินหยุนจะได้รับในครั้งนี้ จะอยู่ที่ 80% ของมูลค่าทรัพย์สินที่เขาเอามาจำนอง ซึ่งรวมถึงร้านเสื้อผ้าเทียนหยุนของเขาด้วย และเมื่อสินเชื่อถูกอนุมัติเขาจะสามารถกู้เงินได้ทั้งหมด 30 ล้านหยวน

หลินเสวี่ยหย่า ผู้จัดการฝ่ายบัญชีมองไปที่ชายหนุ่มตรงหน้าเธอ ขณะนี้นัยน์ตาของเธอมีความประหลาดใจส่องออกมา

ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงหน้าเธอนี้ ซึ่งเขาดูอายุน้อยกว่า 20 ปีด้วยซ้ำ แต่กลับมีร้านค้าที่ถูกซื้อด้วยเงินสดเต็มจำนวนมากถึง 8 แห่งภายใต้ชื่อของเขา พวกมันมีมูลค่ามากถึง 36 ล้านหยวน!

นอกจากนี้เขายังมีร้านขายเสื้อผ้าที่เปิดดำเนินการอยู่ 9 สาขาและโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าอีกหนึ่งแห่งที่กำลังก่อสร้าง จำนวนพนักงานทั้งหมดในร้านขายเสื้อผ้าและโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเหล่านี้มีมากถึง 300 คน ซึ่งเงินเดือนของพวกเขาต่อเดือนเพียงอย่างเดียวก็ต้องจ่ายมากกว่า 1.5 ล้านหยวนแล้ว

นี่คือลูกค้ารายใหญ่อย่างแท้จริง! บริษัทนี้ยอดเยี่ยม และร้านค้าของเขาก็เป็นแหล่งทรัพยากรคุณภาพสูงเช่นกัน

บางทีต่อจากนี้พวกเธออาจจะสร้างความสัมพันธ์ในการร่วมมือแบบระยะยาวกับฉินหยุนได้

ถ้าสามารถเอาชนะใจลูกค้ารายใหญ่รายนี้ได้ มันจะเป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่อเธอแน่นอน

"ได้ครับ!" ฉินหยุนพยักหน้า

ขณะนี้เขากำลังตื่นเต้นมาก เพราะว่าเงิน 30 ล้านกำลังจะมาอยู่ในมือเขาแล้ว!

หลังจากเสร็จสิ้นขั้นตอนทั้งหมด หลินเสวี่ยหย่าก็เป็นคนเดินออกไปส่งฉินหยุนและฉินลู่ด้วยตัวเอง

"คุณฉินคะ โปรดรอการติดต่อกลับจากธนาคารของเราได้เลย เราจะดำเนินการให้เสร็จสิ้นโดยเร็วที่สุด และเราจะรีบอนุมัติสินเชื่อสามสิบล้านให้กับคุณทันที" เธอยิ้มพลางกล่าวออกมา

ในเวลานี้เอง หญิงสาวหลายคนก็มายืนอยู่นอกประตูห้องวีไอพี

ใบหน้าของพวกเธอคุ้นเคยมาก ซึ่งก็คือหลินชิงและเพื่อนๆของเธอนั่นเอง

"เสี่ยวชิง คุณอาของเธอยังยุ่งอยู่งั้นเหรอ?" หญิงสาวคนหนึ่งถามออกมา

"ตอนนี้อาของฉันกำลังต้อนรับลูกค้ารายใหญ่อยู่น่ะ พวกเรารอสักแป๊บก็ได้" หลินชิงพยักหน้าพลางกล่าว

ในขณะนี้ประตูยังคงปิดอยู่

"ประตูเปิดแล้ว!"

พวกเธอทั้งหมดมองไปที่ประตูซึ่งจู่ๆก็เปิดออกอย่างกะทันหัน จากนั้นพวกเธอก็ผงะทันทีเมื่อได้เห็นฉินหยุน ขณะเดียวกันพวกเธอก็ได้ยินสิ่งที่หลินเสวี่ยหย่ากล่าวออกมาด้วย

"เขานั่นเอง"

"ลูกค้ารายใหญ่ของคุณอาของเสี่ยวชิง คือชายหนุ่มคนที่เสี่ยวซินเพิ่งไปขอวีแชตมานี่นา!?"

"ชายหนุ่มคนนี้มาขอกู้เงินสามสิบล้านเลยงั้นเหรอ!"

เมื่อเห็นใบหน้าของฉินหยุน สีหน้าของเหล่าสาวๆก็แตกต่างกันออกไป สำหรับหญิงสาวที่ถูกเรียกว่าเสี่ยวซิน สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาอย่างบอกไม่ถูก

ก่อนหน้านี้เธอรู้สึกไม่พอใจฉินหยุนมาก ซึ่งเธอคิดว่าเขาน่าจะยากจนเกินกว่าจะกล้าตามจีบผู้หญิง ดังนั้นเขาจึงได้เอ่ยปฏิเสธเธอ

แต่เธอกลับไม่คาดว่าในตอนนี้เขาจะมาขอกู้เงินมากมายจากธนาคาร

ทุกวันนี้ต่อให้กู้เงินเป็นแสนก็ยังถือว่าจน แต่ถ้ากู้ได้ 30 ล้านนั้นไม่น่าจะจนแน่นอน

ท้ายที่สุดแล้วจำนวนเงินที่คุณสามารถขอกู้ได้นั้น ก็เป็นการพิสูจน์ว่าคุณสามารถชำระคืนได้จริงๆ

ในบรรดาคนรวยเหล่านั้น มีใครบ้างที่ไม่กู้เงินธนาคารเป็นจำนวนมาก?

"หืม?"

ในขณะนี้ฉินหยุนก็มองไปที่เหล่าสาวๆเช่นกัน แต่สีหน้าของเขาไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปมากนัก เขามองไปทางอื่นทันทีและก็เดินออกจากที่นี่พร้อมกับฉินลู่ พี่รองของเขา

"อ้าว เสี่ยวชิง เธอรออยู่ที่นี่เองเหรอ?" หลินเสวี่ยหย่ากล่าวด้วยรอยยิ้ม

"คุณอาคะ" หลินชิงรีบก้าวไปข้างหน้าและเอ่ยทักทายเธอ

หลินเสวี่ยหย่ามองไปที่ฉินหยุนที่กำลังเดินออกไปพลางถามด้วยเสียงเบาว่า "เธอรู้จักคุณฉินงั้นเหรอ?"

เมื่อครู่เธอก็สังเกตเห็นปฏิกิริยาที่ผิดปกติของหลานสาวของเธอด้วย

"คุณฉิน?"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลินชิงก็ผงะไปชั่วขณะ จากนั้นก็เธอตระหนักได้ว่าหลินเสวี่ยหย่ากำลังพูดถึงชายหนุ่มที่เพิ่งเดินจากไปเมื่อสักครู่

"หนูไม่รู้จักเขา แต่พวกเราเคยเจอกันมาก่อน" หลินชิงคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วกล่าวออกมา

"อ้อ อาคิดว่าเธอกับเขาน่าจะอายุเท่าๆกันนะ บางทีพวกเธออาจจะเป็นเพื่อนร่วมคณะกันในมหาลัยก็ได้" หลินเสวี่ยหย่ากล่าว น้ำเสียงของเธอฟังดูน่าเสียดายนิดหน่อย

ดูจากอายุของฉินหยุน เขาน่าจะกำลังเรียนอยู่ในมหาลัยเช่นกัน

"หนูว่ามันไม่น่าจะบังเอิญขนาดนั้นหรอก" หลินชิงส่ายหัว

"ยังไงก็เถอะ คุณอาคะ คนเหล่านี้เป็นเพื่อนร่วมชั้นของหนูเอง" จากนั้นเธอก็แนะนำเพื่อนๆด้วยรอยยิ้ม

"โอ้ พวกเธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นจากมหาลัยเจียงหยวนงั้นเหรอ?" หลินเสวี่ยหย่ามองไปที่เสี่ยวซินและหญิงสาวคนอื่นพลางถามอย่างสงสัย

"ไม่ใช่ค่ะ พวกเธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นของหนูตอนอยู่ในโรงเรียนมัธยม"

...

"เสี่ยวหยุน แกรู้จักสาวๆเหล่านั้นด้วยเหรอ?" เมื่อเดินออกจากธนาคารแล้ว ฉินลู่ก็ถามขึ้นอย่างสงสัย

เธอกังวลมากเกี่ยวกับการหาแฟนของน้องชาย และสาวๆในกลุ่มเมื่อสักครู่นี้อาจจะมีบางคนที่ได้เป็นน้องสะใภ้ของเธอในอนาคตก็ได้

"ผมเพิ่งเคยเจอพวกเธอเอง" ฉินหยุนส่ายหัว

"อย่างงี้นี่เอง" ฉินลู่รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เธอเอ่ยออกมาด้วยท่าทางเสียใจ

"พี่รอง สีหน้าของพี่แบบนี้คืออะไร?" เมื่อเห็นท่าทางของฉินลู่ ฉินหยุนอดไม่ได้ที่จะพูดไม่ออกบอกไม่ถูกเล็กน้อย

ฉินลู่มองไปที่น้องชายของเธอด้วยใบหน้าที่สงบ พลางกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า "ก็เพราะว่าพี่กำลังเป็นห่วงแกไง ครั้งล่าสุดที่แม่โทรหาพี่ เธอถามว่าแกมีแฟนแล้วหรือยัง น้องชายของพี่เป็นคนที่สุดยอดขนาดนี้ ผู้หญิงคนไหนจะไม่ชอบเขากัน"

"เสี่ยวหยุน พี่คิดว่าแกควรจะหาแฟนได้แล้ว ถ้าพ่อกับแม่รู้พวกเขาน่าจะมีความสุขกันมาก"

เมื่อเห็นฉินลู่กลับชาติมาเกิดเป็นจ้าวเหมย และก็เริ่มบ่นไปเรื่อยๆอีกครั้ง ฉินหยุนรู้สึกว่าในหัวของเขามีเสียงหึ่งๆเล็กน้อย เขารีบขัดจังหวะเธออย่างรวดเร็วโดยกล่าวว่า "โอเคๆ ผมเข้าใจแล้ว ไว้เราค่อยคุยเรื่องนี้กันอีกที"

...

ประสิทธิภาพการทำงานของธนาคารนั้นรวดเร็วมาก และใช้เวลาไม่นานเงินกู้ 30 ล้านหยวนก็ได้รับการอนุมัติจากพวกเขาทันที

จากนั้นฉินหยุนก็ยังคงดำเนินการซื้อร้านค้าด้วยเงินสดเต็มจำนวนต่อไป

ร้านค้าขนาด 230 ตารางเมตร ราคา 12 ล้าน

ร้านค้าขนาด 240 ตารางเมตร ราคา 12.3 ล้าน!

และ 2 ร้านสุดท้ายที่ขนาดพื้นที่ 40 ตารางเมตร ราคา 4 ล้าน

จากเงินทั้งหมด 30 ล้านหยวน เขาใช้ไปมากกว่า 28 ล้านหยวนในคราวเดียว ซึ่งในขณะนี้ก็เหลือประมาณหนึ่งล้านกว่าหยวนเท่านั้น

จนถึงตอนนี้ ในที่สุดฉินหยุนก็ได้ซื้อร้านค้ามาทั้งหมด 12 แห่งแล้ว!

เขาใช้เงินไปทั้งหมดมากกว่า 64 ล้านหยวน ซึ่งรวมถึงเงินที่เขาถูกลอตเตอรี่รางวัลใหญ่และเงินทั้งหมดที่ได้รับจากการเปิดร้านตั้งแต่ตอนแรกจนถึงปัจจุบันด้วย

นอกจากนี้เขายังเป็นหนี้ธนาคารอีก 30 ล้านหยวน

ตอนนี้ในร้านขายเสื้อผ้าเหลือแค่เงินที่เป็นค่าจ้างของพนักงานเท่านั้น โดยพื้นฐานแล้วไม่เหลือเงินไว้ใช้จ่ายส่วนอื่นอีก

ซึ่งตอนนี้ก็ใกล้จะสิ้นเดือนพฤศจิกายนแล้วเช่นกัน

ถ้าเป็นคนอื่น ในขณะนี้พวกเขาอาจจะตื่นตระหนกมาก แต่ฉินหยุนไม่รู้สึกอะไรเลย

ด้วยค่ายกลรวบรวมโชคลาภที่มี เงินของเขาจะกลับมาในอีกไม่ช้าแน่นอน

"ตอนนี้ ร้านค้าทั้งสิบสองแห่งถูกซื้อด้วยเงินสดเต็มจำนวนแล้ว และขั้นตอนต่อไปก็คือการตกแต่งภายในและขอใบอนุญาตประกอบธุรกิจ"

เรื่องนี้ฉินหยุนเข้าหาบริษัทตัวกลางโดยตรง เพื่อขอให้พวกเขาช่วยเริ่มดำเนินการขั้นตอนเหล่านี้ให้

หากต้องยื่นขอใบอนุญาตของร้านค้าจำนวนมากเหล่านี้พร้อมกัน แม้แต่จ้าวเทียนเฉียงเองก็อาจจะต้องไปหาบริษัทตัวกลางเช่นกัน

ทุกอย่างดำเนินไปอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

‘หานลู่ ในเมื่อพวกแกต้องการปราบปรามฉัน งั้นก็ขอดูหน่อยเถอะว่าพวกแกจะทนได้นานสักแค่ไหน’ เมื่อเห็นว่าแผนการดำเนินมาถึงขั้นตอนสุดท้ายแล้ว ฉินหยุนก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก และเขาก็กล่าวอย่างเงียบๆในใจของเขา

ตอนนี้รากฐานของเขาแข็งแกร่งขึ้นมากแล้ว ซึ่งเป็นไปไม่ได้แน่นอนที่แบรนด์เสื้อผ้าหานลู่ในปัจจุบันจะล้มเขาลงได้

ฉินหยุนกำลังอดทนรอ และเมื่อถึงช่วงสิ้นเดือน ในที่สุดใบอนุญาตประกอบธุรกิจและเอกสารต่างๆสำหรับร้านค้าทั้ง 12 แห่งก็เสร็จสิ้น!

ณ ขณะนี้ เวลาก็ได้ล่วงมาถึงวันที่ 30 พฤศจิกายนแล้ว

และพรุ่งนี้ก็จะเริ่มเข้าสู่เดือนธันวาคม

(จบตอน)