ตอนที่ 240 พนักงานที่พากันตื่นเต้น

ฉินหยุนกำลังพูดถึงสิ่งที่เขาคิดออกมา

สิ่งที่เกิดขึ้นกับซุนเซียงก่อนหน้านี้ได้ทำให้เขาเห็นว่าทีมดีไซน์เนอร์ของเทียนหยุนนั้นแย่แค่ไหน!

ถ้าไม่ใช่เพราะค่ายกลรวบรวมโชคลาภ เสื้อผ้าที่พวกเขาออกแบบก็แทบจะไม่มีสิ่งใดพิเศษเลย ดังนั้นเรื่องนี้ต้องได้รับการแก้ไขอย่างเร่งด่วน!

อันที่จริงค่าจ้างของดีไซน์เนอร์ในเทียนหยุนนั้นดีกว่าของโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าอื่นๆเล็กน้อย แต่ก็ไม่มีข้อได้เปรียบที่ชัดเจน ดังนั้นค่าใช้จ่ายในการขุดพวกเขาจึงไม่สูงมากนัก

แต่ตอนนี้มีการปรับเพิ่มโบนัสแล้ว ตราบใดที่พวกเขามีความสามารถจริงๆ เงินเดือนของพวกเขาจะต้องสูงกว่าคนอื่นๆมาก

ดีไซน์เนอร์ที่มีความสามารถเหล่านี้จะไม่ทิ้งเทียนหยุนไปง่ายๆแน่นอน

"นอกจากนี้ เราจะประกาศข้อกำหนดนี้ออกไปเพื่อดึงดูดดีไซน์เนอร์ฝีมือโดดเด่นจากที่ต่างๆให้มาเข้าร่วมกับเทียนหยุน! หัวหน้าแผนกซ่ง คุณสามารถจัดการเรื่องรับสมัครได้เลย!"

ข่าวเรื่องระบบการให้รางวัลจะต้องดึงดูดดีไซน์เนอร์ที่มีฝีมือโดดเด่นให้มาเข้าร่วมมากขึ้นอย่างแน่นอน!

ด้วยการขยายตัวของเทียนหยุน และการเพิ่มขึ้นของดีไซน์เนอร์ ฉินหยุนก็จะปรับเพิ่มจำนวนโบนัสด้วย!

จากนั้นก็นำระบบกำจัดที่โหล่มาใช้และค่อยๆพัฒนาไปเช่นนี้ แผนกออกแบบของเทียนหยุนก็จะสามารถเติบโตต่อไปได้อย่างแน่นอน และในที่สุดเขาก็จะสามารถสร้างทีมดีไซน์เนอร์ที่ยอดเยี่ยมขึ้นมาได้!

"ค่ะ บอสฉิน!"

ซ่งอวี่พยักหน้าทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของฉินหยุน

เธอทั้งรู้สึกยินดีและรู้สึกกังวล

สิ่งที่น่ายินดีก็คือค่าจ้างและเงินเดือนเปลี่ยนไป ตอนนี้เธอเป็นหัวหน้าแผนกออกแบบของโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้า ดังนั้นค่าจ้างของเธอจะต้องสูงขึ้นมากกว่าเดิม

ส่วนสิ่งที่เธอกังวลก็คือ ต้องมีดีไซน์เนอร์เก่งๆหลายคนถูกดึงดูดมาที่เทียนหยุนแน่นอน ท้ายที่สุดแล้วก็มีโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเพียงไม่กี่แห่งที่กล้าแจกโบนัสให้กับพนักงานโดยตรงเดือนละแสนกว่า

เมื่อเทียบกับดีไซน์เนอร์ที่มีฝีมือโดดเด่นเหล่านั้น ความสามารถของเธอนั้นถือว่าอ่อนแอกว่ามาก

เว้นแต่ว่าเธอจะยังคงขยันทำงานหนักและพัฒนาตัวเองต่อไป มิฉะนั้นเธออาจจะถูกแซงหน้าจากผู้ที่อยู่ด้านหลังได้

โมเดลการจ่ายค่าจ้างแบบนี้ สามารถสร้างแรงจูงใจให้กับพนักงานได้ทุกคน

"นอกจากนี้ผมยังได้จัดทำแผนการต่างๆสำหรับผู้จัดการด้วย จ้าวเทียนเฉียงจะเป็นผู้รับผิดชอบร้านขายเสื้อผ้าที่มีสาขาอยู่ในเมืองจินหลิง โจวจินหลันรับผิดชอบร้านสาขาในเมืองหรงหยาง และฉินเสี่ยวเทาจะรับผิดชอบร้านสาขาในเมืองมู่อี้…"

ฉินหยุนยังคงกล่าวต่อไป ในขณะที่ทุกคนก็คอยจดประเด็นสำคัญที่ฉินหยุนพูดออกมาด้วยปากกาของพวกเขาอย่างต่อเนื่อง

"นี่คือสถานการณ์ทั่วไปที่ผมต้องการจะพูดถึง สำหรับแผนการเฉพาะ ฝ่ายการตลาดช่วยจัดการให้ผมอีกทีด้วย"

ในช่วงเวลาสั้นๆภายในห้องประชุมแห่งนี้ ฉินหยุนพูดเรื่องต่างๆออกไปมากมาย

ในเวลานี้ เขาเริ่มจริงจังกับการพัฒนาด้านการเติบโตของเทียนหยุนแล้ว

...

หลังจากการประชุมสิ้นสุดลง ในไม่ช้าแผนการต่างๆก็ถูกร่างขึ้นมาแบบเป็นขั้นเป็นตอน และเมื่อมันได้รับการอนุมัติจากฉินหยุน พวกเขาก็เริ่มดำเนินการกันอย่างรวดเร็ว

เทียนหยุนมีร้านขายเสื้อผ้าสองร้านในเขตชิงอู๋ และทั้งสองร้านต่างก็มีขนาด 40 ตารางเมตรเท่ากัน ผู้จัดการร้านของร้านขายเสื้อผ้าหนึ่งในนั้นคือจางชิง ซึ่งเธอก็คือพนักงานคนแรกที่ฉินหยุนจ้าง

ในเวลานี้ จางชิงกำลังยืนอยู่ในร้านขายเสื้อผ้าด้วยใบหน้าเล็กๆที่แสร้งทำเป็นจริงจัง

รอบๆเธอมีหญิงสาวหลายคนยืนเรียงกันเป็นสองแถว

"ทางบริษัทเพิ่งออกนโยบายใหม่มา"

จางชิงกล่าว "เมื่อเดือนที่แล้วร้านขายเสื้อผ้าของเราทำยอดขายได้ทั้งหมด 390,000 หยวน ซึ่งขาดอีกแค่นิดเดียวก็จะถึง 400,000 หยวน"

ทุกคนกำลังฟังสิ่งที่เธอกล่าว ร้านเสื้อผ้าอื่นๆพวกเธอไม่รู้ แต่สำหรับเทียนหยุน ยอดขายที่น่าอัศจรรย์นี้พวกเธอรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องปกติ

"ตอนนี้บริษัทได้ตั้งเป้าให้เรา โดยกำหนดให้ยอดขายอยู่ที่ 400,000 หยวนต่อเดือน! และถ้าหากภายในเดือนมีนาคมนี้เราสามารถทำยอดได้เกินเป้า เราก็จะได้รับโบนัส 2,000 หยวนของทุกๆ 10,000 หยวนที่เกินมา! ซึ่ง 80% ของโบนัสก็คือ 1,600 หยวน มันจะถูกแจกจ่ายให้กับทุกคน"

"พูดง่ายๆก็คือ ถ้ายอดขายของเราถึง 410,000 หยวน ทุกคนก็จะได้รับเงินโบนัสไปแบ่งกันทันที 1,600 หยวน!"

"ถ้าหากทำยอดขายได้ถึง 420,000 หยวน ทุกคนก็จะได้โบนัส 3,200 หยวน!"

"และถ้าหากยอดขายของเราสูงถึง 430,000 หยวน ทุกคนก็จะได้โบนัส 4,800 หยวน!"

หลังจากที่เธอกล่าวจบ ใบหน้าของพนักงานทุกคนก็แสดงความตื่นเต้นออกมา

"พระเจ้า โบนัสเยอะมาก!"

"แม้ว่าเราจะได้โบนัสแค่เพียง 1,600 หยวน แต่ถ้าเราแบ่งปันกัน พวกเราแต่ละคนก็จะได้รับคนละ 200 หยวนเลย"

อันที่จริงมันไม่ใช่เรื่องยากมากที่จะทำให้ยอดขายของร้านเพิ่มขึ้นมาอีก 10,000 หยวน ตอนนี้เป็นช่วงเดือนมีนาคมแล้ว ซึ่งเสื้อผ้าที่ขายในร้านก็เริ่มมีเนื้อผ้าที่หนามากขึ้น ดังนั้นราคาเฉลี่ยจึงตกอยู่ที่ตัวละ 300 หยวน ซึ่งถ้าจะทำยอดขายให้ได้เกินมา 10,000 หยวน พนักงานก็ต้องขายให้ได้อย่างน้อย 30 ตัว โดยเฉลี่ยแล้วพวกเธอแค่ต้องขายเพิ่มวันละหนึ่งตัวเท่านั้น

ถ้าต้องการให้ยอดขายเกินมา 20,000 หยวน พวกเธอก็สามารถทำได้โดยการขายเสื้อผ้าเพิ่มขึ้น 2-3 ตัวต่อวัน

และถ้าหากว่ามีการขายเสื้อผ้าเพิ่มอีก 5-6 ตัวต่อวัน ยอดขายต่อเดือนก็จะสูงมากถึง 450,000 หยวน!

หากยอดขายถึง 450,000 หยวน จำนวนของโบนัสที่ได้ก็จะเพิ่มเป็น 8,000 หยวน ซึ่งแต่ละคนก็จะได้รับคนละ 1,000 หยวนโดยเฉลี่ย

ได้โบนัสเพิ่มมา 1,000 หยวน บวกกับเงินเดือนอีก 5,000 ทั้งหมดที่จะได้ก็คือ 6,000 หยวนต่อเดือน!

ในพื้นที่เล็กๆอย่างเขตชิงอู๋ จำนวน 6,000 หยวนถือเป็นเงินเดือนที่สูงมากอย่างแน่นอน!

ถ้าพวกเธอทำงานให้หนักขึ้น เงินเดือนของพวกเธอก็จะสูงมากขึ้น!

ทันใดนั้นพนักงานขายหลายคนก็รู้สึกตื่นเต้นและเต็มไปด้วยพลัง

"เอาล่ะ เรามาช่วยกันทำผลงานดีกว่า! เดือนนี้เราจะได้รับโบนัสเท่าไรก็ขึ้นอยู่กับตัวพวกเราแล้ว!" จางชิงกล่าว

หลังจากอยู่ที่ร้านขายเสื้อผ้าต่อจนถึงเวลาเลิกงาน จางชิงก็กลับไปที่บ้านเช่าหลังที่เธอและซุนถิงถิงเพื่อนสนิทของเธอแชร์ค่าเช่ากัน ซึ่งซุนถิงถิงก็ทำงานอยู่ในโรงแรมขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ในเขตชิงอู๋เช่นกัน

เมื่อเห็นซุนถิงถิง จางชิงไม่ได้มีท่าทางจริงจังเหมือนกับอยู่ที่ร้านขายเสื้อผ้าอีกต่อไป ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความตื่นเต้น "เสี่ยวถิง คืนนี้ฉันจะเลี้ยงเธอเอง ฉันจะพาเธอไปกินของอร่อยๆ!"

"เกิดอะไรขึ้นเสี่ยวชิง เธอมีเรื่องอะไรที่น่ายินดีงั้นเหรอ?" ซุนถิงถิงถามด้วยรอยยิ้ม

เธอมองไปที่เพื่อนสนิทของเธอ ในใจของเธอรู้สึกอิจฉาอีกฝ่ายมากจริงๆ

เธอต้องทำงานแปดชั่วโมงต่อวันในโรงแรมและมักจะต้องทำงานล่วงเวลาอยู่เสมอ ตอนนี้เธอมีตำแหน่งเป็นหัวหน้าพนักงานเล็กๆภายในโรงแรม และจากการทำงานหนักขนาดนี้เธอกลับมีรายได้แค่ห้าพันกว่าหยวนเท่านั้น

แต่จางชิงได้ทำงานเป็นผู้จัดการร้านของร้านเสื้อผ้าเทียนหยุน และงานนั้นก็สบายกว่าของเธอมาก แถมยังได้เงินเดือนมากถึง 6,000 หยวนต่อเดือนอีก ซึ่งสูงกว่าเธอมาก

"เสี่ยวถิง ฉันจะเล่าเธอให้ฟัง ตอนนี้บอสของเราได้เริ่มใช้ระบบการให้รางวัลเพื่อเริ่มจูงใจพนักงานสำหรับการขายเสื้อผ้าแล้ว…" จางชิงตื่นเต้นมาก เธอเล่าให้เพื่อนสนิทของเธอฟังเกี่ยวกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น

"โบนัสเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ!?"

ซุนถิงถิงรู้สึกประหลาดใจเมื่อได้ยินสิ่งที่จางชิงพูด

โดยทั่วไปแล้วค่าจ้างของพนักงานร้านขายเสื้อผ้าธรรมดาๆนั้นต่ำมาก แต่ค่าจ้างที่เทียนหยุนจ่ายให้พนักงานนั้นสูงกว่าร้านขายเสื้อผ้าอื่นๆเสียอีก แถมตอนนี้ก็มีระบบการให้รางวัลเพิ่มเข้ามาอีกแล้ว!

"ใช่แล้ว เดือนนี้ฉันก็กำลังวางแผนที่จะเพิ่มเงินเดือนให้ตัวเองอีกสักพันสองพัน!" จางชิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความคาดหวัง

ในเวลานี้หัวใจของเธอเต็มไปด้วยแรงกระตุ้น ซึ่งเธอก็หวังว่าเดือนนี้มันจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว!

"บอสของเราสุดยอดมาก ในจินหลิงตอนนี้ ร้านขายเสื้อผ้าก็กำลังมีสาขามากขึ้นเรื่อยๆแล้ว"

เมื่อพูดถึงฉินหยุน สีหน้าของจางชิงก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้น

เธอนึกถึงตอนที่ฉินหยุนทำงานพาร์ทไทม์ในร้านขายเสื้อผ้า ตอนนั้นเธอกับฉินหยุนเคยเป็นเพื่อนร่วมงานกัน

แต่ใครจะไปคิดว่าชายหนุ่มคนนั้นจะสามารถสร้างธุรกิจแบบนี้ขึ้นมาได้!

ข้างๆจางชิง ซุนถิงถิงไม่ได้เอ่ยอะไร แต่เมื่อเธอนึกถึงฉินหยุน ในดวงตาของเธอก็ยังมีความไม่อยากเชื่อเผยออกมาให้เห็น

เธอไม่ได้เข้าร่วมกับเทียนหยุนก็จริง แต่เธอก็ได้รู้ทิศทางการพัฒนาของเทียนหยุนคร่าวๆผ่านทางจางชิง

ตอนนี้เทียนหยุนมีร้านค้าสี่แห่งในเขตชิงอู๋ และยังเปิดโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าที่มีพนักงาน 200 คนด้วย! ซึ่งเสื้อผ้าส่วนใหญ่จากโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าก็ถูกส่งไปยังเมืองจินหลิง ว่ากันว่าที่นั่นมีร้านเสื้อผ้าเทียนหยุนมากถึงสิบกว่าแห่ง

สิ่งเหล่านี้ถูกสร้างขึ้นโดยนักเรียนชั้นมัธยมปลาย และเขาใช้เวลาแค่ครึ่งปีเท่านั้นในการมาถึงระดับนี้!

(จบตอน)