เวทียกสูงถูกสร้างขึ้นแบบชั่วคราวบนห้องโถงชั้นสามของโรงแรม และที่ตรงกลางของเวทีก็มีหน้าจอขนาดใหญ่ตั้งอยู่

ในเวลานี้หลายๆคนมาถึงกันแล้ว

โจวเสี่ยวเค่อรู้สึกกลัวการเข้าสังคมเล็กน้อย ดังนั้นเธอจึงมองไปรอบๆเพื่อหาพนักงานคนอื่นๆจากร้านขายเสื้อผ้าสาขาที่เธอทำงานอยู่ และเมื่อเห็นคนรู้จักแล้วเธอก็รีบไปนั่งที่ตรงนั้นทันที

ที่นั่งตรงจุดนี้อยู่ถัดออกไปทางด้านหลัง มันจึงไม่สะดุดตามาก

และที่นี่ ไม่ว่าใครก็สามารถได้ยินบทสนทนาบางอย่างจากพนักงานของโรงแรมที่อยู่ทางด้านหลังได้ชัดเจน

"นี่งานเลี้ยงของบริษัทไหนกัน? พวกเขาถึงกับเตรียมของรางวัลไว้มากมายเลย ของรางวัลเหล่านั้นน่าจะมีมูลค่า 400,000 ถึง 500,000 หยวนแน่นอน!"

"เธอไม่รู้จักเทียนหยุนงั้นเหรอ? ก่อนหน้านี้มีเหตุการณ์ที่ร้านขายเสื้อผ้าแบรนด์ดังหานลู่แข่งขันกับร้านเสื้อผ้าเทียนหยุนเกิดขึ้น และตอนนี้ร้านเสื้อผ้าหานลู่ก็ปิดตัวลงไปแล้ว"

"ฉันรู้จักหานลู่ เทียนหยุนนี่สุดยอดจริงๆ ถึงกับทำให้แบรนด์เสื้อผ้าหานลู่ปิดร้านของพวกเขาได้เลย"

"ฉันได้ยินมาว่าเงินเดือนพนักงานของเทียนหยุนอย่างน้อยก็ได้คนละ 5,000 หยวนต่อเดือนเลย!"

"เยอะมาก! ฉันจะไปทำงานที่เทียนหยุนบ้างได้ไหม?"

"มันน่าจะยาก ฉันได้ยินมาว่าที่นั่นมีการคัดเลือกพนักงานที่เข้มงวดมาก "

...

มีเสียงสนทนามากมายแว่วผ่านมาให้ได้ยิน และพนักงานของโรงแรมเหล่านี้ก็เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับเรื่องของบริษัทเทียนหยุนมาก

หลังจากผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง ฉินหยุน จ้าวเทียนเฉียง และคนอื่นๆที่มีตำแหน่งสูงๆของเทียนหยุนก็เดินทางมาถึง

จ้าวตงเสวี่ยมาพร้อมกับฉินหยุน ยังมีหยูเสี่ยวถิงเพื่อนสนิทของเธอด้วย

"เสี่ยวเสวี่ย มีคนเยอะแยะเลย"

หยูเสี่ยวถิงมองไปที่ผู้คนมากมายภายในห้องโถงบนชั้นสาม เธออุทานออกมาว่า "พี่ชายของเธอสุดยอดเกินไปแล้ว!"

ผู้คนหลายร้อยคนต่างก็มารวมตัวกันที่ชั้นนี้ ซึ่งมันน่าตกใจมาก

และพวกเขาก็คือพนักงานของเทียนหยุนกันทั้งหมด

"แน่นอนอยู่แล้ว" จ้าวตงเสวี่ยเชิดหน้าขึ้น สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกพึงพอใจ

อันที่จริงก็สามารถมองเห็นท่าทางตกใจของเธอได้เช่นกัน เห็นได้ชัดว่าเธอไม่เคยเห็นงานขนาดใหญ่และคนมากมายเช่นนี้มาก่อน

"เสี่ยวหยุน"

ที่เดินมาจากที่ไม่ไกลก็คือฉินลู่ พี่รองของฉินหยุน

ข้างๆฉินลู่ยังมีคนสองคนยืนอยู่ซึ่งก็คือหยางเย่เจินและจ้าวเถียน เป็นเพื่อนของเธอที่ทำงานในสำนักงานกฎหมายด้วยกัน นอกจากนี้จางอวี๋ชิงก็มาที่นี่ด้วยเช่นกัน

ฉินลู่ต้องเข้าร่วมงานประชุมประจำปีของเทียนหยุนอยู่แล้ว ซึ่งหยางเย่เจินและจ้าวเถียนที่รู้เรื่องนี้ก็อยากรู้อยากเห็นเป็นอย่างมาก ในที่สุดพวกเธอก็ขอร้องให้ฉินลู่พาพวกเธอมาดูด้วย สำหรับจางอวี๋ชิง ไม่มีใครรู้ว่าเธออยากจะมาที่นี่ทำไม เธออาจจะแค่มาดูเฉยๆก็ได้?

เกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉินลู่ก็โทรหาน้องชายของเธอเพื่อสอบถามก่อน และฉินหยุนก็ไม่ได้คัดค้านอะไร

เมื่อกล่าวถึงเรื่องนี้ ทั้งสำนักงานกฎหมายชิงอวี้และร้านเสื้อผ้าเทียนหยุนต่างก็ได้ให้ความร่วมมือกันเป็นเวลานานถึงสองเดือนกว่า ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่พวกเขาจะเข้าร่วมงานประชุมประจำปีของเทียนหยุน

"บอสฉิน" เมื่อเห็นฉินหยุน จางอวี๋ชิงก็รีบเอ่ยทักทายขึ้นอย่างรวดเร็วพร้อมกับแสดงท่าทางถ่อมตัวออกมา

มันก็ช่วยไม่ได้ที่เธอจะมีท่าทีเช่นนี้ คนหนุ่มที่อยู่ต่อหน้าพวกเธอคนนี้เขามีออร่ามากเกินไป ก่อนหน้านี้พวกเธอเป็นผู้รับผิดชอบเรื่องคดีความระหว่างเทียนหยุนและหานลู่ ดังนั้นพวกเธอจึงรู้ว่าเทียนหยุนถูกอีกฝ่ายกดดันด้วยวิธีการอย่างไร

แต่ท้ายที่สุดหานลู่ก็เป็นฝ่ายปิดประตูร้านและเริ่มที่จะก้าวถอยออกไป ท้ายที่สุดเทียนหยุนก็เป็นฝ่ายที่ได้รับชัยชนะ!

หลังจากการต่อสู้ครั้งนี้จบลง เทียนหยุนก็ถือว่าสามารถปักหลักลงที่เมืองจินหลิงได้อย่างสมบูรณ์!

และชายหนุ่มตรงหน้าเธอก็ยังอายุน้อยมาก จางอวี๋ชิงสามารถจินตนาการได้เลยว่าในอีกไม่กี่ปีต่อจากนี้ เขาจะไปได้ไกลมากกว่านี้แน่นอน!

ฉินหยุนพยักหน้าให้กับทุกคน จากนั้นเขาก็พูดว่า "พี่รอง พวกพี่ตามสบายเลยนะ เดี๋ยวผมค่อยเดินมาหาทีหลัง"

ฉินลู่และคนอื่นๆพยักหน้า

"เสี่ยวลู่ น้องชายของเธอสุดยอดเกินไปแล้ว"

"ฉันอิจฉาเธอมากจริงๆ"

เมื่อฉินหยุนเดินออกไป หยางเย่เจินและจ้าวเถียนก็มองไปที่ผู้คนจำนวนมาก พลางอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมาด้วยสายตาอิจฉาที่ยากจะพรรณนา

ผู้คนที่นี่เป็นพนักงานของเทียนหยุนกันทั้งหมด! มีพนักงานจากร้านขายเสื้อผ้าอื่นๆมากกว่าสิบสาขา รวมๆแล้วมากถึงร้อยกว่าคน สิ่งนี้ถูกสร้างขึ้นโดยน้องชายของเพื่อนร่วมชั้นของพวกเธอตั้งแต่เริ่มต้น

ใครจะไม่อยากมีน้องชายสุดเทพแบบนี้บ้าง?

ก่อนหน้านี้แม้พวกเธอจะรู้ว่าธุรกิจของฉินหยุนนั้นมีขนาดใหญ่ แต่พวกเธอก็คิดว่ามันน่าจะมีขนาดแค่ทั่วๆไป ท้ายที่สุดแล้วพวกเธอก็เคยไปที่ร้านเสื้อผ้าเทียนหยุนแค่สองสามแห่งเท่านั้น

แต่ตอนนี้เมื่อได้เห็นพนักงานจำนวนมาก พวกเธอก็สามารถคาดเดาขนาดคร่าวๆของมันได้แล้ว

ในขณะที่พวกเธอกำลังรู้สึกอิจฉา ฉินหยุนก็โทรไปหาพี่ใหญ่ของเขา ฉินซวน

"เสี่ยวหยุน งานเลี้ยงของเราที่นี่เริ่มขึ้นแล้ว" ฉินซวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ในเวลานี้ ทั้งโจวซินหยาและผู้จัดการตำแหน่งสูงๆหลายคนของโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าต่างก็อยู่ข้างๆเธอ

เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว โรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุนในเขตชิงอู๋ ถือว่ามีจำนวนของพนักงานมากกว่าที่อื่นๆเลย มีพนักงานทั้งหมดสองร้อยคน ซึ่งจำนวนพนักงานทั้งหมดของแต่ละร้านในร้านขายเสื้อผ้ามีเพียงไม่กี่สิบคนเท่านั้น

เมื่อจัดงานเลี้ยงขึ้น ฉินหยุนก็ไม่ได้เพิกเฉยต่อพนักงานในเขตชิงอู๋ เขาได้จัดการให้พี่ใหญ่ของเขาเป็นคนดูแลทางด้านนั้น

อย่างไรก็ตาม ขนาดโดยรวมของกิจการต่างๆในเขตชิงอู๋นั้นเล็กกว่าที่เมืองจินหลิงอย่างเห็นได้ชัด โดยทั่วไปแล้วพวกเขาจึงแค่พาพนักงานทุกคนไปทานอาหาร ทำกิจกรรมเล็กๆน้อยๆบางอย่าง ซึ่งแน่นอนว่าไม่สามารถเทียบได้กับที่จินหลิง

หลังจากพูดคุยกับฉินซวน ฉินหยุนก็วางสายโทรศัพท์ไป

เมื่อเห็นว่าฉินหยุนคุยโทรศัพท์จบแล้ว จ้าวเทียนเฉียงก็ก้าวไปหาเขาพลางพูดว่า "บอสฉินครับ ตอนนี้ทุกคนมากันครบหมดแล้ว เราจะเริ่มงานประชุมประจำปีกันเลยไหมครับ?"

"เริ่มกันเลย"

ฉินพยักหน้า

ไม่นานพิธีกรก็ขึ้นไปที่เวที "เอาล่ะทุกคน เงียบเสียงลงหน่อย"

ทั้งห้องโถงของโรงแรมมีเสียงดังออกมาอยู่ตลอดเวลา และเมื่อเสียงของพิธีกรดังขึ้น ทั้งห้องโถงก็ค่อยๆสงบลง

หลังจากทุกคนเงียบสนิท พิธีกรก็พูดขึ้นอีกครั้งว่า "อันดับต่อไป ขอเชิญบอสฉินขึ้นมากล่าวบางอย่างบนเวทีหน่อยครับ"

เมื่อฉินหยุนขึ้นไปบนเวที ทุกคนที่อยู่ด้านล่างก็มองไปที่ชายหนุ่มด้วยสายตาเคารพยกย่อง

การต่อสู้กับหานลู่ในครั้งก่อน ทำให้ในใจของพวกเขารู้สึกชื่นชมฉินหยุนมากขึ้นเรื่อยๆ

ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า ฉินหยุนขึ้นมาที่เวทีและกล่าวบางอย่างนิดหน่อย ไม่มีอะไรมากไปกว่าคำพูดให้กำลังใจทุกคน

เขาไม่ได้สนใจที่จะพูดอะไรที่มันฟังดูเวอร์วัง ในมุมมองของฉินหยุน ตอนนี้เทียนหยุนยังถือว่าอยู่แค่จุดเริ่มต้น สามารถครองตลาดได้แค่ในจินหลิงและสถานที่เล็กๆอย่างเขตชิงอู๋เท่านั้น

"เอาล่ะ ผมจะไม่พูดอะไรมากแล้ว ตอนนี้ขอเชิญพนักงานดีเด่นขึ้นมาบนเวทีได้เลย" หลังจากกล่าวจบฉินหยุนก็เดินลงไป

จากนั้นพนักงานดีเด่นของร้านขายเสื้อผ้าทั้งหมดก็ขึ้นไปที่เวทีทีละสาขา มีร้านค้าทั้งหมด 12 สาขา ร้านสาขาเล็ก 8 ร้าน มีพนักงานดีเด่น 8 คน ร้านสาขาใหญ่ 4 ร้าน มีพนักงานดีเด่น 16 คน รวมทั้งหมดแล้วมี 24 คน พนักงานทุกคนที่ได้รับเลือกต่างก็ได้รับรางวัลตามที่กำหนดไว้ ภายใต้สายตาอิจฉาของพนักงานที่เหลือ

"ว้าว อิจฉาพวกเธอจริงๆ" ข้างๆหูซานซาน โจวเยว่กล่าวออกมา

ร้านสาขาของเธอก็ได้คัดเลือกพนักงานดีเด่นเช่นกัน ซึ่งเธอก็เกือบจะถูกรับเลือกแล้ว ถ้าเธอได้เป็นพนักงานดีเด่น เธอก็จะได้รับรางวัลเป็นเงินสดมูลค่า 5,000 หยวนแน่นอน

"พี่สาว พี่เขยจะได้รับโบนัสในงานประชุมประจำปีครั้งนี้หรือเปล่า?" ขณะที่มองไปที่คนเหล่านั้นบนเวที โจวเยว่ก็เอ่ยถามด้วยความสงสัย

"อืม น่าจะได้ประมาณ 20,000-30,000 หยวนมั้ง" หูซานซานพยักหน้าพลางกล่าวออกมา

ฉินเสี่ยวเทายังถือได้ว่าเป็นพนักงานระดับสูงของเทียนหยุนเช่นกัน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่เขาจะได้รับเงินรางวัลที่สอดคล้องกันกับตำแหน่งของเขา

ไม่เพียงแค่พนักงานระดับสูงเท่านั้น แต่พนักงานทั่วไปก็ยังได้รับอั่งเปาเช่นกัน

หลังจากมอบรางวัลให้กับพนักงานดีเด่นทั้ง 24 คนแล้ว ทั้งห้องโถงก็เต็มไปด้วยเสียงปรบมืออย่างอบอุ่น

"เอาล่ะ ต่อไปก็ได้เวลาจับสลากชิงของรางวัลกันแล้ว"

ผู้จัดการจ้าวเทียนเฉียงก้าวไปข้างหน้าเพื่อเป็นคนสุ่มจับสลากผู้ที่ได้รับของรางวัล

จากนั้นรายชื่อผู้โชคดีก็ปรากฏขึ้นอย่างต่อเนื่อง ซึ่งก็ทำให้ทุกคนดูตื่นเต้นกันมาก พวกเขาต่างก็ภาวนาว่าให้ผู้โชคดีคนต่อไปเป็นตนเอง

รางวัลเงินสดมูลค่า 500,000 หยวน หักออกให้พนักงานดีเด่น 120,000 หยวนจึงเหลือเงินรางวัลอยู่ 380,000 หยวน และยังมีของรางวัลอีกมากมาย

"รางวัลต่อไปเป็นเครื่องคอมพิวเตอร์ Apple และผู้โชคดีก็คือ..."

จ้าวเทียนเฉียงดึงกระดาษรายชื่อออกมาจากกล่องพร้อมกับประกาศว่า "โจวเสี่ยวเค่อ"

ในเวลานี้การจับสลากได้ดำเนินมาจนถึงช่วงหลังแล้ว และเมื่อจ้าวเทียนเฉียงประกาศชื่อผู้โชคดีจบคำ ตรงหน้าจอกลางเวทีก็มีตัวอักษรสามคำที่เป็นชื่อของโจวเสี่ยวเค่อปรากฏขึ้นมา

ในขณะนี้โจวเสี่ยวเค่อที่กำลังนั่งอยู่มุมห้องรู้สึกตกตะลึงอย่างสมบูรณ์ เธอจ้องมองที่หน้าจอขนาดใหญ่ด้วยสายตาว่างเปล่า

(จบตอน)