ตอนนี้เสื้อผ้าหลายๆดีไซน์ที่ออกแบบโดยซุนเซียง กลายเป็นสินค้าที่ได้รับความนิยมและขายดีมากในร้านเสื้อผ้าเทียนหยุน ดังนั้นซุนเซียงจึงไม่ค่อยพอใจกับเงินเดือนคงที่ที่ได้ตกลงกันไว้ก่อนหน้านี้

ในมุมมองของเธอ เธอมีความสามารถและสมควรจะได้รับมากกว่านี้

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฉินหยุนก็ปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมา "เรื่องค่าคอมมิชชั่น ในตอนนี้ทางบริษัทยังไม่มีแผนที่จะทำเช่นนั้น"

ล้อเล่นหรือไง เหตุผลส่วนใหญ่ที่เสื้อผ้าเหล่านั้นขายได้ก็เพราะว่ามีค่ายกลรวบรวมโชคลาภเป็นตัวช่วยต่างหาก

ถ้าเปลี่ยนเป็นบริษัทอื่นพวกเขาอาจจะเห็นด้วยหากซุนเซียงต้องการส่วนแบ่งจากการขาย แต่เป็นไปไม่ได้ที่ฉินหยุนจะทำเช่นนั้น

จะให้เขาใช้ค่ายกลรวบรวมโชคลาภของตัวเองหาเงินให้กับคนอื่นงั้นเหรอ?

ในอนาคตโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าจะขยายตัวต่อไปเรื่อยๆ เป็นไปไม่ได้แน่นอนที่เขาจะใช้มันเพื่อดึงตัวซุนเซียงไว้

"นี่..."

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ซุนเซียงก็เงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็ส่ายหัวและพูดว่า "บอสฉินคะ ฉันขอโทษจริงๆ แต่ฉันจะยอมรับแค่เงินเดือนจากค่าคอมมิชชั่นการขายเท่านั้น"

เธอมองไปที่ฉินหยุนและกล่าวออกมาตรงๆ

ความหมายของเธอก็ชัดเจนเช่นกัน ถ้าคุณไม่ให้ค่าคอมมิชชั่นกับฉัน ฉันก็จะไม่ทำงานให้คุณอย่างแน่นอน

ฉินหยุนมองไปที่เธอและถามว่า "หัวหน้าซุน คุณไม่มีข้อเสนออย่างอื่นบ้างเหรอ?"

"ไม่ค่ะ" เมื่อเห็นท่าทางของฉินหยุน ซุนเซียงก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่งแต่จากนั้นก็ส่ายหัวแล้วปฏิเสธออกมา

ยิ่งเสื้อผ้าที่เธอออกแบบให้โรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าขายได้มากเท่าไร ทางโรงงานก็จะยิ่งผลิตมากขึ้นเท่านั้น ตอนนี้เสื้อผ้ามากกว่าครึ่งในโรงงานถูกออกแบบและตัดเย็บโดยเธอ ในความคิดของเธอ คำขอของเธอไม่มีอะไรที่ไม่สมเหตุสมผลเลย

ท้ายที่สุดแล้วถึงอย่างไรในอนาคตเสื้อผ้าที่เธอออกแบบก็จะขายได้น้อยลงอยู่ดี และเงินเดือนของเธอก็จะน้อยลงด้วย

ในมุมมองของเธอ ความสามารถที่มีก็ต้องเหมาะสมกับค่าจ้างด้วย นี่ไม่ใช่คำขอที่มากเกินไปเลย

"ถ้าเป็นแบบนี้ ผมก็คงต้องบอกว่ามันน่าเสียดายจริงๆ"

เมื่อได้ยินคำพูดยืนกรานของซุนเซียง ฉินหยุนก็ส่ายหัวและพูดว่า "หัวหน้าซุน เดือนหน้าคุณสามารถพิจารณาใหม่ได้อีกครั้ง ถ้าคุณเห็นด้วยกับข้อตกลงที่ผมเสนอให้ คุณก็อยู่ต่อได้ แต่ถ้าคุณไม่เห็นด้วย คุณก็ส่งมอบตำแหน่งของคุณให้คนอื่นได้"

ล้อเล่นหรือไง แม้จะไม่มีซุนเซียง แต่ก็ใช่ว่าในโรงงานของเขาจะมีดีไซน์เนอร์แค่คนเดียวซะที่ไหน

ตราบใดทีดีไซน์ของเสื้อผ้าที่ออกแบบโดยดีไซเนอร์คนอื่นไม่ขี้เหร่จนเกินไป มันก็สามารถขายได้แน่นอนภายใต้อิทธิพลของค่ายกลรวบรวมโชคลาภ แค่ซุนเซียงคนเดียวจะมาขู่เขาได้อย่างไร

แม้ว่าจะมีพนักงานที่มีความสามารถบางคนขอขึ้นเงินเดือน แม้เจ้านายจะไม่พอใจเล็กน้อย แต่เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์โดยรวมของบริษัทแล้ว พวกเขาเหล่านั้นก็อาจจะเห็นด้วย

แต่เขาจะไม่ทำเช่นนั้นแน่นอน

"ฉัน... ฉันถูกไล่ออก?"

เมื่อได้ยินคำพูดของฉินหยุน ซุนเซียงก็ตกตะลึงไปทันที ความหมายของฉินหยุนนั้นชัดเจนมาก

ซุนเซียงไม่อยากจะเชื่อ ราวกับว่าเธอคิดว่าเธอได้ยินผิด

ในความเห็นของเธอ เสื้อผ้าเกือบครึ่งหนึ่งที่ขายโดยโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุนแห่งนี้เป็นดีไซน์ของเธอทั้งหมด

นอกจากนี้ ตอนนี้ร้านเสื้อผ้าเทียนหยุนก็กำลังเผชิญหน้ากับร้านเสื้อผ้าหานลู่ที่เป็นคู่แข่ง

แม้ว่าร้านขายเสื้อผ้าของหานลู่ในจินหลิงจะปิดอยู่ แต่นั่นก็เป็นเพียงแค่ส่วนเล็กๆของแบรนด์เสื้อผ้าหานลู่เท่านั้น และในอนาคตเทียนหยุนจะต้องพบเจอกับการปราบปรามของหานลู่อย่างจัดเต็มแน่นอน

แม้ว่าครั้งนี้จะชนะ แต่ผลการต่อสู้ครั้งหน้าก็อาจจะไม่แน่นอน หากคุณไม่ระวังคุณก็จะต้องล้มเหลว และผลลัพธ์ของความล้มเหลวก็คือร้านค้าทั้งหมดถูกปิดลง

หานลู่มีโอกาสล้มเหลวได้มากมาย แต่เทียนหยุนไม่มี!

ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อเช่นนี้ เทียนหยุนจะไม่กล้าทำผิดพลาดอย่างง่ายๆแน่นอน

แต่แม้ว่าจะมีปัจจัยเหล่านี้ค้ำอยู่ ฉินหยุนกลับกล้าที่จะปล่อยเธอไปโดยไม่ลังเลเลย

เธอรู้ว่าการขอขึ้นเงินเดือนจะทำให้ฉินหยุนไม่พอใจ ซึ่งบริษัทใดก็ตามที่มีพนักงานบางคนขอขึ้นเงินเดือน ในฐานะเจ้านายพวกเขาก็ไม่พอใจกันทั้งนั้น แต่แล้วยังไงล่ะ? สุดท้ายพวกเขาก็ต้องยอม เพราะถึงอย่างไรมันก็มีผลต่อตัวของพวกเขาเอง

อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ในตอนนี้เกินความคาดหมายของเธออย่างสิ้นเชิง

เมื่อมองไปที่ฉินหยุน ซุนเซียงก็เปิดปากของเธอ เธอต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

เธอเดินออกจากห้องทำงานทันที และเดินมาที่แผนกออกแบบอย่างเหม่อลอย

"หัวหน้าซุน"

"หัวหน้าซุนเข้าไปหาบอสฉินมาแล้ว"

"หัวหน้าซุนมีความสามารถมาก บอสฉินอาจจะให้เงินเดือนเธอเพิ่มก็ได้"

เมื่อคนในแผนกออกแบบเห็นซุนเซียงเดินเข้ามา พวกเขาแต่ละคนก็ทักทายเธอด้วยรอยยิ้มทันที

แม้แต่จูจื้อหยงผู้จัดการโรงงานก็ยังสุภาพกับเธอมาก นับประสาอะไรกับดีไซน์เนอร์ธรรมดาๆเหล่านี้

ในฝูงชน ซ่งอวี่ผู้หญิงผมสั้นรู้สึกอิจฉาเล็กน้อยเมื่อเห็นท่าทีของทุกคนที่มีต่อซุนเซียง

อย่างไรก็ตาม ความสามารถของเธอยังตามหลังซุนเซียงอยู่เล็กน้อย ซึ่งตอนนี้เธอก็กำลังพยายามตามอีกฝ่ายให้ทันอยู่ แต่ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไรเธอถึงจะตามทัน

"ซ่งอวี่ บอสฉินต้องการพบคุณ"

ในขณะที่เธอกำลังคิด ผู้จัดการโรงงานจูจื้อหยงก็เดินเข้ามาและกล่าวขึ้นทันที

"ฉันจะรีบไปค่ะ"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ถึงแม้ซ่งอวี่จะไม่รู้ว่าฉินหยุนเรียกเธอไปทำไม แต่เธอก็ตอบอย่างรวดเร็วโดยไม่ลังเลเลย

ในไม่ช้าเธอก็มาถึงห้องทำงาน และฉินหยุนกำลังคิดอะไรบางอย่างขณะนั่งอยู่ด้านใน

"บอสฉินคะ"

ด้านนอกประตู ซ่งอวี่เดินเข้ามา จากนั้นก็มองไปที่ฉินหยุนและเอ่ยทักทายด้วยความเคารพ

ในเวลานี้ซ่งอวี่รู้สึกประหม่าเล็กน้อย เธอไม่รู้ว่าฉินหยุนเรียกเธอมาทำไม และเธอก็ไม่ได้เตรียมตัวมาก่อนเลย

เมื่อมองไปที่ซ่งอวี่ ฉินหยุนก็พูดกับเธอตรงๆว่า "หัวหน้าทีมซ่ง ต่อไปนี้ให้คุณเตรียมตัวรับมอบงานจากซุนเซียง หลังจากที่เธอออกไป คุณจะเป็นหัวหน้าแผนกออกแบบแทนชั่วคราว"

ในโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้า ถ้าไม่นับซุนเซียง ความสามารถของซ่งอวี่นั้นแข็งแกร่งกว่าคนอื่นๆมาก หลังจากที่ซุนเซียงออกไป เธอคือผู้สมัครที่เหมาะสมที่สุดสำหรับตำแหน่งหัวหน้าแผนกออกแบบ

แน่นอนว่านี่เป็นเพียงตำแหน่งชั่วคราวเท่านั้น ในอนาคตจะมีการสรรหาบุคลากรเพิ่มเติมเข้ามา ซึ่งถ้าหากใครมีความสามารถด้านการออกแบบที่แข็งแกร่งกว่า เขาก็จะปล่อยให้คนๆนั้นรับช่วงต่ออย่างแน่นอน

เมื่อได้ยินคำพูดของฉินหยุน ซ่งอวี่ก็ผงะ

ซุนเซียงกำลังจะจากไป? เธอกำลังจะได้เป็นหัวหน้าแผนกออกแบบงั้นเหรอ?

ซ่งอวี่รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก

เธอรีบพูดขึ้นอย่างรวดเร็วว่า "ค่ะบอสฉิน ฉันจะรับหน้าที่ต่อจากซุนเซียง"

หลังจากแข่งขันกับซุนเซียงมานาน ซึ่งเธอก็เป็นฝ่ายถูกกดมาตลอด ไม่ว่าใครก็ตามสามารถจินตนาการความรู้สึกในใจของเธอตอนนี้ได้เลย

ในเวลานี้ไม่มีใครรู้ว่าเธอรู้สึกดีแค่ไหน ราวกับว่าความหดหู่ใจที่สะสมมาหลายปีถูกพัดหายไปในคราวเดียวเลย

"งั้นก็ไปได้" ฉินหยุนโบกมือของเขา

...

"พี่สาว เป็นยังไงบ้าง บอสฉินตกลงเรื่องค่าจ้างแล้วใช่ไหมคะ?"

ในอีกด้านหนึ่ง ซุนเจียเจียหาโอกาสเข้ามาหาซุนเซียงและเอ่ยถามด้วยเสียงต่ำ

เธอรู้ว่าถ้าข่าวการขอขึ้นเงินเดือนหลุดออกไปมันจะไม่ใช่เรื่องดี ดังนั้นจึงไม่มีใครรู้

"ไม่"

ซุนเซียงเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ส่ายหัวแล้วเอ่ยออกมา

"ไม่? บอสฉินไม่เห็นด้วยอย่างนั้นเหรอ?" ซุนเจียเจียผงะไปครู่หนึ่งและรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็แข็งค้างทันที หลังจากหายชะงักแล้วเธอก็รีบถามอย่างรวดเร็วว่า "บอสฉินไม่เห็นด้วยกับเรื่องค่าจ้างของพี่ เขาไม่กลัวพี่ลาออกหรือไง?"

เธอรู้ดีว่าพี่สาวของเธอมีความสำคัญต่อโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าแห่งนี้มาก

ก็เหมือนกับพนักงานคนสำคัญของบริษัท ถ้าเขาอยากจะลาออกจริงๆ เจ้านายของบริษัทจะนิ่งนอนใจไม่ได้แน่นอน

เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ ซุนเซียงก็เงียบไปอีกครั้ง เธอกล่าวขึ้นหลังจากนั้นครู่หนึ่ง "บอสฉินไม่มีปัญหากับเรื่องลาออกของพี่ เขาให้พี่มาคิดดูก่อน ถ้าพี่ยังยืนยันคำเดิม พี่ก็คงต้องออกจากที่นี่ในอีกหนึ่งเดือน"

เธอถอนหายใออกมา เนื่องจากเธอไม่เห็นด้วยกับเรื่องค่าจ้างอยู่แล้ว ดังนั้นเธอก็จะไม่อยู่ที่นี่อีกต่อไ

"เขาทำแบบนี้ได้ยังไง"

ซุนเจียเจียไม่พอใจ "ถ้าเป็นแบบนี้ก็แสดงว่าบอสฉินตระหนี่เกินไป แค่ส่วนแบ่งเล็กๆน้อยๆแลกกับกำไรในระยะยาวเขาก็ยังไม่เต็มใจจะมอบให้เลย แล้วแบบนี้ใครจะไปกล้าทุ่มเททำงานหนักให้เขากัน"

ซุนเซียงเป็นพี่สาวของเธอ แน่นอนว่าเธอต้องรู้สึกไม่พอใจอยู่แล้ว

(จบตอน)