"พี่ฉินหยุน ยินดีต้อนรับ"

ลูกพี่ลูกน้องจ้าวตงเสวี่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม เธอหยิบแอปเปิ้ลขึ้นมาแล้วกัดเข้าไปคำใหญ่

โดยไม่สนใจเธอ ฉินหยุนมองไปที่ฉินเสี่ยวเทา เขากล่าวว่า "พี่เสี่ยวเทา จัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วใช่ไหมครับ"

ฉินเสี่ยวเทาพยักหน้าพลางกล่าวว่า "กิจกรรมต่างๆในร้านเสื้อผ้าเทียนหยุนทั้งสิบสองสาขาเตรียมพร้อมหมดแล้ว เราสามารถเริ่มทำกิจกรรมกันได้ตั้งแต่ห้าโมงเย็นของวันพรุ่งนี้เลย"

ตอนนี้ฉินเสี่ยวเทาจัดการสิ่งต่างๆด้วยความเชี่ยวชาญมากขึ้นเรื่อยๆ ฉินหยุนจึงค่อยๆให้เขารับผิดชอบหน้าที่บางอย่างในร้านขายเสื้อผ้า

"โอเค ในเมื่อทุกอย่างถูกจัดเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว คืนนี้พี่ก็สามารถใช้เวลากับพี่สะใภ้ได้อย่างเต็มที่เลย" ฉินหยุนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฉินเสี่ยวเทาก็อดไม่ได้ที่จะหน้าแดง และเขาก็มองไปทางหูซานซาน

ทุกคนรับประทานอาหารร่วมกันสักพัก จากนั้นก็แยกย้ายกันกลับ

หลังจากออกจากที่นี่ ฉินเสี่ยวเทาก็หยิบของขวัญบางอย่างออกมา เขามอบมันให้หูซานซานพลางกล่าวกับเธอว่า "ซานซาน นี่สำหรับเธอ"

ของขวัญชิ้นนี้เป็นสร้อยข้อมือเส้นหนึ่ง

ข้างๆเธอ แววตาของลูกพี่ลูกน้องหูซานซานเต็มไปด้วยความอิจฉา

ฉินเสี่ยวเทาใจดีกับลูกพี่ลูกน้องของเธอมาก ปกติแล้วไม่ว่าจะเป็นเรื่องกินเรื่องดื่ม เรื่องซื้อของขวัญ หรือเรื่องอื่นๆ ฉินเสี่ยวเทาก็สายเปย์มาก เวลาที่เขาพูดกับหูซานซานเขาก็มักจะพูดด้วยความอ่อนโยน

นอกจากนี้หน้าตาของฉินเสี่ยวเทาก็ไม่ขี้ริ้วขี้เหร่เลย สังเกตได้จากที่ฉินหยุนนั้นหล่อเหลา ฉินซวนกับฉินลู่ก็สวยมากเช่นกัน เห็นได้ชัดว่าพวกเขารับยีนเด่นของตระกูลฉินมาเต็มๆ เพราะงั้นฉินเสี่ยวเทาจะดูน่าเกลียดได้อย่างไร?

ในอดีตฉินเสี่ยวเทาเป็นคนตัวผอมมาก และเนื่องจากเขาไม่ค่อยเห็นคุณค่าในตนเองสักเท่าไร เขาจึงมักจะก้มหน้าอยู่ตลอดทั้งวัน ร่างกายดูเสื่อมโทรมและไม่ค่อยจะมีเรี่ยวแรง แต่ตอนนี้เมื่อเขามีความมั่นใจมากขึ้น ทั้งน้ำหนักและมวลกล้ามเนื้อต่างๆก็เพิ่มมากขึ้นเช่นกัน

หูซานซานพยักหน้าและรับของขวัญไป

ตอนแรกๆเธอยังกล่าวขอบคุณอยู่บ้าง แต่ตอนนี้เธอชินกับมันไปแล้ว

"เสี่ยวเยว่ เดี๋ยวฉันกับพี่สาวของเธอจะไปส่งเธอที่บ้านก่อนนะ" มองไปที่โจวเยว่ ฉินเสี่ยวเทากล่าวกับเธอด้วยรอยยิ้ม

เมื่อได้ยินเช่นนี้โจวเยว่ก็ยิ้มอย่างอ่อนหวาน เธอกล่าวว่า "ขอบคุณค่ะพี่เขย"

ฉินเสี่ยวเทาขับรถพาลูกพี่ลูกน้องของหูซานซานไปส่งที่บ้านก่อน จากนั้นเขาก็พาหูซานซานไปดูหนังต่อ

"เดี๋ยวนี้หนังที่ออกใหม่นี่คุณภาพแย่มาก อย่างกับว่าเอาพล็อตเรื่องทุกแนวมายำรวมกันเลย"

หลังจากดูหนังจบ หูซานซานก็แสดงความคิดเห็นออกมา "การโปรโมทหนังนี่ดีมาก แถมหนังเรื่องนี้ก็ยังได้คะแนนสูงอีก ฉันว่าพวกเขาคงจ่ายเงินซื้อคะแนนแน่ๆ"

ฉินเสี่ยวเทาก็พยักหน้าเห็นด้วย เขากล่าวว่า "ฉันอ่านในเน็ตมา เห็นว่าบ็อกซ์ออฟฟิศอาจเกินหนึ่งพันล้านหยวน ฉันเดาว่ามันไม่น่าจะถึงหรอก"

เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วกล่าวออกมา "ซานชาน คราวหน้าเราไปดูหนังเรื่องอื่นกันนะ"

"โอเค" หูซานซานกล่าวอย่างสบายๆ "ถ้าฉันมีเรื่องต้องทำ ฉันจะบอกนายก่อน"

"ฮี่ฮี่ แน่จริงก็จับฉันให้ได้สิ"

"ฮ่าๆ ฉันจะจูบเธอให้ได้เลย"

ไม่ไกลออกไปมีเสียงหัวเราะที่ดูมีความสุขดังขึ้น

ในวันคริสต์มาสอีฟ มีคู่รักหนุ่มสาวหลายคู่พากันจูงมือเดินเล่นไปตามถนนด้วยใบหน้าที่หวานชื่น ซึ่งก็มีบางคู่ที่กล้าๆหน่อยถึงกับจูบกันในที่สาธารณะเลยทีเดียว เป็นที่น่าอิจฉาของคนอื่นๆมาก

ฉินเสี่ยวเทาชำเลืองมองพวกเขา จากนั้นก็หันมองไปทางอื่น และก็มองกลับมาที่หูซานซานซึ่งอยู่ข้างๆเขา

เมื่อตอนที่อยู่ในวิทยาลัยเขาไม่กล้าที่จะตามจีบผู้หญิงสักเท่าไร เพราะกังวลเรื่องฐานะทางครอบครัวของเขา เขาชอบหูซานซานมานานแต่เขาไม่กล้าที่จะเปิดเผยความรู้สึกของเขาให้อีกฝ่ายรู้

แม้ว่าก่อนหน้านี้พวกเขาทั้งคู่จะเคยพบกันโดยบังเอิญที่จินหลิง แต่ตอนนั้นเขาก็ยังไม่มีความกล้า ซึ่งมันก็เป็นปมด้อยอยู่ในใจของเขา ทำให้เขารู้สึกว่าเขาไม่คู่ควรกับหูซานซานโดยไม่รู้ตัว

แต่ในช่วงเวลาไม่กี่เดือนที่ผ่านมานี้ เขาไม่ใช่ชายหนุ่มขี้ขลาดเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป ด้วยการที่ธุรกิจของฉินหยุนขยายใหญ่ขึ้น เงินเดือนของเขาก็เพิ่มขึ้นมากเช่นกัน และตอนนี้เงินเดือนของเขาก็เพิ่มขึ้นมากกว่า 9,000 หยวนแล้ว

เงินสามารถทำให้คนๆหนึ่งมีความกล้าหาญเพิ่มขึ้นได้ และตอนนี้เขาก็มีความมั่นใจมากขึ้นเรื่อยๆ

"ซานซาน"

ทันใดนั้นฉินเสี่ยวเทาก็เอ่ยขึ้น

"มีอะไรเหรอ?"

หูซานซานผงะไปเล็กน้อย จู่ๆเธอก็ได้ยินฉินเสี่ยวเทาเอ่ยเรียกชื่อ เธอมองไปที่เขาด้วยความสับสน

ในขณะนี้ฉินเสี่ยวเทารู้สึกเพียงว่าหัวใจของเขากำลังเต้นรัว เขามองไปที่หูซานซาน และในที่สุดก็กล่าวออกมาหลังจากนั้นไม่นานว่า "คืนนี้เธอไม่ต้องกลับได้ไหม?"

เสียงของเขาไม่ได้ดังมาก เห็นได้ชัดว่าฉินเสี่ยวเทาไม่ค่อยถนัดในการพูดคำเหล่านี้สักเท่าไร

หลังจากกล่าวออกไป เขาก็รู้สึกว่าตัวเองสงบลงอีกครั้ง และหัวใจที่เต้นแรงของเขาก็กลับมาสงบลงเช่นกัน เขามองไปที่หูซานซานเพื่อรอคำตอบของเธอ

เห็นได้ชัดว่าหูซานซานได้ยินถ้อยคำนั้นอย่างชัดเจน แต่จู่ๆเธอก็เงียบไป

พวกเขาทั้งคู่คบกันมาเกือบสามเดือนแล้ว ซึ่งฉินเสี่ยวเทาก็ปฏิบัติต่อเธอเป็นอย่างดี และเขาก็ยังเป็นผู้สมัครว่าที่สามีในอุดมคติของเธออีกด้วย

อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอได้ยินเขากล่าวถึงเรื่องนี้จริงๆ ในใจของเธอก็รู้สึกต่อต้านเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว

"เสี่ยวเทา ฉันอยากรอจนกว่าเราจะแต่งงานกัน..." หูซานซานมองไปที่ฉินเสี่ยวเทา เธอกล่าวออกมาอย่างลังเล

เธอไม่แน่ใจว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับฉินเสี่ยวเทานั้นคืออะไร ซึ่งเธอก็ไม่ได้ปฏิเสธที่จะติดต่อกับเขาตามปกติ

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของฉินเสี่ยวเทาก็เผยให้เห็นถึงความผิดหวังออกมา แต่เขาก็ไม่ได้ยืนกราน เขาพยักหน้าพลางกล่าวว่า "ก็ได้ งั้นฉันจะรอจนกว่าเธอจะพร้อม"

เขาเกาหัวและยิ้มด้วยท่าทางซื่อๆ แต่มันกลับทำให้หูซานซานยิ่งรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้น

ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอเป็นคนดีมากจริงๆ

"ถ้าอย่างนั้น... ฉันจะพาเธอกลับก็แล้วกัน"

หัวข้อเมื่อครู่นี้ทำให้บรรยากาศอึดอัดอย่างเห็นได้ชัด โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับฉินเสี่ยวเทาซึ่งเป็นคนซื่อๆ เขาจึงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วกล่าวออกมา

"ได้" หูซานซานพยักหน้า

ระหว่างพวกเขาทั้งสองคนก็ราวกับว่าเกิดหลุมดำขึ้นมากะทันหัน หลังจากที่มาส่งหูซานซานถึงที่พัก โจวเยว่ก็ใช้สายตามองพวกเขาด้วยความประหลาดใจ

หลังจากที่โจวเยว่มาถึงจินหลิง เธอก็มาอาศัยอยู่กับหูซานซาน

และเธอก็คิดว่าคืนนี้ลูกพี่ลูกน้องของเธออาจจะไม่ได้กลับมา เมื่อคิดว่าต้องอยู่คนเดียวเธอจึงกำลังคุยกับเพื่อนของเธออยู่โดยใช้แอพโต่วอิน

"ซานซาน ฝันดีนะ ฉันไปก่อน" เมื่อฉินเสี่ยวเทากล่าวจบ เขาก็หันหลังและออกจากที่นี่ทันที

"พี่สาว เอ่อ..พี่กับพี่เขย..." โจวเยว่รู้สึกสับสนเล็กน้อย และอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามออกไป

หูซานซานไม่ได้กล่าวอะไร เธอมองไปที่ด้านหลังของฉินเสี่ยวเทาที่กำลังจากไป

‘ฉันชอบชอบฉินเสี่ยวเทาจริงๆหรือเปล่า?’ หูซานซานถามตัวเองอยู่ในใจ

ในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา เธอเคยชินกับการมีอยู่ของฉินเสี่ยวเทาไปแล้ว จากการที่ผู้ชายคนนี้คอยอยู่ดูแลข้างกายเธอตลอด เขาจัดการทุกอย่างได้ดี ในช่วงเวลาพิเศษของเธอเขาก็คอยเติมความรักให้เธอตลอด และเมื่อเธอเห็นบางอย่างที่เธอชอบ เขาก็จะซื้อให้เธอโดยไม่ลังเล...

เขาเป็นอีกครึ่งหนึ่งที่เธอคอยตามหา เป็นผู้สมัครว่าที่สามีที่สมบูรณ์แบบที่สุด เธอไม่เคยเจอคนที่ดีกับเธอจริงๆแบบนี้มาก่อนเลย

แต่ทำไมในใจของเธอกลับมีความรู้สึกต่อต้านเขา?

หูซานซานรู้สึกสับสนเล็กน้อย

...

มหาลัยเจียงหยวน ฉินหยุนกำลังเดินอยู่ภายในมหาลัย

"ฉินหยุน!"

ทันทีที่เขาเดินเข้ามาที่แห่งหนึ่ง เสียงที่ดูร่าเริงก็ดังขึ้น จากนั้นหญิงสาวคนหนึ่งก็วิ่งมาหาเขาอย่างรวดเร็ว หญิงสาวคนนี้ดูน่ารักและไร้เดียงสา เธอก็คือหลินเมิ่งเมิ่งนั่นเอง

"ฉินหยุน นายกินข้าวหรือยัง?" หลินเมิ่งเมิ่งเงยหน้าขึ้นพลางเอ่ยถามด้วยความเขินอาย

"กินแล้ว" ฉินหยุนตอบกลับพร้อมกับเอ่ยถามว่า "เธอเรียกฉันทำไมเหรอ?"

เมื่อได้ยินคำตอบของฉินหยุน หลินเมิ่งเมิ่งก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่เธอก็หยิบแอปเปิ้ลสีแดงออกมาจากกระเป๋าของเธอ

"อันนี้ฉันให้นาย"

เธอมอบแอปเปิ้ลให้ฉินหยุนด้วยใบหน้าสีแดง

เมื่อเห็นท่าทางของเธอ ฉินหยุนก็รู้สึกทำอะไรไม่ถูกนิดหน่อย สาวน้อยซื่อบื้อคนนี้ดันมาตกหลุมรักเขาด้วยเหตุผลบางอย่างเสียได้

ก่อนหน้านี้เขาก็เคยบอกไปหลายครั้งแล้ว แต่หลินเมิ่งเมิ่งก็ยังไม่ยอมแพ้ โดยเธอบอกว่าเนื่องจากเขายังไม่มีแฟนดังนั้นเธอจึงมีโอกาส

หลังจากนั้นเขาก็ค่อยๆหยุดพูดไป

(จบตอน)