"เสี่ยวเค่อ กลับมาแล้วเหรอ"

"เฮ้ เธอกำลังถืออะไรน่ะ...คอมพิวเตอร์ Apple?"

เมื่อเจียงอี จางเสี่ยวเยว่ และคนอื่นๆเห็นโจวเสี่ยวเค่อเดินเข้ามาพร้อมกับสิ่งของบางอย่างในมือ พวกเธอก็สังเกตได้อย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นทุกคนก็รู้สึกประหลาดใจ

พวกเธอต่างก็รู้เกี่ยวกับสถานการณ์ครอบครัวของโจวเสี่ยวเค่อ ซึ่งไม่น่าจะเป็นไปได้ที่พวกเขาจะมีเงินซื้อคอมพิวเตอร์เครื่องดังกล่าวได้

"เสี่ยวเค่อ เธอได้คอมพิวเตอร์ Apple เครื่องนี้มาจากไหนเหรอ?"

หลายคนอดไม่ได้ที่จะถาม

โจวเสี่ยวเค่อตอบด้วยเสียงเบาๆว่า "ที่งานเลี้ยงบริษัทของเราจัดกิจกรรมจับสลากน่ะ และผู้จัดการก็จับได้ชื่อของฉัน..."

เธออธิบายด้วยเสียงแผ่วเบาอันเป็นเอกลักษณ์ของเธอ

เมื่อได้ยินคำพูดของโจวเสี่ยวเค่อ เจียงอีและคนอื่นๆก็ตกตะลึงกันทั้งหมด

"เสี่ยวเค่อ เธอหมายถึงการจับสลากชิงของรางวัลอ่ะนะ?"

"นอกจากคอมพิวเตอร์เครื่องนี้แล้วยังมีรางวัลอื่นๆอีกไหม?"

"แค่มีชื่อก็จะได้จับสลากแล้ว พนักงานพาร์ทไทม์สามารถเข้าร่วมกับการจับสลากได้ด้วยงั้นเหรอ?"

ในเวลานี้เจียงอีและคนอื่นๆตกตะลึงขึ้นอย่างสมบูรณ์ จากนั้นใบหน้าของพวกเธอก็แสดงความรู้สึกอิจฉาสุดๆออกมา

"อ่า เสี่ยวเค่อ ที่เทียนหยุนยังรับพนักงานอยู่ไหม ฉันอยากทำงานพาร์ทไทม์!"

รุ่ยเฉินฉีถามด้วยความอิจฉา

พวกเธอรู้ว่าโจวเสี่ยวเค่อทำงานพาร์ทไทม์อยู่ในร้านเสื้อผ้าเทียนหยุน และต้องไปทำงานทุกวันเสาร์และวันอาทิตย์ นอกจากนี้พวกเธอยังเคยไปที่ร้านเสื้อผ้าเทียนหยุนมาแล้วหลายครั้ง

ก่อนหน้านี้ตอนที่น้องสาวของหลิวซินป่วย ก็เป็นร้านเสื้อผ้าเทียนหยุนที่ให้ความช่วยเหลือแก่พวกเขา

ดังนั้นพวกเธอจึงประทับใจกับร้านขายเสื้อผ้าแห่งนี้มาก

แต่ตอนนี้โจวเสี่ยวเค่อไปเข้าร่วมงานประชุมประจำปีของบริษัทเทียนหยุน และโชคดีได้รับคอมพิวเตอร์ Apple จากการจับสลากมาโดยไม่คาดคิด ซึ่งของสิ่งนี้มันมีมูลค่าหลายหมื่นหยวนเลย

สำหรับนักศึกษาเช่นพวกเธอที่เพิ่งเข้ามหาลัยและมาจากครอบครัวฐานะธรรมดา เงินจำนวนนี้นั้นมันถือว่ามากสำหรับพวกเธอจริงๆ

ขณะมองไปที่ทุกคน โจวเสี่ยวเค่อถามออกมาด้วยเสียงเบา "พี่สาวอีอี พี่เสี่ยวเยว่ พวกพี่รู้ไหมว่าฉันจะขายคอมพ์เครื่องนี้ได้ที่ไหน?"

การขายคอมพิวเตอร์เครื่องนี้เป็นความคิดของโจวเสี่ยวเค่อตั้งแต่ที่เธอได้มันมาก่อนหน้านี้แล้ว

ตอนนี้เธอเองก็มีคอมพิวเตอร์อยู่แล้วเช่นกัน แม้ว่ามันจะค่อนข้างเก่า แต่ก็ยังพอใช้งานได้ สำหรับคอมพิวเตอร์ Apple เครื่องนี้ น่าจะดีกว่าถ้าจะเปลี่ยนมันเป็นเงินสด

ด้วยวิธีนี้ ไม่เพียงแต่เธอไม่จำเป็นต้องขอให้พ่อกับแม่ส่งเงินมาให้เธอเพิ่ม แต่เธอยังสามารถส่งเงินกลับไปให้ที่บ้านของเธอได้อีกด้วย

"เธอจะขายคอมพ์เครื่องนี้เหรอ?”

เมื่อได้ยินคำพูดของโจวเสี่ยวเค่อ เจีวงอีและคนอื่นๆก็ตกตะลึงขึ้นอีกครั้ง

แต่เมื่อนึกถึงสถานการณ์ของโจวเสี่ยวเค่อ พวกเธอก็ไม่ได้ถามคำถามอะไรอีก

หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เจียงอีก็กล่าวออกมาตรงๆ "ครั้งที่แล้วจ้าวคังฮ่าวบอกฉันว่าเขามีเพื่อนคนหนึ่งที่เปิดร้านขายคอมพิวเตอร์อยู่ เดี๋ยวฉันจะโทรไปถามให้ว่าเขาจะรับซื้อไหม แต่เสี่ยวเค่อ เธอต้องเตรียมใจไว้ก่อนนะ มันอาจจะไม่ได้ราคาดีเท่าตอนซื้อใหม่แน่นอน"

"ไม่เป็นไร" โจวเสี่ยวเค่อรีบตอบ

"ไม่ต้องห่วงหรอกเสี่ยวเค่อ ในเมื่อเธอต้องการขายคอมพิวเตอร์ เราจะช่วยเธอหาที่ที่ให้ราคาสูงอีกแรง"

จางเสี่ยวเยว่แนะนำด้วยรอยยิ้ม "ถ้าราคาไม่ดีเราก็ค่อยไปขายให้ร้านอื่น แถมเรายังลองตั้งขายไว้ที่ Xianyu[1] ได้ แต่เธอต้องไม่แกะกล่องก่อนนะ เพราะว่ามันจะส่งผลต่อราคาที่ขายได้ด้วย"

"โอเค" โจวเสี่ยวเค่อพยักหน้าอย่างรวดเร็วพลางเอ่ยขอบคุณพวกเธอด้วยเสียงเบาๆ

...

เวลาไหลผ่านไปอย่างรวดเร็ว และแล้ววันหยุดของมหาลัยเจียงหยวนก็มาถึง เหล่านักศึกษาต่างก็พากันเริ่มซื้อตั๋วเดินทางกลับบ้าน

จำนวนนักศึกษาในมหาลัยอื่นๆก็ลดลงมากเช่นกัน

ในเวลานี้ฉินหยุนอยู่ในร้านขายเสื้อผ้า เขากำลังจัดการเรื่องงานอยู่

เนื่องจากใกล้จะถึงเทศกาลวันตรุษจีนแล้ว พนักงานหลายคนก็วางแผนที่จะเดินทางกลับบ้านเช่นกัน ดังนั้นเรื่องบุคลากรของร้านขายเสื้อผ้าจึงต้องวางแผนให้ดี

ในช่วงตรุษจีน ร้านขายเสื้อผ้าจะยังคงเปิดทำการตามปกติ แต่แค่มีพนักงานน้อยลงเท่านั้น

"เสี่ยวหยุน ฉันวางแผนว่าจะพาซานซานกลับไปที่เขตชิงอู๋ก่อน แล้วค่อยไปบ้านของซานซานในช่วงตรุษจีน" ฉินเสี่ยวเทากล่าว

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฉินหยุนก็ยิ้มและพูดกับเขาว่า "ดีเลยพี่เสี่ยวเทา เดี๋ยวผมให้ผู้จัดการจ้าวดูแลร้านขายเสื้อผ้าเอง"

ตรุษจีนปีนี้ฉินเสี่ยวเทาก็จะอายุ 31 ปี และเขาก็ได้เริ่มคิดเกี่ยวกับเรื่องแต่งงานไว้แล้ว แน่นอนว่าฉินหยุนก็หวังว่ามันจะไปได้ด้วยดี

หลังจากพาไปแนะนำกับพ่อและแม่แล้ว โดยทั่วไปพ่อแม่ของทั้งสองฝ่ายก็จะมาพบปะหารือเกี่ยวกับการแต่งงานระหว่างฉินเสี่ยวเทาและหูซานซานด้วยกัน

อาจจะเหลือเวลาอีกแค่ไม่นานที่ฉินหยุนจะได้ดื่มเหล้ามงคลสำหรับงานแต่งงานของฉินเสี่ยวเทาก็เป็นได้

ตอนนี้ตัวของฉินเสี่ยวเทาเองก็มีความมั่นใจมากเช่นกัน ที่สำคัญคือเขาเพิ่งได้รับโบนัสสิ้นปีมา 50,000 หยวน ซึ่งทั้งหมดนี้แน่นอนว่ามันถูกมอบให้โดยลูกพี่ลูกน้องของเขา ฉินหยุน

เขารู้เรื่องนี้ดี แม้ว่าต่อหน้าเขาจะไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่เขาก็เก็บสิ่งเหล่านี้เอาไว้ในใจอยู่เสมอ

หลังจากจัดการธุระของฉินเสี่ยวเทาแล้ว ฉินหยุนก็นึกถึงสิ่งที่เขาต้องทำก่อนกลับบ้าน หลังจากที่นึกออกเขาก็ติดต่อหาหยูเล่อเหยาทันที

ศาสตราจารย์จ้าวหรือว่าคุณย่าของหยูเล่อเหยา ก่อนหน้านี้เธอได้ให้ความช่วยเหลือมากมายแก่เทียนหยุน และที่จินหยานจากไป๋อวี่กรุ๊ปติดต่อมาหาเขา ก็เป็นเพราะว่าเหตุผลบางประการจากศาสตราจารย์จ้าวอีกด้วย ซึ่งสิ่งหนึ่งที่เขาต้องทำก่อนกลับบ้านในช่วงตรุษจีน ก็คือการไปเยี่ยมหญิงชราคนนี้นั่นเอง

ฉินหยุนแวะซื้อของฝากบางอย่างแล้วขับรถตรงไปที่ชุมชนแห่งหนึ่ง

ที่แห่งนี้อยู่ไม่ไกลจากมหาลัยจินหลิง ซึ่งก็คือที่อยู่อาศัยของศาสตราจารย์จ้าว

"ฉินหยุน!"

ในเวลานี้เอง มีหญิงสาวคนหนึ่งกำลังรออยู่ไม่ไกล หญิงสาวคนนี้สวมแจ็กเก็ตขนเป็ดสีขาว ท่าทางของเธอดูงดงามมาก

เมื่อได้เห็นฉินหยุนเธอก็วิ่งเหยาะๆเข้ามาหา

ดูเหมือนเธอจะรู้อยู่แล้วว่าฉินหยุนกำลังจะมา เธอจึงมีความสุขมากและมาดักรออยู่ที่นี่ตั้งแต่เช้าตรู่

เมื่อเห็นฉินหยุนกำลังถือสิ่งของมากมายไว้ในมือ หยูเล่อเหยาก็พูดกับเขาว่า "นายซื้ออะไรมาเยอะแยะเนี่ย"

"มาเยี่ยมผู้ใหญ่จะไม่เอาของฝากมาได้ยังไงล่ะ?"

ฉินหยุนยิ้มพลางพูดกับหยูเล่อเหยา จากนั้นทั้งคู่ก็เดินไปที่บ้านของศาตราจารย์จ้าวด้วยกัน

ในเวลานี้ใบหน้าของหญิงชรายังคงเย็นชาเช่นเดิม แต่เมื่อเธอมองไปที่หยูเล่อเหยา ดวงตาของเธอก็กลับมาอ่อนโยนอีกครั้ง เห็นได้ชัดว่าเธอรักหลานสาวของเธอมาก

เมื่อมองดูบ้านทั้งหลังคาดว่าน่าจะมีขนาดมากกว่า 130 ตารางเมตร ซึ่งมันค่อนข้างใหญ่เลยทีเดียว ดูเหมือนว่าครอบครัวของหยูเล่อเหยาจะมีฐานะดีมาก

แต่ฉินหยุนรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เขาไม่เคยได้ยินหยูเล่อเหยาพูดถึงพ่อแม่ของเธอให้ได้ยินเลย และตอนนี้เธอก็อาศัยอยู่กับศาสตราจารย์จ้าวแค่สองคน

แม้ว่าเขาจะสงสัย แต่แน่นอนว่าเขาไม่ได้ถามอะไรออกไป

"ฉินหยุน นี่คือข้อมูลรายชื่อของทนายความบางคนที่มีฝีมือสูง หากเธอต้องการตัวพวกเขา เธอก็สามารถลองติดต่อไปได้" เมื่อเห็นฉินหยุนนำของฝากมามากมายศาสตราจารย์จ้าวก็ไม่ได้พูดอะไรมาก เธอเดินเข้าไปในห้องทำงานและหยิบเอกสารบางอย่างออกมา จากนั้นมันก็ถูกส่งไปยังมือของฉินหยุน

ก่อนหน้านี้ตอนที่บริษัทก่อตั้งขึ้น ฉินหยุนได้วางแผนว่าจะจัดตั้งแผนกกฎหมายขึ้นเช่นกัน แต่บริษัทของเขาต้องการผู้ที่มีความสามารถระดับมืออาชีพ

ศาสตราจารย์จ้าวเป็นคนที่คอนเนคชั่นกว้างขวาง ซึ่งเธอจะต้องรู้เรื่องนี้มากกว่าที่เขารู้แน่นอน

"ขอบคุณมากครับ ศาสตราจารย์จ้าว" หลังจากได้รับเอกสารแล้ว ฉินหยุนก็เอ่ยขอบคุณเธอ

อยู่ที่นี่ได้สักพัก ไม่นานฉินหยุนก็ขอตัวกลับ และหยูเล่อเหยาก็เดินออกไปส่งเขา

ทั้งสองคนเดินไปตามถนนอย่างช้าๆ

"ฉินหยุน นายจะออกจากจินหลิงและกลับไปที่บ้านตอนไหนเหรอ?" หยูเล่อเหยาถาม

"น่าจะพรุ่งนี้" ฉินหยุนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดออกมา

ตรุษจีนนี้แน่นอนว่าเขาต้องกลับไป

"แล้วจะกลับมาเมื่อไรเหรอ?"เธอถามขึ้นอีกครั้ง

"น่าจะเลยช่วงตรุษจีนไป ประมาณหลังวันที่ 6"

ในช่วงตรุษจีน มีทั้งการทักทายปีใหม่ การไปเยี่ยมญาติ ต้องทำเรื่องที่น่าเบื่อและซ้ำซากจำเจมากมาย แต่นั่นก็คือประเพณี

"ถ้าอย่างนั้นนายกลับมาเมื่อไรก็อย่าลืมบอกฉันด้วย" เมื่อมองไปที่ฉินหยุน หยูเล่อเหยาก็พูดด้วยท่าทางจริงจัง

"โอเค" ฉินหยุนพยักหน้า

ไม่นานหลังจากออกจากที่นี่ ฉินหยุนก็มองไปยังที่สถานที่แห่งหนึ่ง

"เซียวหลาน?"

เขามองไปทางด้านนั้น ตรงจุดนั้นมีคนกลุ่มหนึ่งกำลังยืนอยู่ นอกจากเซียวหลานแล้วก็ยังมีอีกหลายคนอยู่รอบๆ

(จบตอน)

—————————————————————————————

[1] xianyu (闲鱼) เสียน-อวี๋ = เป็นแอพลงขายของมือสองยอดนิยมของจีน มักจะเรียกติดปากกันว่า แอพปลาเหลือง