ในตอนเช้าของวัน หลังจากยุ่งอยู่พักหนึ่ง ฉินหยุนก็รีบเดินทางไปที่ธนาคารทันที

แถวธนาคารไม่เหลือที่ว่างให้จอดรถเลย ดังนั้นฉินหยุนจึงต้องไปจอดรถที่อื่นและเดินเท้าไปที่นั่นต่อ

ในเวลานี้มีหญิงสาวสองสามคนที่กำลังนั่งเล่นอยู่ไม่ไกล สาวๆเหล่านี้ดูอ่อนเยาว์และมีชีวิตชีวามาก ที่สำคัญรูปร่างหน้าตาของพวกเธอต่างก็ดูสวยงาม

"ว้าว เสี่ยวชิง ตอนนี้เธอได้เป็นรองประธานสภานักศึกษาของมหาลัยเจียงหยวนแล้วงั้นเหรอ เธอสุดยอดมากเลย"

"สมกับที่เคยเป็นหัวหน้าห้องของเราสมัยเมื่อตอนเรียนโรงเรียนมัธยม!"

สาวๆหลายคนมองไปที่หญิงสาวผมหยิกสีดำและกล่าวชื่นชมเธอด้วยรอยยิ้ม

หญิงสาวคนนี้รูปร่างสูงเพรียว ผิวของเธอไม่ได้ขาวมากแต่มันก็แลดูสุขภาพดี ซึ่งมันก็ทำให้เธอดูมีเสน่ห์ขึ้นด้วย

หลินชิงยิ้มพลางกล่าวว่า "เป็นเพราะพวกเธอขี้เกียจเกินไปต่างหาก ไม่งั้นก็คงเข้าไปในสภานักศึกษาได้ง่ายๆอยู่แล้ว"

ขณะที่หลายคนกำลังพูดคุยกัน เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์มือถือของหญิงสาวคนหนึ่งในกลุ่มก็ดังขึ้นเป็นระยะๆ

"เสี่ยวซิน ทำไมโทรศัพท์ของเธอถึงดังบ่อยจัง หรือว่าเธอมีแฟนแล้ว?"

หญิงสาวอีกคนเอ่ยถามด้วยความสงสัย

"ยังไม่มี แต่ว่าก็มีผู้ชายหลายคนตามจีบฉันอยู่นะ แต่ฉันไม่ได้ชอบพวกเขา" หญิงสาวที่ถูกเรียกว่าเสี่ยวซินอดไม่ได้ที่จะกล่าวอย่างไม่พอใจเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าสายตาของทุกคนเปลี่ยนจากหลินชิงมาที่เธอ

"จริงเหรอ?" คำกล่าวของเธอทำให้เกิดเสียงอุทานขึ้นมาทันที

"แน่นอนว่าต้องเป็นเรื่องจริง ผู้ชายหลายคนในมหาลัยยังมาแย่งกันขอวีแชตของฉันอยู่เลย"

"เสี่ยวซิน ฉันไม่เชื่อที่เธอพูดหรอก" หญิงสาวคนหนึ่งในกลุ่มยิ้มขึ้นพลางกล่าวออกมาว่า "เธอบอกว่าเธอถูกผู้ชายหลายคนที่มหาลัยตามจีบ และก็ยังมีคนที่ทะเลาะกันเพื่อแย่งขอวีแชตของเธอด้วย เธอโม้ให้พวกเราฟังหรือเปล่า?"

"ใช่ๆ มันหมดยุคที่พวกผู้ชายจะมารุมไล่ตามเพื่อจีบผู้หญิงคนเดียวแล้ว"

"ถึงแม้บางคนจะมีฐานะดี แต่ผู้ชายพวกนั้นน่าจะเต็มใจเอาเงินไปเปย์ในเกม ซื้อสกินเกมอะไรพวกนั้น หรือไม่ก็ใช้จ่ายให้ตัวเองมากกว่า"

"ที่หอพักของฉัน ห้องเรามีทั้งหมดหกคน แต่สี่คนในนั้นต่างก็ยังเป็นโสดกันอยู่เลย"

"ผู้ชายในชั้นเรียนของเราอย่างกับต้นเอล์มแข็งๆแหนะ"

หญิงสาวหลายคนต่างก็ถอนหายใจออกมา

ไม่รู้ว่าตั้งแต่ตอนไหน ที่สถิติการเกิดขึ้นของคู่รักในมหาลัยน้อยลงเรื่อยๆ สาเหตุหลักก็เพราะผู้ชายไม่ค่อยเป็นฝ่ายกระตือรือร้นสักเท่าไร

อันที่จริงก็ยังมีชายหนุ่มบางคนที่สนใจในตัวสาวๆเหล่านี้ แต่พวกเขาก็เลิกไล่ตามทันทีหลังจากถูกปฏิเสธแค่สองครั้ง

"ฮึ ที่ฉันพูดน่ะเป็นเรื่องจริง ถ้าเธอไม่เชื่อก็เรื่องของเธอ" รูปร่างของหญิงสาวที่ถูกเรียกว่าเสี่ยวซินนั้นไม่ได้สูงมากนัก เธอสูงประมาณ 1.6 เมตร แต่เธอก็มีใบหน้าที่สวยงาม ซึ่งท่าทางของเธอก็น่าทะนุถนอมมาก

เธอยังถือว่าเป็นคนที่สวยมากอีกเช่นกัน และเธอก็เป็นหญิงสาวประเภทที่หนุ่มๆหลายคนรู้สึกชื่นชอบ

"ฉันรำคาญแทบตายตอนที่ผู้ชายพวกนั้นส่งข้อความมาหาฉันทุกคืน" เสี่ยวซินกล่าวอย่างเย่อหยิ่ง "แล้วพวกเธอล่ะ ไม่มีคนตามจีบกันบ้างเหรอ เอาไหมเดี๋ยวฉันจะสอนวิธีการบางอย่างให้ เผื่อผู้ชายพวกนั้นจะได้ตามจีบพวกเธอมากขึ้น"

"ไร้สาระ"

"ระดับฉันจะไม่โดนหนุ่มๆตามจีบได้ยังไง"

หลังจากที่เธอกล่าวจบ สาวๆรอบๆก็ไม่พอใจทันที พวกเธอปรี่เข้าไปจี้เอวของเสี่ยวซินอย่างรวดเร็ว

สาวสวยสองสามคนกำลังต่อสู้กัน และเสียงหัวเราะของพวกเธอก็ดึงดูดความสนใจของผู้คนรอบข้างเป็นครั้งคราว

จู่ๆหญิงสาวคนหนึ่งในกลุ่มก็หันมาสบตากับเสี่ยวซิน และทันใดนั้นเธอก็กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "เสี่ยวซิน เนื่องจากเธอบอกว่ามีผู้ชายหลายคนชอบเธอ งั้นเธอกล้าเข้าไปคุยกับหนุ่มหล่อคนนั้นและเอาวีแชตของเขามาได้ไหม?"

เธอชี้ไปที่ทิศทางไม่ไกล และที่นั่น มีชายหนุ่มรูปร่างสูงและหน้าตาดีคนหนึ่งกำลังเดินอยู่

"ใช่ๆ ขอดูวิธีการของเสี่ยวซินหน่อยละกัน"

หลังจากที่เธอกล่าวจบ สาวๆอีกหลายคนก็กล่าวเสริมขึ้นทันที

พวกเธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นกันตั้งแต่ตอนที่อยู่ในโรงเรียนมัธยม และตอนนี้พวกเธอทั้งหมดก็กำลังศึกษาอยู่ที่มหาลัยในเมืองจินหลิง ซึ่งวันนี้พวกเธอก็ได้นัดกันเพื่อออกมาเที่ยว

"ไม่มีปัญหา"

หญิงสาวเสี่ยวซินพยักหน้าโดยไม่ลังเล เมื่อเธอเห็นเป้าหมาย เธอก็เริ่มวิ่งเหยาะๆไปทางนั้น แล้วก็ไปยืนอยู่ตรงหน้าชายหนุ่มหน้าตาดี ซึ่งเธอก็ยืนขวางทางเขาไว้

ในขณะนี้เอง ฉินหยุนก็กำลังมองไปที่หญิงสาวที่จู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นอย่างกระทันหันต่อหน้าเขา เขาเอ่ยถามด้วยความสงสัยว่า "คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?"

"สวัสดี"

หญิงสาวเสี่ยวซินยืนอยู่ต่อหน้าฉินหยุน เธอประสานมือทั้งสองข้างไว้ที่ข้างหลังพลางเงยหน้าขึ้นมองมาที่เขา จากนั้นเธอก็กล่าวด้วยใบหน้าสีแดงว่า "ฉันขอเพิ่มวีแชตกับคุณหน่อยได้ไหม?"

เธอเงยหน้าขึ้นมองฉินหยุนด้วยแววตาคาดหวัง และใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความเขินอาย

ก็เหมือนกับตอนที่หญิงสาวขี้อายคนหนึ่งเห็นคนที่เธอชอบ เธอจึงเข้าไปขอวีแชตของเขาด้วยความกล้าหาญ

เสี่ยวซินคนนี้เธอเป็นคนที่มีความมั่นใจสูง ซึ่งท่าทางที่เธอแสดงออกมาในขณะนี้ก็ดูน่ารักและไร้เดียงสามาก โดยพื้นฐานแล้วไม่มีชายหนุ่มคนไหนสามารถต้านทานเสน่ห์ของเธอได้เลย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เธอเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นก่อน ชายหนุ่มที่อยู่ข้างหน้าเธอตอนนี้จะต้องแอบดีใจอยู่แน่นอน และเขาก็จะตอบตกลงกับเธออย่างรวดเร็ว

แต่สิ่งที่เธอจินตนาการไว้กลับไม่ได้เกิดขึ้น ฉินหยุนมองไปที่หญิงสาวตรงหน้า เขาส่ายหัวและกล่าวออกมาว่า "ไม่"

หลังจากกล่าวจบ เขาก็เบี่ยงตัวหลบเธอแล้วก็เดินไปข้างหน้าต่อ

เมื่อได้ยินคำกล่าวของฉินหยุน หญิงสาวที่ถูกเรียกว่าเสี่ยวซินก็ตกตะลึงไปทันที เมื่อก่อนไม่ว่าจะเป็นผู้ชายคนไหน พวกเขาเหล่านั้นต่างก็เป็นฝ่ายที่เริ่มเอ่ยขอวีแชตจากเธอก่อนอยู่เสมอ แต่ตอนนี้เธอเริ่มเป็นฝ่ายที่เอ่ยขอจากผู้ชายแทน แต่กลับถูกเขาปฏิเสธทันที

เธอเหลือบมองไปในที่ที่ไม่ไกล สาวๆเหล่านั้นก็กำลังมองดูอยู่ และหลินชิงก็กำลังดูอยู่เช่นกัน

เธอรู้สึกอิจฉาหลินชิงมากจริงๆ เพราะหลินชิงจะกลายเป็นจุดสนใจอยู่เสมอไม่ว่าเธอจะไปอยู่ที่ไหน และตอนนี้ก็เป็นเวลาที่ดีที่เธอจะกลายเป็นจุดสนใจได้

หากเธอล้มเหลว เธอจะต้องถูกเพื่อนๆเยาะเย้ยอย่างแน่นอน

ทันใดนั้นท่าทางของเสี่ยวซินก็เปลี่ยนไป จากนั้นเธอก็รีบวิ่งไปข้างหน้าทันทีเพื่อขวางฉินหยุนไว้

"เอ่อ คุณ... สวัสดี ฉันอยากเป็นเพื่อนกับคุณจริงๆนะ"

ดูเหมือนเสี่ยวซินจะรวบรวมความกล้าหาญของเธอออกมาอีกครั้ง เธอกล่าวกับฉินหยุนอย่างอายๆอีกรอบ

เมื่อมองไปที่หญิงสาวที่มาขวางทางเขาไว้อีกครั้ง ฉินหยุนก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย

หญิงสาวที่อยู่ข้างหน้าเขานั้นเธอก็สวยมาก แต่ในแง่ของรูปร่างหน้าตา เธออาจจะไม่ได้สวยเท่าหลินเมิ่งเมิ่งเลยด้วยซ้ำ และตอนนี้เขาก็ไม่ได้มีความคิดเกี่ยวกับการมีแฟน ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สนใจผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเขาตอนนี้เลย

"แต่ฉันไม่อยาก"

ฉินหยุนขมวดคิ้วพลางกล่าว "อย่ามาขวางทางฉันอีก"

หลังจากกล่าวจบ เขาก็เดินออกไปอีกครั้ง ทิ้งเสี่ยวซินไว้ที่ข้างหลัง ซึ่งขณะนี้ใบหน้าของเธอกำลังเปลี่ยนเป็นสีเขียวซีด

"เสี่ยวซิน" เมื่อสังเกตเห็นสถานการณ์นี้ หลินชิงและคนอื่นๆก็รีบวิ่งเข้ามา

"ฮี่ฮี่ เสี่ยวซิน เสน่ห์ของเธอคงใช้ไม่ได้กับหนุ่มหล่อคนนี้" หญิงสาวคนหนึ่งกล่าวด้วยรอยยิ้ม

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เสี่ยวซินจึงจงใจกล่าวอย่างไม่พอใจว่า "นั่นเป็นเพราะเขาไม่มีวิสัยทัศน์ต่างหาก"

ในขณะนี้ ในใจของเธอรู้สึกไม่พอใจฉินหยุนมาก

หลังจากที่เธอเพิ่งอวดเบ่งไปต่อหน้าสาวๆเหล่านี้ สุดท้ายเธอกลับพ่ายแพ้ให้ฉินหยุนแบบทันทีเลย

"เชอะ เสื้อผ้าที่เขาใส่ดูแล้วก็ไม่ได้มีราคาเลย เขาต้องไม่มีเงินแน่นอน ก็เลยไม่กล้าตามจีบผู้หญิง" เสี่ยวซินคิดอย่างโกรธเคืองขณะกล่าวออกมา

"ใช่ๆ เขาไม่มีวิสัยทัศน์"

ในตอนนี้เอง หลินชิงก็ยิ้มและกล่าวขึ้นว่า "เอาล่ะๆ ไม่ใช่ว่าในอนาคตเธออยากทำงานในธนาคารหรอกเหรอ เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปดูเอง"

"ไป ไป !"

"เสี่ยวชิง ลูกพี่ลูกน้องของเธอทำงานอยู่ในธนาคารแถมยังมีตำแหน่งสูงอีก ดังนั้นในอนาคต การที่เธอจะเข้าไปทำงานในธนาคารน่าจะเป็นเรื่องง่ายสำหรับเธอแน่นอน"

หญิงสาวหลายคนกล่าวด้วยความอิจฉา

พวกเธอทั้งกลุ่มพากันเดินไปที่สถานที่แห่งหนึ่งพลางพูดคุยและหัวเราะออกมา

...

หลังจากนั้นไม่นานฉินหยุนก็มาถึงที่ธนาคาร ซึ่งฉินลู่ก็รออยู่ที่นี่แล้ว

"เสี่ยวหยุน พี่ได้นัดกับผู้จัดการธนาคารไว้แล้ว เราสามารถเข้าไปหาเธอได้เลย" ฉินลู่กล่าว

เนื่องจากปริมาณสินเชื่อธุรกิจที่ต้องจัดการมีค่อนข้างมาก ในธนาคารจึงมีห้องวีไอพีพิเศษเอาไว้คอยต้อนรับลูกค้าสำหรับจัดการเรื่องสินเชื่อต่างๆ ซึ่งการจำนองที่ดินหรือว่าร้านค้าเหล่านี้ ถือเป็นทรัพยากรด้านอสังหาริมทรัพย์ที่มีแนวโน้มได้ผลตอบแทนมากที่สุดของธนาคารด้วย

(จบตอน)