"ใครงั้นเหรอ?"

"คนดังคนไหน?"

"หรือว่าจะเป็นผู้ชายที่เธอแอบชอบ?"

เมื่อเห็นท่าทางลึกลับของจ้าวฉิง ต่อมอยากรู้อยากเห็นของสาวๆในห้องพักก็ถูกสะกิดขึ้นทันที พวกเธอจึงพากันลุกขึ้นมาถามด้วยความสงสัย

"อีอี เธอกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรกัน ผู้ชายที่สามารถทำให้ฉันจ้าวฉิงรู้สึกสนใจได้ ตอนนี้ยังไม่เกิดหรอกนะ"

เมื่อได้ยินคำพูดไร้สาระของหลายๆคนในห้องพัก จ้าวฉิงก็โมโหขึ้นทันที

เมื่อเห็นความสงสัยของทุกคนพุ่งสูงจนถึงเพดานแล้ว ในที่สุดจ้าวฉิงก็กล่าวขึ้นว่า "ฉันได้เจอกับฉินหยุน"

"เกิดอะไรขึ้นกับฉินหยุน?"

"โถ่เอ้ย แค่นี้เนี่ยนะ? ฉันเห็นเธอทำท่าทางลึกลับอยู่ตั้งนาน ก็นึกว่าไปเจอคนที่สุดยอดมาซะอีก"

"น่าเบื่อจริงๆ"

เมื่อได้ยินคำกล่าวของจ้าวฉิง สาวๆหลายคนในห้องพักต่างก็รู้สึกพูดไม่ออก

การบังเอิญเจอเพื่อนร่วมคณะตอนที่อยู่ข้างนอกมหาลัยมันเป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ? มีความจำเป็นต้องพูดถึงเป็นพิเศษไหม?

"เฮ้ ถ้าพวกเธอไม่อยากฟังก็ไม่เป็นไร"

เมื่อเห็นสีหน้าของทุกคนในห้องพัก จ้าวฉิงก็เอ่ยขึ้นทันทีว่า "ฉันจะไม่พูดถึงมันแล้วก็ได้"

เมื่อเห็นว่าจ้าวฉิงเป็นแบบนี้ เจียงอี จางเสี่ยวเยว่และคนอื่นๆ ก็เริ่มสงสัยขึ้นอีกครั้ง หรือว่าจะมีบางสิ่งที่อธิบายไม่ได้เกิดขึ้นระหว่างจ้าวฉิงกับฉินหยุน?

"เสี่ยวฉิง ฉิงฉิง รีบบอกฉันเร็ว เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ?"

รุ่ยเฉินฉีเร่งเร้าเธอ

เมื่อเห็นการอาการอยากรู้อยากเห็นของทุกคนอีกครั้ง จ้าวฉิงก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ เธอสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วกล่าวว่า "พวกเธอจำได้ไหมว่าเมื่อวานเราไปที่ถนนย่านการค้าที่เขตเจียงหนิงกัน แล้วมีร้านขายเสื้อผ้าที่ชื่อจวินชิงกำลังจะเปิดขึ้นที่นั่น ที่หน้าร้านเขียนไว้ใช่ไหมว่า เมื่อเราซื้อเสื้อผ้าเราจะสามารถจับรางวัลได้?"

"ใช่ๆ เมื่อซื้อของครบยอดที่กำหนด ก็จะได้จับรางวัล"

หลายคนในห้องพักต่างก็พยักหน้า

ในขณะนี้เอง หลินเมิ่งเมิ่งที่เงียบมาตลอดจู่ๆก็ถามว่า "ฉินหยุนจับรางวัลได้งั้นเหรอ?"

"เมิ่งเมิ่งฉลาดจริงๆ"

จ้าวฉิงยิ้มพลางกล่าวว่า "ฉินหยุนจับได้รางวัลใหญ่สุดในร้านขายเสื้อผ้านั่น"

"อะไรนะ?!"

"ไม่ใช่ว่ารางวัลใหญ่สุดก็คือรถยนต์หรอกเหรอ?!"

"ฉิงฉิง เธอเห็นด้วยตาตัวเองหรือเปล่า?"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เจียงอีและคนอื่นๆก็อุทานออกมาอย่างตกตะลึงทันที เมื่อวานนี้พวกเธอก็ยังไปซื้อของที่ถนนย่านการค้าแห่งนั้นด้วย และก็ทราบเกี่ยวกับรางวัลใหญ่ที่ร้านเสื้อผ้านั่นเช่นกัน

แน่นอนว่าพวกเธอต่างก็คิดว่าโอกาสที่จะจับได้รางวัลชิ้นนั้นมันมีน้อยมาก พวกเธอจึงไม่ไปที่นั่นกัน

พวกเธอก็เดาได้เช่นกันว่าฉินหยุนอาจจะจับรางวัลได้ของบางอย่างในตอนที่จ้าวฉิงเกริ่นออกมา แต่พวกเธอไม่ได้คาดคิดว่าเขาจะได้รับรางวัลใหญ่ขนาดนี้!

"แน่นอนว่าฉันเห็นด้วยตาของตัวเองเลย!" จ้าวฉิงยิ้มและกล่าวว่า "รถคันนั้นราคา 150,000 หยวน และมีผู้คนมากมายเช่นกันที่เห็นตอนที่เขาจับรางวัลได้"

ก่อนหน้านี้ตอนที่เธอเห็นฉินหยุนจับได้รางวัลใหญ่ เธอต้องอดกลั้นความตกตะลึงเอาไว้ในใจ แต่ตอนนี้เมื่อกลับมาถึงหอพักแล้ว ในที่สุดเธอก็ได้ระบายมันออกมาให้ทุกคนรู้สึกเหมือนกับเธอ

"150,000 หยวน!"

เมื่อได้ยินคำกล่าวของจ้างฉิง ดวงตาของเจียงอี และคนอื่นๆก็เต็มไปด้วยความอิจฉา

สภาพความเป็นอยู่ครอบครัวของทุกคนอยู่ในระดับปานกลาง และค่าขนมที่ทางบ้านให้มาตอนอยู่มหาลัยก็ดูเหมือนจะมากสุดไม่กี่พันหยวนเท่านั้น แต่ตอนนี้ฉินหยุนกลับได้เป็นเจ้าของรถคันหนึ่งแล้ว ซึ่งเท่ากับว่าฉินหยุนถูกลอตเตอรี่ได้เงินมา 150,000 หยวนโดยตรงเลย ช่างโชคดีอะไรเช่นนี้

"แล้วไงต่อ?"

รุ่ยเฉินฉีเอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง "เกิดอะไรขึ้นหลังจากที่เขาจับได้รางวัลรถยนต์คันนั้น?"

"หลังจากที่เขาจับได้รางวัลใหญ่ ฉินหยุนก็ขับรถออกไปทันทีเลย" จ้าวฉิงกล่าวพลางหยิบบิสกิตแท่งหนึ่งออกมาจากกล่องขนมของรุ่ยเฉินฉี แล้วใส่เข้าไปในปากของเธอจากนั้นก็เคี้ยวมันภายใต้ดวงตาที่เศร้าหมองของผู้คนในห้องพัก

ตอนนี้พวกเธอไม่รู้ว่าจะกล่าวอะไรออกมาดี ซึ่งในขณะเดียวกันจางเสี่ยวเยว่ก็ส่งข้อความหาหลี่หานอวี่ทันที ถามเกี่ยวกับเรื่องที่ฉินหยุนจับได้รางวัลรถยนต์

เจียงอีรู้สึกอิจฉาหนักมาก เธอเป็นคนที่ชอบรถมากเช่นกัน ชีวิตมหาลัยในอุดมคติของเธอคือการขับรถคันเล็กๆไปยังสถานที่ต่างๆในช่วงวันหยุด

"ถ้ารถคันนั้นมันเป็นของฉันจะดีแค่ไหนกันนะ?"

เธอคิดว่าถ้าได้ขับรถในมหาลัย มันจะต้องดึงดูดความสนใจของคนจำนวนมากได้อย่างแน่นอน

หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เจียงอีก็ส่งข้อความถึงจ้าวคังฮ่าว

...

ฉินหยุนกลับมาถึงที่มหาลัยเจียงหยวน หลังจากซื้ออาหารสองสามอย่างแล้วเขาก็กลับไปที่หอพัก

เมื่อเปิดประตูห้องพักเข้าไป จ้าวคังฮ่าว หลี่หานอวี่และคนอื่นๆก็อยู่ในห้องทั้งหมด

และเมื่อทุกคนในห้องเห็นการมาถึงของฉินหยุน ทั้งห้องพักก็เงียบลงทันที ยกเว้นแค่หลิวซิน คนอื่นๆทั้งหมดในห้องก็พากันยืนขึ้น จากนั้นก็เดินเข้ามาหาฉินหยุนด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียด

"พวกนายเป็นอะไรกัน?" เมื่อมองไปที่คนทั้งหมดที่อยู่ด้านหน้าเขา ฉินหยุนก็เอ่ยถามอย่างสงสัย

ในขณะนี้ จ้าวคังฮ่าวและคนอื่นๆต่างก็กำลังจ้องมองมาที่เขาเช่นกัน แต่หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ใบหน้าที่ตึงเครียดของพวกเขาก็เริ่มปั่นป่วนขึ้น

"ให้ตายเถอะฉินหยุน นายได้รับรางวัลรถยนต์มาใช่ไหม?"

"รถอยู่ที่ไหน พากลับมาหรือยัง?"

"ฉันไปฝึกขับรถในช่วงวันหยุดฤดูร้อนมา แต่ฉันยังไม่ได้ลองขับจริงๆจังๆเลยสักครั้ง"

"ฉินหยุน นายจับรางวัลใหญ่ในร้านเสื้อผ้านั่นได้ยังไง มีรางวัลใหญ่เป็นรถยนต์อีกไหม?"

ทุกคนในห้องพักต่างก็ตื่นเต้น

ครอบครัวของจ้าวคังฮ่าวมีเงินพอที่จะซื้อรถได้ แต่พ่อของเขานั้นไม่ได้ซื้อให้เขา โจวผานก็อยากลองขับรถ ส่วนเฉิงต้าสงกำลังสงสัยว่าเขาจะสามารถจับรางวัลใหญ่ได้รถยนต์เหมือนกับฉินหยุนได้หรือเปล่า

แม้แต่หลี่หานอวี่ก็ยังรู้สึกอิจฉามาก จริงๆแล้วในหมู่คนทั้งหกเขามีความรู้สึกว่าตัวเองเหนือกว่ามาก เพราะเขามีทักษะความสามารถในการเขียนนิยายเพื่อหาเงินได้

แต่ตอนนี้เขารู้สึกว่าทักษะของเขามันดันด้อยกว่าโชคลาภของฉินหยุนอย่างสิ้นเชิง

ท้ายที่สุด แม้ว่าเขาจะเขียนนิยายเรื่องนี้เป็นเวลาติดต่อกันนานถึงหนึ่งปี เขาก็ไม่สามารถซื้อรถยนต์ราคา 150,000 หยวน เหมือนอย่างของฉินหยุนได้

หลายคนในห้องพักต่างก็รู้สึกตื่นเต้นกันมาก แน่นอนว่าพวกเขารู้สึกอิจฉามากกว่า ในใจของพวกเขาทุกคนต่างก็คิดเหมือนๆกันว่ามันจะดีแค่ไหนถ้าหากเป็นพวกเขาที่จับได้รางวัลรถยนต์คันนั้น

ท้ายที่สุดก็ไม่มีใครที่ไม่ต้องการโชคลาภแบบนี้

"ฉันไม่ได้ขับรถกลับมาหรอก ฉันยกให้ญาติของฉันไปแล้ว" ฉินหยุนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

เมื่อได้ยินคำกล่าวของฉินหยุน ความตื่นเต้นของทุกคนก็หายไปทันที พวกเขากำลังคิดว่าจะลงไปดูรถกันสักหน่อย

แต่ถึงกระนั้น หลายๆคนก็ยังตื่นเต้นกันอยู่ และถามถึงการจับรางวัลอยู่ตลอด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเฉิงต้าสง เขาเอ่ยถามบ่อยมากว่ายังมีรางวัลรถยนต์ให้จับสลากอีกไหม?

"ร้านเสื้อผ้าแห่งนั้นยังคงจัดกิจกรรมอยู่ และรางวัลสูงสุดในตอนนี้ก็คือรถยนต์มูลค่า 120,000 หยวน" ฉินหยุนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วกล่าวออกมา

ก่อนหน้านี้จ้าวเทียนเฉียงได้โทรหาเขา โดยบอกว่าหลังจากที่เขาไปรับรางวัลรถยนต์ที่ร้านเสื้อผ้าจวินชิงแล้วขับออกมา ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงต่อมาก็มีการเตรียมรถคันที่สองและได้ขับไปจอดที่หน้าประตูร้านเสื้อผ้าจวินชิงเรียบร้อยแล้ว

พวกเขาใช้รถคันแรกเป็นตัวกระตุ้นลูกค้า หลังจากนั้นไม่นานร้านเสื้อผ้าจวินชิงก็ได้รับความนิยมขึ้นอย่างรวดเร็ว แถมยังแซงหน้าก่อนหน้านี้ด้วยซ้ำ!

หลายคนต่างก็โทรหาคนรู้จักของพวกเขาเพื่อแจ้งข่าวนี้

เพราะว่าพวกเขาต่างก็ได้เป็นพยานว่ารางวัลรถยนต์คันแรกถูกจับออกไปต่อหน้าต่อตาพวกเขา ทำให้พวกเขาอดลุ้นไม่ได้ว่าผู้โชคดีคนต่อไปอาจจะเป็นตัวเอง!

เมื่อรู้ข่าวฉินหยุนก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกันที่ร้านเสื้อผ้าจวินชิงนั้นร่ำรวยและมีอำนาจมาก ถ้าไม่นับบริษัทใหญ่ๆเหล่านั้น ใครจะกล้าเปิดร้านครั้งแรกแบบนี้กัน?

สำหรับตัวฉินหยุนเอง เขาก็กำลังคิดอยู่ว่าเขาควรจะไปเอารถคันที่สองมาดีหรือไม่? แต่หลังจากคิดดูแล้วก็ไม่ได้ทำ

ถ้าเขาเป็นบอสของร้านนั้น เมื่อเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นแล้ว เขาก็คงจะไม่ใส่ตั๋วรางวัลรถยนต์ลงไปในกล่องสุ่มเหมือนเดิมแล้ว แม้ว่าจะมีคนจับรางวัลได้ท่ามกลางกลุ่มคน เขาคนนั้นก็อาจจะเป็นบุคคลที่เขาจ้างมา

มิฉะนั้น หากรางวัลรถยนต์สองรางวัลถูกชิงไปติดต่อกันในวันแรกของการเปิดร้าน คาดว่าบอสของร้านเสื้อผ้าจวินชิงอาจจะถึงขั้นร้องไห้จนเป็นลมล้มพับในห้องน้ำเลยทีเดียว

นอกจากนี้ หากเขาจับได้รางวัลรถยนต์อีกครั้ง เขาจะต้องดึงดูดความสนใจของผู้คนมากมายแน่นอน ซึ่งไม่จำเป็นในสถานการณ์เช่นนี้

"จริงเหรอพี่ฉิน ยังมีรางวัลรถอยู่งั้นเหรอ?"

"ตอนนี้ยังเช้าอยู่ เราไปดูกันเถอะ!"

เมื่อได้ยินคำกล่าวของฉินหยุน โจวผานและเฉิงต้าสงก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นไปอีก

ฉินหยุนอยู่ในห้องพักเดียวกันกับพวกเขา และตอนนี้เขาได้รับรางวัลใหญ่ไปแล้ว ความปรารถนาที่จะจับรางวัลใหญ่ให้ได้ของพวกเขานั้นจึงแข็งแกร่งกว่าคนอื่นๆมาก!

เหมือนกับตอนที่โจวหยางรู้ว่าฉินหยุนเคยซื้อลอตเตอรี่แล้วถูกรางวัลแจ็กพอต เขาจึงไปซื้อลอตเตอรี่ติดต่อกันอยู่หลายวัน และแน่นอน ในที่สุดเขาก็ไม่ถูกสักรางวัลเลย

เมื่อมองไปที่ผู้คนที่กำลังตื่นเต้นอยู่ภายในห้องพัก ฉินหยุนก็รู้สึกพูดไม่ออกเล็กน้อย ร้านเสื้อผ้าจวินชิงเป็นคู่แข่งกับร้านเสื้อผ้าเทียนหยุนของเขา แต่เขากำลังช่วยโปรโมตร้านเสื้อผ้าจวินชิงให้เพื่อนร่วมห้องพักของเขาอยู่

นี่มันคืออะไรกัน?

(จบตอน)