เสียงปรบมือของทุกคนค่อยๆเบาลง และในที่สุดมันก็เงียบไป

ฉินหยุนไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก เขาแค่บอกให้ทุกคนกินดื่มกันให้เต็มที่ จากนั้นก็เดินลงจากเวที

"อา เสี่ยวลู่ น้องชายของเธอหล่อมาก!"

ในเวลานี้ หยางเย่เจินที่อยู่ข้างๆฉินลู่กำลังรู้สึกตื่นเต้นมาก

เมื่อครู่ขณะที่ฉินหยุนกำลังพูดอยู่บนเวที เขาทำให้ผู้คนรู้สึกหลงใหลและตื่นเต้นขึ้นโดยไม่รู้ตัว พอได้ฟังคำพูดของเขาแล้ว มันราวกับว่าทุกคนต้องการจะก้าวเดินตามหลังฉินหยุนเพื่อพัฒนาและสร้างเทียนหยุนไปด้วยกัน

"เป็นอะไรน่ะ หรือว่าฤดูใบไม้ผลิของเธอแตกหน่อแล้วเหรอ?"

ที่ข้างๆ จ้าวเถียนชำเลืองมองพลางพูดออกมา "หยางเย่เจิน อย่าบอกนะว่าเธอคิดอะไรบางอย่างกับน้องขายของเสี่ยวลู่น่ะ"

"อืม ฤดูใบไม้ผลิของฉันแตกหน่อแล้วล่ะ"

หยางเย่เจินไม่สนใจเธอ เธอตอบกลับอีกฝ่ายโดยไม่มีท่าทีเขินอายเลย

ในเวลานี้ฉินหยุนก็เดินมาที่นี่

ทันใดนั้นคำพูดที่หยางเย่เจินเปล่งออกมา มันก็ดูไม่เต็มปากเต็มคำเหมือนกับตอนแรกแล้ว

แม้าว่าเธออาจจะรู้สึกอย่างที่พูดจริงๆ แต่เธอจะกล้าพูดเรื่องเหล่านี้ต่อหน้าฉินหยุนได้อย่างไร เขาอายุยังน้อยและหน้าตาดีมาก ที่สำคัญเขาได้สร้างธุรกิจเช่นเทียนหยุนนี้ขึ้นมาได้ด้วยตัวคนเดียว ทั้งหล่อและรวยแบบนี้ ผู้หญิงคนไหนจะไม่ถูกล่อลวง?

แต่เธออายุมากกว่าฉินหยุนหลายปี และรูปลักษณ์ของเธอก็ไม่ได้โดดเด่น ดังนั้นเธอจึงรู้ว่าเป็นไปไม่ได้แน่นอนที่เธอจะมีความสำพันธ์บางอย่างกับฉินหยุน

โดยไม่สนใจเพื่อนทั้งสองคนของเธอ ฉินลู่กำลังมองไปที่ฉินหยุนด้วยสายตาที่รู้สึกทึ่ง

น้องชายของเธอสุดยอดมากจริงๆ สุดยอดจนเธอไม่อยากจะเชื่อเลย

แค่ในช่วงเวลาสั้นๆ ฉินหยุนก็ได้มาถึงระดับที่คนส่วนใหญ่แทบจะไม่สามารถบรรลุได้ทั้งชีวิตของพวกเขาแล้ว

"พี่รอง พวกพี่กำลังคุยเรื่องอะไรกัน" ฉินหยุนเดินเข้ามาถามด้วยรอยยิ้ม

ฉินลู่ยิ้ม เธอมองไปที่หยางเย่เจินที่กำลังประหม่าพลางตอบว่า "เรากำลังบอกว่าแกเป็นบอสที่สุดยอดจริงๆน่ะ"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หยางเย่เจินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันที เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้ไร้ความกังวลอย่างที่แสดงให้เห็น

"บอสฉิน ฉันอยากจะขอดื่มอวยพรให้คุณสักแก้ว"

ข้างๆฉินลู่ เมื่อเห็นว่าฉินหยุนกำลังเดินเข้ามา จางอวี๋ชิงก็รีบลุกขึ้นยืนพร้อมกับพูดออกมา

"บอสฉิน..."

หลังจากที่เธอพูดจบ คนอื่นๆก็พูดแบบเดียวกันทันที

ฉินหยุนยิ้มและยกแก้วไวน์ในมือไปทางพวกเขา

ในค่ำคืนนี้ ผู้คนจำนวนมากต่างก็มาหาฉินหยุนเพื่อดื่มอวยพรให้เขา แน่นอนว่าฉินหยุนไม่ได้ดื่มมากนัก เขาเพียงแค่เพิ่มความสนุกสนานให้กับงานเท่านั้น

มิฉะนั้นถ้าเขาต้องดื่มให้กับทุกคนคนละแก้วจริงๆ เขาคงต้องลงไปนอนกองกับพื้นตั้งแต่งานยังไม่จบแน่นอน

และในที่สุด งานประชุมประจำปีของบริษัทเทียนหยุนก็สิ้นสุดลง

"พี่ฉินหยุน เราจะกลับแล้วนะ"

ลูกพี่ลูกน้องจ้าวตงเสวี่ยเอ่ยด้วยรอยยิ้ม คืนนี้เธอโชคดีมาก เธอสามารถจับสลากได้โทรศัพท์ Xiaomi มาหนึ่งเครื่อง จนถึงตอนนี้เธอก็ยังคงรู้สึกมีความสุขอยู่

แม้ว่าโทรศัพท์มือถือที่เธอใช้จะมีราคาแพงกว่าโทรศัพท์มือถือ Xiaomi เครื่องนี้ แต่เธอก็ได้มันมาฟรีๆจากการจับสลาก

"เสี่ยวหยุน เราก็จะกลับแล้วเหมือนกัน" ฉินลู่ก็พูดขึ้นเช่นกัน

"พี่รอง เสี่ยวเสวี่ย ผมเรียกรถไว้ให้แล้ว พวกพี่นั่งรถกลับกันได้เลย"

คืนนี้ทุกคนดื่มกันเล็กน้อย ดังนั้นพวกเขาจึงต้องนั่งแท็กซี่กันทั้งหมด

"บอสฉิน เรากลับก่อนนะคะ"

"ฮิฮิ บอสฉิน วันนี้คุณหล่อมากเลย"

พนักงานหลายคนของร้านขายเสื้อผ้าก็กล่าวลาเขาเช่นกัน หญิงสาวที่กล้าหาญบางคนก็ถึงขั้นเอ่ยแซวเขาด้วย

ไม่นานทุกคนก็กลับไปกันหมด ในโรงแรมจึงเหลือเพียงฉินหยุนและจ้าวเทียนเฉียงเท่านั้น

เมื่อมองไปที่จ้าวเทียนเฉียง ฉินหยุนก็ยิ้มและพูดกับเขาว่า "ผู้จัดการจ้าว โบนัสสิ้นปีจะเข้าบัญชีธนาคารของคุณในอีกสักครู่นะ"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ จ้าวเทียนเฉียงก็รู้สึกยินดีอย่างเห็นได้ชัด เขาอดไม่ได้ที่จะถามว่า "บอสฉิน ขอถามหน่อยได้ไหมครับว่าได้เท่าไร?"

เขาสามารถดูจำนวนเงินเดือนของคนอื่นรวมถึงของตัวเขาเองได้ แต่ฉินหยุนจะเป็นผู้ตัดสินใจเรื่องโบนัสสิ้นปีทั้งหมดคนเดียว

"เงินเข้าบัญชีแล้วเดี๋ยวคุณก็รู้เอง" ฉินหยุนยิ้ม

เขาไม่ได้พูดอะไรมาก แถมยังจงใจให้อีกฝ่ายแอบลุ้นอีกด้วย

เมื่อได้ยินเช่นนี้ จ้าวเทียนเฉียงก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเงียบไป

ระหว่างทางกลับบ้าน เขาเช็คโทรศัพท์เป็นระยะๆ

"ติ๊ง!"

หลังจากนั้นเพียงไม่กี่นาที โทรศัพท์มือถือของเขาก็มีเสียงแจ้งเตือนดังขึ้น

ขณะมองข้อความที่ถูกส่งมาจากธนาคาร ใบหน้าของจ้าวเทียนเฉียงมีความสุขมาก เขารีบเปิดมันดูอย่างรวดเร็ว และเมื่อได้เห็นตัวเลขในนั้น จ้าวเทียนเฉียงก็ตกตะลึง

"หนึ่งแสน!"

โบนัสสิ้นปีในหนึ่งปีของเขาคือ 100,000 หยวน อันที่จริงแล้วเขาเข้าทำงานในเดือนสิงหาคม จนถึงตอนนี้มันผ่านมาแค่ 5 เดือนเท่านั้น ซึ่งเขาคาดไว้ว่าได้สักห้าหมื่นก็ดีมากแล้ว แต่กลับคาดไม่ถึงว่าฉินหยุนจะให้โบนัสเขาเป็นจำนวนหนึ่งปีเลย

เขาตะลึงไปครู่หนึ่ง จากนั้นจ้าวเทียนเฉียงก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นอีกครั้ง

หลังจากที่ลงจากแท็กซี่ เขาก็เร่งฝีเท้ารีบกลับเข้าไปในบ้าน

"ที่รัก" ทันทีที่เขาเปิดประตู จ้าวเทียนเฉียงก็ตะโกนขึ้นอย่างรวดเร็ว

"เทียนเฉียง เกิดอะไรขึ้น?"

ภรรยาของจ้าวเทียนเฉียงเดินออกมาจากห้อง เธอหยิบรองเท้าแตะออกมาแล้วพูดว่า "ตัวคุณมีกลิ่นเหล้าเหม็นหึ่งเลย รีบไปอาบน้ำซะ"

"ที่รัก ผมได้โบนัสสิ้นปีแล้ว!"

จ้าวเทียนเฉียงพูดด้วยรอยยิ้ม เขากล่าวเข้าเรื่องทันที ตอนนี้เขาแทบรอไม่ไหวที่จะบอกข่าวดีให้คนในครอบครัวทราบ

"โอ้ ได้เท่าไรเหรอ?" เมื่อได้ยินสิ่งที่จ้าวเทียนเฉียงพูด ภรรยาของเขาก็รีบถามขึ้นเช่นกัน

สภาพครอบครัวของพวกเธอไม่ค่อยจะดีนัก จ้าวเทียนเฉียงเคยทำงานอยู่ในเทียนอี้เตี๋ย และเงินเดือนของเขาก็ได้มากกว่าหมื่นหยวนต่อเดือนเล็กน้อย ซึ่งรวมแล้วก็แค่ 150,000 หยวนต่อปีเท่านั้น โดยไม่มีผลตอบแทนอื่นเพิ่มเลย

สุขภาพของเธอก็ไม่ค่อยดีเช่นกัน และทั้งครอบครัวก็ต้องพึ่งพาจ้าวเทียนเฉียงเป็นเสาหลักในการหาเงินเพียงลำพัง พวกเธออาศัยอยู่ในเมืองจินหลิงและทั้งคู่มีลูกสาวหนึ่งคนที่ยังต้องไปโรงเรียนด้วย เธออาศัยอยู่ในบ้านขนาด 10 ตารางเมตรแห่งนี้มานานกว่าสิบปีแล้ว

"หนึ่งแสนหยวน" จ้าวเทียนเฉียงกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"หนึ่งแสน?"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ภรรยาของจ้าวเทียนเฉียงก็ผงะไปชั่วขณะ จากนั้นเธอก็รู้สึกประหลาดใจและถามต่อไปว่า "ไหนคุณบอกว่าน่าจะได้สี่หมื่นหรือห้าหมื่นไง ทำไมถึงได้เยอะจัง?"

ในขณะนี้เธอก็มีความสุขมากเช่นกัน

ถ้าภายใน 5 เดือนยังได้โบนัสตั้ง 100,000 หยวน งั้น 12 เดือนหรือหนึ่งปีก็จะไม่ได้มากถึง 200,000 หยวนเลยงั้นเหรอ?

เมื่อรวมกับเงินเดือนก่อนหน้านี้แล้ว จ้าวเทียนเฉียงจะมีรายได้ในช่วงห้าเดือนที่ผ่านมามากกว่าที่ทำอยู่ในเทียนอี้เตี๋ยทั้งปีเสียอีก

"บอสฉินให้เพิ่มอีกเล็กน้อยน่ะ" จ้าวเทียนเฉียงพูดกับภรรยาด้วยรอยยิ้ม "ตอนนี้เรามีเงินพอแล้ว เดี๋ยววันหยุดเราไปดูบ้านกัน ผมวางแผนที่จะเช่าหลังที่ใหญ่กว่านี้"

อาศัยอยู่ในที่เล็กๆแบบนี้ไม่ค่อยจะสะดวกมากนัก เมื่อตอนที่เพื่อนของลูกสาวอยากจะมาเล่นที่บ้าน เขาก็ไม่เห็นด้วยเท่าไร เพราะกลัวว่าเพื่อนของเธอจะดูถูกลูกสาวของเขาและส่งผลกระทบต่อจิตใจของเธอ

"พ่อคะ เรากำลังจะย้ายบ้านกันงั้นเหรอ" ในขณะนี้เอง เด็กสาววัยรุ่นคนหนึ่งก็ออกมาจากห้องพลางเอ่ยถามอย่างตื่นเต้น

ตอนอยู่ในห้องเมื่อสักครู่ เธอก็ได้ยินสิ่งที่จ้าวเทียนเฉียงพูดเช่นกัน เธอจึงวิ่งออกมาด้วยความตื่นเต้น

"ใช่แล้ว"

จ้าวเทียนเฉียงพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม เขากล่าวว่า "เดี๋ยวเราค่อยไปดูบ้านกัน มันอยู่ในเขตชุมชนหูเยี่ยน"

"เจ๋งไปเลย พ่อคะ แม่คะ เพื่อนร่วมชั้นของหนูก็อยู่ที่นั่นเหมือนกัน" เมื่อได้ยินเกี่ยวกับชุมชนหูเยี่ยน ลูกสาวของจ้าวเทียนเฉียงก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นกว่าเดิม

ทั้งครอบครัวของจ้าวเทียนเฉียงพากันตื่นเต้นเป็นอย่างมาก แต่ฉินหยุนรู้สึกว่าโบนัสสิ้นปีนั้นยังไม่มากนัก

จ้าวเทียนเฉียงเป็นคนมีความสามารถ และฉินหยุนก็พอใจกับผลงานของเขามากเมื่อตอนที่พวกเขากำลังแข่งขันกับหานลู่ในก่อนหน้านี้ ดังนั้นเขาจึงให้โบนัสกับอีกฝ่ายมากขึ้นกว่าเดิม

เขาไม่ได้ลำบากเลยในการทำเช่นนี้

แน่นอนว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะหว่านเงินออกไปและให้โบนัสสิ้นปีเป็นจำนวนหลายแสนโดยตรง ท้ายที่สุดจ้าวเทียนเฉียงก็เพิ่งทำงานได้เพียงห้าเดือนเท่านั้น

มหาลัยเจียงหยวน หอพักนักศึกษาหญิงห้อง 406 โจวเสี่ยวเค่อกลับมาพร้อมกับเครื่องคอมพิวเตอร์ในอ้อมแขน

ในเวลานี้ทั้งเจียงอี จางเสี่ยวเยว่ และคนอื่นๆกลับมากันหมดแล้ว และพวกเธอกำลังพูดถึงประสบการณ์ก่อนหน้านี้ของพวกเธอ

"เสี่ยวเยว่ หานอวี่ของเธอนี่ใจกว้างมากจริงๆ"

จ้าวฉิงพูดหยอกล้อด้วยรอยยิ้ม "เขาซื้อของดีๆให้เธอเยอะเลย"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ จางเสี่ยวเยว่ก็พูดสวนไปว่า "เธอก็หาแฟนสักคนสิ เขาจะได้ซื้อของบางอย่างให้เธอ"

"ไม่อะ อยู่คนเดียวมันสบายกว่าตั้งเยอะ"

พวกเธอกำลังพูดคุยกันด้วยรอยยิ้ม จากนั้นทุกคนก็เห็นโจวเสี่ยวเค่อเดินเข้ามาในห้อง

(จบตอน)