ฉินหยุนกับเซียวหลานกำลังเดินเล่นกันอยู่ที่ถนนย่านการค้า ทั้งคู่กำลังพูดคุยกันเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในชั้นเรียนของตน

แต่ในขณะนี้ อีกด้านหนึ่งของถนน มีหญิงสาวคนหนึ่งกำลังยืนสนทนากับคนกลุ่มหนึ่งอยู่

หญิงสาวคนนี้สวยมาก เธอสวมรองเท้าส้นสูง มัดผมไว้ข้างหลัง และแต่งตัวเหมือนนักธุรกิจหญิง เธอถือเอกสารบางอย่างไว้ในมือ ซึ่งตอนนี้เธอกำลังสั่งงานคนหลายๆคนที่อยู่ข้างๆเธออยู่

เมื่อมองไปที่ใบหน้าของเธอ จะได้เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยมาก เธอก็คือเซียวเฉียนเฉียนนั่นเอง

"เอาล่ะ ทำตามแผนได้เลย ถ้ามีตรงไหนไม่แน่ใจก็โทรมาถามฉันได้" เซียวเฉียนเฉียนสั่งการ

"ได้ครับ ผู้อำนวยการเซียว!" ทุกคนที่อยู่รอบตัวเธอเอ่ยตอบรับพร้อมกัน

เซียวเฉียนเฉียนพยักหน้า ขณะที่เธอกำลังจะกล่าวอะไรบางอย่าง ทันใดนั้นสายตาของเธอก็เหลือบมองไปทางที่ไม่ไกลจากตรงที่เธอยืนอยู่ จากนั้นเธอก็อดไม่ได้ที่จะผงะ

"หลานหลาน?"

เธอเห็นลูกพี่ลูกน้องของเธอ เซียวหลาน กำลังเดินจับมือกับชายหนุ่มคนหนึ่งอยู่

"คนข้างๆหลานหลาน เขา… ฉินหยุนงั้นเหรอ?"

สีหน้าของเซียวเฉียนเฉียนเปลี่ยนไปทันที เธอจำเพื่อนร่วมชั้นสมัยมัธยมปลายที่ยืนอยู่ข้างเซียวหลานเมื่อตอนที่มหาลัยเปิดให้นักศึกษาใหม่ลงทะเบียนได้ และตอนนี้เธอก็ไม่คาดคิดว่าพวกเขาจะอยู่ด้วยกัน ซึ่งดูเหมือนว่าพวกเขาจะกลายเป็นแฟนกันแล้วด้วย

หลังจากที่มองดูจนแน่ใจแล้ว เซียวเฉียนเฉียนก็เดินไปทางพวกเขา จากนั้นก็เอ่ยขึ้นว่า "หลานหลาน"

เซียวหลานกำลังกล่าวอะไรบางอย่างด้วยรอยยิ้ม เมื่อเธอได้ยินเสียงของเซียวเฉียนเฉียน เธอก็อดไม่ได้ที่จะผงะ พลางหันมองไปทางเสียงนั้น

และเธอไม่คาดคิดว่าจะได้พบกับเซียวเฉียนเฉียนที่นี่ขณะที่กำลังเดินเล่นอยู่

ในระยะไกล เซียวเฉียนเฉียนก็เดินเข้ามา พลางมองสำรวจฉินหยุน

เหวินหยุนมีวีแชตและเบอร์โทรศัพท์ของเธอ ซึ่งก่อนหน้านี้ทางเหวินหยุนนั้นก็เคยติดต่อเธอมาหาเธอแล้ว โดยขอให้เธอช่วยดูแลเซียวหลาน และให้เธอช่วยบอกว่ามีอะไรเกิดขึ้นรอบตัวของเซียวหลานบ้าง

นอกจากนี้เหวินหยุนยังกล่าวถึงฉินหยุนโดยเฉพาะ โดยกล่าวว่าครอบครัวของฉินหยุนนั้นอยู่ในเขตชิงอู๋เช่นกัน และครอบครัวของเขาก็ได้ทำธุรกิจโดยเปิดร้านค้าร้านเล็กๆหลายร้านขนาดประมาณ 40 ตารางเมตรขึ้น

ตามที่เหวินหยุนกล่าวมา แน่นอนว่าเธอไม่ต้องการให้เซียวหลานกับฉินหยุนอยู่ด้วยกัน แต่เมื่อดูจากสถานการณ์ในตอนนี้ พวกเขาน่าจะตกลงคบกันแล้ว

"พี่สาวเฉียนเฉียน" เมื่อเห็นเซียวเฉียนเฉียนเดินเข้ามาใกล้ เซียวหลานก็เอ่ยทักทายเธอ

ฉินหยุนที่อยู่ข้างๆเขาก็ยิ้มและพยักหน้าทักทายเซียวเฉียนเฉียนเช่นกัน

แต่เซียวเฉียนเฉียนกลับชำเลืองมองเขาด้วยหางตาเท่านั้น และไม่ได้ทักทายกลับอย่างสุภาพเหมือนตอนที่เคยเจอกันในมหาลัยก่อนหน้านี้

พ่อของเธอคือเซียวเหิงจุน ชายผู้ร่ำรวยที่สุดในเขตชิงอู๋ เขามีทรัพย์สินอย่างน้อยหนึ่งพันล้านหยวน ในความคิดของเธอ ฉินหยุนเป็นแค่คนธรรมดาทั่วไปคนหนึ่ง เปรียบเสมือนกับคนที่เธอเดินผ่านระหว่างทางและจะไม่หันกลับไปมองเป็นครั้งที่สองอีก

เธอมีวิสัยทัศน์สูงและถือว่าเซียวหลานเป็นน้องสาวของเธอ ซึ่งความคิดของเธอก็เหมือนกันกับของเหวินหยุน เฉพาะผู้ที่ดีพอและมีคุณสมบัติเท่านั้นที่จะติดต่อกับน้องสาวของเธอได้

สำหรับเธอ เรื่องราวความรักอย่างมิสเฉียนจินกับนักวิชาการผู้น่าสงสารนั้น ดูไร้สาระมาก

"หลานหลาน คืนนี้ที่บริษัทพี่มีงานเลี้ยง เธอไปกับพี่ได้นะ" เซียวเฉียนเฉียนกล่าวอย่างใจเย็น

พอฟังดูให้ดี น้ำเสียงของเธอนั้นมีความบังคับอยู่กลายๆ

เมื่อได้ยินคำกล่าวของเธอ เซียวหลานก็ส่ายหัวของเธอและปฏิเสธออกมาทันที "พี่สาวเฉียนเฉียน หนูไม่อยากไปงานเลี้ยงที่บริษัทของพี่"

ครั้งล่าสุดที่เธอไปงานเลี้ยง เซียวเฉียนเฉียนได้แนะนำคนหลายคนให้เธอรู้จักเป็นพิเศษ แม้ว่าเธอจะทำความรู้จักและพูดคุยสองสามคำกับพวกเขา แต่จากนั้นเธอก็ไม่ได้กล่าวอะไรออกมาอีกเลย ซึ่งเธอรู้สึกไม่ชอบบรรยากาศแบบนั้นเอามากๆ

เมื่อได้ยินคำปฏิเสธโดยแทบไม่ได้คิดของเซียวหลาน เซียวเฉียนเฉียนก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

"งานเลี้ยงครั้งนี้ แม่ของเธอสั่งให้เธอเข้าร่วมเป็นพิเศษนะ" เธอกล่าวอย่างจริงจัง

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เซียวหลานก็โต้กลับทันที "เดี๋ยวหนูจะคุยกับแม่เอง"

เมื่อเห็นอาการที่ ‘ดื้อรั้น’ ของเซียวหลาน เซียวเฉียนเฉียนก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแน่นขึ้นอีก เธอมองไปที่ฉินหยุนจากนั้นก็กล่าวขึ้นว่า "ฉินหยุน ฉันขอคุยกับน้องสาวของฉันสักสองสามคำตามลำพังได้ไหม?"

ความหมายของเธอชัดเจนมาก เธอต้องการให้ฉินหยุนออกจากที่นี่ไปก่อน

อย่างไรก็ตาม ฉินหยุนไม่ได้มีลักษณะท่าทางเคลื่อนไหวใดๆอย่างคนที่จะออกไปเลย  เขากลับมองไปที่เซียวหลานก่อน จากนั้นก็มองไปที่เซียวเฉียนเฉียน ยิ้มและกล่าวว่า "เรื่องนี้คุณต้องถามเซียวหลานก่อน"

เมื่อได้ยินฉินหยุนกล่าวเช่นนี้ เซียวเฉียนเฉียนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกรังเกียจเขาเล็กน้อย

"ฉินหยุน ขอโทษทีนะ"

ในเวลานี้ เซียวหลานก็เอ่ยขึ้นอย่างรวดเร็ว เธอมองไปที่ฉินหยุนด้วยท่าทางขอโทษ และต้องการพาเซียวเฉียนเฉียนออกไปให้ไกลจากตรงนี้

แต่เมื่อฉินหยุนเห็นว่าเธอเห็นด้วยกับเซียวเฉียนเฉียน เขาก็กล่าวออกมาว่า "พวกเธอคุยกันเถอะ เดี๋ยวฉันออกไปจากตรงนี้เอง"

หลังจากกล่าวจบ ฉินหยุนก็เดินจากไปทันที

"พี่สาวเฉียนเฉียน พี่มีเรื่องอะไรจะคุยกับหนู?" เมื่อมองไปตามทางที่ฉินหยุนเดินไปแล้ว เซียวหลานก็หันมามองที่ลูกพี่ลูกน้องที่เธอชื่นชมมากที่สุดตั้งแต่เธอยังเด็ก

ด้วยใบหน้าที่สงบ เซียวเฉียนเฉียนเอ่ยถามว่า "หลานหลาน เธอกำลังคบกับฉินหยุนอยู่งั้นเหรอ?"

เธอจ้องเข้าไปในดวงตาของเซียวหลานและถามอย่างจริงจัง ราวกับว่าเธอสามารถมองผ่านความคิดที่แท้จริงของเธอได้ทั้งหมด

เซียวหลานก็พยักหน้าพลางกล่าวว่า "พี่ดูไม่ออกงั้นเหรอ"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เซียวเฉียนเฉียนก็กล่าวอย่างใจเย็นว่า "หลานหลาน เธอก็น่าจะรู้นี่นาว่าป้าสะใภ้รองต้องการให้เธอติดต่อกับคนที่ยอดเยี่ยมอย่างแท้จริงน่ะ และมันเป็นไปไม่ได้แน่นอนที่ป้าสะใภ้รองจะยอมรับคนที่มีพื้นฐานครอบครัวธรรมดาๆ เธอกับฉินหยุนจะไม่สามารถไปถึงจุดๆนั้นได้หรอก"

"อะไรคือความยอดเยี่ยม?"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เซียวหลานก็โต้กลับเธอทันที "รูปร่างหน้าตา? ลักษณะนิสัย? หรือเป็นเพียงสิ่งที่แม่ของหนูคิดอยู่อย่างเดียวนั่นก็คือความมั่งคั่งงั้นเหรอ?"

"หลานหลาน สังคมในปัจจุบันมันก็เป็นแบบนี้แหละ ความมั่งคั่งแสดงถึงความสามารถของบุคคล และมันก็แสดงถึงระดับความยอดเยี่ยมของบุคคลนั้นด้วย"

เซียวเฉียนเฉียนกล่าวต่ออย่างจริงจัง "อันที่จริงแล้ว สำหรับคนที่ร่ำรวยจริงๆไม่ว่าด้านใดที่เธอพูดมา พวกเขาต่างก็มีครบทั้งหมด ตอนนี้เธอยังเด็ก ยังมีเวลามากพอที่จะคัดกรองจนกว่าเธอจะเลือกคนที่ใช่สำหรับเธอได้"

เมื่อได้ยินคำกล่าวเหล่านี้ เซียวหลานรู้สึกเพียงว่าลูกพี่ลูกน้องคนนี้เริ่มเหมือนแม่ของเธอมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว

เธอรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะเปลี่ยนความคิดของเซียวเฉียนเฉียน ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงกล่าวว่า "พี่สาวเฉียนเฉียน เรื่องนี้หนูจะเป็นคนตัดสินใจเอง หนูมีความคิดเป็นของตัวเอง"

เมื่อได้ยินน้องสาวของเธอกล่าวออกมาอย่างจริงจัง เซียวเฉียนเฉียนก็เงียบไปเป็นเวลาหลายวินาที ในที่สุดเธอก็พยักหน้าและกล่าวว่า "ก็ได้ แต่ป้าสะใภ้รองบอกพี่ไว้แล้ว เพราะงั้นพี่ต้องบอกเรื่องนี้กับป้าสะใภ้รองด้วย"

เนื่องจากเซียวหลานยืนกรานในเรื่องนี้ เธอจึงจะไม่กล่าวอะไรอีก

จากนั้นเซียวเฉียนเฉียนและคนอื่นๆก็จากไป ในขณะที่เซียวหลานยืนเงียบๆพลางถอนหายใจออกมา

"เซียวหลาน" ในระยะไกล เมื่อฉินหยุนเห็นสถานการณ์ที่นี่แล้ว เขาจึงเดินกลับมาอีกครั้ง

"ฉินหยุน ตอนนี้ฉันอารมณ์ไม่ดี เราไปเดินเล่นกันเถอะ" เธอมองไปที่ฉินหยุนพลางกล่าวออกมา

"ตกลง" ฉินหยุนมองไปที่หญิงสาวตรงหน้าเขา จากนั้นก็พยักหน้าโดยไม่ลังเล

...

ที่เขตชิงอู๋ ในวิลล่าเดี่ยวหลังหนึ่ง เซียวผิงจุนกำลังนั่งดูข่าวบนโทรศัพท์มือถือของเขาอยู่

ในตอนนี้เอง เหวินหยุนก็เดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่น่าเกลียด

"เกิดอะไรขึ้น" เซียวผิงจุนเอ่ยถามเธอ

เหวินหยุนกล่าวอย่างเย็นชาว่า "เซียวผิงจุน คุณไม่สนใจลูกสาวของคุณบ้างหรือไง เฉียนเฉียนเจอเธอที่ถนนย่านการค้าและเธอกับฉินหยุนนั่นก็เดินจับมือกันด้วย"

"ฉินหยุนงั้นเหรอ?" เมื่อได้ยินเช่นนี้ เซียวผิงจุนก็ขมวดคิ้วทันที เขากล่าวว่า "ถ้าคุณไม่อยากให้ลูกเข้าใกล้ฉินหยุน งั้นคุณไปให้เฉียนเฉียนแนะนำคนมากมายให้ลูกรู้จักทำไม?"

"แล้วฉันทำผิดตรงไหน?"

เหวินหยุนกล่าวว่า "คนเหล่านั้นที่เฉียนเฉียนแนะนำให้ต่างก็ยอดเยี่ยมมาก พวกเขาก็แค่ทำความรู้จักกับหลานหลานนิดหน่อยเท่านั้นเอง ไม่ได้มีความหมายอื่นอะไร"

"การได้ติดต่อกับคนเหล่านี้มากขึ้น หลานหลานก็จะได้รู้ว่าคนที่ยอดเยี่ยมจริงๆนั้นเป็นยังไง นี่ก็เพื่อเปิดมุมมองต่อโลกของเธอให้กว้างขึ้น เพื่อไม่ให้ไปถูกใครเขาหลอกเอา"

ในความคิดของเธอ สิ่งที่เธอทำนั้นถูกต้องมาก

(จบตอน)