"สงสัยหานลู่น่าจะกำลังกระวนกระวายมากแน่นอน" ฉินหยุนคิดกับตัวเอง

ในเวลานี้เขารู้สึกมีความสุขมาก ถ้าหากหานลู่อยากจะทำให้เขาล้มละลาย เขาก็จะทำให้หานลู่ล้มละลายเช่นกัน

และเมื่อวันนั้นมาถึง คาดว่าเทียนหยุนจะได้กลายเป็นแบรนด์ใหญ่อย่างแท้จริง

หลังจากจัดการกับร้านเสื้อผ้าเทียนหยุนทั้งหกสาขาในเมืองหรงหยางเสร็จ ฉินหยุนก็เดินทางกลับไปที่จินหลิง

ตอนนี้ยังไม่ถึงวันที่ 15 ดังนั้นทางมหาลัยเจียงหยวนจึงยังไม่ได้เปิดขึ้น แต่ฉินหยุนได้โทรไปหาหยูเล่อเหยา

ในเดือนกุมภาพันธ์อุณหภูมิยังคงต่ำมาก เมื่อฉินหยุนมาถึงสถานที่แห่งหนึ่ง หยูเล่อเหยาก็รออยู่ที่นี่แล้ว

เธอสวมเสื้อแจ็กเก็ตขนสัตว์สีขาวและพันผ้าพันคอสีดำรอบคอ ท่ามกลางฝูงชนที่อยู่รอบๆเธอโดดเด่นกว่าคนอื่นๆมากเป็นพิเศษ ไม่ว่าใครก็สามารถสังเกตเห็นเธอได้อย่างรวดเร็ว

"ฉินหยุน"

เมื่อเห็นฉินหยุนเดินเข้ามาใหล้ หยูเล่อเหยาก็วิ่งเหยาะๆเข้าไปหา สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสุข

"นายกลับมาเมื่อไรเหรอ?"

"ตั้งแต่วันที่แปดของช่วงตรุษจีนน่ะ" ฉินหยุนพูดด้วยรอยยิ้ม

ทั้งสองเดินไปด้วยกันตามถนน ไม่นานก็มาถึงร้านอาหารแห่งหนึ่ง

"ซุปที่เธอค้นคว้าอยู่ไหนล่ะ เอามาให้ฉันชิมหน่อยสิ" หลังจากที่มาถึงฉินหยุนก็เอ่ยถามขึ้นทันที

หยูเล่อเหยาเคยพูดถึงเรื่องนี้มาก่อนเมื่อตอนที่พวกเขาติดต่อกัน

เมื่อได้ยินเช่นนี้หยูเล่ยเหยาก็พูดขึ้นทันทีว่า "ฉินหยุน นายไม่มีคุณสมบัติของนักชิมอาหารเลย แถมนายก็ไม่ได้ให้คำแนะนำอะไรกับฉันตั้งนานแล้ว"

ฉินหยุนยิ้มและพูดว่า "พอดีฉันยุ่งนิดหน่อยน่ะ"

เขาเกือบจะลืมเรื่องชิมอาหารไปแล้ว

"ถ้างั้นตอนนี้นายก็ต้องลองชิมทั้งหมดเลย" เห็นได้ชัดว่าหยูเล่อเหยาเตรียมตัวไว้แล้ว เธอเข้าไปที่ครัวของร้านอาหารจากนั้นก็นำหม้อเล็กๆออกมา 5 ใบ หม้อ 3 ใบในนั้นเป็นหม้อที่มีน้ำซุปรสเผ็ด และหม้ออีก 2 ใบเป็นน้ำซุปสีใสๆ

"นี่เบสน้ำซุปของหม้อไฟงั้นเหรอ?" ฉินหยุนถามด้วยความประหลาดใจ

"ใช่แล้ว" หยูเล่อเหยาพูดด้วยรอยยิ้ม "ฉันเคยทำของพวกนี้มาก่อน และมันก็แตกต่างจากเบสน้ำซุปในตลาดเล็กน้อย นายลองกินมันตอนที่ยังร้อนๆดูสิ ดูว่ารสชาติเป็นยังไง"

"สุดยอด"

ฉินหยุนยกนิ้วให้หยูเล่อเหยา จากนั้นเขาก็ลวกผักกับเนื้อสัตว์และค่อยๆชิมมันอย่างระมัดระวัง

เขาเริ่มชิมจากหม้อที่มีเบสน้ำซุปสีใสๆก่อน

หลังจากชิมรสชาติของมันแล้ว เขาก็ล้างปากด้วยน้ำเปล่าและรอประมาณสองนาทีก่อนที่จะชิมเบสน้ำซุปถัดไป

"ไม่เลว!"

หลังจากชิมเบสน้ำซุปจากหม้อทั้งห้าแล้ว ฉินหยุนก็พยักหน้าและพูดว่า "อร่อยกว่าที่ฉันเคยกินในร้านหม้อไฟอีก"

โดยพื้นฐานแล้วความอร่อยของหม้อไฟจะขึ้นอยู่กับส่วนผสมหลักอย่างเบสน้ำซุป และหยูเล่อเหยาก็มีความสามารถในด้านนี้มาก เห็นได้ชัดว่าตอนเธอปรุงเบสน้ำซุปเธอปรับแต่งสูตรของมันด้วยความคิดของเธอเอง

เมื่อเห็นฉินหยุนพยักหน้า หยูเล่อเหยาก็ดีใจมาก เธอพูดว่า "ฉันจะพานายไปที่ๆหนึ่ง"

"เธอจะพาฉันไปไหน?"

"เดี๋ยวไปถึงนายก็รู้เอง"

ในไม่ช้าทั้งสองก็มาถึงสถานที่แห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นที่ๆผู้คนเดินผ่านกันอย่างพลุกพล่าน และเห็นได้ชัดว่าสถานที่แห่งนี้กำลังอยู่ในระหว่างการปรับปรุง

"ร้านหม้อไฟ?"

ฉินหยุนเอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ "หัวหน้าชั้น เธอจะเปิดร้านหม้อไฟงั้นเหรอ?"

หยูเล่อเหยาเคยเปิดร้านหม่าล่าทั่งมาก่อน ตั้งแต่ตอนนั้นมันก็ผ่านมาครึ่งเทอมแล้ว และตอนนี้เธอก็กำลังวางแผนที่จะเปิดร้านใหม่อีกครั้ง

"ใช่" หยูเล่อเหยาพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

เธอเดินเข้าไปพร้อมกับฉินหยุน

ร้านหม้อไฟแห่งนี้ดูเหมือนว่าเพิ่งจะได้รับการรีโนเวทใหม่ ภายในร้านมีพื้นที่ทั้งหมดประมาณ 300 ตารางเมตร และตอนนี้ภายในนี้ก็ว่างเปล่ามาก ไม่มีโต๊ะ เก้าอี้ หรือสิ่งของอื่นๆเลย

"ถ้างั้นเธอจ่ายค่าเช่าแล้วหรือยัง?" ฉินหยุนถามหลังจากที่สังเกตดู

ทำเลที่นี่ดีมากบวกกับขนาดของพื้นที่ค่อนข้างใหญ่ ดูแล้วค่าเช่าน่าจะไม่ต่ำแน่นอน อย่างน้อยก็ 5 แสนขึ้นไป

เมื่อตอนที่หยูเล่อเหยาเปิดร้านหม่าล่าทั่งเธอแทบจะชวนทุกคนเป็นหุ้นส่วน เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้มีเงินมากขนาดนั้น

อย่างไรก็ตาม คุณย่าของหยูเล่อเหยาเป็นศาสตราจารย์อาวุโสที่มหาลัยจินหลิง ดังนั้นเธอจึงไม่น่าจะขาดแคลนเงินแน่นอน แต่ดูเหมือนว่าหยูเล่อเหยาจะไม่ได้ขอเงินเธอ

"ตอนนี้ค่าเช่าจ่ายไปแล้วบางส่วน แต่ยังขาดอยู่นิดหน่อย" หยูเล่อเหยากล่าว

"เล่อเหยา!"

ในขณะนี้เอง จู่ๆก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นและก็มีหลายคนเดินเข้ามาจากที่ไม่ไกล ในหมู่พวกเขามีชายหนุ่ม 2 คนและหญิงสาว 4 คน

"นี่ใครเหรอเล่อเหยา?"

เมื่อคนทั้งหกเดินเข้ามาและเห็นฉินหยุน หญิงสาวคนหนึ่งก็เอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม

"พี่สาวหลินอวี่ นี่คือฉินหยุนเพื่อนร่วมชั้นในมหาลัยของฉันเอง" หยูเล่อเหยากล่าวแนะนำ

"สวัสดีฉินหยุน"

หลายคนยิ้มและพยักหน้าให้ ขณะที่ฉินหยุนกำลังมองดูพวกเขา ชายหนุ่มคนหนึ่งก็ก้าวมาด้านหน้าและแนะนำตัวเองว่า "ฉันชื่อเว่ยซิน และนี่แฟนของฉัน โจวเสี่ยวเชี่ยน นี่คือหวังอวี่เฉิน นี่คือหลี่ตันตันกับหลินอวี่ และนี่คือรุ่นพี่หูกงหรง"

ผมของเว่ยซินถูกหวีไว้อย่างเรียบร้อย และเขาก็แต่งกายด้วยชุดสูททางการซึ่งทำให้เขาดูหล่อเหลาเล็กน้อย แต่ส่วนสูงของเขาไม่มากนัก ซึ่งเขาสูงประมาณ 1.7 เมตร

หลังจากพูดจบ หญิงสาวตัวเล็กที่ชื่อหลี่ตันตันก็ถามด้วยความสงสัยว่า "ฉินหยุน นายกับเล่อเหยาอยู่มหาลัยเดียวกันใช่ไหม มหาลัยของฉันก็อยู่ติดกับมหาลัยของนายเลย มันคือมหาลัยจินหลิง"

ในบรรดาผู้คนที่อยู่ที่นี่ ฉินหยุนมีรูปร่างสูงและหล่อเหลามากเป็นพิเศษ เป็นเสปคที่เธอชอบอย่างสมบูรณ์ ดังนั้นเธอจึงเริ่มเป็นฝ่ายชวนฉินหยุนคุยก่อน

หลังจากพูดจบ เธอก็ชี้ไปที่เว่ยซินและคนอื่นๆพลางพูดว่า "เว่ยซิน โจวเสี่ยวเชี่ยน และพี่สาวหูกงหรงก็อยู่มหาลัยจินหลิงเหมือนกัน ส่วนหวังอวี่เฉินและหลินอวี่อยู่มหาลัยหนานตง"

"มหาลัยจินหลิง มหาลัยหนานตง... "

ฉินหยุนมองดูกลุ่มคนที่อยู่ข้างหน้าเขาด้วยความประหลาดใจ ไม่รวมหลี่ตันตัน อีกห้าคนก็เป็นนักศึกษาที่มีผลการเรียนสูงทั้งหมด ทุกคนที่อยู่ที่นี่สามารถผ่านเข้าสู่มหาลัยระดับ 985 ได้อย่างสบายๆ จะประมาทพวกเขาไม่ได้เลย

"สวัสดี" ฉินหยุนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"ฉินหยุน ร้านหม้อไฟแห่งนี้กำลังจะเปิดโดยฉันกับพี่สาวหูกงหรงและคนอื่นๆ" หยูเล่อเหยาที่อยู่ข้างๆกล่าวขึ้น เมื่อเธอเห็นคนกลุ่มนี้เดินเข้ามา เธอก็เข้าไปพูดคุยด้วยเล็กน้อย

สำหรับเธอแล้ว การหาเงินจากร้านหม้อไฟไม่ใช่สิ่งที่เธอให้ความสำคัญมากที่สุด เธอชอบที่จะศึกษาเกี่ยวกับอาหารและเครื่องปรุงรสต่างๆ ดังนั้นเธอจึงต้องการจะนำมันเข้าสู่ตลาดเพื่อดูว่าเครื่องปรุงรสที่เธอค้นคว้าออกมานั้นมีประสิทธิภาพดีเพียงใด

สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงงานอดิเรกของเธอเท่านั้น ดังนั้นเธอจึงทำเองทั้งหมด เธอไม่ต้องการจะขอเงินจากครอบครัวของเธอโดยตรงเพื่อมาลงทุน แต่จะหาหุ้นส่วนเพื่อมาลงทุนเอง

ไม่ว่าจะเป็นร้านไหนที่เธอเปิด สิ่งที่เธอทำก็แค่จัดเตรียมเครื่องปรุงรสและอื่น ๆเท่านั้น สำหรับการบริหารจัดการและด้านอื่นๆเธอให้มืออาชีพคอยดูแล

"พี่สาวหู สถานการณ์ทางการเงินของร้านตอนนี้เป็นยังไงบ้างเหรอคะ?" หลังจากกล่าวกับฉินหยุน หยูเล่อเหยาก็พูดขึ้นอีกครั้ง

หูกงหรงกล่าวว่า "ค่าเช่า 550,000 หยวน เรายังขาดอีก 100,000 หยวน"

เธออายุมากที่สุดในกลุ่มนี้ เห็นได้ชัดว่าเธอจริงจังกับเรื่องนี้มาก เธอกล่าวว่า "แต่เราวางแผนที่จะจัดการปัญหานี้ให้ได้ภายในหนึ่งสัปดาห์"

สำหรับนักศึกษาเหล่านี้ แม้ว่าพวกเขาจะเข้าเรียนที่มหาลัยชั้นนำอย่างจินหลิง แต่พวกเขาก็ไม่ได้มีเงินมากนัก

หากคุณต้องการเปิดร้านหม้อไฟ คุณต้องเอาชนะอุปสรรคความยากลำบากต่างๆให้ได้ และสิ่งแรกที่คุณต้องเจอก็คือปัญหาเรื่องเงินทุน

ฉินหยุนฟังสิ่งที่พวกเขาบางคนกล่าวพลางมองไปที่หยูเล่อเหยา หรือว่าหยูเล่อเหยาต้องการให้เขาลงทุนในร้านหม้อไฟแห่งนี้งั้นเหรอ?

ขณะที่หลายคนกำลังพูดคุยกัน หญิงสาวที่ชื่อหลี่ตันตันก็มองซ้ายมองขวาแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า "เสี่ยวเชี่ยน เว่ยซินแฟนของเธอกับพี่สาวหูนี่สุดยอดมากจริงๆ อายุแค่นี้พวกเขาก็สามารถเปิดร้านหม้อไฟของตัวเองได้แล้ว"

ในบรรดาคนทั้งหมดที่อยู่ตรงนี้ หยูเล่อเหยา หูกงหรง เว่ยซิน หวังอวี่เฉิน และหลินอวี่ ทุกคนต่างก็เป็นหุ้นส่วนกัน ส่วนโจวเสี่ยวเชี่ยนแฟนสาวของเว่ยซินกับหลี่ตันตันนั้นไม่เกี่ยวข้อง

หลี่ตันตันกับโจวเสี่ยวเชี่ยนเป็นเพื่อนสนิทกัน และพวกเธอก็รู้เกี่ยวกับสถานที่นี้ดี ดังนั้นพวกเธอจึงต้องการมาที่นี่เพื่อดูร้านหม้อไฟ

"นี่เป็นแค่เรื่องเล็กน้อย"

เมื่อได้ยินคำพูดของหลี่ตันตัน เว่ยซินก็ส่ายหัวและพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ถ้าจะบอกว่าใครในมหาลัยจินหลิงของเราเป็นนักธุรกิจที่ทรงพลังที่สุดในตอนนี้ ก็คงต้องเป็นรุ่นพี่เฝิงเทียนจวิน"

(จบตอน)