วันที่ 1 มีนาคม ฉินหยุนเดินทางมาถึงเมืองมู่อี้มณฑลเจียงซู

ในเมืองจินหลิงและเมืองหรงหยาง เทียนหยุนเปิดร้านขายเสื้อผ้าขึ้นทั้งหมด 18 แห่ง และตอนนี้ก็กำลังขยายสาขาไปยังเมืองที่สามในมณฑลเจียงซู

ครั้งนี้จ้าวเทียนเฉียงมีธุระบางอย่างที่ต้องจัดการ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้มาที่นี่กับฉินหยุน

เขาหาที่จอดรถแถวๆร้านเสื้อผ้าเทียนหยุน และทันทีที่เขาไปถึงร้านขายเสื้อผ้าก็เป็นเวลา 12.00 น. พอดี!

"ชื่อ : ฉินหยุน"

"ค่ายกลรวบรวมโชคลาภระดับที่สอง : 7 จุด"

"ค่ายกลรวบรวมโชคลาภระดับที่หนึ่ง : 18 จุด"

"ยอดคงเหลือ : 39,765,000"

เมื่อเวลา 12.00 น. มาถึง แถวข้อความตามด้วยเสียงของระบบก็ดังขึ้นในจิตใจของฉินหยุนพร้อมกัน

"ยอดคงเหลือยังไม่ถึง 100 ล้าน ซึ่งไม่เพียงพอที่จะเปิดใช้งานค่ายกลรวบรวมโชคลาภระดับที่สามได้"

"ในวันที่ 1 ของทุกเดือน โฮสต์จะได้รับค่ายกลรวบรวมโชคลาภระดับที่สอง 1 จุด และค่ายกลรวบรวมโชคลาภระดับที่หนึ่ง 2 จุด"

"ตอนนี้มีค่ายกลรวบรวมโชคลาภระดับที่สอง 7 จุด ใช้งานไปแล้ว 6 จุด และค่ายกลรวบรวมโชคลาภระดับที่หนึ่ง 18 จุด ซึ่งใช้งานไปแล้ว 16 จุด"

"ข้อมูลของระบบรวบรวมโชคลาภจะอัปเดตครั้งต่อไปในวันที่ 1 เมษายน เวลา 12.00 น."

เสียงระบบยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง และเมื่อเสียงนั้นหยุดลง ฉินหยุนก็สัมผัสได้ถึงดวงแสงแปลกประหลาดสามดวงปรากฏขึ้นในจิตใจของเขา

"กำไรของเดือนกุมภาพันธ์คือ 10.5 ล้าน!"

เมื่อมองไปที่ยอดคงเหลือของเขา ฉินหยุนรู้สึกยินดีมาก

นับตั้งแต่เริ่มเปิดใช้งานค่ายกลรวบรวมโชคลาภมา นี่เป็นครั้งแรกที่กำไรสุทธิเกิน 10 ล้านหยวน!

"นอกจากนี้ กำไรของหุ้นที่ฉันซื้อก็เพิ่มขึ้น 1.5 ล้านหยวนด้วย"

แม้ว่าเขาจะเลือกซื้อหุ้นแบบสุ่มๆ แต่ภายใต้อิทธิพลของโชคด้านความมั่งคั่ง พวกมันก็ยังสามารถทำเงินให้แก่ฉินหยุนได้ส่วนหนึ่ง!

เมื่อนำกำไรสุทธิที่ระบบคำนวณออกมาบวกกับรายได้จากหุ้นที่ซื้อไว้ กำไรสุทธิของฉินหยุนในเดือนกุมภาพันธ์จึงอยู่ที่ 12 ล้านหยวน!

"บอสฉินคะ!"

เมื่อเขามาถึงร้านขายเสื้อผ้า ผู้หญิงวัยประมาณสามสิบคนหนึ่งก็เดินเข้ามาหาด้วยความเคารพ

นี่คือสวีหลาน ผู้จัดการร้านของร้านเสื้อผ้าเทียนหยุนสาขานี้

"อืม"

ฉินหยุนพยักหน้า และด้วยการเคลื่อนไหวในจิตใจของเขา ดวงแสงที่เป็นตัวแทนของค่ายกลรวบรวมโชคลาภระดับที่สองก็ลอยออกมาและแผ่ขยายออกไป กลายเป็นเส้นสายที่สลับซับซ้อน จากนั้นก็ครอบคลุมร้านเสื้อผ้าเทียนหยุนทั้งร้านอย่างสมบูรณ์

หลังจากทำสิ่งเหล่านี้เสร็จฉินหยุนก็กำชับบางอย่างและเดินออกไป ขณะที่เขามาถึงด้านข้างของรถและกำลังจะเปิดประตู ฉินหยุนก็หยุดชะงักพลางมองเข้าไปในระยะไกลด้วยความประหลาดใจ

ที่นั่นมีร่างของหญิงสาวที่ดูคุ้นเคยอยู่

"พี่ฉินหยุน!"

เมื่อเห็นฉินหยุน หญิงสาวคนนั้นก็วิ่งเข้ามาด้วยสีหน้าท่าทางดีใจ

"เสี่ยวหรู?"

มองไปที่หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขา ฉินหยุนเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ "ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ?"

หญิงสาวคนนี้ก็คือฉินเสี่ยวหรู คนที่เขาพามาด้วยเมื่อตอนที่กลับมาจินหลิงในช่วงตรุษจีน

นอกจากฉินเสี่ยวหรูแล้วก็ยังมีนักศึกษาอีกหลายคนที่ดูเหมือนจะอายุเท่ากันกับเธอ ซึ่งก็มีนักศึกษาทั้งหมดประมาณสิบกว่าคน

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฉินเสี่ยวหรูก็ตอบด้วยรอยยิ้มว่า "พอดีว่ามีกิจกรรมในชั้นเรียนของเราน่ะ เราก็เลยมาที่เมืองมู่อี้"

เห็นได้ชัดว่าเธอดีใจมากที่ได้พบกับฉินหยุนที่นี่ เธอจึงพูดคุยกับฉินหยุนต่อสักพัก

"เสี่ยวหรู นี่ใครเหรอ?"

"เขามีรถด้วย ดูแล้วก็อายุรุ่นราวคราวเดียวกับเราเลย แต่ว่าเขากลับมีรถขับแล้ว"

หญิงสาวสองสามคนก็สังเกตเห็นการสถานการณ์ตรงนี้เช่นกัน พวกเธอพากันเดินเข้ามาและมองไปที่ฉินฉินอย่างอยากรู้อยากเห็น ขณะเดียวกันก็เอ่ยถามคนข้างๆด้วยเสียงเบา

"ฉันรู้! นี่คือพี่ชายของเสี่ยวหรู"

"ในช่วงตรุษจีนพี่ชายของเสี่ยวหรูเขาขับรถมาส่งเธอด้วย"

หญิงสาวสองสามคนที่เคยเห็นฉินหยุนตอนไปส่งฉินเสี่ยวหรูก่อนหน้านี้ พวกเธอพากันอธิบายด้วยรอยยิ้ม

ขณะที่พวกเธอกำลังล้อมรอบฉินหยุนและมองดูรถด้วยความอยากรู้อยากเห็น หญิงสาวคนหนึ่งที่อยู่อีกด้านก็พูดขึ้นเสียงดัง

"แค่มีรถเนี่ยนะ เดี๋ยวนี้มีเงินดาวน์แค่นิดหน่อยใครๆก็สามารถซื้อรถได้ง่ายๆแล้ว ลูกพี่ลูกน้องของฉันเป็นผู้จัดการร้านเสื้อผ้าเทียนหยุนสาขาใหญ่แห่งนั้น สุดยอดกว่าตั้งเยอะ"

เมื่อคำพูดของเธอจบลง จู่ๆก็ทำให้เกิดเสียงอุทานจากรอบข้างทันที

"ว้าว ชิงชิง ลูกพี่ลูกน้องของเธอเป็นผู้จัดการร้านเสื้อผ้าเทียนหยุนจริงๆเหรอ!"

"ฉันรู้จักเทียนหยุน พวกเขาสุดยอดมาก"

แต่ละคนที่อยู่รอบๆต่างก็กล่าวด้วยความอิจฉา

"แน่นอน ฉันจะพาพวกเธอไปดูข้างใน" หญิงสาวที่ถูกเรียกว่าชิงชิงพูดด้วยสีหน้าท่าทางพอใจ

เธอชำเลืองมองไปที่ฝั่งของฉินเสี่ยวหรู จากนั้นก็เดินจากไปพร้อมกับคนสองสามคนรอบๆตัวเธอ

"เหอะ! หลี่ชิงชิงกำลังหาเรื่องเสี่ยวหรูอีกแล้ว"

"ให้ตายสิ ฉันล่ะเกลียดเธอจริงๆ"

หญิงสาวสองสามคนที่อยู่ข้างๆฉินเสี่ยวหรูอดไม่ได้ที่จะกล่าวออกมา

เมื่อฉินหยุนได้ยินสิ่งที่พวกเธอพูด เขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยพลางเอ่ยว่า "เสี่ยวหรู เธอทะเลาะกับผู้หญิงคนนั้นงั้นเหรอ?"

หญิงสาวที่ชื่อหลี่ชิงชิงนั้นต้องพุ่งเป้ามาที่ฉินเสี่ยวหรูแน่นอน 100%

หรือว่าจะเป็นการกลั่นแกล้งในมหาลัย?

ชั่วขณะหนึ่ง คำสี่คำนี้ก็ปรากฏขึ้นในใจของฉินหยุน

แม้ว่าความสัมพันธ์ทางสายเลือดระหว่างคนทั้งสองจะค่อนข้างห่างไกล แต่พวกเขาก็เป็นลูกหลานของตระกูลฉินรุ่นที่ห้าเหมือนกัน เมื่อฉินหยุนได้รู้ว่าฉินเสี่ยวหรูถูกรังแก มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะเพิกเฉยต่อมัน

"พี่ฉินหยุน เราแค่ขัดแย้งกันเล็กน้อย แต่มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร" ฉินเสี่ยวหรูส่ายหัว

"พี่ชายของเสี่ยวหรู เรื่องมันเป็นแบบนี้ หลี่ชิงชิงชอบผู้ชายคนหนึ่ง แต่ผู้ชายคนนั้นกำลังตามจีบเสี่ยวหรูอยู่ เพราะงั้นหลี่ชิงชิงจึงมักจะชอบสร้างปัญหาให้กับเสี่ยวหรูอยู่เสมอ แน่นอนว่าเราไม่กลัวเธอ"

ฉินเสี่ยวหรูไม่ได้พูดอะไร แต่เพื่อนๆของเธอที่อยู่ข้างๆต่างก็พากันส่งเสียงออกมา

"แบบนี้นี่เอง" ฉินหยุนพยักหน้า

เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ไปที่ร้านเสื้อผ้าเทียนหยุนกัน"

ฉินเสี่ยวหรูพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง เธอรู้ดีว่าฉินหยุนเป็นเจ้าของของเทียนหยุน

เมื่อพวกเขามาถึงร้านขายเสื้อผ้า หลี่ชิงชิงและกลุ่มของเธอก็กำลังดูเสื้อผ้าด้วยความสนใจอย่างมาก หญิงสาวหลายคนต่างก็ล้อมรอบเธอ เห็นได้ชัดว่าก่อนหน้านี้พวกเธอเข้าไปทักทายผู้จัดการร้านสวีหลานแล้ว

ในเวลานี้เมื่อสวีหลานเห็นฉินหยุนกำลังเดินเข้ามา เธอก็รีบเดินเข้าไปหาเขา "บอสฉิน"

เธอรู้สึกสับสนนิดหน่อย ทำไมบอสฉินที่ออกไปแล้วกลับเดินเข้ามาอีกครั้ง?

"ผู้จัดการร้านสวี"

เมื่อมองไปที่ผู้หญิงตรงหน้า ฉินหยุนถามทันทีว่า "คุณมีความสัมพันธ์ยังไงกับหลี่ชิงชิงคนนั้น"

"หลี่ชิงชิง?"

ผู้จัดการร้านสวีคิดว่าฉินหยุนกำลังจะถามอะไรบางอย่างเกี่ยวกับร้านค้า แต่โดยไม่คาดคิดเขากลับเอ่ยคำถามนี้ออกมา

เธอพูดอย่างรวดเร็ว "หลี่ชิงชิงเป็นลูกสาวของลูกพี่ลูกน้องฉันค่ะ"

ฉินหยุนพยักหน้า "เรียกเธอมาหน่อย"

ผู้จัดการสวีไม่กล้าที่จะลังเล เธอรีบไปพาหลี่ชิงชิงมาที่นี่ สำหรับหญิงสาวคนอื่นๆพวกเธอไม่กล้าที่จะเดินตามเข้ามา

"มีอะไรเหรอคะคุณป้า?" หลี่ชิงชิงถามด้วยความสงสัย

เธอมองไปที่ฉินเสี่ยวหรู จากสายตาของเธอจะเห็นได้ชัดว่ามีความเกลียดชังซ่อนอยู่

เมื่อมองไปที่หลี่ชิงชิง ฉินหยุนก็พูดออกมาตรงๆ "ฉันเป็นพี่ชายของฉินเสี่ยวหรู ฉันได้ยินมาว่าเธอกับน้องสาวของฉันมีเรื่องขัดแย้งกัน เพราะงั้นฉันก็เลยอยากจะมาจัดการเรื่องนี้"

เมื่อหลี่ชิงชิงได้ยินเช่นนี้เธอก็ไม่พอใจขึ้นทันที "คุณเป็นใคร มาขัดขวางการทำธุรกิจของเราได้ยังไง!"

แต่หลังจากได้ยินสิ่งที่ฉินหยุนพูด ในที่สุดผู้จัดการร้านสวีก็เข้าใจ ซึ่งเธอก็รีบเอ่ยขึ้นอย่างกังวล "ชิงชิง เงียบ!"

เธอรีบมองไปที่ฉินหยุนอีกครั้งพร้อมกับพูดด้วยความเคารพ "บอสฉินไม่ต้องกังวลนะคะ ฉันจะให้ชิงชิงขอโทษน้องสาวของคุณเอง"

เธอรู้สึกลนลานมาก เธอมาที่เทียนหยุนเพื่อทำงาน กว่าเธอจะได้รับเลือกก็ต้องผ่านความยากลำบากมากมาย แต่ตอนนี้ลูกพี่ลูกน้องที่มีศักดิ์เป็นหลานสาวของเธอกลับทำให้น้องสาวของฉินหยุนขุ่นเคือง

ถ้าฉินหยุนไล่เธอออกด้วยความโกรธ เธอก็คงไม่มีแม้แต่ที่ที่จะให้ร้องไห้

ส่วนหลี่ชิงชิงเธอก็ตกตะลึงขึ้นทันทีเมื่อได้ยินสิ่งที่ลูกพี่ลูกน้องของเธอพูด

ลูกพี่ลูกน้องของเธอมีอำนาจมาก เธอทำงานเป็นผู้จัดการร้านขายเสื้อผ้าที่มีพื้นที่ขนาดใหญ่กว่า 200 ตารางเมตรของเทียนหยุน แต่ตอนนี้ลูกพี่ลูกน้องของเธอกลับแสดงเคารพต่อฉินหยุนมาก แถมยังเรียกเขาว่าบอสฉินอีก

(จบตอน)