"เอาล่ะ เราไม่จำเป็นต้องเลือกแค่โรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุน" ซุนเซียงส่ายหัว

สีหน้าของเธอไม่ได้มีความกังวลอะไรเลย

ระหว่างที่ทั้งคู่กำลังคุยกัน ซ่งอวี่ก็เดินเข้ามา

"หัวหน้าซุน บอสฉินเพิ่งบอกกับฉันว่าถ้าคุณจะส่งมอบงาน คุณสามารถมาหาฉันได้..."

เมื่อเห็นซุนเซียงและซุนเจียเจีย ซ่งอวี่ก็กล่าวพลางยิ้มออกมา

"ตกลง พรุ่งนี้หลังจากที่ฉันเลิกงาน ฉันจะเอาเอกสารบางอย่างให้กับคุณ" ซุนเซียงพูดพร้อมกับพยักหน้า จากนั้นเธอก็เงียบไป

แม้ทั้งสองจะพูดคุยกันเพียงแค่ประโยคเดียว แต่กลิ่นของดินปืนนั้นฟุ้งแรงมาก

หลังจากพูดจบซ่งอวี่ก็จากไป ขณะมองตามหลังของเธอซุนเจียเจียก็กัดฟันด้วยความโกรธ

"พี่สาว ดูท่าทางอิ่มเอมใจของซ่งอวี่สิ" เธอพูดด้วยความโมโห

ตอนนี้ซ่งอวี่กำลังจะได้เป็นหัวหน้าแผนกออกแบบของโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าแห่งนี้แล้ว แต่พวกเธอกำลังจะจากไป

…

เมื่อพวกเธอเดินออกมาจากโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้า เจียงเสี่ยวเว่ยที่รออยู่ก็ลุกขึ้นทันทีและเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม "เป็นไงบ้างลูกพี่ลูกน้อง บอสของเธอให้ค่าจ้างเพิ่มไหม?"

"เสี่ยวเว่ย ฉันจะเล่าให้เธอ…" เมื่อได้ยินคำถามของเจียงเสี่ยวเว่ย ซุนเซียงก็ไม่ได้เอ่ยอะไร แต่เป็นซุนเจียเจียที่กล่าวขึ้นด้วยความโกรธ

"อะไรนะ! ลูกพี่ลูกน้อง เธอถูกไล่ออกงั้นเหรอ?"

เจียงเสี่ยวเว่ยตกตะลึงไปครู่หนึ่ง เธอรู้ถึงความสามารถของซุนเซียงในตอนนี้ดี ซุนเซียงออกแบบเสื้อผ้าที่เป็นที่นิยมมากมายให้กับเทียนหยุน แต่สุดท้ายเธอก็ถูกไล่ออก

"บอสของเธอไม่ใจดำเกินไปหน่อยหรือไง" เจียงเสี่ยวเว่ยพูดด้วยความโกรธ

"เธอพูดถูก เขาใจดำสุดๆ" ซุนเจียเจียก็เอ่ยคำด่าออกมาเช่นกัน

ในขณะนี้เอง จู่ๆเธอก็มองไปที่สถานที่แห่งหนึ่ง ซึ่งมีชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังเดินออกมาจากอาคารโรงงาน

"เขานั่นเอง!"

เมื่อเห็นใบหน้าที่คุ้นเคย เจียงเสี่ยวเว่ยก็ผงะไปครู่หนึ่ง จากนั้นสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน

ก่อนหน้านี้เธอเพิ่งได้เจอกับคนเถื่อนคนนี้มา

ฉินหยุนก็มองมาทางนี้เช่นกัน และเมื่อเขาเห็นเจียงเสี่ยวเหว่ย สายตาของเขาก็ฉายแววประหลาดใจออกมาเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้คิดว่าสามคนนี้จะอยู่ด้วยกัน

แต่เขาไม่ได้คิดอะไรมากและเดินจากไปทันที

และข้างๆเจียงเสี่ยวเว่ย หลังจากที่เห็นฉินหยุนปรากฏตัว ซุนเจียเจียซึ่งกำลังผลุสวาทอยู่ก็หยุดพูดทันที เธอกล้าพูดลับหลัง แต่ถ้าให้พูดต่อหน้าฉินหยุนเธอไม่กล้าแน่นอน

"เป็นอะไรเจียเจีย เธอรู้จักชายหนุ่มคนนั้นงั้นเหรอ?"

เจียงเสี่ยวเว่ยอดไม่ได้ที่จะถามเมื่อเธอเห็นท่าทีผิดปกติของซุนเจียเจีย

ซุนเจียเจียพยักหน้าและพูดด้วยเสียงเบาๆว่า "เขาคือฉินหยุน บอสฉินของเรา"

"อะไรนะ! บอสฉิน! เขาเป็นเจ้าของโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าแห่งนี้และร้านขายเสื้อผ้าหลายสิบร้านเหล่านั้นงั้นเหรอ?"

เมื่อได้ยินคำพูดของซุนเจียเจีย เจียงเว่ยก็ผงะไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็กล่าวออกมาด้วยความตกใจ

ก่อนหน้านี้เทียนหยุนเคยต่อสู้กับหานลู่และถึงกับชนะด้วยซ้ำ เพราะว่าเธอเป็นสตรีมเมอร์ในโต่วอินเธอจึงรู้เรื่องเกี่ยวกับเทียนหยุนเป็นอย่างดี แถมเทียนหยุนก็ยังเคยติดอยู่ในหมวดการค้นหายอดนิยมของโต่วอินมาก่อน

คนเถื่อนที่เธอเพิ่งเจอดันกลายเป็นบอสใหญ่ของเทียนหยุนซะงั้น!

ใบหน้าของเจียงเสี่ยวเว่ยเปลี่ยนเป็นซีดเผือดในทันที

"เสี่ยวเว่ย เธอก็รู้จักบอสฉินอย่างนั้นเหรอ?"

เมื่อเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของเจียงเสี่ยวเว่ย ซุนเจียเจียก็อดไม่ได้ที่จะถามออกมา

พวกเธอไม่เคยบอกเจียงเสี่ยวเว่ยเกี่ยวกับเรื่องของฉินหยุนเลย แต่เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ในตอนนี้ ดูเหมือนว่าเจียงเสี่ยวเว่ยจะรู้จักเขาจริงๆ

เจียงเสี่ยวเว่ยพยักหน้า "ก่อนหน้านี้ฉันเคยพูดว่าเจอคนเถื่อนมาใช่ไหม คนเถื่อนนั่นก็คือบอสฉินนี่แหละ"

หลังจากหายตกใจเธอก็พูดอีกครั้งว่า "ดูเหมือนว่าบอสฉินจะไม่ใช่แค่คนป่าเถื่อนเท่านั้น แต่ยังเป็นคนใจดำด้วย"

แม้เธอจะรู้สึกว่าตัวตนของฉินหยุนนั้นน่ากลัวมาก แต่เมื่อฉินหยุนไล่ลูกพี่ลูกน้องของเธอออกจากงาน บวกกับพฤติกรรมก่อนหน้านี้ของเขา เธอก็ยิ่งรู้สึกโกรธมากขึ้นกว่าเดิม

"ลูกพี่ลูกน้อง ความสามารถในการออกแบบเสื้อผ้าของเธอนั้นสุดยอดมาก ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหนก็จะมีแต่คนวิ่งเข้าหา ฉินหยุนจะต้องเสียใจแน่นอนที่เขาไล่เธอออก"

เจียงเสี่ยวเว่ยกล่าว

"ใช่แล้วพี่สาว" ซุนเจียเจียรีบเสริม "ไม่ใช่ว่าก่อนหน้านี้หานลู่ก็ติดต่อพี่มาเหรอ เนื่องจากฉินหยุนมองการณ์ไกลไม่เป็นงั้นเราก็ไปที่หานลู่กันเถอะ โรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าของพวกเขาใหญ่กว่าโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุนมาก"

ตั้งแต่ต้นจนจบซุนเซียงไม่กล่าวอะไรออกมา แต่จากนั้นเธอก็เอ่ยขึ้นว่า "ตกลง"

...

ในอาคารสำนักงานแห่งหนึ่ง ผู้หญิงใบหน้าเคร่งขรึมคนหนึ่งที่แต่งกายด้วยชุดสูททำงานกำลังมองดูเอกสารในมือของเธอพลางพูดว่า "ผู้จัดการหลิน คุณบอกว่าซุนเซียงที่เป็นหัวหน้าแผนกออกแบบของโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุน เป็นฝ่ายติดต่อมาหาคุณงั้นเหรอ?"

"ใช่ครับผู้อำนวยการซุน" หลินหู่พยักหน้า

พวกเขาสามารถรู้ข้อมูลเกี่ยวกับร้านขายเสื้อผ้าสิบกว่าแห่งของเทียนหยุนได้ นับประสาอะไรกับข้อมูลของโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้า สิ่งนี้ไม่สามารถหลบซ่อนจากสายตาของพวกเขาได้เลย

และก็แน่นอน ซุนเซียงผู้มีความสามารถด้านการออกแบบที่แข็งแกร่งที่สุดในโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุนก็เข้ามาอยู่ในสายตาของพวกเขาเช่นกัน

"ซุนเซียงบอกว่าเธอกำลังเตรียมลาออกจากโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุน"

"โอ้ เหตุผลที่ลาออกคืออะไร?" ซุนเฉียนถาม

หลินหู่กล่าวว่า "เหตุผลก็คือ ซุนเซียงต้องการรับค่าจ้างตามค่าคอมมิชชั่นการขายเสื้อผ้า แต่ฉินหยุนไม่เห็นด้วย"

เมื่อได้ยินเหตุผลนี้ ซุนเฉียนก็ยิ้มและพูดว่า "เรื่องนี้ฉินหยุนสายตาสั้นไปหน่อยนะ"

ซุนเฉียนรับช่วงต่อดูแลร้านเสื้อผ้าหานลู่สาขามณฑลเจียงซูมาสักพักแล้ว และเธอก็ได้ค้นหาจุดอ่อนของเทียนหยุนมาตลอดอย่างเงียบๆ แต่เธอก็ไม่พบมันเลย

และตอนนี้ดูเหมือนว่าในที่สุดเธอก็ได้ค้นพบจุดอ่อนของฉินหยุนแล้ว

"ผู้อำนวยการซุน เราควรทำยังไงดีครับ?" หลินหู่ถาม

ซุนเฉียนพูดด้วยใบหน้าสงบว่า "ฉินหยุนไม่เห็นด้วยกับข้อเสนอของซุนเซียง แต่เราทำได้ ติดต่อหาซุนเซียงแล้วฉันจะไปพบเธอด้วยตัวเอง"

ดีไซน์เนอร์ที่สามารถออกแบบเสื้อผ้าสไตล์ที่เป็นที่นิยมได้ พวกเขาเป็นที่ต้องการตัวมากที่สุดอย่างแน่นอน

...

ในห้องทำงาน ซุนเฉียนนั่งตัวตรง และซุนเซียงก็นั่งตรงข้ามเธอ

"ซุนเซียง เรามีแซ่เดียวกัน ดังนั้นเราอาจจะเป็นครอบครัวเดียวกันก็ได้"

ซุนเฉียนยิ้มและพูดว่า "ใจเย็นๆ คุณพูดในสิ่งที่คุณต้องการมาได้เลย"

ซุนเซียงพยักหน้าและพูดว่า "ผู้อำนวยการซุน ฉันมีคำขอแค่เพียงข้อเดียว นั่นคือค่าจ้างที่ฉันสมควรได้รับ"

"ได้แน่นอน"

ซุนเฉียนพยักหน้าโดยไม่ลังเล เธอกล่าวว่า "เราสามารถเซ็นสัญญาข้อตกลงกันได้ ยิ่งเสื้อผ้าที่คุณออกแบบขายได้มากเท่าไร ฉันก็จะเพิ่มค่าคอมมิชชั่นให้คุณมากขึ้นเท่านั้น"

ในความคิดของเธอ ผลประโยชน์เล็กๆน้อยๆนี้ไม่คุ้มค่าที่จะกล่าวถึงเลย

เฉพาะเมื่อตอนที่คุณเต็มใจจ่ายบางอย่างเท่านั้น คุณถึงจะได้รับสิ่งตอบแทนบางอย่างกลับมา

"ฉันไม่มีปัญหากับเรื่องนี้" ซุนเซียงคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า "นอกจากนี้ ฉันขอเวลาหนึ่งเดือนในการลาออกจากตำแหน่งของเทียนหยุน"

แม้ว่าเธอต้องการจะออกจากที่นั่น แต่เธอก็ต้องทำตามขั้นตอนปกติ มิฉะนั้นเธอจะไม่ได้รับการชดเชยจากการลาออกใดๆเลย

ซุนเซียงจะได้ไม่เดือดร้อนเรื่องเงิน

"หนึ่งเดือนนานเกินไป ฉันจะให้เวลาคุณหนึ่งวันเพื่อเตรียมตัวสำหรับการลาออกจากที่นั่น สำหรับค่าชดเชยต่างๆจากการลาออก พวกเราแบรนด์เสื้อผ้าหานลู่จะชดเชยให้คุณเอง" ซุนเฉียนกล่าวอย่างใจเย็น

การสูญเสียเล็กน้อยนี้ไม่คุ้มค่าที่จะพูดถึงเลยเมื่อต้องแลกกับเวลา

เธอต้องคว้าโอกาสที่จะทำให้สามารถชนะได้เอาไว้ก่อน มิฉะนั้นถ้าฉินหยุนรู้ ผลที่ตามมามันอาจจะแย่มาก

ซุนเซียงเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็พยักหน้า "ตกลง ฉันจะจัดการทุกอย่างให้เสร็จภายในวันพรุ่งนี้ และในวันมะรืนฉันจะไปที่โรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าหานลู่"

"ถ้าเช่นนั้น ฉันก็ขอให้เราร่วมกันอย่างมีความสุข" ซุนเฉียนยิ้ม เธอกล่าวพลางยื่นมือขวาออกมา

...

"เป็นยังไงบ้างคะพี่สาว?"

ซุนเจียเจียและเจียงเสี่ยวเว่ยซึ่งกำลังรออยู่นอกอาคารสำนักงานของหานลู่ เดินเข้ามาถามทันทีเมื่อเห็นว่าซุนเซียงเดินออกมา

"ทุกอย่างไปได้ดี หานลู่ยินดีที่จะจ่ายเงินเดือนให้พร้อมกับค่าคอมมิชชั่น ยิ่งเสื้อผ้าที่เราออกแบบขายได้มาก ค่าคอมมิชชั่นก็จะยิ่งสูงขึ้น" ซุนเซียงกล่าวด้วยรอยยิ้ม

(จบตอน)