หลังจากวางสายแล้วเซียวหลานก็มองไปที่โทรศัพท์อย่างเงียบๆ

เธอฉลาดมากและสามารถเดาได้อย่างง่ายดายว่าต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นกับฉินหยุน แต่หลังจากที่ได้ยินเสียงของเหวินหยุนเขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

เมื่อเธอเดินออกจากห้องนอน เหวินหยุนก็เดินเข้ามาหาทันที

"หลานหลาน ฉินหยุนคุยอะไรกับลูก" เหวินหยุนถาม

ขณะมองไปที่แม่ของเธอ เซียวหลานก็แสดงท่าทางขอร้องอ้อนวอนพลางกล่าวออกมา "แม่ แม่หยุดยุ่งเรื่องพวกนี้ของหนูได้ไหม"

"หลานหลาน ที่แม่ทำก็เพื่อตัวลูกนะ นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว ทำไมฉินหยุนถึงยังโทรมาหาลูกในเวลานี้อีก" เหวินหยุนขมวดคิ้ว

"เหวินหยุน พอได้แล้ว" หลังจากเธอพูดจบ เซียวผิงจุนก็เดินเข้ามาพร้อมกับเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

เขารู้จักนิสัยของเหวินหยุนดี เธอทั้งหัวแข็งและดื้อรั้น ถ้าตอนนั้นเธอไม่ได้โทรไปหาฉินหยุน เธออาจจะยอมให้ลูกสาวของเธอกับฉินหยุนคบกันก็ได้ แต่เธอก็ได้โทรไปแล้ว ดังนั้นไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเหวินหยุนก็ไม่มีทางถอนคำพูดตัวเองเด็ดขาด

แม้ว่าฉินหยุนจะยิ่งใหญ่เท่ากับท้องฟ้า หรือในอนาคตธุรกิจของเขาจะประสบความสําเร็จเทียบเท่ากับโรงงานเครื่องจักรเหิงจุน แต่เหวินหยุนที่ดื้อรั้นก็คงจะไม่ยอมรับว่าเธอคิดผิด

เหวินหยุนมองไปที่เซียวผิงจุนอย่างไม่พอใจ ทุกครั้งที่เธอสั่งสอนเซียวหลาน เซียวผิงจุนก็มักจะเข้ามาขัดตลอด ซึ่งการกระทำแบบนี้เป็นผลให้ลูกสาวที่มีนิสัยดีของเธอกลายเป็นคนที่ดื้อรั้นมากขึ้นเรื่อยๆ

โดยไม่สานต่อในหัวข้อนี้ เหวินหยุนมองไปที่เซียวเฉียนเฉียนอีกครั้ง เธอยิ้มออกมาพลางกล่าวว่า "เฉียนเฉียน พรุ่งนี้ลุงรองกับป้าก็จะออกจากจินหลิงแล้ว หนูช่วยดูแลหลานหลานแทนป้าทีนะ"

"ไม่ต้องห่วงค่ะป้าสะใภ้รอง" เซียวเฉียนเฉียนยิ้ม

...

ฉินหยุนนั่งนิ่งๆอยู่บนขอบของแปลงดอกไม้ ภายในใจของเขากำลังรู้สึกเคว้งคว้าง

เขานั่งเงียบๆและไม่ได้ติดต่อไปหาใครอีก

ห่างออกไปไม่ไกล มีหญิงสาวหลายคนกำลังช้อปปิ้งกันอยู่

"เล่อเหยา ในห้างนั่นมีของมากมายเลย"

"ฉันอยากจะซื้อของทั้งหมดที่อยู่ข้างในจริงๆ"

"ถ้าขืนยังอยู่นานกว่านี้หอพักได้ปิดก่อนแน่ พรุ่งนี้ค่อยกลับมาใหม่"

หญิงสาวหลายคนกล่าวด้วยรอยยิ้ม ทุกคนต่างก็ถือของบางอย่างไว้ในมือ

หยูเล่อเหยาก็ยิ้มพลางพูดคุยกับพวกเธอเช่นกัน

ทันใดนั้นสายตาของเธอก็หันไปทางด้านไม่ไกล จากนั้นเธอก็ต้องผงะเมื่อเห็นเงาร่างที่คุ้นเคย

เธอรีบวิ่งเข้าไปหาโดยไม่รีรอ

"นั่นฉินหยุนนี่นา"

"เขามานั่งทำอะไรที่นี่คนเดียวน่ะ?"

ในเวลานี้เหล่าสาวๆที่เป็นรูมเมทของหยูเล่อเหยาก็สังเกตเห็นฉินหยุนแล้วเหมือนกัน พวกเธอพากันเดินเข้าไปหาด้วยความสงสัย

"หัวหน้าชั้น?" ฉินหยุนมองไปที่กลุ่มคน

เมื่อได้ยินเสียงของฉินหยุนหยูเล่อเหยาก็ตกใจเล็กน้อย ฉินหยุนในตอนนี้ดูเหมือนจะผิดปกตินิดหน่อย

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง หยูเล่อเหยาก็มองไปที่หญิงสาวคนอื่นๆจากนั้นก็พูดว่า "เสี่ยวเฟย พวกเธอกลับไปที่หอพักกันก่อนนะ"

"เล่อเหยา เธอจะไม่กลับไปพร้อมพวกเราเหรอ?"

"อีกแค่ครึ่งชั่วโมงหอพักก็จะปิดแล้วนะ"

เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ เสี่ยวเฟยและหญิงสาวคนอื่นๆก็รีบเอ่ยขึ้นอย่างรวดเร็ว

"เดี๋ยวฉันจะตามไปทีหลัง" หยูเล่อเหยาส่ายหัว

ทุกคนมองไปที่ฉินหยุนและจากนั้นก็มองไปที่หยูเล่อเหยา ในที่สุดพวกเธอก็พยักหน้าและเดินออกไป

"ฉินหยุน นายเป็นอะไรไปน่ะ?" หยูเล่อเหยาอดไม่ได้ที่จะถามหลังจากที่เพื่อนๆของเธอเดินออกไปแล้ว

ฉินหยุนส่ายหัวเขาไม่ได้บอกอะไร เพียงแค่พูดกับเธอว่า "หัวหน้าชั้น เธอนั่งกับฉันสักแปปได้ไหม"

เมื่อได้ยินเช่นนี้หยูเล่อเหยาก็ผงะไป เธอพยักหน้าและเดินไปที่ด้านข้างของฉินหยุนจากนั้นก็นั่งลง

ดูเหมือนเธอจะสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติกับฉินหยุน แต่เธอไม่ได้พูดอะไร ทำเพียงแค่นั่งข้างเขาอย่างเงียบๆ ซึ่งทั้งคู่ก็นั่งใกล้กันมาก

ฉินหยุนดูเหมือนจะได้กลิ่นหอมจางๆของดอกพุดซ้อนลอยออกมาจากตัวเธอ จู่ๆหัวใจที่ว้าวุ่นของเขาก็สงบลงมาก และทันใดนั้นความคิดที่ยุ่งเหยิงอยู่ภายในใจของเขาก็ค่อยๆสงบลง

จิตใจของเขากลับมาแจ่มใสอีกครั้ง เขากำลังคิดถึงเรื่องต่างๆมากมาย และก่อนที่เขาจะรู้ตัวมันก็ผ่านไปสองชั่วโมงแล้ว

ในที่สุดฉินหยุนก็ยืนขึ้น

"ฉินหยุน นายคิดออกหรือยัง?" เมื่อเห็นสีหน้าและท่าทางของฉินหยุน หยูเล่อเหยาก็ถามด้วยรอยยิ้ม

ในตอนนี้ดูเหมือนว่าฉินหยุนจะค้นพบต้นตอของปัญหาบางอย่างแล้ว

"อืม"

ฉินหยุนยิ้มและพูดว่า "ฉันคิดออกแล้ว"

เขามองไปที่หญิงสาวตรงหน้า ฉินหยุนพูดกับเธอว่า "ขอบคุณมากนะ หัวหน้าชั้น"

สำหรับหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้ จู่ๆในใจของเขาก็มีความรู้สึกที่แตกต่างออกไป

"ไม่เป็นไร" หยูเล่อเหยาส่ายหัวพลางเอ่ยออกมา

เมื่อมองดูเวลาตอนนี้มันก็เป็นเวลาเที่ยงคืนกว่าแล้ว ซึ่งประตูหอพักของมหาลัยก็น่าจะปิดไปเรียบร้อย ฉินหยุนพูดว่า "หัวหน้าชั้น เดี๋ยวฉันพาเธอไปส่งที่บ้านของศาสตราจารย์จ้าวแล้วกัน"

เมื่อได้ยินเช่นนี้หยูเล่อเหยาก็พยักหน้า

เขารีบขับรถมาส่งหยูเล่อเหยาที่ละแวกบ้านของศาสตราจารย์จ้าว หลังจากลงจากรถ หยูเล่อเหยาก็โบกมือและพูดว่า "ฉินหยุน ฉันเข้าบ้านก่อนนะ"

"โอเค" ฉินหยุนพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เธอพูดจบหยูเล่อเหยาก็หันกลับมา เธอเดินเข้าไปหาฉินหยุนและโอบกอดเขาด้วยความอ่อนโยน

"ฉินหยุน นายเก่งมากแล้ว ฉันเชื่อว่าไม่มีอุปสรรคอะไรที่จะสามารถรบกวนนายได้แน่นอน" หยูเล่อเหยาเอ่ยออกมาเบาๆ

เธอฉลาดมาก เธอรู้ว่าสิ่งที่สามารถสร้างปัญหาให้กับฉินหยุนได้มันจะต้องไม่ใช่เรื่องง่ายๆแน่นอน มิฉะนั้นฉินหยุนจะไม่แสดงอาการอย่างที่เขาไม่เคยเป็นมาก่อนแบบนี้

"แม้ว่ามันจะไม่สามารถแก้ไขได้จริงๆ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรที่เราจะลองก้าวขาถอยหลัง ถึงยังไงในโลกนี้ก็ยังมีอีกหลายสิ่งที่ควรทำ"

เมื่อรู้สึกถึงหญิงสาวในอ้อมแขนของเขา ร่างกายของฉินหยุนก็ชะงักไปชั่วขณะ จากนั้นเขาก็พยักหน้าและยิ้ม "อืม ฉันเข้าใจแล้ว ขอบคุณเธอที่ปลอบใจฉันนะ"

"ไม่เป็นไร"

หยูเล่อเหยาชี้ไปที่ชั้นบนพลางพูดด้วยรอยยิ้ม "ฉันจะขึ้นไปจริงๆแล้วนะ"

จากนั้นเธอก็หันหลังกลับมาแต่ที่ใบหน้าของเธอแดงเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าการกระทำเมื่อสักครู่ของเธอต้องใช้ความกล้ามากจริงๆ

เมื่อมองดูร่างของหยูเล่อเหยาค่อยๆหายไปจากสายตา ฉินหยุนก็สูดหายใจเข้าลึกๆ ทันใดนั้นแววตาของเขาก็กลับมาชัดเจนขึ้นอีกครั้ง

เขาเปิดโทรศัพท์ขึ้นมา ฉินหยุนคลิกที่กลุ่มวีแชตของผู้บริหารระดับสูง จากนั้นก็ส่งข้อความลงไปในกลุ่ม

"พรุ่งนี้แปดโมงเช้าทุกคนมีประชุม!"

...

อาคารสำนักงานของบริษัทเทียนหยุน ภายในห้องประชุมตอนนี้มีจ้าวเทียนเฉียง ฉินเสี่ยวเทา ผู้บริหารระดับสูงของเทียนหยุนคนอื่นๆ และผู้จัดการร้านของร้านเสื้อผ้าเทียนหยุนสาขาต่างๆ รวมตัวกันอยู่ที่นี่

ทุกคนต่างก็มองไปที่ฉินหยุนด้วยสายตาสงสัย พวกเขาไม่รู้ว่าฉินหยุนต้องการจะพูดเรื่องอะไร

เนื่องจากการประชุมครั้งนี้พวกเขายังไม่รู้เลยว่าหัวข้อคืออะไร

"ทุกคน วันนี้ที่ผมเรียกพวกคุณมาที่นี่ ก็เพื่อหารือเกี่ยวกับการพัฒนาในอนาคตของเทียนหยุน!"

เมื่อมองไปที่ทุกคน ฉินหยุนก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูทุ้ม

"การพัฒนาในอนาคตของเทียนหยุน?"

ทุกคนตกตะลึง หัวข้อนี้ค่อนข้างมีระดับ และควรค่าแก่การพูดคุยเลยทีเดียว

"คืองี้ ผมมีไอเดียบางอย่างอยากจะเล่าให้พวกคุณฟัง"

ฉินหยุนพูดต่อ "อย่างแรกคือ ตอนนี้เรามีร้านขายเสื้อผ้าอยู่ทั้งหมดยี่สิบเอ็ดสาขาในมณฑลเจียงซู รวมทั้งร้านที่เพิ่งเปิดในช่วงต้นเดือนมีนาคม ร้านค้าสาขาเล็กที่มีพื้นที่ 40 ตารางเมตร มีสิบสี่แห่ง และร้านค้าสาขาใหญ่ที่มีพื้นที่ 200 ตารางเมตร มีเจ็ดแห่ง ผู้จัดการจ้าว คุณช่วยรายงานสถานการณ์ของยอดขายภายในเดือนกุมภาพันธ์ให้ผมฟังหน่อย"

จ้าวเทียนเฉียงพยักหน้า เขายืนขึ้นและเอ่ยออกมาว่า "ตลอดทั้งเดือนกุมภาพันธ์ เทียนหยุนของเรามีร้านค้าสาขาเล็กที่มีพื้นที่ 40 ตารางเมตรอยู่สิบสองแห่ง ยอดขายโดยเฉลี่ยอยู่ที่ 360,000 หยวน ร้านค้าแปดแห่งมียอดขายอยู่ระหว่าง 360,000 ถึง 390,000 หยวน และอีกสามร้านมียอดขายอยู่ระหว่าง 390,000 ถึง 400,000 หยวน ส่วนร้านค้าอีกหนึ่งแห่งก็มียอดขายอยู่ที่ 410,000 เกือบ 420,000 หยวน!"

"ร้านค้าสาขาใหญ่หกแห่งที่มีพื้นที่มากกว่า 200 ตารางเมตร โดยเฉลี่ยแล้วมียอดขายต่ำสุดอยู่ที่ 2.03 ล้านหยวน และยอดสูงสุดอยู่ที่ 2.25 ล้านหยวน ซึ่งในจำนวนนี้..."

จ้าวเทียนเฉียงยังคงรายงานต่อไป

แม้ว่าจะมีค่ายกลรวบรวมโชคลาภเหมือนกัน แต่ยอดขายของร้านค้าเหล่านี้ก็แตกต่างกันออกไป

(จบตอน)