"ในช่วงเดือนนี้ ฝ่ายทรัพยากรบุคคลต้องจัดการเรื่องการรับสมัครพนักงานอย่าให้ผิดพลาด และทุกแผนกควรร่วมกันประสานงานให้ดี พนักงานที่รับเข้ามาใหม่จะต้องรวมเข้ากับแผนกต่างๆโดยเร็วที่สุด" ฉินหยุนกล่าว

การขยายฐานการผลิตของโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเป็นความคิดอับดับต้นๆของเขามาโดยตลอด

ตอนนี้ร้านขายเสื้อผ้าเปิดเพิ่มอีกสามสาขาแล้ว ดังนั้นความต้องการของจำนวนเสื้อผ้าจึงเพิ่มขึ้นมาก และจำนวนของเสื้อผ้าที่ผลิตโดยโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าแห่งนี้ก็ต้องตามให้ทันกับความต้องการของทางร้านค้าด้วย

ซึ่งเขาจะดำเนินการขยายต่อไปเรื่อยๆเป็นระยะๆ

แน่นอน สำหรับโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าแห่งนี้ในเขตชิงอู๋ จำนวนพนักงาน 200 คนมาถึงขีดจำกัดแล้ว และจะไม่มีการเพิ่มพนักงานภายในโรงงานแห่งนี้อีก มิฉะนั้นจะดูแออัดมาก ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นสภาพแวดล้อมภายในโรงงานก็จะแย่มากเช่นกัน

ถ้าจะขยายฐานการผลิตต่อ ก็ต้องสร้างโรงงานแห่งใหม่

โรงงานแห่งใหม่ก็กำลังจะถูกสร้างขึ้น แต่ฉินหยุนไม่ได้วางแผนที่จะสร้างมันไว้ในเขตชิงอู๋ แต่เขาเลือกสร้างมันไว้ในเมืองจินหลิงแทน

จากนี้ต่อไป เส้นทางการขยายสาขาของฉินหยุน จะมีศูนย์กลางอยู่ที่เมืองจินหลิง ซึ่งเขาจะดำเนินการครอบคลุมทั้งมณฑลเจียงซูก่อน ดังนั้นจึงเป็นการดีกว่าที่จะสร้างโรงงานในเมืองจินหลิง หรือเขตเล็กๆในบริเวณโดยรอบ เพื่อง่ายต่อการขนส่ง

หลังจากฟังรายงานของหัวหน้าแผนกต่างๆในโรงงานจบแล้ว ฉินหยุนก็ประกาศการขยายเพิ่มจำนวนพนักงาน จากนั้นการประชุมครั้งนี้ก็สิ้นสุดลง

เมื่อการประชุมสิ้นสุดลง ฉินหยุนก็เรียกโจวซินหยาให้อยู่ก่อน

"บอสฉิน มีอะไรเรื่องเหรอคะ?" เมื่อมองไปที่ฉินหยุน โจวซินหยาก็เอ่ยถามอย่างระมัดระวัง

"โจวซินหยา ผมต้องขอชมเลยว่าเสื้อผ้าที่คุณออกแบบนั้นดีมาก และคุณก็พัฒนาตัวเองอยู่เสมอ" ฉินหยุนยิ้มเมื่อมองไปที่โจวซินหยา

ในปัจจุบันนี้ ดีไซน์เนอร์ในแผนกออกแบบของโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุน หลายๆคนมีคุณสมบัติมากกว่าโจวซินหยาในแง่ของประสบการณ์ แต่โจวซินหยาเหนือกว่าคนอื่นตรงที่ดีไซน์ของเธอมีความแปลกใหม่ และเป็นที่นิยมในตลาดมาก

และตามที่ฉินซวนกล่าว โจวซินหยายังคงพัฒนาตัวเองอยู่เสมอ

นี่คือดีไซน์เนอร์ที่มีทั้งพรสวรรค์และพรแสวง ยิ่งเธอทำงานหนักเท่าไรเธอก็จะยิ่งเติบโตมากขึ้นเท่านั้น

เมื่อได้ยินเช่นนี้ โจวซินหยาก็รีบกล่าวขึ้นอย่างรวดเร็วว่า "ทั้งหมดเป็นเพราะได้รับการปลูกฝังโดยบอสฉินเลยค่ะ"

ฉินหยุนยิ้ม เมื่อตอนที่เขาเจอกับโจวซินหยาเป็นครั้งแรก บุคลิกของเธอเห็นได้ชัดว่าค่อนข้างขี้อาย แต่ตอนนี้คำพูดคำจาของเธอดูมีชั้นเชิงมากขึ้น

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ฉินหยุนก็กล่าวว่า "ตอนนี้ตำแหน่งหัวหน้าแผนกออกแบบในโรงงานยังไม่ได้รับการยืนยัน ผมตัดสินใจที่จะให้คุณเป็นคนดูแลดีไซน์สไตล์เสื้อผ้าของแบรนด์เทียนหยุน ผมอยากถามว่าคุณมีความมั่นใจไหม?"

โจวซินหยาถูกเรียกไว้ด้วยสาเหตุนี้เป็นหลัก

ก่อนหน้านี้โจวซินหยาทำหน้าที่เป็นหัวหน้าแผนกออกแบบชั่วคราว เพราะเธอยังขาดประสบการณ์ในการดำรงตำแหน่งนี้อยู่เล็กน้อย แต่ตอนนี้โรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าได้ขยายมาถึงขีดจำกัดแล้ว ดังนั้นหัวหน้าแผนกออกแบบจึงต้องถูกกำหนดขึ้นมาเสียที

เมื่อได้ยินเช่นนี้ โจวซินหยาก็ผงะไปชั่วขณะ จากนั้นเธอก็เริ่มรู้สึกวิงเวียนศีรษะจากความประหลาดใจ

โรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าที่มีพนักงาน 200 คนนั้น เป็นโรงงานที่มีขนาดใหญ่โตมาก และการได้เป็นหัวหน้าแผนกออกแบบภายในนั้นแทบจะเป็นเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพนักงานทุกคน

แม้เธอจะกำลังตกใจ แต่โจวซินหยาก็รีบกล่าวขึ้นทันทีว่า "ขอบคุณมากค่ะบอสฉิน สำหรับความไว้วางใจของบอส ฉันมั่นใจว่าจะทำได้ดีอย่างแน่นอน"

ในเวลาสำคัญเช่นนี้เธอต้องไม่แสดงอาการขาดความมั่นใจออกมาเด็ดขาด

"อืม" ฉินหยุนพยักหน้าและพูดว่า "ผมเชื่อในความสามารถของคุณ แต่มันอยู่ที่ตัวคุณ ถ้าในอนาคตคุณทำผลงานได้ไม่ดี ผมก็สามารถเลือกคนอื่นมาแทนได้เสมอ ผมให้คุณค่ากับความสามารถเท่านั้น"

และแล้วตำแหน่งหัวหน้าแผนกออกแบบของโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าแห่งนี้ ก็ถูกมอบให้กับโจวซินหยา สำหรับโรงงานที่จินหลิง เขาจะเปิดรับสมัครอีกที และตอนนี้เงินทุนของเขาแข็งแกร่งขึ้นอีกเล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงมีทางเลือกมากขึ้นและเขายังสามารถจ้างคนจากแบรนด์เสื้อผ้าที่มีชื่อเสียงอื่นๆได้ด้วย

หลังจากกล่าวอีกไม่กี่คำ เขาก็ส่งโจวซินหยาออกไป

...

ถึงเวลาเลิกงาน จากโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุนจนกลับมาถึงบ้าน ตอนนี้โจวซินหยาก็ยังรู้สึกเหมือนกับกำลังฝันอยู่เลย

มีหลายคนที่อยากแย่งชิงตำแหน่งหัวหน้าแผนกออกแบบของโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้า แม้ว่าเธอจะมีข้อได้เปรียบมากที่สุดแต่เธอก็ยังไม่มั่นใจมากนัก แต่ตอนนี้ในที่สุดเธอก็รู้สึกโล่งใจ

เมื่อเข้าห้องมา เธอกดเปิดคอมพิวเตอร์เริ่มเรียนและเสริมความรู้ให้ตัวเองอีกครั้ง

หลังจากนั้นเธอก็จดจ่ออยู่กับการเรียนรู้ของเธอโดยไม่ได้คิดเรื่องอื่นอีกเลย

ประมาณสามทุ่ม วิดีโอคอลของถังเซี่ยวเซี่ยวก็ปรากฏขึ้นที่หน้าจอ

แม้ว่าพวกเธอจะอยู่ในสถานที่ต่างกัน แต่ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งคู่ก็ไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก ตอนวันหยุด เธอก็ไปหาถังเซี่ยวเซี่ยว และถังเซี่ยวเซี่ยวก็กลับมาที่เขตชิงอู๋เพื่อมาหาเธอเช่นกัน

"ซินหยา ฉันมีข่าวดีจะบอกเธอ ในที่สุดวันนี้ฉันก็ได้เป็นพนักงานประจำแล้ว!" ในวิดีโอคอล ใบหน้าของถังเซี่ยวเซี่ยวเต็มไปด้วยความสุข

เนื่องจากเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ทำให้การเข้าเป็นพนักงานประจำของเธอล่าช้าออกไป แต่ตอนนี้มันก็สำเร็จเรียบร้อยแล้ว

เงินเดือนของเธอก็เพิ่มขึ้นเล็กน้อยเช่นกัน

"ยินดีด้วยนะเซี่ยวเซี่ยว" โจวซินหยากล่าวกับเธอด้วยรอยยิ้ม

"แม้ว่าฉันจะได้เป็นพนักงานประจำแล้ว แต่ฉันก็ยังเทียบกับเธอไม่ได้เลย" ถังเซี่ยวเซี่ยวกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอิจฉา

ยิ่งเธอทำงานในโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าหงซู่หลินนานเท่าไร เธอก็ยิ่งพบกับเรื่องเลวร้ายมากขึ้นเท่านั้น ความคาดหวังและความยกย่องต่อหงซู่หลินของเธอก็ลดลงเรื่อยๆ

โรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าขนาดใหญ่ที่มีพนักงานหลายพันคนนั้น ไม่ได้ดีเท่าที่เธอคาดหวังไว้

เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว ตำแหน่งปัจจุบันของโจวซินหยานั้นดีกว่าเธอมาก หลังจากที่โจวซินหยาได้รับการเลื่อนตำแหน่งครั้งล่าสุด เธอก็เริ่มอิจฉาโจวซินหยามากขึ้นกว่าเดิมอีก

แต่เนื่องจากเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ เธอรู้สึกอายเกินกว่าจะไปที่โรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุนอีกครั้ง

"ที่นั่นเธอเป็นยังไงบ้าง?" ถังเซี่ยวเซี่ยวถามอย่างเป็นกันเอง

โจวซินหยาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอ่ยว่า "วันนี้บอสของเราเพิ่งกลับมา"

"ฉินหยุน?" เมื่อได้ยินที่โจวซินหยาเอ่ย ถังเซี่ยวเซี่ยวก็นึกถึงชายหนุ่มคนนั้น

เมื่อตอนที่เธอเห็นฉินหยุนเป็นครั้งแรก เธอรู้สึกดูถูกเขาเล็กน้อย แต่เธอกลับไม่ได้คาดคิดว่าอาชีพการงานของชายหนุ่มคนนั้นจะขยายตัวไปได้มากขนาดนั้น

เห็นได้จากการขยายฐานการผลิตของโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าหลายครั้งที่ผ่านมา

"ใช่แล้ว" โจวซินหยายิ้มพลางพยักหน้า

ถังเซี่ยวเซี่ยวก็ยิ้มและกล่าวว่า "ตอนที่บอสของเธอกลับมา เขาเลื่อนตำแหน่งให้เธอหรือเปล่า?"

เธอถามติดตลก

หลังจากที่เธอกล่าวจบ เธอก็มองไปที่โจวซินหยา แต่เห็นเมื่ออีกฝ่ายไม่ได้ตอบกลับมา เธอก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง ความคิดที่ไม่น่าเป็นไปได้ปรากฏขึ้นในใจของเธอทันที เธอกล่าวออกมาเสียงดังว่า "ซินหยา ฉินหยุนเลื่อนตำแหน่งให้เธอจริงๆงั้นเหรอ?!"

ถ้าไม่ โจวซินหยาก็จะต้องเอ่ยปฏิเสธทันทีอย่างแน่นอน แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอจะยอมรับอย่างสมบูรณ์

โจวซินหยาพยักหน้าและกล่าวว่า "บอสฉินกล่าวว่าโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าของเราจะขยายฐานการผลิตกันต่อ จำนวนพนักงานจะเพิ่มขึ้นเป็น 200 คน จะเริ่มรับสมัครพนักงานใหม่เร็วๆนี้แล้ว ซึ่งตอนนี้ฉันได้เป็นหัวหน้าแผนกออกแบบแล้วด้วย"

"ว้าววว!"

เมื่อได้ยินคำกล่าวของโจวซินหยา ถังเซี่ยวเซี่ยวก็เอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้น "จริงเหรอซินหยา เธอน่าทึ่งมาก!"

พวกเธอเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่ยังเด็ก ทั้งสองคนอยู่ด้วยกันทั้งในโรงเรียนประถม มัธยมต้น มัธยมปลาย และวิทยาลัย ความสัมพันธ์ของพวกเธอเปรียบเสมือนพี่สาวกับน้องสาวเลยก็ว่าได้

เมื่อรู้ว่าโจวซินหยาได้รับการเลื่อนตำแหน่งแล้ว ถังเซี่ยวเซี่ยวก็รู้สึกมีความสุขกับเธอเช่นกัน แต่นอกเหนือจากความสุขแล้ว เธอยิ่งรู้สึกอิจฉาและเสียใจมากขึ้นอีก

ในเวลาแค่เพียงหนึ่งเดือน ชีวิตของโจวซินหยากลับดูเหมือนกราฟหุ้นเลย หลังจากขึ้นๆลงๆมานานก็กระโดดพุ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว

"เฮ้ ซินหยา ถ้าฉันรู้ว่าจะเป็นแบบนี้ ตอนนั้นฉันจะไปเข้าโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุนกับเธอแน่นอน" ถังเซี่ยวเซี่ยวอดไม่ได้ที่จะกล่าวออกมา

แม้ว่าเธอจะเกลี้ยกล่อมตัวเองอีกครั้งว่า ความสำเร็จในอนาคตของเธอจะไม่เลวร้ายอย่างแน่นอน สิ่งที่เธอต้องการก็แค่เวลาที่มากพอ แต่เธอก็ยังเต็มไปด้วยความเสียใจอยู่ดี

ในตอนแรกเธอดูถูกโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุน และหันไปเลือกหงซู่หลิน แต่ตอนนี้โรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุนที่มีพนักงานแค่ 20 คนในตอนแรก ได้ขยายตัวอย่างต่อเนื่องจนถึงขนาด 200 คนแล้ว

บางทีในอนาคตมันก็อาจจะขยายเพิ่มอีก

ถ้าก่อนหน้านี้เธอไม่ได้สมัครงานที่หงซู่หลิน ป่านนี้เธอก็น่าจะได้เข้าโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุนไปพร้อมกับโจวซินหยาแล้ว ถ้าเป็นแบบนั้นตอนนี้เธอจะเป็นอย่างไร? อย่างน้อยก็น่าจะมีตำแหน่งสูงๆในแผนกออกแบบของโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเทียนหยุนใช่ไหม?

ตอนนั้นเธอรู้สึกขอบคุณมากที่ได้รับเลือกจากหงซู่หลิน แต่ตอนนี้เธอกำลังคิดว่ามันจะดีแค่ไหนถ้าหากหงซู่หลินตัดสินใจไม่เลือกเธอ อย่างน้อยถ้าเกิดว่าจดหมายตอบรับมาช้าไปสักหนึ่งวัน มันน่าจะเป็นเรื่องดีที่สุดในชีวิตของเธอเลย

(จบตอน)