"เชี่ย! นั่นนักรบคลาส 4 เชียวนะ ดาเมจของหมอนี่ไม่สูงเกินไปหน่อยเหรอ?!"

เขาไม่ได้บอบบางเหมือนกับนักเวทคลาส 3 นะ!

นี่เป็นนักรบคลาส 4 ที่สวมใส่เกราะหนักเชียวนะ!

หลินอวี่เองก็เลิกคิ้วเบาๆ

พลังป้องกันของรุ่นพี่คนนี้สูงกว่าที่เขาคาดนิดหน่อย

ด้วยระเบิดกระแทกของเขา ดาเมจของเขาสมควรมากกว่า 120,000

สมกับที่เป็นผู้มีพรสวรรค์ที่สามารถเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยขงหมิงจริงๆ เขานับเป็นตัวแทงก์ชั้นดีทีเดียว

พลังป้องกันของรุ่นพี่คนนี้ไม่ได้ด้อยไปกว่าเขาเลย

เมื่อการพุ่งชาร์จถูกขัดขวาง เซี่ยงป๋อเหยียนก็หน้าดำคร่ำเครียด

เมื่อเห็นตัวเลขค่าความเสียหาย เขาก็ทราบว่าตนเองพบพานคู่ต่อสู้ที่ตึงมือเข้าให้แล้ว

"ย๊าก!!"

เขาคำราม ท่อนขางอยันกับพื้นก่อนที่เท้าจะออกแรงถีบตัว พุ่งทะยานออกไป

ตึง!

พื้นเกิดรอยแตกร้าว ร่างกายของเขาลอยขึ้นฟ้าและกระโจนเข้าหาหลินอวี่

โล่ใหญ่ในมือยกขึ้นป้องกันทางด้านหน้าโดยมีแสงจากสกิลสายป้องกันปรากฏขึ้นฉาบทับอย่างดงามตระการตา

อย่างไรก็ตามขณะที่เขากำลังจะโจมตีถึงตัวหลินอวี่ ร่างของหลินอวี่ก็พลันหายไป

โล่ใหญ่กระแทกเข้าใส่พื้นอย่างรุนแรง

โครม!!

พื้นแตกแยกออก ฝุ่นผงปลิวฟุ้งตลบ นักศึกษาใหม่ที่ยืนมุงดูอยู่ใกล้ๆถูกสายลมกรรโชกใส่จนลอยกระเด็นไป

มีเพียงไม่กี่คนที่ยังยืนอยู่กับที่

การโจมตีนี้ทำให้พวกเขาได้รู้ว่านักรบคลาส 4 นั้นน่ากลัวเพียงใด

เพียงลูกหลงของการโจมตีก็ทำให้พวกเขาไม่อาจทนทานรับได้แล้ว

เซี่ยงป๋อเหยียนใจหายวาบเมื่อเห็นว่าหลินอวี่หายตัวไปแล้ว

อุ๊บ!

เมื่อเขาหันกลับไปทางด้านหลัง ศรน้ำแข็งที่แผ่ออกร่าสีดำออกมาก็พุ่งกระแทกเกราะอกของเขา

แกร๊ก......

เกิดน้ำแข็งลุกลามจากหัวลูกศร ทำให้เขาถูกแช่แข็งอยู่กับที่

ในขณะเดียวกัน พลังความมืดในลูกศรก็กัดกร่อนพลังป้องกันของเขา ทำให้เขารู้สึกว่าตนเองอ่อนแอลงมาก

เวทมนตร์ประเภทลดค่าพลังป้องกัน?!

ได้ยังไง?!

เขาไม่ลังเล โล่ของเขาพลันแผ่แสงสีทองออกมาครอบคลุมทั่วร่างเอาไว้

โล่ปราการ!

ทันทีที่โล่สีทองปรากฏขึ้น กระสุนเวทจำนวนมากก็ถล่มเข้าใส่เขา

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!!

-12

-9

-31

……

เกิดตัวเลขค่าความเสียหายหลักเดียวลอยขึ้นมา

หลินอวี่เลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ นับเป็นครั้งแรกที่เขาสร้างค่าความเสียหายได้น้อยขนาดนี้

สกิลโล่ปราการสามารถเพิ่มค่าพลังป้องกันให้กับผู้ใช้ได้อย่างมหาศาล

เซี่ยงป๋อเหยียนค่อยโล่งใจขึ้นมา

เมื่อเห็นว่าพายุกระสุนเวทของหลินอวี่ถูกป้องกันเอาไว้ได้ เหล่านักศึกษาที่ชมดูอยู่ไม่ว่าทั้งเด็กเก่าหรือเด็กใหม่ตาก็พากันขนลุก

"ฟู่....."

"นั่นเป็นสกิลเดียวกับที่เอาชนะหนิงม่านใช่มั้ย?"

อัศวินที่พ่ายแพ้เป็นคนแรกเบิกตากว้างขณะที่หันไปมองหนิงม่าน

หนิงม่านพูดอะไรไม่ออก

"น่าเสียดาย ฉันคิดว่าสกิลนั้นเป็นไพ่ตายของหลินอวี่แล้ว....แต่นึกไม่ถึงว่าสกิลเต็มของมันจะน่ากลัวขนาดนี้!"

หนิงม่านตกตะลึงอย่างหนัก

หากเปลี่ยนเป็นเธอ ป่านนี้คงไม่เหลือแม้แต่ซากไปแล้ว

"ก่อหน้านี้....เขาก็เพิ่งใช้สกิลออกไปสองสามครั้งแล้วไม่ใช่เหรอ? สกิลนี้มันไม่กินมานาเลยรึไง?!"

คนอื่นๆเองก็ตกตะลึง ท่าทางหลินอวี่ยังคงดูสบายราวกับการโจมตีของเขาไม่ได้พลังมานาแต่อย่างใด

"หมอนี่....หรือว่ามีพลังมานาไร้ขีดจำกัด?!"

หมิงม่านเกิดความสงสัยในตัวเองขึ้นมา

เธออึ้งจนงงไปหมดแล้ว

เช่นเดียวกับเซี่ยงป๋อเหยียน

เวรเอ๊ย! หลังจากที่ใช้โล่ปราการแล้ว เขาก็ต้องการจะโจมตีสวนกลับ

ดังนั้น เมื่อกลุ่มพายุกระสุนเวทชุดใหม่พุ่งเข้าใส่เขา แรงกระแทกที่มาพร้อมกับพลังโจมตีก็ทำให้เขาไม่อาจยืนได้มั่น

อย่าว่าแต่บุกไปข้างหน้าเลย

ตอนนี้แค่จะยืนอยู่กับที่ก็ลำบากแล้ว!

นี่มันบ้าอะไรกัน?!

เซี่ยงป๋อเหยียนกัดฟันกรอด

"มาเถอะ!"

เขาคำราม กล้ามเนื้อของเขาปรากฏเส้นเลือดขึ้นปูดโปน ทั่วใบหน้าแดงก่ำขึ้นมาจากการเค้นแรง

ร่างกายของเขาแข็งแกร่งขึ้นและไม่ได้รับแรงกระแทกจากพายุกระสุนเวทอีกต่อไป

...........................................

เป็นความเดือดดาลขั้นสุด

หลังจากไม่ได้รับผลจากแรงกระแทกแล้ว เซี่ยงป๋อเหยียนก็พุ่งเข้าหาหลินอวี่อีกครั้ง

ทะลวงฟัน!

วู้ม!

เกิดระลอกคลื่นอากาศขณะที่เซี่ยงป๋อเหยียนพุ่งเข้าหาหลินอวี่

หลินอวี่ยังไม่ทันสลายสกิลพายุกระสุนเวท เซี่ยงป๋อเหยียนก็พุ่งมาถึงเบื้องหน้าของหลินอวี่ด้วยสภาวะอันดุดัน ดาบในมือของเขาฟันเข้าใส่หลินอวี่เต็มกำลัง

อย่างไรก็ตาม ดาบนั้นได้ฟันเข้ากับเกราะดูกแห่งความตาย จากนั้นจึงเป็นโล่เยือกแข็ง

-0

เซี่ยงป๋อเหยียนเบิกตาค้าง

"อะไรกัน?!"

นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันวะ?!

เขาเป็นนักรบคลาส 4 เชียวนะ!

ทว่ากลับไม่อาจทำลายการป้องกันของนักเวทคลาส 1 ได้???

ทุกคนที่ดูอยู่ต่างก็รู้สึกอึ้ง

อย่างไรก็ตาม วินาทีต่อมาโล่ปราการของเซี่ยงป๋อเหยียนก็หมดระยะเวลาแสดงผล

เซี่ยงป๋อเหยียนยังไม่ทันได้ตอบสนองใดๆ ห่ากระสุนเวทก็พุ่งชนใส่เขาทันที

อั่ก!

ขณะที่รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวด ร่างกายของเขาก็ลอยกระเด็นไป

จากนั้นตัวเลขค่าความเสียหายจำนวนมากก็ลอยขึ้นอย่างต่อเนื่อง

เขาไม่อาจยืนหยัดได้แม้แต่วินาทีเดียว ต้องทรุดตัวลงกับพื้น

.............................

เซี่ยงป๋อเหยียนหน้าขาวซีด

"นี่ฉัน.....แพ้แล้วจริงๆ?!"

เขาไม่อาจทำใจเชื่อได้ลง

แม้แต่ตอนที่ต่อสู้กับเผ่าพันธุ์ปีศาจ เขายังสามารถรับการโจมตีอีกฝ่ายได้พักใหญ่

ขอเวลาให้เขาอีกเพียงไม่กี่วินาที เขาก็จะใช้สกิลได้อีกครั้งแล้วแท้ๆ!

แต่สุดท้ายเขาก็ต้องถอนหายใจออกมา

พลังป้องกันของอีกฝ่ายน่ากลัวเกินไปแล้ว

เมื่อครู่เขาได้ทุ่มพลังโจมตีทั้งหมดออกไป ด้วยทะลวงฟัน ด้วยโทสะของนักรบ การโจมตีด้วยโทสะ ยังมีโล่ปราการ แต่ก็ยังทำอะไรคู่ต่อสู้ไม่ได้

เขายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะสามารถทะลวงพลังป้องกันของหลินอวี่ได้รึเปล่า

หมอนี่ เป็นเด็กใหม่จริงๆงั้นเหรอ?

เขามองดูหลินอวี่ด้วยความสับสน

หลินอวี่ยิ้มให้เขา

"รุ่นพี่ ผมชนะแล้ว"

เซี่ยงป๋อเหยียนเส้นเลือดขึ้นขมับ "......"

รู้ว่าเอ็งชนะแล้ว แต่ไม่ต้องตอกย้ำให้ใจเจ็บจะได้มั้ย?!

นักรบคลาส 4 แพ้ให้กับเด็กใหม่ จินตนาการได้เลยว่าในอนาคตเขาจะถูกเหน็บแนมว่ายังไง

เขากระแอมไอด้วยใบหน้าขาวซีด

นักศึกษาชั้นปีสูงที่เป็นนักบวชเดินเข้ามาทำการรักษาให้กับเขา เซี่ยงป่อเหยียนลุกขึ้นยืนด้วยความยากลำบาก

"แค่กๆ.....ฉันเป็นรุ่นพี่ที่แข็งกร่งที่สุดที่อยู่ที่นี่แล้ว นายชนะแล้ว เชิญไปลงทะเบียนได้เลย"

"อืม" หลินอวี่พยักหน้า จากนั้นเขาก็คล้ายนึกอะไรขึ้นมาได้

"อ้อใช่ เครดิต โอนให้ผมคนละห้าสิบเครดิตด้วย"

นักศึกษาชั้นปีสูง "ห้ะ?!"

รุ่นพี่อัศวินที่พ่ายแพ้เป็นคนแรกทรุดตัวลง

"เพราะอะไรกัน?!"

หลินอวี่มองเขาด้วยสายตาแปลกๆ

"เพราะผมแข็งแกร่งกว่า ตอนที่พวกเราแพ้ พวกเราก็ให้เครดิตพวกรุ่นพี่ ตอนนีพวกรุ่นพี่แพ้แล้ว ทำไมไม่โอนเครดิตให้พวกเราล่ะ?"

"ใช่แล้ว! หลินอวี่พูดถูกแล้ว! ทำไมพวกเราต้องมอบเครดิตให้ด้วย?! รีบคืนเคดิตของพวกเรามานะ!"

เหล่านักศึกษาใหม่ที่พ่ายแพ้ต่างพากันตะโกนออกมา

ตอนที่ยังไม่มีแบคหนุนหลัง พวกเขาก็อยากจะมีสิทธิ์มีเสียงใด

หลินอวี่มองเหล่ารุ่นพี่ที่มีสีหน้าปั้นยากก่อนจะคลี่ยิ้ม

"ถ้าไม่ให้ผมก็ไม่เป็นไร งั้นพวกเรามาประลองกันต่อ คนจะได้มามุงดูกันเยอะขึ้นด้วย"

นักศึกษาชั้นปีสูง "???"

เมื่อเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของหลินอวี่ พวกเขาก็อยากจะร้องไห้

หมอนี่มันปีศาจชัดๆ!