ยากจะเชื่อ.....จะเป็นไปได้ยังไง.....

เถียนหยวนหลงตกตะลึง

นี่.....ไม่น่าเป็นไปได้?

ไม่สิ....เราไม่อาจเสียเวลาอยู่ที่นี่

เถียนหยวนหลงไม่มีเวลาให้ขบคิด

ตอนนี้พวกเมอร์ล็อคแบ่งกลุ่มกันลงมือ ทำให้ยากจะสกัด

ดังนั้นจึงได้แต่ต้องเร่งกลับไปรวมกลุ่มกับพวกนักเรียน

หากมีกลุ่มเมอร์ล็อคสักกลุ่มพบเจอพวกนักเรียน

ด้วยความแข็งแกร่งของคลาสสี่จำนวนสองคนแล้ว ก็ยังมีโอกาสจะปกป้องพวกนักเรียนได้

จากนั้นเขานึกถึงรอยยิ้มของหลินอวี่อีกครั้ง

....หากว่าเป็นฝีมือของเขาจริงๆ ถ้างั้นพวกเขาก็ยังมีโอกาสจะสู้กลับ!

ในใจอดเกิดความคิดเช่นนี้ขึ้นไม่ได้

คิดถึงตรงนี้ ในใจก็เกิดความตื่นเต้นขึ้นมา

กลับไปรวมกลุ่มก่อนดีกว่า!

.......................

นักรบมนุษย์คลาสสี่ผู้หนึ่งกำลังออกค้นหาร่วมกับกลุ่มเมอร์ล็อคและคนทรยศอื่นๆ

เขาชื่อลินเดเบน เป็นหนึ่งในคนทรยศที่ไปเข้าร่วมกับเผ่าพันธุ์เมอร์ล็อค

เขามีพรสวรรค์ไม่โดดเด่นอะไร ทั้งยังรักตัวกลัวตาย ทุกครั้งที่เขาเลื่อนคลาส เขาก็มักจะเลือกแต่ภารกิจที่ง่ายที่สุด

เมื่อเขาเลื่อนเป็นคลาสสอง เขาก็ไม่อาจเลื่อนคลาสได้อีก

ในขณะที่กำลังสิ้นหวัง เขาก็พบกับเมอร์ล็อคตัวหนึ่ง อีกฝ่ายบอกว่าจะให้เขายืมอุปกรณ์ มอบทรัพยากร และช่วยเขาเลื่อนคลาส

แน่นอนว่ายังมีอีกตัวเลือก นั่นก็คือ ความตาย

ลินเดเบนไม่จำเป็นต้องขบคิดด้วยซ้ำ

เมื่อกลายเป็นตัวตนระดับสูง ก็จะมีอายุขัยนานขึ้น และสามารถเพลิดเพลินไปกับโลกใบนี้

ขณะที่อีกทางต้องตาย เพียงเพื่อศักดิ์ศรีที่ไม่มีประโยชน์น่ะเหรอ?

ไม่เห็นต้องคิดเลย!

ด้วยเหตุนี้เขาจึงกลายเป็นคนทรยศ

ต้องบอกว่าการเป็นคนทรยศของเขานับว่าได้ผลลัพธ์ที่ดีทีเดียว

รู้ตัวอีกที เขาก็กลายเป็นคลาสสี่ไปแล้ว

ภารกิจครั้งนี้จะทำให้เขาได้รับแต้มผลงานอย่างสูง และระดับความยากเองก็ไม่ได้สูงอะไร ดังนั้นเขาย่อมเข้าร่วม

แต่เมื่อได้เจอของจริง เขาก็พบว่าภารกิจนี้มีความยากสูงกว่าที่เขาคิด

แต่นั่นไม่เป็นไร มียอดฝีมือคนอื่นๆคอยรั้งกำลังหลักของอีกฝ่ายเอาไว้แล้ว ที่เขาต้องทำก็แค่เพียงไล่จัดการพวกนักเรียน

ทันใดนั้นก็มีเสียงฮัมเพลงดังขึ้นมา

ทั้งกลุ่มพลันตื่นตัวขึ้นมา

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่พวกเขาจะทันได้ตอบสนอง พวกเขาก็พบว่าไม่อาจขยับเขยื้อนร่างกายของตัวเอง

"เป็นสกิลยับยั้งการเคลื่อนไหว!"

ลิเดเบนตกตะลึงไปครู่หนึ่ง ทำให้เสียจังหวะไป

เช่นเดียวกับคนอื่นๆที่ทำได้เพียงโวยวาย

"บัดซบ! ไอ้คลาสสี่สองคนนั้นทำไมมันมือเติบแบบนี้?! ใช้ไอเท็มแบบใช้ครั้งเดียวออกมาไม่หยุดแบบนี้ พวกมันไม่กลัวสิ้นเปลืองเลยรึไง?"

นับแต่ไล่ตามอีกฝ่ายมาจนกระทั่งแยกกลุ่มแล้ว พวกเขาก็ยังเจอกับการก่อกวนจากอีกฝ่ายไม่หยุด

ของพวกนี้มันราคาสูงมากไม่ใช่เหรอ?!

"ฮึ่ม อย่างมากก็ถ่วงเวลาพวกเราได้ไม่กี่วิ ข้าไม่เชื่อว่าพวกเราจะตามพวกมันไม่ทัน!"

เมอร์ล็อคตัวหนึ่งคำรามอย่างโกรธแค้น

"ถ้าเจอพวกมันล่ะก็ ข้าไม่เชื่อว่าด้วยคลาสสี่จำนวนสองคน พวกมันจะปกป้องพวกแพะอ้วนคลาสหนึ่งจำนวนนับร้อยคนไ......"

ก่อนที่เขาจะทันพูดจบ เขาก็แข็งค้างพลางจ้องมองเบื้องหน้าด้วยสายตาโง่งม

ไม่เพียงแต่เขา ทว่าคนอื่นๆเองก็กำลังมีสีหน้าแบบเดียวกัน

เพราะที่เบื้องหน้าของพวกเขานั้น มีเด็กหนุ่มที่สวมเสื้อคลุมสีดำพร้อมถือไม้เท้าในมือปรากฏตัวขึ้น

เด็กหนุ่มผู้นี้มีใบหน้าหล่อเหลาจนสามารถบอกได้ว่าเขาสามารถใช้หน้าตาในการทำมาหากิน

แน่นอนว่านั่นไม่ใช่ประเด็น เรื่องสำคัญก็คือ พวกเขาทั้งหมดล้วนคุ้นเคยกับใบหน้านี้

หลินอวี่!

ภาพถ่ายของเป้าหมายอันดับหนึ่งพลันผุดขึ้นในหัวของคนทั้งกลุ่ม

หน้าตาแบบนี้เลย!

พวกเขาคิดไม่ถึงว่าหลินอวี่จะปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าพวกเขาเอง

หลินอวี่มองดูทั้งกลุ่มที่มีสีหน้ามึนงง เขายิ้มพลางโบกมือทักทาย

"สวัสดี!"

เมื่อได้ยินเสียงของหลินอวี่ ทั้งกลุ่มก็ได้สติ

ลินเดเบนที่อยู่ด้านหน้าสุดพยายามดิ้นและพบว่าอำนาจที่ควบคุมเขาอยู่อ่อนกำลังลงเล็กน้อย

เขาแสยะยิ้มขณะมองหลินอวี่

"นึกไม่ถึงว่าแกจะไม่กลัวตายแบบนี้!"

แม้ว่าเขาจะถูกยับยั้งการเคลื่อนไหว แต่เขาก็ยังมีพลังป้องกันสูง

แล้วนักเวทคลาสหนึ่งจะสามารถทำลายการป้องกันของเขาได้เหรอ?

เป็นไปไม่ได้

กลุ่มของเขามีระดับอย่างต่ำก็คลาสสาม

หลินอวี่มองดูสีหน้าเหยียดหยามแล้วก็ถอนหายใจออกมา

"ความหยิ่งทะนงถือเป็นบาป แต่ก็ทำให้ฉันประหยัดไอเท็มในคลังไปได้ล่ะนะ"

ขณะพูด เขายกไม้เท้าชี้ออก จากนั้นพายุกระสุนเวทก็พุ่งเข้าหาคนทั้งกลุ่ม

ทั้งกลุ่มได้แต่มองดูลำแสงจำนวนนับไม่ถ้วนที่พุ่งเข้ามา

ตู้ม ตู้ม ตู้ม ตู้ม ตู้ม ตู้ม ตู้ม ตู้ม!!

-2931

-3932

-3657

……

บริเวณนั้นพลันมีตัวเลขค่าความเสียหายปรากฏขึ้นอย่างต่อเนื่อง

เสียงกรีดร้องแปรเปลี่ยนเป็นเสียงคำรามแห่งความสิ้นหวัง

สองวินาทีต่อมา ร่างที่มีกลิ่นอายทรงพลังร่างหนึ่งก็พุ่งฝ่ากลุ่มควันออกมา

นักรบคลาสสี่ พุ่งชาร์จ!

เพียงพริบตาเขาก็พุ่งมาถึงเบื้องหน้าของหลินอวี่ ขวานศึกในมือเหวี่ยงฟาดออกอย่างรุนแรง

กระนั้นก็ยังยากจะทะลวงผ่านเกราะกระดูกและโล่น้ำแข็งที่ปรากฏขึ้นมา

-0

"?"

ลินเดเบนมองดูตัวเลขค่าความเสียหายด้วยความตกตะลึง

หลินอวี่เองก็ชะงักไปครู่หนึ่ง เขาเหลือบมองแถบค่าเกราะที่ยังเหลืออยู่อีกเก้าในสิบส่วน

เขาเองก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน

"พลังโจมตีเบาไปหน่อยนะ"

โล่เยือกแข็งของเขามีค่าเกราะอยู่ราวๆ 25,000 ขณะที่ค่าเกราะของเขาลดไปเพียง 2,500 เท่านั้น

นี่.......

ต้องทราบว่าที่อยู่เบื้องหน้าเขานี้เป็นศัตรูคลาสสี่ แต่ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าอีกฝ่ายยังอ่อนแอกว่าแม็กซ์เวลล์ที่อยู่ในคลาสสามเสียอีก?

ลินเดเบน "???"

สอมงของเขาพลันว่างเปล่า

ทำลายเกราะไม่ได้เลยถูกยึดถือว่าอ่อนแองั้นเหรอ??

แน่นอน เขาทราบว่าเพราะการเลือกระดับความยากต่ำสุดในการเลื่อนคลาสของเขา ทำให้เขากลายเป็นคนที่อ่อนแอที่สุดในกลุ่ม

แต่ไม่ว่าจะอ่อนแอขนาดไหน ก็ไม่น่าจะถึงขั้นถูกนักเวทคลาสหนึ่งดูถูกเอาได้!

ในใจเขารู้สึกอัปยศ ก่อนที่เขาจะทันได้พูดอะไร หลินอวี่ก็พูดขึ้นว่า

"อ้อ นายคงเป็นพวกที่เลื่อนคลาสโดยเลือกภารกิจระดับปกติงั้นสินะ? มิน่าล่ะ"

มีเพียงคำอธิบายนี้เท่านั้นที่ดูสมเหตุสมผล

อุปกรณ์ของเขาเองก็คงจะเป็นระดับทั่วไปด้วย

"หนอย ตายซะเถอะ!!"

ลินเดเบนที่ถูกหยามซึ่งหน้าพลันโกรธแค้น เกิดประกายแสงขึ้นบนคมขวานก่อนที่ขวานศึกจะถูกเหวี่ยงฟันออกไป

-0

หลินอวี่ "........"

ลินเดเบน "........"

บรรยากาศพลันเปลี่ยนเป็นกระอักกระอ่วนขึ้นมา......