หยานจีและจั่วมู่เกอหันไปมองหน้ากันก่อนจะส่ายหน้า

หลินอวี่ยิ้ม

"พวกเธอคิดว่าผู้แข็งแกร่งที่สามารถทำลายป้อมปราการจอมเชือดด้วยตัวคนเดียวและสังหารอาชีพหายากคลาสสามได้ เขาจะอุทิศตัวเพื่อตัวตนที่อ่อนแออย่างงั้นเหรอ?"

หยานจีและจั่วมู่เกอชะงักอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงส่ายหน้า

"ไม่"

มีเหรอที่ผู้แข็งแกร่งจะอุทิศความภักดีและศรัทธาต่อตัวตนที่อ่อนแอ?

ทั้งสองเผยสีหน้าตกตะลึง

หลินอวี่ยิ้มแล้วจึงพูดว่า

"จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีใครรู้ข่าวเกี่ยวกับลอร์ดอีเทอร์นอลส์"

"ไม่ว่าจะมิติหรือดวงดาวไหนๆก็จะต้องมีสายลับของเผ่าพันธุ์ต่างๆแฝงตัวอยู่มากมาย"

"แน่นอนว่าดาวเคราะห์สีน้ำเงินของพวกเราก็เป็นเช่นเดียวกัน"

"หากว่าพวกนั้นหาตัวฉันไม่พบ นั่นก็จะดีมาก"

"แต่ต่อให้พวกเขาตามหาตัวฉัน บางทีอาจจะไม่ได้อะไรเลยก็ได้ แน่นอน อาจเป็นเพราะความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆของฉัน อาจจะไปสะกิดความสงสัยของบางคนขึ้นมา"

"หากว่าฉันปล่อยให้พวกเขาสงสัยไป ความเสี่ยงของปัจจัยที่ไม่รู้ก็จะเป็นสิ่งที่ฉันไม่อาจควบคุม"

"ถ้าเกิดว่ามีตัวแปรอยู่มากมาย..... แล้วถ้าหากว่าฉันชี้นำพวกเขาไปผิดทางสักหน่อยล่ะ?"

หลินอวี่มองหยานจีและจั่วมู่เกอที่มีสีหน้านิ่งอึ้ง มุมปากของเขาก็ค่อยๆยกขึ้น

"ต่อให้พวกเขาสงสัยว่าฉันอาจจะมีบางสิ่งที่เชื่อมโยงกับลอร์ดอีเทอร์นอลส์ พวกเขาก็จะคิดว่าฉันเป็นเพียงสาวกผู้ศรัทธาของลอร์ดอีเทอร์นอลส์เท่านั้น"

"เมื่อต้องรับมือกับสาวกผู้ศรัทธา กำลังที่ทุ่มไปในการสืบสวนย่อมเทียบไม่ได้กับตัวตนของลอร์ดอีเทอร์นอลส์ เมื่อควบคุมความเสี่ยงดังกล่าวอยู่ในมือ ฉันก็จะสามารถจัดการภาพรวมต่างๆได้กว้างยิ่งขึ้น"

หลินอวี่เลิกคิ้วมองสองสาว

"พวกเธอบอกมาสิ ว่าระหว่างความเสี่ยงที่ควบคุมไม่ได้ กับความเสี่ยงที่ควบคุมได้ พวกเธอจะเลือกแบบไหน?"

จั่วมู่เกอ "......."

หยานจี "......."

ทั้งสองมองดูหลินอวี่ด้วยความตกตะลึงจนพูดไม่ออก

"นาย ทำไมในหัวนายถึงมีความคิดซับซ้อนซ่อนเงื่อนขนาดนี้กันห้ะ?!"

หลินอวี่กลอกตา

"นี่ก็เพื่อปกป้องตัวเอง แน่นอนว่าเพื่อปกป้องพวกเธอด้วย"

จั่วมู่เกอและหยานจีเป็นเพียงสองคนที่ทราบว่าเขาทำภารกิจเลื่อนคลาสระดับอีเทอร์นอลส์ได้สำเร็จ

จั่วมู่เกอและหยานจีมองหลินอวี่ด้วยสีหน้าที่ดูจริงจัง

"แม้แต่คนในครอบครัวที่สนิทที่สุด พวกเราก็ไม่ได้บอก และจะไม่มีวันบอก"

"ฉันเชื่อพวกเธอ"

หลินอวี่ยิ้ม

ซึ่งความจริง ต่อให้หยานจีและจั่วมู่เกอพูดไป หลินอวี่ก็ยังสามารถคาดเดาการตอบสนองของตระกูลหยานและตระกูลจั่วได้

สำหรับเขาแล้ว มันมีทั้งข้อดีและข้อเสีย เพียงแต่ยากจะวัดได้ว่าข้อดีข้อเสียนั้น ทางเลือกแบบไหนที่คุ้มค่ากว่า

เขาทิ้งเบาะแสไว้ให้กองทัพรุ่งอรุณ แต่อันที่จริงเขายังมีอีกแผน

เป็นไปไม่ได้ที่เผ่าพันธุ์มนุษย์จะแบ่งปันข้อมูลเบาะแสสายนี้กับเผ่าพันธุ์อื่น

กระทั่งยังมีความเป็นไปได้มากว่าจะช่วยกลบเกลื่อนหลักฐานเรื่องที่ป้อมปราการจอมเชือดถูกทำลายให้ด้วย

แน่นอนว่าทางเบื้องบนย่อมต้องลอบสืบสวนหาตัวตนของตุลาการที่สิบเจ็ด

และยังต้องลอบสืบหาตัวตนของลอร์ดอีเทอร์นอลส์

อย่างไรก็ตาม หากว่าพวกเขาทราบว่าอีกฝ่ายก็มาจากเผ่าพันธุ์มนุษย์เช่นกัน พวกเขาคงจะทั้งโล่งใจและตื่นเต้นยินดี

ก็อย่างที่เขาบอกก่อนหน้านี้ บัดนี้ หลินอวี่ก็คือตัวตนที่ทำลายสมดุลของทั้งจักรวาล

เมื่อไม่ใช่คนในเผ่าพันธุ์เดียวกัน จิตใจและความคิดอ่านก็จะแตกต่าง

หลินอวี่เกิดในเผ่าพันธุ์มนุษย์

ดังนั้นในตัวของหลินอวี่ก็คือสายเลือดของเผ่าพันธุ์มนุษย์

อืม......

ส่วนพวกที่ทรยศหักหลังมนุษยชาติย่อมไม่ถือว่าเป็นมนุษย์อีกต่อไป

หากว่าเหล่าเทพเจ้าของมนุษย์ทราบว่าเขาก็คือผู้ที่ทำภารกิจระดับอีเทอร์นอลส์ได้สำเร็จ พวกเขาจะต้องพยายามสุดความสามารถเพื่อปกป้องให้เขาได้เติบโตอย่างแน่นอน

แต่แน่นอนว่าหลินอวี่ไม่มีความคิดจะไปบอกความจริงกับตัวตนระดับสูงเหล่านั้น

"เอ่อ ผมเป็นอัจฉริยะที่ทำภารกิจระดับอีเทอร์นอลส์ได้สำเร็จ ดังนั้นรีบมาปกป้องผมทีสิ!" น่ะเหรอ?

ก็อย่างที่เคยบอก เรื่องนี้มีทั้งข้อดีและข้อเสีย

สำหรับเขาแล้ว หากเข้าไปเกี่ยวข้องกับตัวตนระดับสูงก็จะทำให้เรื่องราวต่างๆอยู่เหนือการควบคุมของเขา

ซึ่งนั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาคาดหวัง

หลินอวี่ไม่ได้บอกหยานจีและจั่วมู่เกอในเรื่องนี้

เมื่อจั่วมู่เกอและหยานจีได้ยินดังนั้น พวกเธอก็รู้สึกโล่งใจ

กระนั้นก็ยังอดกังวลไม่ได้

"ช่วงนี้สายลับของหลายฝ่ายเริ่มมีความเคลื่อนไหวกันบ่อยมากขึ้น อาหวี่ นายต้องระวังตัวเองให้มากนะ"

หยานจีเตือนด้วยความเป็นห่วง

"เข้าใจแล้ว"

หลินอวี่ยิ้มพยักหน้า

"ไม่ต้องห่วง ฉันรักชีวิตตัวเองมาก เอาล่ะ พวกเรากลับไปเรียนกันเถอะ ถ้ายังไม่กลับไปตอนนี้ อาจารย์คงได้มาตามแน่"

หลินอวี่เดินไปที่ประตู จากนั้นจึงหันมามองทั้งสองด้วยรอยยิ้มหยอกเย้า

"พวกเธอว่า หลังจากที่กลับไปแล้ว คนอื่นๆจะคิดว่าพวกเธอตามหาฉันมาคุยเรื่องอะไร?"

จั่วมู่เกอ "......"

หยานจี "......"

สองสาวกลอกตามองบน

จากนั้นจึงหน้าแดงขึ้นเล็กน้อย

"ลงไปเลย!"

จั่วมู่เกอผลักหลังหลินอวี่ให้ลงบันได

จากนั้นเธอจึงรีบส่งข้อความลับไปให้หยานจี

"เสี่ยวจีจี ในอนาคตพวกเราต้องช่วยกันจับตาดูเขาไว้นะ!"

"ทำไมล่ะ?"

"สมองของเจ้านี่ลื่นไหลและซับซ้อนมาก ฉันกลัวว่าต่อให้เขาแอบคบผู้หยิงคนอื่นลับหลังเรา พวกเราก็จะไม่มีหลักฐานมาจัดการเขาได้น่ะสิ!"

ขณะที่ส่งข้อความ เธอก็ถลึงตาใส่แผ่นหลังของหลินอวี่

หยานจีผงะ จากนั้นดวงตาจึงเบิกกว้าง

ยัยเซ่อเอ๊ย ทำไมถึงไม่ทันคิดเรื่องนี้กันนะ?!

เธอหยักหน้าระรัวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

"แต่ว่า....อาหวี่ก็สุดยอดจริงๆ"

หยานจีมองแผ่นหลังของหลินอวี่ด้วยแววตาชื่นชม

จั่วมู่เกอก็ลอบพยักหน้าเบาๆ.....