หลินอวี่เหลือบมองค่าเกราะที่เหลือ

อืม.........

ตอนนี้ดูเหมือนเขาจะแข็งแกร่งขึ้นมาก เขาเพิ่งเสียเกราะไปเพียง 3,000 หน่วยเท่านั้น

ลินเดเบนตกตะลึงและเริม่เกิดคำถามกับชีวิต

ทำไมเกราะมันหนาแบบนี้?!

แล้วนี่เขาเป็นนักรบคลาสสี่จริงๆรึเปล่า?!

ทำไมเขาถึงไม่อาจทำลายได้แม่แต่เกราะของนักเวทคลาสหนึ่ง??

"ไม่!....ฉันไม่เชื่อ!!"

เขาพึมพำก่อนที่เตรียมจะโจมตีอีกครั้ง

แต่ก่อนที่เขาจะเริ่มการโจมตีครั้งใหม่ พลังงานอันรุนแรงก็พลันปะทุขึ้นและคลื่นเวมนตร์สายหนึ่งก็กระแทกใส่หน้าอกของเขาอย่างจัง

ร่างกายของลินเดเบนพุ่งกระเด็นออกไป

-5912

เกิดค่าความเสียหายที่ทำให้ลิเดเบนเกิดคำถามขึ้นกับชีวิตอีกครั้ง

ตอนนี้เอง พายุกระสุนเวทก็หายไป ฝุ่นควันเริ่มจางลง

หลินอวี่ยืนมองดูฉากที่เกิดขึ้นเงียบๆ

เขาพบว่ายังเหลือเมอร์ล็อคอีกสองตัวที่ยังมีชีวิตรอด

หนึ่งเป็นอัศวินที่มีโล่สีทองโผล่ขึ้นปกป้อง ขณะที่อีกหนึ่งเป็นจอมเวทที่แช่แข็งตัวเองในก้อนน้ำแข็ง

หลินอวี่เลิกคิ้ว

ไม่อย่างไรศัตรูกลุ่มนี้ก็ถือเป็นศัตรูคลาสสามคลาสสี่ ย่อมต้องมีสกิลไว้รักษาชีวิตตนเองบ้างอย่างน้อยก็สกิลสองสกิล

และเมอร์ล็อคทั้งสองก็ทันได้เห็นฉากที่ลินเดเบนลอยกระเด็นออกไป

ในดวงตาของเมอร์ล็อคทั้งสองฉายแววหวาดกลัวออกมาอย่างชัดเจน

เมอร์ล็อคอัศวินคำราม

"หนี!"

เมื่อไม่มีสายอาชีพฮีลอยู่ การเผชิญหน้ากับนักเวทที่มีพลังโจมตีอันน่าพรั่นพรึงและและเกราะที่หนาเตอะแบบนี้ พวกเขาก็ไม่มีโอกาสชนะได้เลย!

ขณะที่คำราม เมอร์ล็อคอัศวินก็หันตัววิ่งหนี

จอมเวทที่พังก้อนน้ำแข็งออกมาเองก็หายตัวไปในทันที วินาทีถัดมาเขาก็ปรากฏตัวขึ้นในตำแหน่งที่ห่างออกไปราวร้อยกว่าเมตร

หืม?

บลิ๊งค์?

หลินอวี่ยิ้มขณะมองดูจอมเวทที่กำลังหลบหนี

ศรน้ำแข็งแห่งความมืดควบแน่นขึ้นบริเวณหน้าอกของหลินอวี่ หลินอวี่โบกไม้เท้า ศรสีดำสนิทก็พลันหายไป

วินาทีถัดมามันก็พุ่งเข้าชนจอมเวทที่อยู่ห่างออกไปร้อยกว่าเมตร

โล่บาเรียของจอมเวทนั้นพลันแตกกระจาย และศรน้ำแข็งแห่งความมืดก็พุ่งกระแทกแผ่นหลังของเขาเข้าอย่างจัง

-6481

หลังจากโล่บาเรียแตกกระจาย ตัวเลขค่าความเสียหายก็เด้งขึ้นมา

เมอร์ล็อคอัศวินและลินเดเบนที่กำลังแยกย้ายกันวิ่งหนีพลันเบิกตากว้างด้วยความหวาดกลัว

ยังไม่จบแต่เพียงเท่านั้น จอมเวทที่ถูกโจมตีนั้นพลันแข็งค้างอยู่กับที่

จอมเวทนั้นถูกน้ำแข็งเข้าปกคลุมทั่วทั้งร่าง

หลินอวี่ยิ้ม นี่เป็นผลแช่แข็ง

จอมเวทผู้นี้นับว่าโชคร้ายจริงๆ

เขาโบกมือซ้าย จากนั้นพายุกระสุนอันน่าสะพรึงก็พุ่งเข้าหาจอมเวทเมอร์ล็อคที่ถูกแช่แข็งต่อหน้าเมอร์ล็อคอัศวินและลินเดเบนที่เผยสีหน้าหวาดกลัวสุดขีด

หัวใจของทั้งสองเต้นระรัวขณะมองดูสหายจอมเวทถูกพายุกระสุนเวทยิงถล่ม

ไม่ถึงวินาที จอมเวทเมอร์ล็อคผู้นั้นก็กลายเป็นศพเย็นชืด

เมอร์ล็อคอัศวินและลินเดเบนเกิดความหนาบเหน็บสุดขั้วขึ้นในใจ

นักเวทมนุษย์นี่....แข็งแกร่งเกินไปแล้ว!

แต่ว่า.......

ทั้งสองสามารถทิ้งระยะห่างจากหลินอวี่ได้มากขึ้นเรื่อยๆ

ทั้งสองต่างระบายลมหายใจออกจากปาก

อีกฝ่ายสามารถเลือกไล่ตามได้เพียงคนเดียว ขณะที่อีกคนก็จะรอด!

ลินเดเบน 'อย่าตามฉันมานะ! ฉันก็เป็นคนเหมือนกัน'

เมอร์ล็อคอัศวิน 'ไอ้คนทรยศนั่น ขอให้ไปล่ามันแทนเถอะ!'

ทั้งสองต่างก็สวดภาวนาอย่างบ้าคลั่ง

ขณะที่พวกเขากำลังสวดภาวนา คมดาบพลังงานสีแดงเข้มก็พุ่งแหกฝ่าอากาศและทะลวงหน้าอกของเมอร์ล็อคอัศวินโดยตรง

-13212

ตัวเลขค่าความเสียหายจำนวนมากพลันเด้งขึ้น

เดิมทีภายใต้การโจมตีก่อนหน้านี้ เขาก็ตกอยู่ในสภาพที่เลวร้ายอยู่แล้ว ดังนั้นจึงได้แต่มองดูหน้าอกตัวเองด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง

ในดวงตาปรากฏความไม่เต็มใจและสิ้นหวัง จากนั้นประกายแสงในดวงตาก็ค่อยๆจางหายไป

วินาทีถัดมา ร่างกายของเขาก็ร่วงลงกองกับพื้น

หลินอวี่ไม่ได้เหลือบแลศพนั้น เขาโยนเศษม้วนเวทลงพื้น เขาก้าวเท้าออกก้าวหนึ่ง วินาทีถัดมาก็ปรากฏตัวขึ้นที่เบื้องหน้าของลินเดเบนที่กำลังสวดภาวนา

ทันทีที่ลินเดเบนมองเห็นหลินอวี่ เขาก็พลันหน้าถอดสี จากนั้นก็บิดเบี้ยวด้วยความโกรธแค้น

"ทำไมแกไม่ไล่ตามเมอร์ล็อคตัวนั้น?! ทำไมแกต้องมาไล่ตามมนุษย์เหมือนกันด้วย?!"

หลินอวี่ชะงัก จากนั้นจึงยกยิ้มเหยียดหยัน

"มนุษย์เหมือนกันงั้นเหรอ? หึหึ อ้อ แล้วก็นะ.....เจ้าเมอร์ล็อคนั่นตายไปแล้ว"

รูม่านตาของลินเดเบนพลันหดวูบ และก่อนที่เขาจะทันได้ตอลสนองใด พายุกระสุนเวทจำนวนนับไม่ถ้วนก็พุ่งเข้าหาเขา

...........................

ลึกเข้าไปในป่าเมเปิ้ลแดง ลู่เหยาพาพวกนักเรียนหลบหนีต่อไป

ในตอนนี้เอง เธอก็ได้รับข้อความจากเถียนหยวนหลง ทันใดนั้นเธอก็หน้าแปรเปลี่ยน

"เวรเอ๊ย! พวกมันแยกกลุ่มกัน?!"

เธอรีบพูดกับเหล่านักเรียนว่า

"ทุกคน ไปทางซ้าย!"

เถียนหยวนหลงกำลังมาจากทิศทางนั้น

ถ้ามีเธอแค่คนเดียวก็คงยากที่จะปกป้องนักเรียนเอาไว้ได้

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เธอจะพบกับเถียนหยวนหลง เธอก็พบกลุ่มเมอร์ล็อคเข้าซะก่อน

ผู้นำกลุ่มคือ เมอร์ล็อคอัศวิน

หลังจากได้เห็นลู่เหยาและพวกนักเรียน เขาก็ตาเป็นประกาย

เขาแค่นเสียง

"ในที่สุดก็เจอตัวสักที ฆ่าพวกมันให้หมด!"

ลู่เหยาหน้าเปลี่ยนสี "เวรเอ๊ย! ทุกคนรีบหนี!"

เธอง้างสายธนูยิงออกไป เกิดเป็นฝนธนูพุ่งลงมาโจมตีพวกเมอร์ล็อค

ชั่วขณะนั้น นอกจากเมอร์ล็อคอัศวินแล้ว ทุกคนที่เหลือล้วนถูกลูกธนูสะกดเอาไว้ ทำให้รุกเข้ามาอย่างยากลำบาก

เห็นฉากนี้ พวกนักเรียนก็หน้าขาวซีดด้วยความกลัว

คลาสสี่หนึ่งตัว ที่เหลืออีกหกเป็นคลาสสาม

ด้วยขุมกำลังระดับนี้ เมื่อเมอร์ล็อคอัศวินคลาสสี่เข้าไปพัวพันลู่เหยาเอาไว้ พวกมันก็มีกำลังพอจะสังหารพวกนักเรียนที่เหลือ

เป็นครั้งแรกที่นักเรียนหลายคนตระหนักได้ว่าตัวเองนั้นไร้พลังเพียงใด

ปู้เจิ่งซิ่นมองดูพวกเมอร์ล็อคที่กำลังฝ่าฝนธนูเข้ามาด้วยใบหน้าซีดเผือด

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเหลือบมองจั่วมู่เกอที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล เขาก็กัดฟันกรอด เขาวิ่งไปยืนขวางอยู่เบื้องหน้าจั่วมู่เกอด้วยขาที่กำลังสั่นเทา

"จั่ว....จั่วมู่เกอ ฉันจะปกป้องเธอเอง ไม่ต้องกังวลนะ!"

จั่วมู่เกอเอียงคอ "???"

เธอจ้องปู้เจิ่งซิ่นที่ยืนขวางอยู่ข้างหน้าเธอด้วยความงุนงง

"นายเป็นใครกัน? พวกเรารู้จักกันด้วยเหรอ?"

"ห้ะ?"

ปู้เจิ่งซิ่นร่างแข็งทื่อ เขารู้สึกว่าผิวทั่วร่างของเขาพลันเปลี่ยนเป็นขาวซีด

ช่างเป็นคำพูดที่แทงใจดำจริงๆ!

เมื่อเห็นปู้เจิ่งซิ่นชะงักไป หยานจีที่ใจร้อนก็ผลักเขาออกไปด้านข้างด้วยหอกในมือ

"ถอยไป อย่ามาขวางทางนะ!"

พลังอันน่าสะพรึงที่ได้รับหลังจากผ่านภารกิจระดับวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ทำให้ปู้เจิ่งซิ่นต้องถอยหลังไปหลายก้าว

เธอก้าวออกมาหยุดยืนอยู่ด้านข้างลู่เหยา

"ผู้คุมลู่ มาฆ่าพวกมันกันเถอะค่ะ!"

ลู่เหยา "???"

เธอหันมามองหยานจีด้วยความงุนงง

ทำไมถึงทำตัวเหมือนหลินอวี่ไม่มีผิด?!

หรือสมองของเธอเต็มไปด้วยน้ำ??

อย่างไรก็ตาม เธอรู้ว่าสายเกินจะพูดแล้ว เพราะตอนนี้เมอร์ล็อคอัศวินกำลังพุ่งเข้ามาหาเธออย่างดุดัน

"พวกเธอรีบหนีไป!"

เธอได้แต่ต้องบอกให้พวกนักเรียนแยกย้ายกันหนี

ทันใดนั้น จู่ๆก็มีพายุทอร์นาโดปรากฏขึ้นกลางกลุ่มของพวกเมอร์ล็อค

สายลมอันเกรีย้วกราดกระชากพวกเมอร์ล็อคไปยังใจกลางพายุ

แม้แต่เมอร์ล็อคอัศวินคลาสสี่ที่กำลังยกมือบังฝนธนูอยู่ก็ยังต้องหยุดเท้าเพื่อไม่ให้ถูกพายุกระชากเข้าไป

"อะไรกัน?!"

ทั้งพวกเมอร์ล็อค ลู่เหยา และแต่พวกนักเรียนต่างก็ตกตะลึง

ทอร์นาโดนี่ฝีมือใครกัน?!

"ผู้คุมลู่!!"

เมื่อได้ยินเสียงของหยานจี ลู่เหยาที่กำลงัตกตะลึงก็ได้สติกลับมา

ดวงตาของเธอเป็นประกาย เธอหยิบลูกธนูขึ้นมาพาดสายโดยเล็งไปทางเมอร์ล็อคอัศวิน

ตอนนั้นเอง เสียงอันอ่อนโยนก็ดังขึ้น

"อำนาจวจนะศักดิ์สิทธิ์!"

ลู่เหยาพลันรู้สึกว่าพลังของเธอเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว พลังที่เพิ่มขึ้นมานี้ทำให้เธอรู้สึกมั่นใจมากขึ้น

มีผู้ช่วยที่ทรงพลังมันดีแบบนี้เอง!

ความคิดฆ่าฟันปรากฏขึ้นในแววตา ธนูปล่อยสายธนู

ผึง!!

ฟุ่บ!!

ลูธนูสีดำสนิทพลันพุ่งฉิวเข้าหาเมอร์ล็อคอัศวิน

ยิงสังหาร!

ขณะถูกพายุดึงดูดอยู่ เมอร์ล็อคอัศวินก็ยากจะป้องกันใดๆอีก

ดวงตาของเขาฉายแววหวาดกลัวขณะที่ได้แต่มองดูลูกธนูพุ่งเข้าปักลำคอของเขา

-23910

ค่าความเสียหายจำนวนมากพลันลอยขึ้นมา

เมอร์ล็อคอัศวินถอนหายใจด้วยความโล่งอก ดีที่ไม่ติดคริติคอล

เขาคำรามต่ำ ทันใดนั้นที่รอบร่างก็ปรากฏโล่แสงขึ้น

แรงดึงดูดจากพายุที่ได้รับก็คล้ายอ่อนจางลง

พรแห่งอิสรภาพ!

เมอร์ล็อคอัศวินที่สลัดหลุดจาพายุได้พลันพุ่งเข้าหาลู่เหยาอย่างรวดเร็ว

ลู่เหยากัดฟันกรอด ลูกธนูจำนวนมากพลันพุ่งฉิวออกไป

พายุธนู!

เมอร์ล็อคอัศวินยกโล่ขึ้นป้องกัน

ภายใต้แรงกระแทกของลูกธนู ความเร็วในการพุ่งชาร์จก็ลดลง กระนั้นก็ยังเคลื่อนที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

ตอนนี้เอง ในอากาศก็ปรากฏสายฟ้าฟาดผ่าเข้าใส่เมอร์ล็อคอัศวิน

เปรี้ยง!

-9831

ตัวเลขค่าความเสียหายปรากฏขึ้น ร่างของเมอร์ล้อคอัสศวินสั่นกระตุกก่อนจะล้มลงบนพื้น

"อ๊าก!!!"

เมอร์ล็อคอัศวินคล้ายถูกสายฟ้าผ่าใส่จนเกิดความกลัวฝังใจ

"ฝีมือเจ้า!!"

เขาหันมามองจั่วมู่เกอด้วยแววตาที่ยากจะทำใจเชื่อ

จั่วมู่เกอไม่ได้ตอบอะไร

แต่มีหรือที่ลู่เหยาจะปล่อยโอกาสนี้ไป เธอง้างธนูแล้วยิงใส่เมอร์ล็อคอัศวิน

ตัวเลขค่าความเสียหายลอยขึ้นมา ไม่นานเมอร์ล็อคอัศวินก็แน่นิ่งและสิ้นชีพไป

เหตุการณ์ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นภายในเวลาเพียงไม่กี่วินาที ขณะที่เมอร์ล็อคตัวอื่นๆยังคงถูกพายุดูดเข้าไป

ลู่เหยาย่อมไม่คิดจะปล่อยศัตรูไป ธนูดอกแล้วดอกเล่าถูกยิงออกไป

เมอร์ล็อคทั้งหมดคล้ายกลายเป็นเป้าที่มีชีวิต

หลังจากสังหารศัตรูทั้งหมดแล้ว ลู่เหยาก็ยังคงไม่วางใจ เธอรีบพูดขึ้นว่า

"ไปกันต่อ!"

คาดว่าเมอร์ล็อคอัศวินคงแจ้งตำแหน่งของพวกเธอแก่ศัตรูกลุ่มอื่นๆแล้ว

หากยังไม่หนี เกรงว่าจะไม่มีโอกาสให้หนีแล้ว....