ด้านล่างของภูเขาอันเป็นที่ตั้งของป้อมปราการจอมเชือด ภายในป่า เงาร่างหลายเงาร่างกำลังเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว

ผู้ที่อยู่ด้านหน้าสุดส่งส่งสัญญาณให้หยุด เหล่าผู้ติดตามอยู่ด้านหลังจึงหยุดลงโดยไร้สุ้มเสียง

ผู้ที่นำหน้ามาคือชายร่างผอมที่มีใบหน้าธรรมดาและดวงตาที่ส่องประกาย

เขาคือไหลหมิง กัปตันหน่วยสอดแนมของทัพรุ่งอรุณใหม่

ไหลหมิงเงยหน้าขึ้น มองดูป้อมปราการจอมเชือดที่ตั้งอยู่บนภูเขา จากนั้นจึงเอ่ยขึ้นเบาๆ

"อยู่ตรงนั้น เมื่อพวกเราใกล้เข้าไปก็ยิ่งถูกพบเห็นได้ง่าย"

"จับตาดูให้ดี แม้แต่แมลงวันสักตัวที่ออกมาจากป้อมปราการ พวกเราก็ต้องพบเห็น!"

"ครับ!"

หน่วยสอดแนมทั้งหมดขานรับเบาๆ

ขณะที่พวกเขากำลังจะแยกย้ายกันไปจับตาดู จู่ๆก็ปรากฏแสงสีแดงเข้มขึ้นบนภูเขาจนส่องสว่างลงมาถึงผืนป่าเบื้องล่าง

ตู้ม!!

จากนั้นก็บังเกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว ป้อมปราการจอมเชือดมีดอกไม้ไฟค่อยๆบานออก

จากนั้นสิ่งก่อสร้างต่างๆก็เริ่มพังทลาย

"........."

ทุกคนได้แต่มองดูระเบิดที่เกิดขึ้นภายในป้อมปราการจอมเชือดอย่างตกตะลึง

บรรยากาศพลันเปลี่ยนเป็นเงียบสงัด

จนกระทั่งบังเกิดสายลมกรรโชกพัดผ่านมาถึง พวกเขาจึงค่อยได้สติกลับมา

"นะ....นั่น นั่นมันอะไรกัน?!"

ไหลหมิงเผยสีหน้าหวาดกลัว

"ป้อมปราการจอมเชือดถูกระเบิด?! ฝีมือใครกัน?! เกิดอะไรขึ้น?!"

ในใจของเขาเกิดคำถามขึ้นมากมาย

แน่นอนคนอื่นๆเองก็ไม่สามารถให้คำตอบแก่เขาได้

ตอนนี้พวกเขายังตกตะลึงยิ่งกว่าไหลหมิงเสียอีก

"ป้อมปราการจอมเชือดที่ตั้งตระหง่านมาโดยตลอด....พังทลายลงแล้ว?"

ไหลหมิงพึมพำอย่างเหม่อลอย

คล้ายกับเขาไม่อาจทำใจเชื่อได้ลง ดังนั้นจึงพึมพำถามคนอื่นๆเพื่อยืนยัน

"หะ....หายไปแล้วจริงๆครับ"

ทุกคนหันมามองหน้ากันด้วยความตกใจปนสับสน

"หัวหน้าครับ พวกเราควรทำยังไงกันต่อ?"

หน่วยสอดแนมผู้หนึ่งเอ่ยถาม

"ใช่แล้ว นี่นับเป็นโอกาสดี บางทีจอมเชือดอาจจะได้รับบาดเจ็บหนัก หรือไม่ก็อาจจะตายไปแล้วก็ได้! พวกเรารีบไปดูกัน"

บางคนพูดขึ้นอย่างกระตือรือร้น

นับเป็นโอกาสอันดีที่จะสำรวจป้อมของศัตรู!

เพื่อที่จะกลายเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูง เพื่อที่จะก้าวหน้า นี่นับเป็นโอกาสที่จะสร้างผลงาน!

ไหลหมิงขมวดคิ้วขณะมองดูควันไฟที่อยู่บนภูเขา จากนั้นเขาก็นิ่งเงียบ

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาก็ค่อยๆพูดขึ้นว่า

"หากว่าจอมเชือดตายง่ายขนาดนั้น เขาก็คงจะไม่ใช่จอมเชือด"

"อย่าเพิ่งเคลื่อนไหว! ฉันจะรายงานเบื้องบนก่อน"

คนอื่นๆขานรับอย่างเชื่อฟัง

จากนั้นไหลหมิงก็ทำการติดต่อกับผู้นำหลินตงหยวนผ่านระบบสื่อสาร

.........................

ภายในป่าวิสเปอร์

หลินตงหยวนกำลังตรวจสอบความคืบหน้าในการซ่อมแซมป้อมปราการ เมื่อเขาได้รับสายเรียกเข้าจากไหลหมิง เขาก็หยุดงานก็จะหันมาดู

หลังจากสั่งการทหารทางด้านข้างอยู่หลายคำแล้ว เขาก็เดินปลีกตัวออกมาและกดรับสาย

"ไหลหมิง มีข่าวของป้อมปราการจอมเชือดงั้นรึ?"

ไหลหมิงเหลือบมองดูเปลวเพลิงที่เริ่มจะมอดลง เผยให้เห็นป้อมปราการจอมเชือดที่บัดนี้หลงเหลือเพียงซากปรักหักพัง มุมปากของเขากระตุก แต่ไม่ทราบจะเริ่มพูดจากตรงไหนดี

"ท่านครับ มีข่าวใหญ่"

"ข่าวอะไร?"

สีหน้าของหลินตงหยวนพลันเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม

"พวกมันวางแผนจะบุกโจมตีเรางั้นรึ?"

"มะ....ไม่ใช่ครับ แต่เป็นป้อมปราการจอมเชือดถูกระเบิด"

หลินตงหยวน "หือ?"

เขาเกิดความสับสน

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาก็ค่อยเข้าใจความหมายของไหลหมิง

ลมหายใจของเขาหยุดชะงัก จากนั้นจึงรีบเอ่ยถามอย่างร้อนใจ

"นายว่าไงนะ?! เกิดอะไรขึ้นกับป้อมปราการจอมเชือด?!"

หลินตงหยวนเผลอเพิ่มเสียงขึ้นโดยไม่รู้ตัว ทำให้รองผู้นำและนายทหารระดับสูงอีกหลายคนหันมามอง

ไหลหมิงเผยยิ้มอย่างมีความสุข

"ไม่รู้ว่าป้อมปราการจอมเชือดไปตอแยยอดฝีมือคนไหนเข้า แต่ตอนนี้มันถูกระเบิดจนพังทลายทั้งป้อมปราการ บนยอดเขาเต็มไปด้วยเปลวเพลิง ป้อมปราการจอมเชือดพังทลายลงแล้วครับ!"

หลินตงหยวนสูดหายใจเข้าปอด

"เป็นเรื่องจริง??"

"เป็นเรื่องจริงครับท่าน พวกเราควรทำอย่างไรดีครับ?"

หลินตงหยวนสูดหายใจก่อนจะค่อยๆพูดว่า

"พวกนายเฝ้าจับตาดูสถานการณ์เอาไว้ หากพบเห็นความผิดปกติให้รีบรายงานทันที! เดี๋ยวฉันจะรีบนำกองทัพไปที่นั่นเดี๋ยวนี้!"

นี่นับเป็นโอกาสที่ยากจะพบพาน!

หากว่าเขาพลาดโอกาสนี้ไป เขาคงจะต้องเสียใจไปทั้งชีวิต

หลังจากวางสายแล้ว หลินตงหยวนก็รีบเดินกลับมารวมกับกลุ่มนายทหารระดับสูง

เหยาหยางชิวมองหลินตงหยวนก่อนจะถามด้วยความสงสัย

"ผบ.หลิน มีอะไรงั้นเหรอครับ? ได้ยินว่าเกี่ยวกับป้อมปราการจอมเชือด?"

หลินตงหยวนจ้องมองเหยาตงชิว จากนั้นจึงยิ้มพลางตบบ่าอีกฝ่าย

"หยางชิว รีบระดมพลเร็วเข้า พกวเราจะไปที่ป้อมปราการจอมเชือดกันเดี๋ยวนี้!"

"หา?!"

เหยาหยางชิวและนายทหารคนอื่นๆต่างตกตะลึง

"ท่านครับ! ค่ายของพวกเรายังสร้างไม่เสร็จ แนวหลังยังไม่มั่นคง การบุกโจมตีป้อมปราการจอมเชือดตอนนี้ไม่ต่างจากการฆ่าตัวตายเลยนะครับ!"

"สร้างค่ายทำหอกอะไร! ตามฉันมา! ฉันเพิ่งได้รับข่าวว่าป้อมปราการจอมเชือดถูกระเบิดถล่มจนเละไปแล้ว!"

ทุกคน "???"

........................

เมื่อไหลหมิงวางสายจากหลินตงหยวนแล้ว พายุเพลิงลูกใหญ่ก็พลันปรากฏขึ้นหลังจากเพลิงไหม้เพิ่งสงบลงได้ไม่กี่วินาที

พายุเพลิงพัดโหมกระหน่ำอยู่บนยอดเขา

รูม่านตาของไหลหมิงและคนอื่นๆพลันหดวูบ

"นั่นมันสกิล?! มีคนกำลังต่อสู้กันอยู่ด้านบน!"

สิ้นเสียงของเขา ทั้งหมดก็มองเห็นเงาร่างสองร่างพุ่งลงจากเขามาอย่างรวดเร็ว!

เงาร่างที่อยู่ด้านหน้าสวมใส่เสื้อคลุมและถือไม้เท้ายาวอยู่ในมือ

เป็นมนุษย์ อาชีพนักเวท

อย่างไรก็ตาม เนื่องเพราะระยะห่างที่อยู่ไกลเกินไป ทั้งตอนนี้ยังเป็นเวลากลางคืน ดังนั้นจึงยากที่จะมองเห็นใบหน้าของนักเวทผู้นั้น

ที่ไล่หลังมาคือมนุษย์หนูที่มีความสูงกว่าสามเมตร บนร่างสวมใส่ชุดเกราะสีแดงเข้มที่ดูองอาจ

เกราะสีแดงฉานและกลิ่นอายอันยิ่งใหญ่ทำให้ผู้คนที่จ้องมองต้องสูดหายใจเข้าลึก

ไหลหมิงและหน่วยสอดแนมคนอื่นๆต่างลมหายใจขาดห้วงคล้ายจมลงสู่หล่มน้ำแข็ง

"นั่นมันจอมเชือดแม็กซ์เวลล์ไม่ใช่เหรอ?!!"

ทุกคนตกตะลึงอีกครั้ง

"แล้วท่านจอมเวทที่อยู่ด้านหน้านั่นเป็นใครกัน? หรือเขาคือคนที่ระเบิดป้อมปราการจอมเชือดทั้งหลัง???"