การเดินทางไปยังเมืองสวรรค์เจิดจรัสนั้นเป็นการเดินทางด้วยรถหุ้มเกราะขนาดใหญ่

ภายในมีพื้นที่กว้างขวางไม่น้อย เพียงพอจะรองรับคนได้ร้อยกว่าคน

หลังจากพวกหลินอวี่ทั้งสามขึ้นมาบนรถแล้ว พวกขาก็หาที่นั่งลง

สวีเผิงเทียนและนักเรียนที่มาจากโรงเรียนมัธยมหมายเลขหนึ่งล้วนยึดถือพวกหลินอวี่เป็นศูนย์กลาง พวกเขากระจายกันนั่งรายล้อมพวกหลินอวี่ประดุจดาวล้อมเดือน

แน่นอนว่านักเรียนจาโรงเรียนอื่นๆเองก็เลือกจับกลุ่มนั่งกับคนที่พวกเขาสนิทคุ้นเคย

ในบริเวณที่นั่งของกลุ่มนักเรียนจากโรงเรียนมัธยมหมายเลขสอง ปู้เจิ่งซิ่นชำเลืองมองจั่วมู่เกอที่นั่งอยู่ไกล ในแววตาฉายแววท้อถอย

ตอนที่จั่วมู่เกอยังอยู่ที่โรงเรียนมัธยมหมายเลขสอง นางเป็นเทพธิดาในดวงใจของเขา

ที่เขาพยายามอย่างหนักนี้ก็ไม่ใช่เพื่อให้ได้ใกล้ชิดกับเทพธิดาองค์นี้หรอกเหรอ?

สุดท้าย ก่อนที่เขาจะทันได้สร้างความประทับใจให้กับเทพธิดา เทพธิดาฏ้ย้ายโรงเรียนไป

แต่ต่อให้ย้ายโรงเรียน หากว่าเขาพยายามอย่างหนัก เขาก็ยังมีโอกาส

เดิมทีเขาคิดว่าการได้รับอันดับสี่จากการสอบนั้นไม่เลวแล้ว

เทพธิดาจะต้องหันมามองเขามากขึ้นแน่

แต่เขากลับคาดคิดไม่ถึงว่าเทพธิดาของเขาจะเดินทางมาพร้อมกับสัตว์ประหลาดที่ได้รับอันดับที่หนึ่งในการสอบ

ดังนั้นในใจเขาจึงเกิดความท้อแท้สิ้นหวัง

ยังมีใครสามารถรับเรื่องแบบนี้ได้กัน?

ตอนนี้เขาไม่มีความกล้าจะเป็นฝ่ายเข้าไปพูดคุยกับจั่วมู่เกอด้วยซ้ำ

รถเริ่มออกตัว

รถหุ้มเกราะที่เหล่านักเรียนโดยสารเริ่มแล่นออกจากประตูเมือง

ห่างจากประตูเมืองไปไม่ไกลมีร้านขายขนมอยู่ร้านหนึ่ง

เจ้าของร้านที่มีหน้าตาสัตย์ซื่อถือมั่นมองตามรถหุ้มเกราะที่แล่นออกจากเมืองไป ในดวงตาปรากฏประกายขึ้นวูบ

จากนั้นเขาจึงทำการส่งข้อความผ่านระบบติดต่อ

"เป้าหมายออกเดินทางแล้ว"

"เถ้าแก่ เอาซาลาเปาไส้หมูสองลูก"

ผู้มีพลังพิเศษคนหนึ่งเดินมาซื้อของ

"ไฮย่าๆ มาเลี้ยวๆ"

ด้วยรอยยิ้มซื่อสัตย์บนใบหน้า เถ้าแก่ก็จัดการแพคซาลาเปาสองลูกใส่กล่องแล้วส่งให้ลูกค้า

"สิบหยวน"

.......................

ภายในรถ

จางหงไช่กวาดตามองเหล่านักเรียนก่อนจะพูดขึ้นว่า

"พวกเธอทุกคนล้วนแต่เป็นอัจฉริยะของมนุษยชาติ พวกเรากำลังเดินทางไปที่เมืองสวรรค์เจิดจรัส ในระหว่างทางอาจมีนักฆ่าจากเผ่าพันธุ์อื่นลงมือลอบสังหาร ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พวกเธอจะต้องฟังคำสั่งของผู้คุม เข้าใจไหม?"

นักเรียนทุกคนต่างตกตะลึง แต่พวกเขาก็พยักหน้า

"เข้าใจครับ/ค่ะ"

สีหน้าของทุกคนพลันเผยความกังวลออกมาให้เห็น

มนุษย์มีเผ่าพันธ์ุที่เป็นศัตรูอยู่ไม่น้อย

และการลอบสังหารเช่นนี้ไม่ได้เกิดขึ้นแต่เพียงกับมนุษย์เท่านั้น หากแต่มนุษย์เองก็ยังมีการจัดส่งมือสังหารไปลอบโจมตีเผ่าพันธุ์ต่างๆเช่นเดียวกัน

แม้ว่าพวกเขาจะยังอายุไม่มาก แต่พวกเขาก็พอจะเข้าใจเรื่องราวอยู่บ้าง

ทุกคนมองดูหลินอวี่ หยานจี และจั่วมู่เกอ จากนั้นก็ปู้เจิ่งซิ่น และนักเรียนที่อยู่ลำดับท็อปๆคนอื่นๆ

คนอื่นยังไม่เท่าไหร่ แต่ผู้ที่อยู่ในสิบอันดับแรกนั้นตกอยู่ในอันตรายที่สุด

ต้นไม้ใหญ่ย่อมถูกโค่นลงก่อนเสมอ

โดยเฉพาะหลินอวี่ หยานจี และจั่วมู่เกอ

หนึ่งเป็นสัตว์ปะรหลาด อีกสองเป็นอาชีพหายาก

สำหรับผู้ทีหลุดโผสิบอันดับแรกไป ตอนนี้พวกเขาค่อยหายใจทั่วท้องขึ้นมา

จางหงไช่หันมามองหลินอวี่และคนอื่นๆ

เขาค่อยๆเปิดปากพูดขึ้นว่า

"หลินอวี่ หยานจี จั่วมู่เกอ....หากเกิดการโจมตีขึ้น พวกเธอทั้งสามคนจะตกเป็นเป้าหมายมากที่สุด แต่ไม่ต้องกังวล เถียนหยวนหลง ลู่เหยา และคนอื่นๆจะคนคุ้มครองพวกเธอ รักษาสติเอาไว้ก็พอแล้ว"

หลินอวี่พยักหน้ารับด้วยรอยยิ้ม

"เข้าใจแล้วครับ"

หยานจีและจั่วมู่เกอก็พยักหน้าเช่นกัน

เมื่อเห็นท่าทางสงบนิ่งของหลินอวี่ จางหงไช่ก็อดเหลือบมองอีกครั้งไม่ได้

ต้องบอกว่าหลินอวี่ผู้นี้นับว่าคู่ควรแล้วที่สามารถทำคะแนนที่น่ากลัวนั้นได้

...............................

ดาวเคราะห์สีน้ำเงิน หุบเขาเมเปิ้ลแดง

หุบเขาเมเปิ้ลแดงเป็นเส้นทางเดียวที่เชื่อมต่อระหว่างเมืองประกายแสงและเมืองสวรรค์เจิดจรัส ภายในหุบเขาเต็มไปด้วยต้นเมเปิ้ลโบราณสีแดง ต้นเมเปิ้ลแดงโบราณนี้มีความพิเศษอยู่ มันสามารถผลัดใบได้ทุกฤดูกาลของทุกปี

ทั่วทั้งหุบเขาเมเปิ้ลแดงนั้นเต็มไปด้วยใบเมเปิ้ลสีแดงที่พัดปลิวราวกับสายฝนสีแดง เป็นฉากที่งดงามตระการตาอย่างมาก

แน่นอนว่าภายในหุบเขานี้ย่อมมีมอนสเตอร์อาศัยอยู่ ทั้งยังเป็นมอนสเตรอ์คลาส 3 ถึงคลาส 4 อีกด้วย

ภายใต้ฉากอันงดงามกลับแฝงเร้นด้วยภัยอันตรายอย่างสุดแสน

บนภูเขาสูงสองข้างของหุบเขาเมเปิ้ลแดง มีคนกลุ่มหนึ่งกำลังหมอบซุ่มอยู่

ในกลุ่มนี้มีทั้งมนุษย์และเมอร์ล็อคอยู่

ทันใดนั้นมนุษย์คนหนึ่งพลันพูดขึ้น

"ทุกท่าน เป้าหมายออกเดินทางแล้ว"

ทุกคนพลันชะงัก

เมอร์ล็อคที่มีเกร็ดสีดำแสยะยิ้ม

"เมื่อมีพวกนักเรียนที่ได้อันดับต้นๆเหล่านั้นมาด้วย พวกผู้คุมจะต้องไม่เลือกใช้เส้นทางที่ผ่านป่าและภูเขาแน่นอน ดังนั้นจึงเหลือเส้นทางอยู่สี่เส้นทาง และทั้งสี่เส้นทางก็ได้วางกำลังของพวกเราเอาไว้แล้ว ขึ้นอยู่กับว่าใครจะโชคดีได้เจอแพะอ้วนกลุ่มนี้"

"เฮ้ ครั้งนี้เป็นปฏิบัติการร่วมกับอีกสามเผ่าพันธุ์อย่างมนุษย์หนู มนุษย์แมว และอสูรวายุ ข้าหวังว่าชาวเมอร์ล็อคเราจะเป็นผู้ที่สร้างผลงาน!"

เมอร์ล็อคอีกตัวที่มีเกร็ดสีเหลืองซีดก็แสยะยิ้มจนเผยให้เห็นซี่ฟันอันแหลมคม

เมอร์ล็อคที่มีเกณ้ดสีแดงซีดพ่นลมออกมาทางจมูกด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง

"อย่าได้ประมทา อย่าพลาดจนกลายเป็นแพะอ้วนซะเอง!"

"เหลวไหล! ลิซซี่ เจ้าก็อย่ากังวลเกินไปนักเลย ครั้งนี้แม้แต่ท่านลอร์ดแบร์รี่บัสก็ยังมาด้วย"

"เมื่อมีท่านลอร์ดมาด้วย ทีมคุ้มกันขนาดเล็กนั่นยังจะสู้พวกเราได้?"

ลิซซี่พูด

เมื่อมียอดฝีมือคลาสห้ามาด้วย มีหรือที่เรื่องราวจะไม่สำเร็จ?

ตอนนั้นเอง เสียงที่แหบแห้งก็ดังขึ้น

"อย่าได้ประมาท!"

ทุกคนพลันตกตะลึง จากนั้นจึงหันกลับไปมองทางด้านหลัง ที่นั่นมีเมอร์ล็อคตัวสูงกว่าสามเมตรและสวมใส่เกราะหนักกำลังยืนอยู่

ทุกคนรีบโค้งตัวทำความเคารพ

"ท่านลอร์ดแบร์รี่บัส!"