เทือกเขาเป่ยเย่

ภายในป่า เกิดเสียงคำรามดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

หลินอวี่วิ่งอยู่ทางด้านหน้า ที่ด้านหลังมีแม็กซ์เวลล์ถือขวานวิ่งไล่มาอย่างดุดัน

ในระหว่างทาง หลินอวี่ก็ทยอยใช้ไอเท็มพิเศษที่เขาได้เตรียมเอาไว้

ม้วนเวทจองจำ ม้วนเวทลดความเร็ว ม้วนเวทมึนงง ขณะที่เขาใช้โพชั่นและม้วนเวทเพิ่มความเร็ว

แม้ที่ด้านหลังจะมีแม็กซ์เวลล์ไล่ตามมา กระนั้นสีหน้าของหลินอวี่ก็ยังคงสงบเยือกเย็น

ฟุ่บ!

หลังจากใช้เทเลพอต หลินอวี่ก็ปรากฏตัวขึ้นห่างออกไปหลายร้อยเมตร จากนั้นหลินอวี่ก็เล็งไม้เท้าใส่แม็กซ์เวลล์

กระสุนเวทจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งกระหน่ำใส่แม็กซ์เวลล์

ตู้ม ตู้ม ตู้ม!.....

-0

-0

-0

…...

เลข 0 ลอยแน่นขนัด

หลินอวี่ไม่ได้สนใจ

เขาเผยยิ้มอย่างผ่อนคลายราวกับกำลังออกมาวิ่งเล่นกับเพื่อน

"แม็กซ์เวลล์ เอาแบบนี้ดีมั้ย พวกเราแยกย้ายทางใครทางมันที่นี่ ส่วนฉันจะกลับบ้าน นายว่าไง?"

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินอวี่ แม็กซ์เวลล์ก็ตาแดงยิ่งกว่าเดิม

"เจ้าหนอนแมลงโสโครก! มอบชีวิตมา!"

เขาใช้เท้าถีบพื้นแล้วจึงพุ่งเข้าหาหลินอวี่

ขวานยักษ์ในมือกวาดฟันออก

บนตัวของหลินอวี่พลันปรากฏโล่ปริซึมกางแยกออก

ร่างกายของเขาลอยกระเด็นออกไปตามแรงกระแทก

หลินอวี่เมื่อเท้าแตะพื้นก็ถอยไปสองก้าว จากนั้นจึงเคาะไม้เท้าบนบ่าเบาๆ

"ดูสิ นายเองก็ทำอะไรฉันไม่ได้อยู่ดี ส่วนฉันก็ทำอะไรนายไม่ได้เหมือนกัน พวกเราต่างคนต่างไปไม่ดีกว่าเหรอ?"

เขาพยายามยั่วยุโทสะแม็กซ์เวลล์ครั้งแล้วครั้งเล่า

และต่อให้เขาไม่ได้ยั่วยุ แม็กซ์ก็คิดจะตามล่าเขาไปจนสุดหล้าฟ้าเขียวอยู่แล้ว

ได้ยินคำพูดของหลินอวี่ แม็กซ์เวลล์ก็ไม่คิดจะต่อปากต่อคำด้วย ร่างพุ่งตรงเข้าหาหลินอวี่อีกครั้ง

หลินอวี่หยิบโพชั่นกลิ่นเหม็นออกมาและขว้างใส่แม็กซ์เวลล์

สิ่งนี้ทำให้แม็กซ์เวลล์ยิ่งมีโทสะ

หลินอวี่เหลือบมองแม็กซ์เวลล์ที่กำลังไล่ตามมาอย่างบ้าคลั่ง จากนั้นจึงหันกลับไปมองหุบเขาอันรกร้างที่อยู่ห่างออกไป

สายตาของหลินอวี่หรี่ลง

ในที่สุดก็มาถึงแล้ว

หลินอวี่หลอกล่อแม็กซ์เวลล์ที่ไล่ตามด้วยความเคียดแค้นเข้าไปในหุบเขาอันเงียบสงบนั้น

หลังจากนั้นไม่นาน ทั้งสองก็มาถึงส่วนลึกของหุบเขา

ที่ส่วนที่ลึกที่สุดนั้นมีถ้ำขนาดใหญ่อยู่

ภายในถ้ำมีร่องรอยของแสงสีแดงกระพริบวูบวาบ

หลินอวี่ยกยิ้มมุมปาก มองดูแม็กซ์เวลล์ที่กำลังตามเข้ามาแล้ว เขาก็เผยรอยยิ้มออกมา

"แม็กซ์เวลล์ ลองทายดูสิว่าที่นี่คือที่ไ...."

ก่อนที่หลินอวี่จะทันพูดจบ แม็กซ์เวลล์ก็จามขวานเข้ามา

หลินอวี่เดาะลิ้น จากนั้นจึงหายตัวไป

"ไม่คิดจะฟังที่คนอื่นพูดเลยรึไง?"

วินาทีถัดมา ร่างกายของเขาก็ปรากฏขึ้นที่ปากทางเข้าถ้ำ

เขาเผยยิ้มให้แม็กซ์เวลล์

"นี่เป็นของขวัญเซอร์ไพรส์ที่ฉันจัดเตรียมไว้เพื่อนายโดยเฉพาะเลยนะ"

วินาทีถัดมา เขาก็หยิบผนึกสีแดงออกมาและโยนเข้าไปในถ้ำ

ตู้ม!!!

หลังจากนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ทั่วทั้งถ้ำก็เกิดเสียงระเบิดดังกึกก้อง เปลวเพลิงพลันพวยพุ่งออกมาจากด้านใน

"โฮก!!"

วินาทีถัดมา เสียงคำรามที่คล้ายกับเสียงของมังกรก็ดังขึ้น

ตึง ตึง ตึง!!

เสียงฝีเท้าหนักๆของเบเฮมอธดังใกล้เข้ามาจากทางส่วนลึกของถ้ำ

ไม่ช้า สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ก็พุ่งออกมา

มันเป็นสิ่งมีชีวิตน่าสะพรึงกลัวที่มีความสูงมากกว่าสี่เมตรและยาวกว่าสิบเมตร

มังกรดิน สิ่งมีชีวิตสายเลือดมังกร!

แม้ว่ามันจะเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตที่มีเลือดของมังกรอยู่เพียงส่วนหนึ่ง แต่สิ่งมีชีวิตที่เกี่ยวพันกับมังกรย่อมมีพลังอันแข็งแกร่ง!

มันคือมังกรดิน หนึ่งในผู้ปกครองแห่งเทือกเขาเป่ยเย่

ไม่ว่ามนุษย์หนูหรือว่ามนุษย์ก็ไม่กล้าไปตอแยมัน!

ผนึกระเบิดอัคคีได้ปลุกมันให้ตื่นขึ้นมา สายตาของมันมองเห็นแม็กซ์เวลล์และหลินอวี่ ดังนั้นจึงโกรธเกรี้ยวขึ้นมา

แม็กซ์เวลล์หน้าแปรเปลี่ยน

หุบเขาของมังกรดิน?!

บัดซบ! ข้ามาถึงที่นี่ตั้งแต่เมื่อใดกัน?!

จากนั้นเขาจึงหัวเราะ

"มนุษย์ เจ้าคิดจะใช้มังกรดินจัดการกับข้างั้นรึ? เจ้าคิดหรือว่ามันจะเชื่อฟังเจ้า?"

แม็กซ์เวลล์ไม่กังวล แม้ว่ามังกรดินจะแข็งแกร่ง แต่เขาเองก็ไม่อ่อนแอเช่นกัน

ยิ่งไปกว่านั้น มังกรดินยังมีประสาทสัมผัสเร็วต่อกลิ่นอายอันตราย ดังนั้นมันคงไม่เข้าโจมตีเขาง่ายๆ

อีกทั้งหลินอวี่เองก็เป็นผู้บุกรุกเช่นกัน

นักเวทชาวมนุษย์ พลังป้องกันย่อมเทียบกับเขาไม่ได้แน่

เมื่อสถานการณ์วุ่นวายเช่นนี้ เขาก็ยิ่งมีโอกาสสังหารหลินอวี่มากขึ้น

อย่างไรก็ตาม บนใบหน้าของหลินอวี่กลับปรากฏรอยยิ้มที่ดูลี้ลับ

"ทำไมจะไม่ล่ะ?"

ภายใต้สายตาที่ตื่นตัวและหวาดระแวงของแม็กซ์เวลล์ หลินอวี่ก็หยิบม้วนเวทออกมาม้วนหนึ่ง

-----------------------------------------------

ปลุกอสูรคลุ้มคลั่ง ( B+ )

เมื่อใช้งานกับมอนสเตอร์ป่า จะสามารถกระตุ้นความโกรธของมอนสเตอร์จนถึงขีดสุดและมุ่งโจมตีไปที่เป้าหมายที่กำหนด

ระดับไอเท็ม: เลเวล 10

-----------------------------------------------

หลินอวี่ฉีกม้วนเวทด้วยรอยยิ้ม

เดิมทีมังกรดินกำลังจะโจมตีหลินอวี่ก่อน ถึงอย่างไรนักเวทเผ่าพันธุ์มนุษย์ผู้นี้ก็เป็นผู้ที่จุดระเบิดและขัดขวางการนอนหลับของมัน

แต่ตอนนี้ ด้วยเหตุผลใดก็ไม่ทราบ ยิ่งได้มองดูมนุษย์หนูที่อยู่ห่างออกไป ในใจมันก็ยิ่งไม่สบอารมณ์

สารเลว ทำไมเจ้าถึงต้องเป็นมนุษย์หนูด้วย?

แล้วทำไมถึงตัวสูงแบบนั้น?

แล้วจะใส่เกราะสีแดงทำบ้าอะไร?!

นี่สามามารถอธิบายได้ในหนึ่งประโยค

นั่นคือ เมื่อบิดาเห็นเจ้าเป็นที่ขัดตา เจ้าก็ต้องตายให้กับบิดา!

"โฮก!!"

วินาทีถัดมา มังกรดินที่ดวงตาแดงฉานก็พุ่งเข้าหาแม็กซ์เวลล์ที่กำลังสับสนมึนงง

แม็กซ์เวลล์ "ไอ้มนุษย์สารเลว! ข้าจะฆ่าเจ้า!"

แม็กซ์เวลล์ได้แต่คำรามเพื่อระบายความอัดอั้น

ทันทีที่เขาเห็นหลินอวี่หยิบม้วนเวทออกมา ในใจของเขาก็เกิดลางสังหรณ์อันอัปมงคลขึ้น

"ทำไมกัน?? ทำไมเจ้าถึงได้มีสมบัติมากมายถึงเพียงนี้?!"

นี่ก็คือสิ่งที่ติดค้างในใจเขามาตลอด

สมัยนี้พวกมนุษย์มันร่ำรวยกันถึงใช้ของได้อย่างทิ้งขว้างแบบนี้แล้วเหรอ?!

ทำไม!!