หลินอวี่นั่งรออยู่ที่เดิมอีกหลายนาที
เป็นเพราะสังหารมอนเสตอร์ลอร์ดและผู้มีพลังพิเศษรวดเดียวสามสิบกว่าคน ดังนั้นระบบจึงทำการรายงานพิกัดของเขาอยู่เป็นระยะ
ขอเพียงกำจัดเขาได้ก็จะได้รับคะแนนต่อสู้จำนวนมาก
ทว่ากลับไม่มีคนมาแม้แต่คนเดียว
หลินอวี่งุนงง
คนที่เหลือไม่ขี้ขลาดไปหน่อยเหรอ?
ตอนนี้เอง เวลานับถอยหลังก็สิ้นสุดลง จากนั้นแผนที่ก็ค่อยหดตัวเข้ามาตรงกลาง
บริเวณป่าที่หลินอวี่อยู่นั้นค่อนข้างจะอยู่ริมแผนที่
หลินอวี่ไม่อยากรออยู่ที่นี่อีก
หลังจากเทเลพอตออกจากตำแหน่งเดิม หลินอวี่ก็เริ่มจะมองหาผู้รอดชีวิตคนอื่นๆ
มอนสเตอร์และผู้รอดชีวิตคนอื่นๆที่หลินอวี่พบเจอในระหว่างทางล้วนถูกจัดการไปอย่างง่ายดาย
อย่างไรก็ตาม นอกจากคิลฟีดของหลินอวี่แล้ว คนอื่นๆกลับไม่มีผู้ใดลงมืออีก
หลินอวี่ยกมือลูบคางพลางหรี่ตาลง จากนั้นจึงเผยยิ้มออกมา
คนอื่นๆคงกำลังรวมตัวกันเพื่อที่จะสู้กับเขางั้นสินะ?
น่าสนใจดีนี่
เมื่อเข้าใจสถานการณ์แล้ว หลินอวี่ก็เลิกออกตามหาคนอื่นๆ
เขาเปิดแผนที่ขึ้นมาดู จากนั้นจึงมุ่งหน้าไปยังกึ่งกลางของแผนที่ซึ่งเป็นภูเขาที่สูงที่สุด
ที่ริมทะเลสาบ มีผู้รอดชีวิตจำนวนมากมารวมตัวกัน
เป็นผู้คนจากหลากหลายเผ่าพันธุ์
พวกเขามารวมตัวกันด้วยบรรยากาศที่เคร่งเครียด
กลุ่มที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าเป็นปีศาจที่มีผิวสีเทาซีด ด้านหลังมีปีกค้างงอกเงย บนร่างสวมใส่ชุดเกราะที่ทำมาจากระดูก
แม้ว่าปีศาจสีเทาจะเป็นปีศาจธรรมดาในเผ่าพันธุ์ปีศาจ กระทั่งยังค่อนข้างที่จะอ่อนแอ
อย่างไรก็ตาม ผ่านในโลกแห่งนี้ พวกเขากล่าวได้ว่าค่อนข้างแข็งแกร่งทีเดียว
ปีศาจสีเทาที่เป็นผู้นำตัวนี้ย่อมไม่อ่อนแอ
ดังนั้นเขาจึงได้รับเลือกใ้เป็นผู้นำในปฏิบัติการครั้งนี้
ปีศาจสีเทา เกรกอรี่ กวาดตามองดูฝูงชนที่อยู่โดยรอบ แววตาของเขาดูฉลาดเฉลียวไม่เบา
เขากล่าวด้วยเสียงอันดังว่า
"ทุกคนเงียบ!"
เมื่อเห็นว่าคนอื่นๆเริ่มเงียบเสียงและมองมามาทางเขา
เกรกอรี่ก็เผยรอยยิ้มด้วยความพึงพอใจ
"นอกจากกลุ่มที่ถูกเจ้านั่นจัดการแล้ว ข้าคิดว่าคนที่เหลือล้วนมารวมตัวกันที่นี่เรียบร้อยแล้ว!"
"บัดนี้! ถึงเวลาแล้ว ถึงเวลาที่พวกเราจะแสดงให้เจ้านั่นได้เห็นว่าพวกเราแข็งแกร่งเพียงใด!"
"พวกเราไม่ได้มีกันแค่คนเดียวหรือว่ากลุ่มเดียว แต่มีกันเกือบพัน!"
"ข้ารู้ว่าเจ้านั่นจะต้องแข็งแกร่งเอามากๆ! แต่ตราบใดที่พวกเราร่วมมือกัน เจ้านั่นจะต้องไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเราแน่!"
"แค่กำจัดเขาได้ พวกเราก็จะได้คนละ 300 คะแนน! แล้วก็ยังมีโอกาสที่จะได้รับไอเทมดรอปจากมอนสเตอร์ลอร์ดอีกด้วย!"
"ฆ่ามัน!"
ได้ยินคำพูดปลุกใจของเกรกอรี่ เหล่าผู้รอดชีวิตจากหลากหลายเผ่าพันธุ์ก็พากันตื่นเต้น สีหน้าของพวกเขาฉายแววมุ่งมั่นก่อนจะเริ่มเรียกอาวุธฑออกมายกชู
"ฆ่ามัน!!"
"ฆ่ามัน!!"
"ฆ่ามัน!!"
เสียงที่ดังกึกก้องจากคนเกือบหนึ่งพันทำให้มอนสเตอร์ที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงพากันวิ่งหนีด้วยความแตกตื่น
มองดูฝูงชนที่บ้าคลั่งขึ้นมา เกรกอรี่ก็แค่นเสียง
พวกขยะ
แม้ว่าความแข็งแกร่งของตัวบุคคลจะธรรมดาและขาดความกล้าหาญ
แต่เมื่อมารวมตัวกันเป็นกลุ่มใหญ่ พวกเขาก็จะกล้าหาญขึ้นมาทันที
ทว่า....ก็ยังไม่มีสมองอยู่ดี
เพียงแค่เอ่ยกระตุ้นเล็กน้อย เขาก็สามารถเปลี่ยนฝูงคนโง่เหล่านี้ให้กลายเป็นมีดที่คมกริบในมือ
การเสแสร้งและการหลอกลวงเป็นความสามารถโดยกำเนิดของเผ่าพันธุ์ปีศาจ
เขายิ้ม
"เยี่ยมมาก! ตอนนี้เขาอยู่บนภูเขากลางแผนที่แล้ว ไปกัน! ให้เขาได้รู้ว่าพวกเราแข็งแกร่งกันขนาดไหน!"
ฝูงชนต่างขานรับ
ในประดาคนเหล่านี้ย่อมมีเผ่าพันธุ์ที่มีความเป็นต่อศัตรูกัน หากแต่ตอนนี้พวกเขาได้ละวางความบาดหมางลงชั่วคราว โดยมีเป้าหมายร่วมกันเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น
กำจัดเจ้าคนชื่อประหลาดที่แข็งแกร่งนั่น!
หลินอวี่นั่งเหม่ออยู่บนยอดเขา
ลมข้างบนนี้เย็นนิดหน่อยแฮะ
"หืม?"
เขาหรี่ตาลงก่อนจะมองลงไปข้างล่าง
ไม่นานเขาก็เห็นว่าที่ป่าด้านล่างของภูเขามีเสียงมอนสเตอร์คำรามและนกบินเตลิด
เขายิ้ม
"มากันแล้วเหรอ?"
เขาสวมหมวกนักเวทลงบนศีรษะก่อนจะลุกขึ้นยืน
เสื้อคลุมของหลินอวี่โบกสะบัดตามแรงลม
ไม่นานก็มีกลุ่มคนจำนวนมากวิ่งออกมาที่โล่งด้านล่างภูเขา
มีคนออกมาไม่หยุด
เมื่อทุกคนออกมากันครบแล้ว ลานโล่งก็ดูแน่นขนัดขึ้นทันตา
จากด้านบนยอดเขาจะมองเห็นพวกเขาเป็นจุดดำๆค้ลายกับมดตัวจิ๋ว
หลินอวี่ก้าวเดิน จากนั้นร่างของเขาก็หายไป
วินาทีต่อมา เขาก็ปรากฏตัวขึ้นที่เบื้องหน้าของฝูงชน
เมื่อได้เห็นหลินอวี่ ฝูงชนก็คล้ายกับแมวที่พบหนุ ไม่ทราบเป็นผู้ใดที่ตะโกนขึ้นก่อนว่า
"นั่นเขา!"
"อย่าแตกตื่น! นักรบและอัศวินไปข้างหน้า! นักธนูอยู่แถวหลัง! นักฆ่าใช้ล่องหน! นักเวทคอยสนับสนุนอยู่ด้านหลัง! นักบวชคอยดูหลอดเลือดให้พวกแถวหน้า!"
เกรกอรี่ที่อยู่ท่ามกลางกลุ่มคนตะโกนสั่งการอย่างเป็นระบบ
ทุกอย่างดูสมบูรณ์แบบ
"ฆ่ามัน!!"
"เอาล่ะ ฉันขอโทษ ฉันผิดไปแล้ว ไม่นึกว่านายจะโหดขนาดนี้ ยอมรับความตายซะ!"
ผู้รอดชีวิตกรูกันเข้าหาหลินอวี่พลางตะโกนกู่ร้อง
พวกเขาต่างตะโกนเรียกชื่อของหลินอวี่
ยามได้ยินคนจำนวนมากตะโกนขึ้นพร้อมกันเช่นนี้ทำให้หลินอวี่รู้สึกแปลกๆอยู่บ้าง
ฉันล่ะอยากเปลี่ยนชื่อจริงๆ
เมื่อพวกนักรบและอัศวินโถมกันเข้ามา หลินอวี่ก็ยิงระเบิดไฟออกไปอย่างต่อเนื่อง
ลูกไฟขนาดใหญ่ก่อตัวขึ้นในอากาศก่อนจะพุ่งเข้าหาพวกนักรบที่แนวหน้า
ตู้ม ตู้ม ตู้ม!!
เกิดเปลวเพลิงขนาดใหญ่กลืนเหล่าผู้รอดชีวิตที่อยู่แถวหน้าเข้าไป
จากนั้นเสียงตะโกนก็เงียบหายไป พวกนักรบและอัศวินยังไม่ทันได้ตะโกนอะไร พวกเขาก็สลายไปกันหมด
"????"
เหล่านักเวทและนักธนูที่เตรียมจะโจมตีในแถวสองพากันนิ่งตะลึง
มีนักเวทและนักธนูที่ติดตามกลุ่มนักรบแนวหน้าไปโดยกระชั้นชิดโดนลูกหลงจากระเบิดไฟจนหายไปบางส่วน
เหล่านักบวช หมอผี ดรูอิด และผู้รอดชีวิตเหลือต่างยืนเบิกตาค้าง
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?!
แล้วแบบนี้พวกเราจะฮีลให้ได้ยังไง?!
หลอดเลือดระเหยกันไปหมดเลยรึไง?
ถ้าเป็นแบบนี้ แม้แต่พระเจ้าก็ยังช่วยพวกเขาไม่ได้
พลังทำลายล้างอันน่าพรั่นพรึงของหลินอวี่เปรียบดั่งการรดน้ำเย็นลงบนศีรษะของผู้รอดชีวิตทั้งหมด
เป็นความเย็นที่หนาวเข้าไปถึงขั้วหัวใจ
ทั้งหัวใจและมือเท้าล้วนเย็นเฉียบ
เกรกอรี่ที่คอยบัญชาการอยุ่ทางด้านหลัง เมื่อเห็นฉากที่เหล่าผู้รอดชีวิตถูกกำจัดหายไปในพริบตา ดวงตาของเขาก็แทบจะถลนออกจากเบ้า
ใบหน้าที่เคยเป็นสีเทาพลันเปลี่ยนเป็นซีดเผือด
เขารีบตะโกนว่า
"อย่าตื่นตระหนก! ทุกคนอย่างตื่นตระหนก! นี่คงจะเป็นไพ่ตายของเขาแล้ว! สกลิที่ทรงพลังขนาดนี้ จะต้องมีระยะเวลาคูลดาวน์นานมากแน่ๆ แล้วก็ต้องใช้มานานมหาศาลด้วยแน่นอน ตอนนี้เขาคงจะไม่เหลือแรงที่จะสู้ต่อแล้ว!"
เมื่อเกรกอรี่กล่าวจบ พลังเวทสีฟ้าก็พริบวาบก่อนที่ตำแหน่งที่เกรกอรี่ยืนอยู่จะเกิดการระเบิด
ตู้ม!!
-88182
เกรกอรี่ยังไม่ทันได้ร้องสักเอะก็สลายหายไปทันที
เหล่าผู้รอดชีวิต "......"
ต่างคนต่างหันหลังวิ่งหนีโดยไม่คิดจะสู้ต่ออีก
"หนีเร็ว!"
"ฉันขอโทษ ฉันผิดไปแล้ว!"
"พี่ชายสุดโหด ไว้ชีวิตด้วย!"
".........."
นักเวทต่างใช้บลิ๊งค์ ขณะที่นักธนูและนักฆ่าก็ใช้เพิ่มความเร็ว ทั้งหมดต่างวิ่งหนีเข้าป่าอย่างรวดเร็วยิ่งกว่าตอนโผล่ออกมาซะอีก.....
Copyright © 2025 xxxxx.com, All Right Reserved