หลินอวี่ผงะเมื่อได้ยินคำที่เล่ยอิ่งจีใช้เรียกตงกงเยว่

เยว่เอ๋อร์?

เขามองทั้งสองคนสลับกัน

"รู้จักกันงั้นเหรอครับ?"

"ตระกูลของพวกเราเป็นมิตรที่ดีต่อกัน เยว่เอ๋อร์เป็นน้องสาวของฉัน"

เล่ยอิ่งจีจ้องมองหลินอวี่

หลินอวี่ชะงัก

อืม ความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลชนชั้นสูงสินะ

เป็นสถานการณ์ที่คล้ายคลึงกับของหยานจีและจั่วมู่เกอ

"เยว่เอ๋อร์ เธอมาทำอะไรที่นี่?"

เล่ยอิ่งจีหันไปถามตงกงเยว่

ตงกงเยว่หันไปหาหลินอวี่

"ฉันอยากจะเพิ่มเพื่อน"

ทั้งหลินอวี่และเล่ยอิ่งจีต่างนิ่งอึ้ง

ท่าทางของเล่ยอิ่งจีเปลี่ยนเป็นโง่งม

มาขอผู้ชายแบบนี้แอดเพื่อน นั่นไม่เท่ากับพาตัวเองไปส่งถึงกระตูบ้านอีกฝ่ายหรอกเหรอ?!

เล่ยอิ่งจีพลันตื่นตัว

หลินอวี่เองก็ประหลาดใจเช่นกัน เขาไม่นึกเลยว่าตงกงเยว่จะมาขอเพิ่มเพื่อนกับเขา

ตอนนี้เอง ตงกงเยว่ก็พูดต่อ

"ฉันอยากจะคุยกับนาย"

ดวงตาสีราตรีจ้องสบตากับหลินอวี่ แม้จะไม่มีพลังหรืออร่าใด แต่หลินอวี่ราวกับรู้สึกได้ถึงบางอย่าง

เขาอดหัวเราะออกมาไม่ได้

คงไม่ใช่ว่าผู้หญิงคนนี้เกิดสนใจเขาขึ้นมาเพราะเขาเพิ่งเอาชนะเธอหรอกมั้ง?

เล่ยอิ่งจีรู้จักนิสัยของตงกงเยว่ดีที่สุด ดังนั้นเธอย่อมรู้ความคิดของตงกงเยว่

ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกเสียใจขึ้นมาที่ปล่อยให้ทั้งสองคนได้พูดคุยกัน

เธอยกมือขึ้นนวดขมับพลางพูดว่า

"เยว่เอ๋อร์ เอาเป็นพี่สาวคนนี้จะหาเวลาว่างไปฝึกเป็นเพื่อนเธอเป็นยังไง?"

ตงกงเยว่ส่ายหน้า ดวงตายังคงจ้องมองหลินอวี่

โดยที่ตาไม่กระพริบแม้แต่น้อย....

หลินอวี่จ้องตาเธอ

ทั้งสองจ้องตากัน ครั้งนี้ตงกงเยว่ไม่เบือนหน้าหลบเหมือนกับก่อนหน้านี้อีก

เล่ยอิ่งจีที่อยู่ด้านข้างรู้ว่าตงกงเยว่เป็นคนดื้อรั้นมากแค่ไหน ดังนั้นเธอจึงได้แต่กอดอดพลางจิ๊ปากอย่างไม่พอใจ

พลาดไปแล้วจริงๆ

ไม่นึกเลยว่าจะถึงขั้นนี้แล้ว

ทั้งสองจ้องตากันอยู่กันสักพัก หลินอวี่รู้สึกจนใจขึ้นมาเมื่อพบว่าตงกงเยว่ยังคงไม่กระพริบตาแม้แต่น้อย

เขาปรายตามองเล่ยอิ่งจีที่อยู่ด้านข้าง

ดวงตาของเล่ยอิ่งจีเองก็ฉายแววจนใจ

หลินอวี่พยักหน้า

"ก็ได้ แต่ฉันไม่มีฝึกฝนกับเธอหรอกนะ"

ตงกงเยว่มองหลินอวี่ น้ำเสียงของเธอยังคงราบเรียบเช่นเคย

"เหมือนกับพี่อิ่งจี ถือเป็นภารกิจ จ่ายครั้งละ 100 เครดิต"

หลินอวี่ชะงักไป จากนั้นจึงมองตงกงเยว่อย่างงุนงง

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินว่ามีคนยอมจ่ายค่าเสียเวลาเพื่อฝึกฝนกัน

100 เครดิตในแต่ละครั้ง นั่นไม่มากไปหน่อยเหรอ?

พวกคนที่รวยๆเขาใช้เงินเป็นน้ำกันแบบนี้?

ถ้าวันหนึ่งฝึกฝนกัน 10 ครั้ง นั่นก็จะเป็น 1,000 เครดิต

10 วันก็ 10,000 เครดิต ซึ่งนั่นเพียงพอที่จะใช้ซื้อหนังสือสกิลระดับ D!

ยังไม่ต้องเอ่ยถึงนักศึกษาใหม่ แม้แต่นักศึกษาปี 2 และปี 3 ก็ยังยากจะหาเครดิตจำนวนเท่านี้

หลินอวี่นิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง เป็นข้อเสนอที่ไม่เลวทีเดียว

เขาพยักหน้า

"ตกลง"

ตงกงเยว่พยักหน้า

ทั้งสองเพิ่มเพื่อนกัน

หลินอวี่ยิ้ม

"งั้นฉันไปก่อน"

พูดจบ เขาก็หันหลังเดินจากไป

หลังจากหลินอวี่ไปแล้ว เล่ยอิ่งจีก็ลากตงกงเยว่ไปด้านข้าง

จากนั้นเธอก็ยื่นมือไปดึงยืดแก้มบนสีหน้าที่ไร้อารมณ์นั่น

เธอลงมือต่อตงกงเยว่ด้วยสีหน้าบึ้งตึง

ดวงตาของตงกงเยว่ฉายแววเขินอายอย่างที่น้อยครั้งยากจะเห็น

"พี่อิ่งจี ปล่อย"

เธอจับมือของเล่ยอิ่งจีออกไป

เล่ยอิ่งจีกล่าวอย่างโกรธๆว่า

"เธออยากจะเรียนรู้จากหลินอวี่จริงๆงั้นเหรอ? เขาแข็งแกร่งกว่าเธอมากนะ"

ตงกงเยว่พยักหน้า

"หนูอยากต่อสู้"

เล่ยอิ่งจียกมือขึ้นนวดหน้าผาก

"พี่จะให้เครดิตเธอ"

"ไม่ หนูจะหาเอง"

เมื่อเห้นสีหน้าที่ดูแน่วแน่ของตงกงเยว่ เล่ยอิ่งจีก็พยักหน้าด้วยความจนใจ

จากนั้นก็คล้ายกับนึกอะไรได้ เธอหันมาจ้องตงกงเยว่ด้วยสีหน้าจริงจัง

"เยว่เอ๋อร์ จำไว้นะ หลินอวี่เป็นผู้ชายที่ไม่ดีมากๆๆๆ เขามีแฟนอยู่สองคนแล้ว เธอต้องระวังตัวไว้ให้ดี อย่าให้ถูกเอารัดเอาเปรียบได้ล่ะ!"

ตงกงเยว่ชะงักไป จากนั้นจึงพยักหน้าด้วยความสับสน

"อืม"

..........................

ที่วิลล่า จั่วมู่เกอและหยานจีต่างก็กลับมาจากคลาสเรียนแล้วเช่นกัน

แต่พวกเธอกลับมาถึงก่อน

"ทำไมวันนี้เลิกช้าจัง?"

บางทีอาจเป็นเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน ดังนั้นหลังจากก้าวผ่านขั้นนั้นแล้ว จั่วมู่เกอก็ปล่อยตัวปล่อยใจมากขึ้น

เธอเดินมานั่งตักหลินอวี่และโอบรอบคอเขาเอาไว้

หยานจีที่นั่งอยู่ด้านข้างพลันหน้าแดงขึ้นมาเมื่อเห็นความใจกล้าของจั่วมู่เกอ

"ปีศาจตัวเหม็น"

จั่วมู่เกอยื่นหน้าเข้าไปใกล้คอหลินอวี่ก่อนจะยิ้มออกมา

"เมื่อวานยังมีคนใจกล้ากว่าฉันอีกนะ"

"ถ้ายังไม่หยุดพูด เธอโดนดีแน่!"

หยานจีหน้าแดง เธอลุกขึ้นนั่งบนขาอีกข้างของหลินอวี่เพื่อจะมาหยิกจั่วมู่เกอ

จั่วมู่เกอย่อมไม่ยอมถูกจัดการง่ายๆ เธอต่อสู้กลับ

ขณะที่มองดูสองสาวต่อสู้กัน เส้นเลือดก็ปูดขึ้นที่ข้างขมับของหลินอวี่

เพี๊ยะ!

เพี๊ยะ!

หลินอวี่ตีก้นสองสาวไปคนละที

"อะแฮ่ม....ขยับตัวระวังๆหน่อย!"

พวกเธอมานั่งบนตักฉันแล้วบิดไปบิดมาแบบนี้ คิดว่าฉันเป็นพระอิฐพระปูนรึไง?!

หยานจีและจั่วมู่เกอคล้ายรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง พวกเธอตัวแข็งทื่อ จากนั้นจึงรีบลุกขึ้นอย่างว่าง่าย

หลินอวี่มองสองสาวอย่างโกรธๆปนขำ

เขาส่ายหน้าก่อนจะพูดว่า

"วันนี้คลาสของฉันมีการประลอง ก็เลยกลับช้าหน่อย"

หยานจีและจั่วมู่เกอประหลาดใจ

จนกระทั่งถึงวันนี้ พวกเธอก็ยังไม่มีการเรียนภาคสนามด้วยซ้ำ

อย่างไรก็ตาม คาบประลองนั้นต้องใช้เวลาเพื่อศึกษาจุดบกพร่องของตน ดังนั้นย่อมต้องใช้เวลากว่าคาบเรียนปกติ

"ตอนนี้อุปกรณ์มรดกของตระกูลมู่เกอกับฉันถูกส่งมาถึงแล้ว พวกเราว่าจะเริ่มภารกิจเลื่อนคลาส"

หยานจีบอก

หลินอวี่พยักหน้า

"มีอะไรต้องเตรียมอีกมั้ย?"

"เกือบเสร็จหมดแล้ว ด้วยไอเท็มพิเศษที่นายให้มา ภารกิจคงเสร็จไม่ยากสักเท่าไหร่"

จั่วมู่เกอเอียงหัวซบไหล่หลินอวี่พลางเอ่ยตอบ

"อืม งั้นก็สู้ๆ!"

หลินอวี่ยิ้มก่อนจะลูบแก้มของสองสาว

ทั้งสองพยักหน้า

จากนั้นจึงเปิดหน้าต่างภารกิจเลื่อนคลาสเพื่อรับเควส

หากแต่วินาทีถัดมา ทั้งจั่วมู่เกอและหยานจีต่างก็เบิกตากว้างและอุทานออกมาพร้อมกัน