กลุ่มของเมอร์ล็อคและคนทรยศค่อยๆล่วงลึกเข้าไปในป่าเมเปิ้ลแดง

พวกเขาทำตามคำแนะนำของเว่ยเฟยกวงโดยการเดินเรียงเป็นหน้ากระดาน

ด้อยคนเพียงไม่กี่สิบคน แต่ก็สามารถขยายรัศมีการหาไปได้หลายร้อยเมตร โดยให้กลุ่มหนึ่งอยู่ทางตะวันตก ขณะที่อีกกลุ่มอยู่ทางตะวันออก

ส่วนกลุ่มที่อยู่ตรงกลางก็คือกลุ่มของลิซซี่ เว่ยเฟยกวง และคนอื่นๆ

"พวกมันหายไปไหนกัน?!"

เมื่อเวลาผ่านไปสักพัก ลิซซี่ก็ยังไม่พบเจอพวกนักเรียน ดังนั้นจึงยิ่งมายิ่งวิตกกังวล

เขาหันไปมองเว่ยเฟยกวงอย่างเย็นชา ดวงตาเริ่มเผยประกายเย็นเยียบ

เว่ยเฟยกวงหน้าซีดลงด้วยความกลัว

"อีกไม่นานแล้ว พวกเขาวิ่งมาทางนี้จริงๆ! ผมเห็นชัดเจน!"

เว่ยเฟยกวงรีบกล่าวด้วยความตกใจ

หากว่าหาไอ้พวกสารเลวนั่นไม่ได้ ถ้างั้นเมอร์ล็อคพวกนี้ก็จะต้องจัดการเขาแน่

เขาต้องการแก้แค้น แต่ไม่คิดว่าจะต้องพาตัวเองมาเสี่ยงขนาดนี้!

"หวังให้เป็นเช่นนั้น!"

เมื่อได้ยินคำตอบของเว่ยเฟยกวง เขาก็แค่นเสียงอย่างเย็นชา

เถียนหยวนหลงและลู่เหยาที่กำลังซ่อนตัวอยู่ในมุมมืดมองดูเว่ยเฟยกวงด้วยสีหน้าไม่อาจทำใจเชื่อได้ลง

แววตาของเถียนหยวนหลงเกิดประกายฆ่าฟันขึ้นมา "บัดซบ! เป็นเขานี่เองที่นำทางพวกมันมา!"

"ไม่แปลกใจว่าทำไมพวกมันถึงตามมาเร็วขนาดนี้!"

ลู่เหยาฮึ่มฮั่มในลำคอ

หลินอวี่ประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเห็นเว่ยเฟยกวง

"หมอนั่นมัน คนที่บอกว่าผมเป็นคนทรยศไม่ใช่เหรอ?"

เถียนหยวนหลงและลู่เหยาพยักหน้าด้วยสีหน้าไม่พอใจ

ต่อมา เถียนหยวนหลงก็เล่าเรื่องที่จั่วมู่เกอและหยานจีกระทำก่อนหน้านี้

หลินอวี่ได้แต่ยิ้มเจื่อน

คิดไม่ถึงว่าพวกเธอจะโกรธขนาดนี้

ซึ่งความจริงแล้วเขาไม่ได้สนใจบุคคลที่คล้ายเป้นตัวตลกแบบนี้ตั้งแต่แรก

"ไม่เป็นไร เขาช่วยพวกเราประหยัดเวลาตามหาพวกเมอร์ล็อคลงไปเยอะ"

เขามองดูพวกเมอร์ล็อคที่กระจายตัวแล้วก็ต้องเลิกคิ้ว

"ยังพอฉลาดอยู่นิดหน่อย ว่าแล้วว่ากับดักจะต้องทำให้พวกแกระวังตัวขึ้น"

"แต่ว่า...."

หลินอวี่หรี่ตาลงก่อนจะเผยรอยยิ้ม

"ผู้คุมเถียน ผู้คุมลู่ พวกคุณเห็นเมอร์ล็อคจอมเวทมั้ยครับ? จอมเวทตัวที่มีเกร็ดและผ้าคลุมสีน้ำเงิน พวกคุณสามารถร่วมมือกันจัดการมันได้"

เมื่อเถียนหยวนหลงและลู่เหยาได้ยินคำพูดของหลินอวี่ พวกเขาก็มองไปยังเมอร์ล็อคตัวที่อยู่ริมๆของแถว

ทั้งสองหันไปมองหน้ากันก่อนจะหรี่ตาลง

"ได้!"

ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว พวกเขาก็ตัดสินใจจะเชื่อใจหลินอวี่

วินาทีถัดมา วินาทีถัดมา ร่างของเถียนหยวนหลงก็หายไปกับอากาศขณะพุ่งเข้าหาเมอร์ล็อคจอมเวทซึ่งเป็นเป้าหมาย

ลู่เหยารั้งสายธนูขึ้นมาเล็งพลางจับจ้องมองเมอร์ล็อคจอมเวทที่อยู่ห่างออกไป

สกิลล่องหนของเถียนหยวนหลงไม่ใช่สกิลล่องหนระดับต่ำ

แม้จะลอบเร้นเข้าใกล้เป้าหมายแล้วก็ยังไม่ถูกพบเห็น

เขากลมกลืนไปกับสภาพแวดล้อมรอบตัว

เขาเหลือบมองลู่เหยา จากนั้นดวงตาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา กลายเป็นเครื่องจักรสังหารที่ไร้จิตใจ

เมื่อเริ่มใช้ย่างก้าวเงา เขาก็พลันปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหลังของเมอร์ล็อคจอมเวท

เมอร์ล็อคจอมเวทมีประสาทสัมผัสที่ไม่ต่ำทราม ทันทีที่เถียนหยวนหลงโผล่ขึ้นทางด้านหลัง เขากรู้สึกได้ทันที

"ศัตรูซุ่มโจมตี!"

เขาคำราม ขณะเดียวกันร่างกายก็ประทุพลังเวทออกมา โดยตั้งใจจะกระแทกเถียนหยวนหลงออกไปเพื่อสร้างระยะห่าง

อย่างไรก็ตาม วินาทีถัดมา หลินอวี่ก็ยกยิ้มมุมปาก

"ระเบิด!"

ตู้ม!!

เกิดเสียงดังกึกก้อง ห้วงอากาศสั่นสะเทือน เมอร์ล็อคจอมเวท และพวกคลาสสามคนอื่นๆต่างกำลังตกตะลึง

พลังเวทที่กำลังจะปะทุออกของเมอร์ล็อคจอมเวทพลันสงบลงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"บัดซบ!"

ในแววตาของเมอร์ล็อคจอมเวทเผยความตกตะลึง

เขาไม่รอช้า รีบเปลี่ยนไปใช้อีกทักษะ

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เขาใช้อีกทักษะออกมา หมัดเงาก็ได้ต่อยใส่หลังศีรษะของเขาแล้ว

เปรี้ยง!

เมอร์ล็อคจอมเวทใจหายวาบ แต่ก็ไม่ได้ลนลานจนทำอะไรไม่ถูก

เขาไม่ได้ต่อสู้เพียงลำพังสักหน่อย!

เหล่าคลาสสามที่เหลือต่างก็ใช้สกิลออกมา ขณะเดียวกัน อีกกลุ่มที่อยู่ห่างออกไปก็กำลังมุ่งหน้ามาทางนี้

เมอร์ล็อคจอมเวทแค่นเสียงอย่างดูถูก

คิดว่าพวกแกไร้เทียมทานงั้นรึ?

ต่อหน้ากำลังเสริมที่มากมายแบบนี้ พวกแกยังจะทำอะไรข้าได้?

อย่างไรก็ตาม เถียนหยวนหลงกลับไม่สนใจสิ่งรอบตัวแต่อย่างใด สีหน้าของเขายังคงเย็นชาราวน้ำแข็ง มีดสั้นที่มีเงาสีดำห่อหุ้มเอาไว้ยังคงพุ่งเข้าโจมตีเมอร์ล็อคจอมเวท

เมื่อรับความเสียหายแต่ละครั้ง พลังชีวิตของเมอร์ล็อคจอมเวทก็ลดลงอย่างต่อเนื่อง

ตอนนั้นเองก็มีเสียงบางสิง่พุ่งแหวกฝ่าอากาศเข้ามา

เป็นลูกธนู!

ลูกธนูนี้รวดเร็วมาก เสี้ยวพริบตาก็พุ่งเข้าโจมตีเมอร์ล็อคจอมเวทแล้ว

นี่.....

ม่านตาของเมอร์ล็อคจอมเวทพลันหดวูบ ในที่สุดก้เกิดกลัวขึ้นมาจริงๆแล้ว

คลาสสี่สองคนร่วมกันลงมือ โดยเฉพาะกับอาชีพสายโจมตีกายภาพเช่นนี้อาจสามารถฆ่าเขาได้อย่างรวดเร็ว

"พวกมนุษย์สารเลว! รนหาที่ตาย!"

เมื่อลิซซี่มองเห็นเถียนหยวนหลงปรากฏตัวออกมา เขาก็พลันประหลาดใจ

เถียนหยวนหลงปรากฏตัวขึ้นแบบนี้ แสดงว่าคนอื่นๆก็คงต้องอยู่ไม่ไกลสินะ?!

ยังเหลือเวลาอีกราวๆหนึ่งนาที ยังพอจะทำภารกิจให้สำเร็จ

เขาคำรามพลางโถมเข้าหาเถียนหยวนหลง

เมอร์ล็อคและคนทรยศอื่นๆต่างก็พุ่งเข้าหาเถียนหยวนหลงด้วยความตื่นเต้น

เว่ยเฟยกวงที่อยู่ทางด้านหลังแสยะยิ้ม

ใครให้พวกแกทิ้งฉันไว้กันล่ะ

ตอนนี้พวกแกจะต้องตายอยู่ที่นี่!

ต่อให้ฉันกลายเป็นคนทรยศแล้วยังไงล่ะ?

ทันใดนั้น จู่ๆก็เกิดแสงสว่างจ้า

เป็นแสงที่สว่างจนครอบคลุมพื้นที่ทั้งหมด

"อ๊าก อ๊าก อ๊ากกกก"

"ตาข้า!'

เกิดเสียงกรีดร้องดังขึ้นภายในป่า

พวกเมอร์ล็อคและคนทรยศที่กำลังพุ่งเข้าหาเถียนหยวนหลงพลันยกมือขึ้นปิดตาพลางกรีดร้องโหยหวน

หลินอวี่โยนม้วนเวททำลายทัศนวิสัยในมืออกไปด้วยรอยยิ้ม

เป็นเวลาเดียวกับที่เมอร์ล็อคจอมเวทถูกเถียนหยวนหลงและลู่เหยาปลิดชีพ

หลังจากเถียนหยวนหลงสังหารเมอร์ล็อคจอมเวทแล้ว เขาก็ไม่ได้หยุด แต่พุ่งไปหาเมอร์ล็อคคลาสสี่อีกตัว

ส่วนลู่เหยาก็ระดมยิงธนูใส่พวกคลาสสามที่ยังติดสถานะตาบอด

ทั้งสองร่วมมือโดยแบ่งหน้าที่กันอย่างชัดเจน

ทั้งหมดเกิดขึ้นในเวลาเพียงไม่กี่วินาที

คลาสสี่บางคนกลับมามองเห็นอีกครั้ง

รวมถึงลิซซี่

ทันทีที่พวกเขากลับมามองเห็น ก็เป็นวินาทีเดียวกับที่ศพของเมอร์ล็อคจอมเวทร่วงฟาดลงกับพื้น พวกเขาต่างเบิกตากว้าง

ในดวงตาฉายแววโกรธแค้นถึงขีดสุด

"พวกมนุษย์สารเลว! รนหาที่ตาย!"

"ข้าไม่เชื่อว่าพวกแกจะมีม้วนเวทให้ใช้ล้างผลาญอีก!"

พวกเขายังมีคลาสสี่อยู่ถึงหกคน!

นั่นก็เพียงพอจะจัดการกับคลาสสี่สองคนแล้ว ขณะที่คลาสสามที่เหลือก็จะสามารถไปกำจัดพวกนักเรียนทั้งหมด

แม้ว่าแผนการของลิซซี่จะดี

อย่างไรก็ตาม วินาทีถัดมา เขาก็ต้องรู้สึกสิ้นหวัง

เปล๊าะ!

เสียงดีดนิ้ว

ครืน.....

เกิดระลอกผันผวนที่มองไม่เห็น

สนามพลังงาน!

เกิดเป็นสนามพลังงานครอบคลุมรัศมีหลายร้อยเมตร....