หลังจากเกิดความเงียบขึ้นชั่วขณะ หลินอวี่ก็ส่ายหัวเบาๆ
เขาไม่อยากจะเสียเวลาที่นี่อีก
กระสุนเวทสีน้ำเงินปรากฏขึ้น เขากำลังจะยิงใส่คอลลิน
คอลลินตัวสั่นเทิ้มทันทีที่เขาตระหนักได้ว่าหลินอวี่มองเห็นเขาจริงๆ
เขากรีดร้องทันที
"อ๊าก......อ๊ากกกก!"
หลินอวี่เลิกคิ้วขณะที่มองคอลลิน
คอลลินคุกเข่าลงหมอบกราบด้วยตัวที่สั่นเทาไม่หยุด
"นายท่าน! ข้าเต็มใจจะเป็นข้ารับใช้ผู้ซื่อสัตย์ของนายท่าน ข้าเต็มใจจะอุทิศชีวิตและวิญญาณแก่นายท่าน ข้าน้อยมีม้วนเวทพันธสัญญาวิญญาณอยู่ด้วย ขอนายท่านไว้ชีวิตข้าด้วย!"
หลินอวี่ชะงักไปครู่หนึ่ง กระสุนพลังเวทที่อยู่ในมือพลันหายไป เขามองดูมนุษย์ตัวเตี้ยที่เบื้องหน้าด้วยสายตาแปลกๆ
"ม้วนเวทพันธสัญญาวิญญาณ? นายมีของแบบนี้ได้ยังไง?"
ไอเท็มชิ้นนี้นับเป็นของที่ค่อนข้างล้ำค่าทีเดียว
ยิ่งเป็นม้วนเวทพันธสัญญาระดับสูง นั่นก็จะยิ่งล้ำค่า
แต่มนุษย์หนูตัวนี้เป็นระดับต่ำชัดๆ
"เพื่อที่จะเสาะหาเจ้านายที่ยอดเยี่ยมอย่างนายท่าน เพื่อที่ข้าจะสามารถอุทิศตัวรับใช้ด้วยใจที่ซื่อสัตย์ได้ทุกเมื่อ ข้าจึงนำเงินเก็บทั้งหมดที่ข้ารวบรวมมาทั้งชีวิตไปซื้อมันมาครับ!"
คอลลินพูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง
แน่นอนว่าเขายังอยากมีชีวิตต่อไป
การเป็นผู้มีพลังพิเศษนั้นอันตรายเกินไปแล้ว!
หากว่าชายหนุ่มที่เบื้องหน้าเกิดโทสะขึ้นมาแม้เพียงนิด เขาก็จะตายได้ทุกเมื่อ
เพื่อที่จะไม่ต้องตายอย่างอนาถ เขารีบใช้แผนการที่เพิ่งคิดขึ้นได้ออกมาทันที
ในเมื่อเขาไม่อาจกลายเป็นผู้แข็งแกร่งได้ เช่นนั้นก็กลายเป็นผู้ติดตามของผู้แข็งแกร่งก็แล้วกัน
อย่างน้อยข้าก็ไม่ต้องตาย....ใช่มั้ย?
ศักดิ์ศรี?
เกียรติ?
ถุ๊ย!
แลกกับการมีชีวิตอยู่แล้ว ของพรรคนั้นมันสำคัญนักรึไง?!
คอลลินปั้นหน้าเคร่งขรึมเพื่อแสดงความจริงใจ
หลินอวี่ "......"
เขามองคอลลินด้วยความอึ้ง
อะไรวะเนี่ย?
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?
นี่มันเหตุการณ์อะไรกัน?
เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาได้เห็นคนที่ซื้อม้วนเวทพันธสัญญาพกไว้ติดตัวเพื่อออกตามหาเจ้านาย
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?
หลินอวี่นิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง
เมื่อเห็นว่าหลินอวี่ไม่พูดอะไร เขาก็นึกว่าหลินอวี่กำลงจะฆ่าเขา ดังนั้นเขาจึงเงยหน้าร้องไห้โฮทันที
"นะ...นายท่าน..ฮึก นายท่าน....โปรด ฮึก ไว้ชีวิตด้วย ฮึก ข้าเป็นมนุษย์หนู! ฮึก ข้อมูลที่ข้ามีจะเป็นประโยชน์ ฮึก....ต่อนายท่าน ข้อมูลของมนุษย์หนู!"
หลินอวี่ขมวดคิ้วเมื่อได้ยิน
ในใจรู้สึกดูถูกมนุษย์หนูตัวนี้
อย่างไรก็ตาม ขณะที่สงครามระหว่างมนุษย์และมนุษย์หนูทวีความตึงเครียด บางทีข้ารับใช้ที่เป็นมนุษย์หนูตัวหนึ่งอาจจะเป็นประโยชน์ก็ได้?
คิดถึงตรงนี้ หลินอวี่ก็ผงกศีรษะ
"เอามาให้ฉัน"
ได้ยินเช่นนั้น คอลลินก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ แต่ที่มีมากกว่าคือความยินดี เขารีบนำม้วนเวทออกมาประคองมอบให้หลินอวี่
หลินอวี่ชำเลืองมองคำอธิบาย
-----------------------------------------------
พันธสัญญาวิญญาณระดับต่ำ ( E )
หลังจากใช้งานแล้วจะสามารถทำพันธสัญญากับข้ารับใช้ที่มีระดับไม่เกินคลาสสองได้
หากข้ารับใช้มีความคิดที่เป็นปฏิปักษ์กับผู้เป็นนาย ข้ารับใช้ก็จะถูกกลืนกินวิญญาณ
เงื่อนไขการใช้: เลเวล 1
-----------------------------------------------
หลินอวี่พยักหน้า
ม้วนเวทพัธสัญญานี้ไม่มีอะไรผิดปกติ
เขาใช้มันกับคอลลิน
วินาทีถัดมาก็มีข้อความแจ้งเตือนจากระบบดังขึ้น
"ติ๊ง! คอลลินเต็มใจจะเป็นข้ารับใช้ของท่าน ท่านได้รับวิญญาณของคอลลิน"
หลินอวี่รู้สึกได้ว่าเขาและคอลลินมีบางสิ่งเชื่อมโยงกัน
ขอเพียงเขาต้องการ เขาก็สามารถทำลายวิญญาณและสังหารคอลลินได้ทุกเมื่อ
ความเป็นความตายของคอลลินเพียงขึ้นอยู่กับหนึ่งชั่วความคิดของเขา
หลินอวี่อดถอนหายใจออกมาไม่ได้ ในโลกนี้ยังมีคนที่อยากจะตามรับใช้ผู้อื่นแบบนี้ด้วยเหรอ?
ไม่เข้าใจเลยจริงๆ
อย่างไรก็ตาม จักรวาลนี้มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ยากจะเข้าใจ และเขาย่อมไม่คิดจะทำความเข้าใจไปซะทุกเรื่อง
"ในอนาคตนายไม่จำเป็นต้องคอยติดตามฉัน คอยรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับมนุษย์หนูส่งมาก็พอ แล้วก็นายห้ามฆ่ามนุษย์อีก"
คอลลินนับเป็นเบี้ยที่เขาได้รับโดยบังเอิญ
แม้ว่าจะเป็นเบี้ยตัวเล็กๆ และไม่รู้จะใช้งานอะไรได้รึเปล่า
แต่ได้รับคอลลินมา เขาก็ไม่ได้สูญเสียอะไร
"ครับนายท่าน!"
คอลลินค้อมตัวขานรับ เขาเปลี่ยนท่าทีไปอย่างรวดเร็ว
ขณะที่หลินอวี่กำลังจะพูด เขาก็สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง
เขาเงยหน้าขึ้นและจ้องมองไปยังทิศทางหนึ่ง เขาหรี่ตาลง จากนั้นจึงยิ้มออกมา
"อยู่นั่นงั้นเองเหรอ? สอง.....ดูเหมือนจะทำสำเร็จสินะ"
วินาทีถัดมา เขาคว้าหลังคอคอลลินไว้ก่อนที่ทั้งสองจะหายตัวไป
ภายในตรอกที่พังทลาย หลินอวี่ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับคอลลิน
คอลลินกวาดมองสภาพอันวินาศสันตะโรโดยรอบ เขาหน้าซีดเผือด ร่างกายเริ่มสั่นเทาขึ้นมา เขาเหลือบมองหลินอวี่ที่อยู่ด้านข้าง
ทั้งหมดนี่คือฝีมือของนายท่าน ผู้เป็นนักเวทฝึกหัดงั้นเรอะ?!
แม่จ๋า นายท่านของข้าเป็นสัตว์ประหลาดแบบใดกันแน่?!
หลินอวี่หรี่ตา เขากวาดมองไปยังตำแหน่งที่อยุ่ห่างออกไปก่อนจะค่อยๆพูดขึ้น
"ต่อไปนายคงคิดได้เองสินะว่าจะอยู่หรือตาย"
"ครับ นายท่าน! ข้าจะเก็บรักษาชีวิตและถนอมร่างกายที่เป็นประโยชน์นี้เพื่อคอยรับใช้นายท่านครับ!"
หลินอวี่ "......"
หมอนี่มันประจบประแจงเก่งจริงๆ
เขาส่ายหัว หยุดความคิดไร้สาระ จากนั้นร่างกายของเขาก็หายไปอีกครั้ง
เมื่อหลินอวี่จากไป คอลลินก็ทรุดลงกับพื้น
"ขะ...ข้ารอดแล้ว?"
น้ำตาพลันไหลลงอาบแก้ม
"ฮ่าๆ......ข้ารอดแล้ว! ข้ารอดแล้ว!"
"ไม่สิ ตอนนี้ยังประมาทไม่ได้!"
เมื่อนึกอะไรขึ้นได้ ร่างกายของเขาก็เด้งขึ้นจากพื้น
"ต้องรีบหนีออกจากที่นี่ก่อน!"
หลังจากได้เห็นว่าแท้จริงแล้วตนเองกำลังอยู่ที่ไหน ดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง
"นะ...นี่ ที่นี่มันอยู่ห่างจากคลังอาวุธเกือบหนึ่งกิโลเลยไม่ใช่เหรอ?! นายท่านพาข้ามาไกลถึงเพียงนี้เชียว? เขายังเป็นนักเวทฝึกหัดอยู่รึเปล่า?!!"
คอลลินสูดหายใจเข้าปอดอย่างหนาวเหน็บ สายตากวาดมองโดยรอบด้วยความตกตะลึง
"คาดว่านายท่าน....."
เขาพึมพำบางอย่าง จากนั้นจึงหดคอวิ่งหนีออกไปจากที่นี่
ในขณะเดียวกัน หลินอวี่ก็ปรากฏตัวขึ้นที่มุมหนึ่งของป้อมปราการ
ท่ามกลางซากปรักหังพังของอาคารที่พังทลาย ผู้บัญชาการอูเบย์กำลังต่อสู้อยู่กับอัศวินแห่งฝันร้ายอย่างดุเดือด
หลินอวี่ยกยิ้มมุมปาก....
Copyright © 2025 xxxxx.com, All Right Reserved