นาฮัมหน้าเปลี่ยนสี ในใจเกิดความคิดที่จะหลบ

ตอนนี้เอง เขาก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาถูกพลังงานบางอย่างฉุดดึงเอาไว้ ทำให้เสียจังหวะไปครู่หนึ่ง

แต่เพียงครู่เดียวนี้ก็ทำให้เขาพลาดโอกาสที่จะหลบไป

ดีที่สกิลป้องกันบางสกิลยังไม่หมดระยะเวลาแสดงผล

ศรน้ำแข็งแห่งความมืดพุ่งปะทะใส่โล่สีดำ

ตู้ม!

-1012

เกิดค่าความเสียหายปานกลางลอยขึ้นมา

ในเวลาเดียวกัน ออร่าที่เย็นยะเยือกและเต็มไปด้วยพลังกัดกร่อนก็ถูกปลดปล่อยผ่านโล่สีดำก่อนจะมาถึงตัวของนาฮัม

วินาทีถัดมา นาฮัมก็หน้าเปลี่ยนสีอีกครั้ง ร่างกายของเขาแข็งค้าง เกร็ดน้ำแข้งเริ่มแพร่ลุกลามไปทั่ว

นาฮัมนับว่าโชคร้ายมาก ดันบังเอิญเจอกับโอกาสถูกแช่แข็งพอดี

อย่างไรก็ตาม มีแสงสีดำกระพริบวูบบนร่างของนาฮัม สีสีดำนี้ช่วงลดอำนาจการแช่แข็งและทำให้เขากลับมาขยับเคลื่อนไหวได้อีกครั้ง

นาฮัมเงยหน้าขึ้นมองไปยังทิศทางที่ลูกธนูพุ่งออกมา

ภายในควันไฟ หลินอวี่ที่สวมเสื้อคลุมสีดำกำลังยืนอยู่ด้วยท่าทางสบายๆ

มีแสงสีน้ำเงินเข้มปรากฏขึ้นที่หัวไม้เท้าที่อยู่ในมือของเขา

"อะไรกัน?! มนุษย์?!"

นาฮัมเบิกตากว้างอย่างไม่อาจทำใจเชื่อ

วินาทีถัดมา เขาก็ไม่มีเวลาจะใคร่ครวญอีก

หลินอวี่โบกไม้เท้า จากนั้นกระสุนพลังเวทสีน้ำเงินก็ถูกยิงออกไปอย่างรวดเร็ว กระสุนเวทแหวกฝ่าอากาศเข้าหานาฮัม

ออร่าพลังเวทสุดสะพรึงทำให้นาฮัมต้องขนลุกชี้ชัน

เป็นสกิลที่ทรงพลังอะไรขนาดนี้!

ขณะที่เขากำลังจะพุ่งตัวหลบ ความรู้สึกของการถูกพลังงานบางอย่างฉุดดึงเอาไว้ก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง

ทำให้ร่างกายของเขาแข็งค้างไปชั่วขณะ

เมื่อเห็นกลุ่มกระสุนพลังเวทถูกยิงเข้ามาอย่างมืดฟ้ามัวดิน นาฮัมก็คำราม

"ไม่!!"

เพื่อที่จะรอดชีวิตจากแรงระเบิดก่อนหน้านี้ เขาจึงได้ใช้สกิลสายป้องกันไปจนหมด

ตอนนี้เขาแทบจะกลายเป็นเป้าที่มีชีวิตไปแล้ว!

แม้ว่าผลของสกิลป้องกันบางส่วนจะยังไม่หมดลง แต่พวกมันก็อ่อนแอลงมากหลังจากรับศรน้ำแข็งแห่งความมืดออกไป

ในฐานะมือสังหารที่เปราะบางทั้งยังได้รับบาดเจ็บ มองดูอันตรายที่ถาโถมเข้ามา หัวใจของเขาก็เย็นเยียบ

ความสิ้นหวังและความไม่เต็มใจปรากฏขึ้นในแววตาของนาฮัม

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

กระสุนพลังเวทพุ่งเข้าหานาฮัมประดุจห่าฝน

-

-90

-100

-98

……....

กลุ่มตัวเลขค่าความเสียหายผุดขึ้นเป็นดอกเห็ด หลายสิบครั้งในเวลาเพียงหนึ่งวินาที!

พลังโจมตีที่รัวกระหน่ำได้ผลักร่างของนาฮัมเข้าไปติดกำแพง

เสียงระเบิดยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ผลที่ตามมาคือสายลมกรรโชกฝ่าเปลวเพลิงจนไหววูบเป็นระลอก

ทำให้เปลวเพลิงที่อยู่โดยรอบดูคล้ายกับกำลังเต้นระบำ

เพียงสองวินาที กำแพงก็ปรากฏรอยแตกลุกลามก่อนจะพังครืนลงมา

ร่างของนาฮัมรูดลงกับซากกำแพงและจบชีวิตไปทั้งอย่างนั้น

เพียงสองวินาที หลินอวี่สามารถสร้างค่าความเสียหายได้ถึง 20,000 ดาเมจ!

เมื่อรวมกับอาการบาดเจ็บก่อนหน้านี้ของนาฮัม

นักฆ่าที่มุ่งเน้นไปที่พลังโจมตีที่รุนแรง แต่มีพลังชีวิตและพลังป้องกันต่ำ ก็ยากจะมีชีวิตรอดได้

นาฮัมที่เป็นนักฆ่าคลาสสาม บัดนี้ได้กลายเป็นศพไปแล้วเรียบร้อย

"ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น หลินอวี่ สำหรับการสังหาร มนุษย์หนูนักฆ่า เนื่องจากผู้เล่นอยู่ในระหว่างการทำภารกิจเลื่อนคลาส ดังนั้นจึงไม่สามารถรับค่าประสบการณ์ได้"

หลินอวี่ "......"

เวรเอ๊ย!

ไอ้ระบบนี่มันน่าทุบจริงๆ ทำไมถึงต้องมาตอกย้ำกันด้วยนะ!

สังหารศัตรูที่อยู่ในคลาสสามได้ นั่นจะได้ค่าประสบการณ์มหาศาลขนาดไหนกัน?

หลินอวี่แทบจะกระอักเลือดเสียตรงนั้น

โชคดีที่นาฮัมยังดรอปไอเท็มออกมา

...................

ตอนที่หลินอวี่สังหารนาฮัม คอลลนิ่ที่ซ่อนตัวอยู่ที่มุมหนึ่งก็มองดูหลินอวี่ด้วยสายตาว่างเปล่า

จากนั้นดวงตาก็ฉายแววหวาดกลัว ทั่วร่างของเขาสั่นเทิ้มอย่างไม่อาจควบคุม

เป็นไปไม่ได้....

เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด.....

เป็นเขา!

เป็นเจ้านักเวทฝึกหัดนั่น!

ที่แท้ก็เป็นเขา!

เพื่อที่จะตามฆ่าข้า เขากระทั่งบุกเข้ามาในป้อมปราการจอมเชือดเลยงั้นรึ?!

และ.....

เขาเพิ่งฆ่าท่านนาฮัมไปจริงๆ?!

นั่นมันยอดฝีมือคลาสสามเชียวนะ!

นี่มันเป็นไปได้ยังไงกัน?!

ความหวาดกลัวทำให้คอลลินหัวสมองขาวโพลน

สำหรับหลินอวี่ เขามีความประทับใจอย่างลึกล้ำ

เป็นความกลัวอย่างลึกล้ำ

และตอนนี้ หลินอวี่ยังฆ่านาฮัมต่อหน้าเขา ทำให้เขารู้สึกเหลือเชื่อขึ้นไปอีก

ระดับฝึกหัดสังหารยอดฝีมือคลาสสาม ทั้งยังฆ่าโดยลำพัง....

นี่ข้าเห็นภาพหลอนรึเปล่านะ?

ตอนนี้เอง คอลลินก็ตาเป็นประกาย

ใช่แล้ว!

ล่องหน!

ข้าจะต้องล่องหนก่อน!

นักเวทระดับฝึกหัดไม่มีทางเห็นตัวข้าได้แน่!

ด้วยสกิลนี้ ครั้งก่อนข้าถึงได้รอดมาจากเจ้านี่ได้ยังไงล่ะ!

คอลลินดีใจ เขารีบใช้ล่องหนอย่างรวดเร็ว เขาซ่อนตัวอยู่ที่มุม กลั้นลมหายใจ สายตามองดูหลินอวี่โดยไม่ขยับแม้แต่ปลายก้อย

คอลลินเมื่อล่องหนสำเร็จก็รู้สึกโล่งใจ

ขอเพียงข้าไม่ทำเสียงดัง เจ้าก็ไม่มีทางหาข้าพบหรอก!

คอลลินรู้สึกดีใจที่เขาสามารถรอดไปได้อีกครั้ง

.......................

หลังจากสังหารนาฮัม หลินอวี่ก็หันไปมองดูรอบๆ เพื่อดูว่าจะมีปลาหลุดรอดออกจากร่างแหหรือไม่

ไม่ช้า เขาก็มองเห็นหนูตัวเตี้ยที่นั่งขดตัวอยู่ที่มุมหนึ่ง หนูเตี้ยนตัวนั้นกำลังจ้องมองมาที่เขาเงียบๆ

หลินอวี่มองหนูตัวนั้น หนูตัวนั้นมองหลินอวี่

ทั้งสองสบตากัน บรรยากาศคล้ายหยุดชะงัก

หลินอวี่ "??"

นี่มันเจ้าหนูเมื่อกี้ไม่ใช่เหรอ?

เขาโชคดีรอดมาได้?

แต่ทำไมถึงจ้องหน้าฉันอยู่อย่างนั้น?

ทำไมถึงไม่หนี?

คอลลิน "???"

เขากำลังมองข้าอยู่งั้นเหรอ?

ไม่ ไม่ ไม่สิ

ก็ข้าล่องหนอยู่นี่ เขาจะมองเห็นข้าได้ยัง?

เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด

คอลลินปลอบตัวเองในใจ

นักเวทฝึกหัดจะมีความสามารถมองทะลุการล่องหนของนักฆ่าได้ยังไง?