เวลาไหลผ่านไป

ยามเช้า

รถหุ้มเกราะคันใหญ่ก็มารอที่ประตูเมืองและรับพวกหลินอวี่และนักเรียนคนอื่นๆที่จะเดินทางไปยังมหาวิทยาลัยขงหมิง แน่นอนว่าจั่วเล่อเฉิงย่อมตามมาคุ้มครองเช่นกัน

เถ้าแก่ร้านซาลาเปามองดูรถกุ้มเกราะที่แล่นออกจากเมืองไป เขาส่งข้อความไปรายงานด้วยใบหน้าที่ยังคงดูสัตย์ซื่อของเถ้าแก่ร้านธรรมดาๆ

"ท่านครับ หลินอวี่ไปแล้ว ครั้งนี้ จั่วมู่เกอ หยานจี และคนอื่นๆกำลังจะเดินทางไปรายงานตัวที่มหาวทิยาลัยขงหมิง"

"ผู้คุ้มกันเป็นใคร?!"

แบร์รี่บัสถามด้วยความตื่นเต้น

"ดูเหมือนว่าจะเป็นจั่วเล่อเฉิงครับ"

บรรยากาศภายในถ้ำพลันจมสู่ความเงียบ จากนั้นคนอื่นๆก็ค่อยๆพูดขึ้นว่า

"....ถล่มมารดามัน!"

"ทำไมกัน?"

แบร์รี่บัสกัดฟันกรอด

บัดซบที่สุด!

โครม!

ทั้งถ้ำพังถล่มลงมา

เบธเดินออกมาจากซากกองหินพลางปัดฝุ่นที่เกาะตามร่างของเธอ

"กลับกันเถอะ"

พวกเขาเริ่มแยกย้ายกันไป เหลือเพียงพวกมนุษย์หนูที่รอดกลับมาพร้อมกับแบร์รี่บัสในครั้งก่อน

พวกเขาหันไปมองหน้ากัน บรรยากาศพลันเปลี่ยนเป็นอึดอัด

พวกเขารู้สึกคับข้องใจ

หลังจากรอคอยมานาน สุดท้ายพวกเขากลับไม่มีโอกาสลงมือแม้สักครั้ง

สวรรค์ไม่กลั่นแกล้งกันไปหน่อยเหรอ?

...............................

เมืองขงหมิงนั้นตั้งอยู่ไม่ไกลจากหุบเหวขงหมิง และที่นี่ก็มีประตูมิติอยู่หลายบาน

ผู้พิทักษ์ของเมืองไม่ใช่ตระกูลใหญ่ แต่เป็นมหาวิทยาลัยขงหมิง

เหล่าผู้เข้มแข็งในมหาวิทยาลัยได้รวมตัวกันก่อตั้งกองทัพอากาศซึ่งมีกำลังไม่ได้ด้อยไปกว่ากองกำลังของตระกูลหยานและตระกูลจั่ว

ในทำนองเดียวกัน เหล่าลูกเจี๊ยบและผู้ที่มีฝีมืออ่อนด้อยก็ทำได้เพียงแค่อยู่ภายในมหาวิทยาลัย

หลินอวี่และคนอื่นๆในตอนนี้ก็นับได้ว่าเป็นลูกเจี๊ยบเหล่านั้น

รถหุ้มเกราะแล่นเข้ามาในเมือง

ในไม่ช้า พวกเขาก็มาถึงมหาวิทยาลัยขงหมิงซึ่งตั้งอยู่ใจกลางเมือง

รถหุ้มเกราะจอดลงที่ด้านหน้าของมหาวิทยาลัย หลินอวี่และคนอื่นๆค่อยๆทยอยเดินลงจากรถ

จั่วเล่อเฉิงเองก็เดินตามลงมา

มองดูประตูทางเข้าที่ยิ่งใหญ่ตระการตาของมหาวิทยาลัยขงหมิงแล้ว เขาก็หรี่ตาลง ดวงตาฉายแววหวนคิดถึง

"มหาลัยขงหมิง....."

เขาเองก็เรียนจบจากมหาวิทยาลัยแห่งนี้

ผ่านมาได้หลายสิบปีแล้วสินะ...

เขาถอนสายตากลับพลางตบบ่าหลินอวี่

"อาหวี่ นายเป็นผู้ชาย ต้องดูแลมู่เกอและหยานจีให้ดีนะ"

หลินอวี่พยักหน้าและยิ้มตอบว่า

"อาสามไม่ต้องห่วงครับ"

"อืม"

เขาพยักหน้า จากนั้นจึงหันไปหาจั่วมู่เกอ

"มหาวิทยาลัยขงหมิงทรงอิทธิพลไม่น้อย อยู่ในมหาลัยอย่าก่อเรื่องล่ะ ตั้งใจเล่าเรียนเหมือนหยานจีเขา"

จั่วมู่เกองุนงง

"หนูเคยก่อเรื่องที่ไหนกัน?"

เธอรู้สึกว่าตัวเองถูกใส่ร้าย

จั่วเล่อเฉิงหัวเราะ

"เอาเถอะๆ อาไปแล้ว"

พูดจบเขาก็หันไปพยักหน้าให้คนอื่นๆ หลังจากบอกลาแล้ว เขาก็เดินกลับไปขึ้นรถหุ้มเกราะ

มองดูรถหุ้มเกราะที่แล่นจากไป ทุกคนก็หันมามองหลินอวี่

"พี่ใหญ่ พวกเราเอายังไงกันต่อดี?"

สวีเผิงเทียนถาม

เนื่องเพราะอยู่ในสถานที่อันไม่คุ้นเคย อีกทั้งมหาวทิยาลัยขงหมิงยังมีชื่อเสียงโด่งดัง เพราะเขาจึงยึดถือหลินอวี่ขึ้นเป็นผู้นำโดยไม่รู้ตัว

หลินอวี่หันมามองเขา

"จะไปที่ไหนได้ล่ะ? ไปรายงานตัวกันก่อน"

"โอ...โอ้ พี่ใหญ่ฉลาดล้ำเลิศ มีแต่พี่ที่นึกได้!"

สวีเผิงเทียนรีบพูดประจบ

หลินอวี่ที่ได้ฟังพลันหน้าดำทะมึน

ให้ตายสิ หมอนี่ต้องการจะให้เขากลายเป็นตัวตลกรึไง?

เมื่อเดินผ่านประตูเข้าไป หลินอวี่ก็พบว่ามหาวิทยาลัยในโลกนี้แตกต่างจากมหาวิทยาลัยในชาติก่อนของเขาโดยสิ้นเชิง

ดูคึกคักและรีบเร่งยิ่งกว่า

มีคนเดินผ่านไปผ่านมา ส่วนใหญ่เพียงหันมามองพวกเขาเพียงแวบหนึ่ง จากนั้นจึงเดินจากไปอย่างรีบร้อน

บางคนกระทั่งมองพวกเขาด้วยสายตาที่คล้ายมีความคิดต้องการต่อสู้พิสูจน์ฝีมือ

เป็นออร่าเดียวกับที่เขาเคยสัมผัสได้จากบนร่างของจอมเชือดแม็กซ์เวลล์

แน่นอนว่ายังมีคนบางกลุ่มที่ดูไม่ยี่หระ คนเหล่านั้นมองดูพวกเขาด้วยความสนใจ

สายตาของพวกเขาฉายแววคาดหวัง คล้ายต้องการชมดูเรื่องสนุก

"ทำไมพวกเขาถึงมองพวกเราแบบนั้น?"

จั่วมู่เกอขมวดคิ้ว

"ไม่ชอบสายตาของพวกเขาเลย"

หยานจีเองก็พยักหน้า

หลินอวี่หันไปมองพวกเขา มีชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งมองมาพลางผิวปากเรียก

"นักศึกษาใหม่? จุดลงทะเบียนอยู่ตรงนั้น"

เขาชี้ไปยังลานกว้างเล็กๆที่อยู่ไม่ไกล

ตอนนี้มีคนจำนวนหนึ่งกำลังยืนอยู่ภายในลานกว้างนั้น

ที่นั่นมีป้ายที่เขียนว่าจุดลงทะเบียนอยู่

หลินอวี่หันกลับมาหาชายหนุ่มนั้นก่อนจะยิ้มพูดว่า

"ขอบคุณครับรุ่นพี่"

"ขอบคุณ?"

นักศึกษาที่ดูลอยชายในกลุ่มนั้นชะงักครู่หนึ่ง จากนั้นจึงหัวเราะจนตัวงอ

แม้แต่รุ่นพี่ที่บอกทางให้ก็หัวเราะก่อนจะผิวปาก

"ฮ่าๆ....ไม่ต้องขอบคุณกันหรอก พยายามเข้าล่ะ!"

"พยายามเข้า?"

ปู้เจิ่งซิ่นมองรุ่นพี่ที่บอกทางด้วยความงุนงง

"รุ่นพี่หมายความว่ายังไงเหรอครับ?"

หลินอวี่หันไปมองลานเล็กๆนั้นก่อนจะหัวเราะเบาๆ

"ไปถึงเดี๋ยวก็รู้เอง"

กลุ่มของหลินอวี่เดินไปยังลานกว้างนั้น

กลุ่มรุ่นพี่ที่มองดูอยู่หันไปมองหน้ากันก่อนจะหัวเราะออกมา

"อยากรู้จริงๆว่าเด็กปีนี้จะอยู่ได้นานแค่ไหน"

"หึๆ เดี๋ยวก็รู้"

"ได้ยินว่าอันดับหนึ่งถึงอันดับสี่ของการสอบหัวกะทิปีนี้เลือกมาเรียนมหาลัยเรา"

"เดี๋ยวก็ได้รู้ว่าที่นี่ก็คือขงหมิง"

"ยังไงก็เถอะ ระดับท็อปแล้วไง ก็ต้องโดนรับน้องอยู่ดี"

"ฮ่าๆ แทบจะรอดูพวกอัจฉริยะถูกอัดไม่ไหวแล้ว ได้ยินว่าที่หนึ่งของปีนี้เป็นสัตว์ประหลาดด้วยล่ะ"

"งั้น....พวกเราไปรับน้องกันสักหน่อยมั้ย? ถ้าไม่รีบสั่งสอนแต่เนิ่นๆ เดี๋ยวปีหน้าจะไม่มีโอกาสเอาล่ะนะ"

".....อืม ไปสิ ไปดูกันเถอะ"