หลินอวี่ชะงัก

สายต่อสู้ระยะประชิดอยู่ใกล้แบบเมื่อกี้ก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?

"โฮก!!"

มนุษย์หมีที่วิ่งกลับไปประจำที่แล้วเรียบร้อยเงยหน้าขึ้นคำราม

กล้ามเนื้อทั่วร่างของเขาเริ่มปูดโปนขึ้นอย่างรวดเร็ว

กลิ่นอายของเขาเปลี่ยนเป็นแข็งแกร่งขึ้นผิดหูผิดตาราวกับไม่ใช่มนุษย์หมีท่าทางโง่งมก่อนหน้านี้

หลินอวี่เลิกคิ้ว

แม้ว่ามนุษย์หมีตนนี้จะไอคิวต่ำไปบ้าง แต่พลังต่อสู้ของเขาค่อนข้างดีทีเดียว

แต่แบบนี้ก็ถูกแล้ว ไม่อย่างนั้นเขาคงไต่อันดับมาถึงขั้นนี้ไม่ได้

"เริ่มการต่อสู้!"

เสียงระบบประกาศ

มนุษย์หมีคำราม เกิดกระแสสายฟ้าปรากฏขึ้นทั่วร่างของเขา

นี่เป็นสกิลลับของชนเผ่าธันเดอร์ ประจุสายฟ้า

หลินอวี่ยกมือขึ้นใช้สกิลระเบิดกระแทก

วินาทีถัดมา ประจุสายฟ้าที่กำลังไหลเวียนทั่วร่างของมนุษย์ก็หยุดชะงัก

ที่ทำให้หลินอวี่ประหลาดใจก็คือ มนุษย์หมีกลับไม่ถูกผลักกระเด็นออกไป และเกิดค่าความเสียหายขึ้นเพียงไม่กี่ร้อยหน่วยเท่านั้น

ค่าความเสียหายส่วนใหญ่ถูกประจุสายฟ้าที่อยู่รอบร่างของมนุษย์ดูดซับไป

แม้ว่าเขาจะไม่ได้เอาจริง แต่ประจุสายฟ้านี้ก็แข็งแกร่งกว่าที่เขาคิด

หลินอวี่ที่ว่าประหลาดใจแล้ว หากแต่ตอนนี้มนุษย์หมีกำลังช็อคยิ่งกว่า

"อะไรกัน?!"

ต้องทราบว่าสกิล ประจุสายฟ้านี้ หากเจอคู่ต่อสู้ในระดับเดียวกัน หรือแม้กระทั่งสูงกว่า มันก็เป็นสกิลที่ไม่อาจถูกขัดขวาง และยังต้านทานค่าความเสียหายโดยสมบูรณ์ด้วย!

นี่เป็นสกิลระดับสุดยอดของชนเผ่าธันเดอร์เชียวนะ!

โดยเฉพาะยิ่งคู่ต่อสู้เป็นนักเวทแบบนี้ด้วยแล้วก็ยิ่งควรจะได้เปรียบ

อย่างไรก็ตาม เขาอีกฝ่ายเพียงโบกมืออย่างไม่ใส่ใจครั้งหนึ่ง สกิลของเขาก็ถูกขัดขวาง แล้วก็ยังได้รับค่าความเสียหายด้วย!!

เขาแข็งแกร่งเกินไปรึเปล่า?!

มนุษย์หมีมีประสบการณ์ในการต่อสู้ไม่น้อย แม้ว่าจะตกตะลึง กระนั้นร่างกายของเขาก็เริ่มขยับเพื่อเตรียมตอบโต้

เขากลิ้งหลบไปทางซ้าย เพื่อหลบระเบิดกระแทกชุดที่สอง

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เขาหลบระเบิดกระแทกได้สำเร็จ ร่างกายของเขาก็พลันหยุดชะงักด้วยพลังไร้ลักษณ์

วินาทีต่อมา ศรน้ำแข็งสีดำดอกหนึ่งก็พุ่งตรงมา

ถูกแช่แข็ง!

ขณะที่เขาถูกแช่แข็ง พลังงานที่ไหลเวียนอยู่ภายในร่างของมนุษย์หมีก็ปะทุออกทำลายน้ำแข็งไป

ทันทีที่น้ำแข็งถูกทำลาย ยังไม่ทันที่มนุษย์จะทันได้ตอบสนองใด สายฟ้าสีดำก็ฟาดผ่าลงมา

เปรี้ยง!!

เกิดควันขาวลอยขึ้นจากร่างของมนุษย์หมี ขนทั่วร่างของเขายังลุกชี้ชัน

จากนั้นกระสุนเวทจำนวนมากก็กระหน่ำเข้าใส่จนพลังชีวิตลดลงจนหมดหลอด

ในส่วนของผู้ชม

ครั้งนี้มีคนเข้ามาชมมากกว่ารอบของซิเนียร์

หลังจากเห็นประจุสายฟ้าถูกขัดขวาง หลายคนก็อุทานออกมาด้วยความตกใจ

เป็นสกิลลับของเผ่านี้เองที่ทำให้มนุษย์หมีเผ่าธันเดอร์โดดเด่นและน่ากลัวเป็นอันดับต้นๆ

ทว่าสกิลที่เป็นดั่งความภาคภูมิใจนี้กลับถูกนักเวทในระดับเดียวกันขัดขวางเอาไว้ได้!

น่ากลัวเกินไปแล้ว

เฮาส์ มันโฮแยกเขี้ยวจนเห็นฟันอันแหลมคม

ในดวงตาปรากฏความคิดต่อสุ้ลุกโชนขึ้นมา มือของเขารวบกำแน่นจนสั่นเบาๆ

ไม่ใช่สั่นกลัว แต่เป็นสั่นสู้

"ต่อไปถึงตาข้าแล้ว! จะต้องเอาชนะผู้แข็งแกร่งเช่นนี้ในการต่อสู้ให้ได้!"

ฮอร์จสัน ธันเดอร์มองดูแล้วก็เริ่มเดินวนไปมาด้วยความตื่นเต้น ดวงตาของเขาหยีลง มีความปรารถนาฉายชัดอยู่ในแววตา

คนอื่นๆนั้นไม่ทราบว่าเขามีความคิดที่พิเศษสำหรับหลินอวี่

หลังจากกลับมาที่ห้องส่วนตัว ฮอร์จสัน ธันเดอร์ก็เรียกมนุษย์หมีซึ่งเป็นคู่ต่อสู้ของหลินอวี่ก่อนหน้านี้มา ร่างของมนุษยหมีขนปุกปุยพลันปรากฏขึ้นภายในห้อง

"กิกิ ได้บอกเขารึเปล่า?!"

กิกิมองดูลูกพี่ที่อยู่เบื้องหน้าก่อนจะพยักหน้าหงึกหงัก

"ข้าบอกเขาแล้วลูกพี่!"

"ดีมาก!"

เฮาส์มันโฮที่อยู่ด้านข้างเรียกอุปกรณ์ออกมาสวมใส่พลางพูดขึ้นว่า

"ต่อไปตาข้า!"

กิกิมองเฮาส์มันโฮที่กำลังตื่นเต้นด้วยความงุนงง

จากนั้นเขาจึงพูดว่า

"ท่านเฮาส์ ท่านโหดดูเหมือนจะบอกว่าเขาอยากจะสู้กับลูกพี่โดยตรงเลย"

เฮาส์ มันโฮ "???"

ฮอร์จสัน ธันเดอร์ "!!!"

มนุษย์เสือที่เดิมทีกำลังตื่นเต้นพลันเปลี่ยนเป็นโง่งม ส่วนมนุษย์หมีที่กำลังซึมก็กลับตื่นเต้นขึ้นมา

หัวใจท่วมท้นไปด้วยความยินดี

"อะไรกัน?!"

เฮาส์มันโฮมองกิกิด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง

"เจ้าโง่ ไม่ได้บอกเขาเหรอว่าข้าอยู่คิวแรก!!"

กิกิยกมือขึ้นเกาหัว เขารู้สึกเสียใจขึ้นมา

"ไม่ใช่ ท่านเฮาส์ ข้าบอกท่านโหดไปแล้ว จากนั้นท่านโหดก็ถามอันดับของลูกพี่กับท่านเฮาส์..... จากนั้นเขาก็บอกว่าจะสู้กับลูกพี่โดยตรง"

คำตอบนี้ทำให้เฮาส์ มันโฮนิ่งชะงักไป

"อุ๊บ!!"

เอลลิสไบชาที่ยืนฟังอยู่พลันหลุดขำ เธอหันไปมองเฮาส์ มันโฮด้วยสายตาหยอกล้อ

"เจ้าเสือโง่ ดูเหมือนเจ้าจะไม่อยู่ในสายตาของมนุษย์ผู้นั้นนะ ฮ่าๆๆ"

ฟิลลิส ฟลอเรนซ์เองก็ยิ้มบาง

"เจ้ามนุษย์สารเลว!กล้าดียังไงถึงได้มาดูถูกข้า เฮาส์ มันโฮ!"

มนุษย์เสือกัดฟันกรอด

เขาคำรามก่อนจะชกโต๊ะที่อยู่ใกล้ๆ

ปั้ง!

วินาทีต่อมา ร่างกายของเขาก็แข็งค้าง จากนั้นจึงถอนมือกลับเงียบๆ

สิ่งของภายในห้องส่วนตัวแห่งนี้ล้วนไม่สามารถทำลายได้

ฮึ่ม ที่น่าแค้นใจยิงกว่าก็คือ โต๊ะนี่แข็งเป็นบ้า!

เอลลิสพลันหัวเราะออกมาเมื่อเห็นมนุษย์เสือพยายามซ่อนมือที่สั่นเพราะความเจ็บปวดเอาไว้ เธอถึงกับลงไปขำกลิ้งอยู่ที่โซฟา

ฮอร์จสันซึ่งเป็นผู้ชนะมองดูเฮาส์ด้วยแววตาสงสาร

"สหาย เป็นอะไรรึเปล่า? เจ็บมากมั้ย?"

เขารู้สึกเป็นห่วงเพื่อนของเขาจริงๆ

ทันทีที่คำพุดนี้หลุดออกมา แม้แต่ฟีลลิสที่น่านิ่งมาตลอดก็ยังหลุดขำ

เฮาส์หน้าเครียดลง

ถ้าเขาไม่รู้อยู่แล้วว่าฮอร์จสันเป็นพวกสมองทึบ เขาคงจะเข้าไปบีบคอฮอร์จสันไปแล้ว

เขาฝืนยิ้มอย่างยากลำบาก

"ข้าสบายดี!"

ฮอร์จสันยกมือตบบ่าเฮาส์ด้วยสีหน้าจริงจัง

"สหาย ไม่ต้องกังวล ข้าจะเอาชนะมนุษย์ผู้นั้นให้ได้! ให้เขาจ่ายค่าตอบแทนที่มาดูถูกเจ้า!"

ดวงตาของเขาทอประกายจริงจัง

เมื่อเอ่ยถึงเรื่องต่อสู้แล้ว สติปัญญาของฮอร์จสันจะพุ่งขึ้นราวกับติดจรวด

เฮาส์ "???"

เขาไม่รู้ว่าควรจะตอบกลับไปอย่างไรดี

เขารู้สึกพูดไม่ออก

"ที่นี่มีเหล้ารึเปล่า?"

"ทำไมเหรอ?"

"ข้าจะดื่ม ดื่มย้อมใจตัวเอง!"