ตอนที่ 45

ฟุ่บ!!

มังกรดินอ้าปากพ่นบอลไฟลูกใหญ่ออกมา

ลูกไฟเกิดการระเบิด

ตู้ม!!

แม็กซ์เวลล์คำรามด้วยความเจ็บปวด

ตึง ตึง ตึง!

มังกรดินพุ่งเข้าหาแม็กซ์เวลล์ที่อยู่ในกองเพลิง

สองฝ่ายเริ่มต่อสู้กันอย่างหนักหน่วง

หลินอวี่เทเลพอตหลบฉากออกไป เขาปรากฏตัวขึ้นบนหน้าผาที่ห่างออกไปก่อนจะนั่งลงดูการต่อสู้ของทั้งสองฝั่งอย่างผ่อนคลาย

เคร้ง!!

ขวานศึกในมือแม็กซ์เวลล์ฟันปะทะเข้ากับกรงเล็บอันแหลมคมของมังกรดิน

ต่อหน้ามังกรดินแล้ว พละกำลังที่แม็กซ์เวลล์มักภาคภูมิใจก็คล้ายจะอ่อนด้อยกว่าเล็กน้อย

แม็กซ์เวลล์ก้าวถอยหลัง สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นปั้นยาก

ขณะที่หลบการโจมตีจากมังกรดิน สายตาของเขาก็เหลือบมองโดยรอบเพื่อค้นหาตำแหน่งของหลินอวี่

เมื่อเห็นว่าหลินอวี่กำลังนั่งชมดูการต่อจากบนหน้าผาอย่างสบายใจเฉิบ หน้าอกของเขาก็คล้ายถูกบีบอัด จำต้องกระอักเลือดออกมา

ไอ้สารเลว!

ไม่!

ปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้!

เขามั่นใจในความแข็งแกร่งของตัวเอง

แต่เขากระตระหนักดีว่าเมื่อต้องต่อสู้กับมังกรดินตัวต่อตัว ชีวิตของเขาก็จะตกอยู่ในอันตราย

ยังมีอีกหนึ่งเหตุผล

ตอนนี้มีนักเวทมนุษย์อีกคนกำลังเฝ้ามองการต่อสู้ของเขาอยู่ ในใจของเขาเกิดความคิดที่จะหลบหนี

ขอเพียงขุนเขายังอยู่ ไม่กลัวไร้ฟืนเผา!

มังกรดินนั้นเป็นมอนสเตอร์จำพวกหวงถิ่น

ขอเพียงหลบหนีออกจากอาณาเขตของมันได้ก็จะปลอดภัยแล้ว

เมื่อรอดไปได้ก็ยังมีโอกาสแก้แค้น!

แม็กซ์เวลล์และมังกรดินต่อสู้กันอย่างดุเดือด เมื่อรู้สึกได้ถึงอันตรายที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แม็กซ์เวลล์ก็อยากจะหนี

ทว่าตอนนั้นเอง สีหน้าของเขาก็พลันแข็งค้าง เขารู้สึกว่ามีพลังงานบางอย่างกำลังฉุดดึงเขาเอาไว้

ฟุ่บ!

ก่อนที่เขาจะทันได้ตอบสนองใดๆ เงาดำสายหนึ่งก็ม้วนกวาดเข้ามา

เป็นหางของมังกรดิน!

แม็กซ์เวลล์คำรามต่ำ เกราะสีแดงเข้มบนร่างเปล่งแสงจ้า ในเวลาเดียวกันก็ดึงขวานศึกกลับมา

แม็กซ์เวลล์คำรามขณะที่ลอยกระเด็นไป

-8912

ตัวเลขค่าความเสียหายปรากฏขึ้น

หลินอวี่ที่ชมดูจากระยะไกลยกยิ้มมุมปากด้วยความยินดี

แม้ว่าเราจะทำลายป้องกันของแม็กซ์เวลล์ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร

วิธีแก้ปัญหามีมากกว่าหนึ่งทางเสมอไม่ใช่เหรอ?

"โฮก!!"

หลังจากโจมตีเสร็จ มังกรดินก็เงยหน้าขึ้นคำรามด้วยความตื่นเต้น

เกิดแสงสีแดงไหลผ่านลำคอของมัน

วินาทีถัดมา เปลวเพลิงอันร้อนแรงก็พุ่งออกจากปาก

ลมหายใจเพลิง

ความร้อนจากเปลวไฟทำให้อากาศบิดเบี้ยว ดูน่ากลัวยิ่ง

แม็กซ์เวลล์ที่ลอยกระเด็นออกมาเท้าไถลไปกับพื้น ร่างกายของเขาพุ่งออกจากตำแหน่งเดิมเพื่อหลบหลีกเปลวเพลิง

ลมหายใจเพลิงตกกระทบพื้น พื้นดินอ่อนยวบก่อนจะกลายเป็นแอ่งลาวา

แม็กซ์เวลล์เหลือบมองพื้นดินที่กลายเป็นแอ่งลาวา ในดวงตาทอแววหวาดหวั่น

ทันใดนั้นเขาก็ยันเท้ากับพื้น ต้องการจะพุ่งหนีออกจากหุบเขา

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เองที่พลังงานที่มองไม่เห็นปรากฏขึ้นฉุดดึงเขาเอาไว้อีกครั้ง

กรงเล็บของมังกรดินพุ่งเข้าหาแม็กซ์เวลล์

แม็กซ์เวลล์เผยสีหน้าดุร้าย ทั่วร่างปรากฏเส้นเลือดปูดโปน เขาสลัดหลุดจากพลังที่มองไม่เห็นและต้านทานการโจมตีจากมังกรดิน

ตู้ม!

แม็กซ์เวลล์ลอยกระเด็นออกไปอีกครั้ง

แม็กซ์เวลล์ตอนนี้ไม่ทราบว่าหลินอวี่หายไปที่ใดแล้ว

นักเวทนั้นเปลือกนอกคล้ายจะชมดูความสนุก หากแต่ความจริงนั้น อีกฝ่ายคอยป้องกันไม่ให้เขาหลบหนี

อย่างไรก็ตาม นักเวทผู้นั้นไม่อาจโจมตีผ่านพลังป้องกันของเขา ทำได้เพียงแค่คอยตรึงเขาไว้ชั่วขณะเท่านั้น!

แม้แม็กซ์เวลล์จะทราบความตั้งใจของหลินอวี่ แต่เขาก็ไม่อาจทำลายแผนการนี้ได้

วิธีเดียวที่จะจัดการนักเวทนั้นก็คือ ฆ๋ามังกรดินก่อน!

คิดได้ดังนั้น แม็กซ์เวลล์ก็คำราม เขากระโดลอยตัวขึ้นและฟันขวานศึกลงมา

ตู้ม!!

ขวานศึกจามลงบนเกร็ดของมังกรดิน เกร็ดส่วนนั้นถูกฉีกแยกจนโลหิตทะลัก มังกรดินส่งเสียงคำรามด้วยความเจ็บปวด

การต่อสู้ระหว่างสองฝ่ายพลันรุนแรงขึ้น

หลินอวี่เฝ้ามองการต่อสู้อยู่ตลอด และคอยหยุดยั้งแม็กซ์เวลล์ตอนที่เขาคิดจะหนี

หุบเขาแห่งนี้ถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นสนามต่อสู้กลาดิเอเตอร์ ส่วนพลังไร้ลักษณ์ของหลินอวี่ก็คือผู้ที่คอยควบคุมบงการสนามต่อสู้

อาการบาดเจ็บของแม็กซ์เวลล์และมังกรดินยิ่งมายิ่งรุนแรง สองฝ่ายต่อสู้จนพละกำลังเริ่มร่อยหรอ

พื้นดินเต็มไปด้วยหลุมบ่อและแอ่งลาวามากมาย

ที่หลังของมังกรดินมีรอยแผลฉกรรจ์ที่ถูกขวานศึกของแม็กซ์เวลล์ฟัน

การต่อสู้ระหว่างสองฝ่ายดำเนินมาถึงจุดวิกฤติ

บัดนี้มังกรดินลืมไปแล้วว่าทำไมมันถึงต้องต่อสู้

แต่ตอนนี้ด้วยความเจ็บปวดจากบาดแผลจึงทำให้มันสูญเสียความมีเหตุมีผลไป

แม็กซ์เวลล์เองก็บาดเจ็บสาหัสเช่นกัน

"โฮก!!"

มังกรดินคำราม จากนั้นเปลวเพลิงก็ค่อยๆลุกท่วมร่างของมัน

อากาศรอบถูกความร้อนเผาผลาญจนเกิดรอยแตก!

เมื่อเห็นฉากนี้ แม็กซ์เวลล์ที่หน้าขาวซีดก็ผงะ

สีหน้าของเขาฉายแววดุร้าย บาดแผลตามร่างเริ่มปริแตกจนเลือดไหลท่วม จิตสังหารและความกระหายเลือดเข้าปกคลุมร่างของเขาอย่างเข้มข้น

ตอนนี้เขาคล้ายกลายเป็นจอมเชือดที่ต้องการจะสังหารสิ่งมีชีวิตทุกชนิดที่อยู่ตรงหน้าไปแล้ว

เมื่อหลินอวี่ที่นั่งชมดูอย่างสบายได้เห็นฉากนี้ เขาก็หรี่ตาลง จากนั้นจึงลุกขึ้นยืน

นี่เป็นการปะทะครั้งสุดท้ายแล้ว

"โฮก!!"

"ย๊าก!!"

ทั้งสองฝ่ายส่งเสียงคำรามก่อนจะพุ่งเข้าหากัน

เปรี้ยง!!

ที่ตามมาคือความบ้าคลั่ง ขวานศึกและเปลวเพลิงโถมกระหน่ำใส่กัน พื้นดินภายในหุบเขาเกิดการสะเทือนไปทั่ว

เมื่อทุกอย่างเริ่มสงบลง มังกรดินที่มีขวานศึกจามอยู่บนหัวก็ค่อยๆทรุดลงกับพื้น

แม็กซ์เวลล์ยืนอยู่ในสภาพที่ยับเยินทั่วร่าง เกราะของเขาฉีกขาดจนไม่เหลือสภาพเดิม ทั่วร่างเต็มไปด้วยร่องรอยบาดแผลและเลือดชโลม ร่างกายของเขาไม่หลงเหลือเพียงลมหายใจแผ่วเบา

หลินอวี่ยิ้มบาง เขาเทเลพอตลงไปด้านล่าง

"เป็นการต่อสู้ที่ตื่นตาตื่นใจไม่เลว"

เขาอดเอ่ยชมออกมาไม่ได้

ในฐานะอาชีพหายากคลาสสาม หากต้องสู้แบบซึ่งหน้า เขาก็อาจจะตายได้ในไม่กี่การโจมตี

ช่างทรงพลังจริงๆ

น่าเสียดายที่เขาเตรียมตัวมาดีเกินไป

เมื่อหลินอวี่ปรากฏตัวขึ้นและมองดูแม็กซ์เวลล์ แม็กซ์เวลล์ก็ถลึงมองหลินอวี่

เขาอ่อนแอย่ำแย่สุดขีด สีหน้าที่เปื้อนเลือดค่อยๆเผยรอยยิ้มลี้ลับ

หลินอวี่ใจหายวาบ

วินาทีถัดมา ร่างกายที่สูงใหญ่ของแม็กซ์เวลล์ก็สั่นไหว มีดสีแดงเข้มของจอมเชือดพลันพุ่งเข้าหาหลินอวี่

นี่ก็คือสกิลประจำอาชีพของจอมเชือด มีดแล่เนื้ออาบโลหิต....