บรรยากาศพลันตกอยู่ในความเงียบชั่วขณะ

สีหน้าของหยานจีเต็มไปด้วยคำถาม เธอมองจั่วมู่เกอด้วยสีหน้าว่างเปล่า

นี่ฉันเป็นใคร?

ฉันกำลังอยู่ที่ไหน?

แล้วยัยแม่มดนี่พูดถึงเรื่องอะไร?

พวกเรายังไม่ได้คบกันสักหน่อย....แค่กๆ ถึงแม้ว่าจะใกล้เคียงก็เถอะ

แต่ทำไปถึงพูดไปแบบนั้น....จะยิ่งไม่ทำให้เรื่องราววุ่นวายไปใหญ่เหรอ?

หยานจีไม่ทราบนึกถึงเรื่องอะไร ใบหน้าจึงแดงขึ้นมา

และเมื่อพี่สาววัยกลางคนได้ยินแบบนั้น เธอยังอึ้งยิ่งกว่า

นี่มันเรื่องอะไรกัน?

นี่ฉันถูกท่าทางซื่อๆของอาหวี่หลอกมาตลอดเลยเหรอ?!

นี่เขากลายเป็นเพย์บอยไปตั้งแต่เมื่อไหรกัน?!

มองเพียงปราดเดียวก็ทราบได้ทันทีว่าสาวสวยสองคนนี้ไม่ได้มาจากครอบครัวธรรมดา

ถ้าไม่ใช่เรื่องจริง เด็กสาวสองคนนี้จะพูดแบบนี้ให้เรื่องเสื่อมเสียไปทำไม?

"รังแกกันเกินไปแล้ว! ต้องการให้พี่สาวช่วยระบายความโกรธให้ไหม?"

ตอนนี้เธอยึดถือตัวเองเป็นพี่สาวของจั่วมู่เกอและหยานจีจริงๆ

"มะ..ไม่เป็นไรค่ะพี่สาว....พี่สาว เพื่อนหนูแค่ล้อเล่นน่ะค่ะ"

หยานจีได้แต่อธิบายความจริง

เธอกังวลว่าหากปล่อยให้ถูกเข้าใจผิดต่อไป ถ้าเกิดคุณป้าคนนี้ไปเจอกับอาหวี่เข้า เกรงว่าอาหวี่คงถูกตบเอา

"อะไรกัน?"

พี่สาววัยกลางคนงุนงง

"ล้อกันเล่นหรอกเหรอ?"

"ฮิๆพี่สาว หนูแค่ล้อเล่นน่ะค่ะ พี่สาวตกใจไหมคะ?"

"สาวน้อยนี่น้า"

พี่สาววัยกลางคนได้แต่หัวเราะ

เมื่อครู่เธอตกใจมากจริงๆ

"พูดก็พูดเถอะ มองแวบแรกก็รู้แล้วว่าพวกน้องสาวไม่ใช่เด็กจากครอบครัวทั่วไป จะมาถูกใจอาหวี่ของเราได้ยังไง?"

"ไม่ค่ะ พวกเราเป็นแปนของเขาจริงๆ"

จั่วมู่เกอยิ้มหวาน

"ยังคิดจะหลอกพี่สาวอีกเหรอ"

พี่สาววัยกลางคนไม่เชื่อ

ในความคิดเธอ สองสาวคงจะเป็นเพื่อนร่วมชั้น หรืออย่างมากก็เพื่อน

เด็กสาวจากตระกูลชนชั้นสูงมักจะทำตัวเย่อหยิ่งและดูถูกคนธรรมดาไม่ใช่เหรอ?

แม้จะได้ยินมาว่าอาหวี่ปลุกพลังและกลายเป็นผู้มีพลังพิเศษสำเร็จก็ตาม

แต่ก็แค่ผู้มีพลังพิเศษทั่วไปไม่ใช่เหรอ?

เมื่อเห็นว่าคุณป้าไม่เชื่อ จั่วมู่เกอก็ยิ้มหวานแต่ไม่พูดอะไร

หยานจีหน้าแดง แต่เธอก็ไม่ได้โต้แย้งเช่นกัน

เธอไม่ใช่คนประเภทที่จะพูดคุยกับคนที่ไม่สนิทได้อย่างรื่นไหล

ขณะที่คุยกัน พวกเธอก็มาถึงอาคารเจ็ด จากนั้นจึงขึ้นลิฟต์

ลิฟต์หยุดลงที่ชั้นหก

พี่สาววัยกลางคนยิ้มพลางเอ่ยว่า

"เอาล่ะ พี่สาวอยู่ที่ชั้นนี้ ส่วนอาหวี่อยู่ที่ชั้นเจ็ด พวกน้องรู้ห้องใช่มั้ย?"

"รู้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ"

จั่วมู่เกอยิ้มหวาน

"ไม่เป็นไรจ๊ะ"

พี่สาววัยกลางคนมีความสุขมาก

หลังจากพี่สาววัยกลางคนไปแล้ว หยานจีก็ถลึงมองจั่วมู่เกอ

"ยัยแม่มด เธอพูดไร้สาระอะไร"

"เรื่องไร้สาระ?"

จั่วมู่เกอมองหยานจีด้วยรอยยิ้ม

"ฉันพูดอะไรผิดกัน พวกเราสองคนเป็นแฟนหมอนั่น.....แฟนน่ะ!"

หยานจีหน้าแดง

จั่วมู่เกอหรี่ตามองหยานจีก่อนจะหัวเราะ

"ถ้าเกิดว่าเสี่ยวจีจีไม่ต้องการ งั้นฉันเป็นคนเดียวก็ได้"

"ฝันไปเถอะย่ะ!"

หยานจีถลึงตาใส่

"ใครบอกว่าฉันไม่อยากกัน? เพียงแค่......เพียงแค่หมอนั่นยังไม่ได้พูดออกมา"

จั่วมู่เกอยิ้มพลางพูดว่า

"งั้นยังจะรออะไรล่ะเสี่ยวจีจี พวกเราก็ถามเขาเลยสิว่าคิดยังไง?"

".....ก็กำลังจะไปถามนี่ไง"

ขณะที่พวกเธอกำลังคุยกัน ลิฟต์ก็มาถึงชั้นเจ็ด

หลังออกจากลิฟต์มาแล้ว ทั้งสองก็เดินมาที่หน้าประตูห้องของหลินอวี่ก่อนจะกดกริ่ง

ประตูเปิดออก หลินอวี่เมื่อเห็นว่าเป็นสองสาวก็ยิ้มก่อนจะเบี่ยงตัวเปิดทางให้

"เข้ามาสิ"

เขานำรองเท้าสวมภายในบ้านมาให้สองสาว

หยานจีเปลี่ยนเป็นรองเท้าแตะ มองดูห้องที่เป็นระเบียบเรียบร้อย เธอก็ประหลาดใจ

"อาหวี่ นายดูแลความสะอาดได้ดีนี่"

หลินอวี่ยิ้มตอบว่า "ก็ฉันอยู่คนเดียวนี่"

ถึงยังไงเขาก็อาศัยอยู่คนเดียวมาห้าปีได้แล้ว

หากไม่ทำความสะอาดเลย ป่านนี้ห้องของเขาคงกลายเป็นรังหนูไปแล้ว

พ่อแม่ของเขาเสียแล้ว ดังนั้นเขาจึงได้แต่ต้องดูแลตัวเอง

จั่วมู่เกอเดินดูรอบห้องด้วยขาเรียวสวยก่อนจะตีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย

"ไม่เห็นมีกลิ่นแปลกๆเลย"

"กลิ่นแปลกอะไร?"

ดวงตาสีแดงคู่งามของหยานจีเผยความอยากรู้อยากเห็นอย่างไร้เดียงสา

จั่วมู่เกอแสยะยิ้มพลางเหลือบมองหลินอวี่

หลินอวี่ขมวดคิ้ว หน้าดำคร่ำเครียด

ผู้หญิงคนนี้.....

เพิ่งผ่านไปสามวันก็ออกฤทธิ์แล้วงั้นเหรอ?

ขณะที่เขากำลังจะแสดงให้เธอเห็นถึงความโหดร้ายที่แท้จริง จั่วมู่เกอที่คาดเดาได้ก็รีบหนีไปหลบหลังหยานจี

นั่นยิ่งทำให้หยานจีเอียงคอด้วยความสงสัย

เกิดอะไรขึ้น?

ทำไมถึงรู้สึกว่ามีแค่ฉันที่ไม่เข้าใจเลยล่ะ??

"นั่งสิ มีน้ำส้ม นม โคล่า ชา อยากจะดื่มอะไรกัน?"

"มีน้ำมะละกอมั้ย?"

จั่วมู่เกอถาม

"อุ๊บ....."

หลินอวี่เหลือบมองหน้าอกหน้าใจอันยิ่งใหญ่ของเธอและมุมปากกระตุกขึ้นมา

นี่คุณหนู ไม่ต้องไปหาจากไหนหรอก เธอก็มีนี่.....

"ไม่มี"

"อ้อ แค่ถามดูน่ะ ฉันไม่เอาหรอก"

จั่วมู่เกอพยักหน้าหงึกๆ

หลินอวี่ "......."

เขาล่ะอยากจะจัดการผู้หญิงคนนี้ซะจริงๆ

จั่วมู่เกอยกมือขึ้นก่อนจะบอกด้วยรอยยิ้ม

"ฉันขอโคล่า!"

หยานจีเองก็พูดขึ้น "งั้นฉันขอน้ำส้ม"

"รอแป๊ป"

หลังจากนำเครื่องดื่มมาให้พวกเธอแล้ว จั่วมู่เกอและหยานจีก็มองหลินอวี่ด้วยความตื่นเต้น

"อาหวี่ นายแข็งแกร่งเกินไปแล้ว! นายทำภารกิจเลื่อนคลาสเร็วมาก!"

"ใช่ แล้วก็ยังเป็นถึงระดับอีเทอร์นอลส์อีก!"

สองสาวมองหลินอวี่ด้วยดวงตาชื่นชม

มีใครบ้างที่จะไม่ต้องการให้คนที่ชอบโดดเด่นเหนือใคร?