ดวงตาแนวตั้งสีเหลืองเข้มของแบร์รี่บัสกวาดมองทั้งกลุ่ม จากนั้นจึงค่อยๆพูดขึ้นว่า

"เมื่อการต่อสู้เริ่มต้นขึ้น อีกฝ่ายจะต้องร้องขอความช่วยเหลือโดยทันทีแน่นอน พวกเรามีเวลาห้านาทีก่อนที่ยอดฝีมือของพวกมนุษย์จมาถึง เมื่อครบห้านาทีแล้วพวกเราจะถอนตัวทันที ไม่อย่างนั้นก็คงทำได้แค่รอคอยความตาย"

"ก่อนเวลานั้น หากว่าทำภารกิจลอบสังหารอัจฉริยะรุ่นเยาว์ของพวกมนุษย์ไม่สำเร็จ....."

"พวกเจ้าอยากจะถูกอีกสามเผ่าพันธุ์ที่เหลือหัวเราะเยาะงั้นรึ?!"

เสียงแหบแห้งของแบร์รี่บัสแแฝงไว้ด้วยความเย็นชา

คนอื่นๆได้แต่ก้มหัวลงไม่กล้าพูดอะไร

หลังจากนิ่งเงียบไปชั่วขณะ แบร์รี่บัสก็พูดว่า

"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จงจำเอาไว้ว่าเป้าหมายลำดับแรกสุดของพวกเราก็คือมนุษย์รุ่นเยาว์ที่ชื่อหลินอวี่ นักเวทธรรมดาที่สามารถทำคะแนนได้สูงเช่นนั้นจะต้องมีอะไรที่พิเศษเป็นแน่"

"ลำดับถัดมาจึงเป็นหยานจีและจั่วมู่เกอ สองอาชีพหายาก จากนั้นจึงเป็นนักเรียนที่มีพรสวรรค์ลำดับถัดลงมา....."

"พวกเจ้าคงจดจำรูปของเป้าหมายไว้แล้วใช่ไหม?"

"จดจำแล้วขอรับ!"

แบร์รี่บัสพยักหน้า

"ดีมาก เตรียมโจมตีโดยไม่ให้พวกมันตั้งตัว พยายามกำจัดเป้าหมายให้ได้ทั้งหมด!"

"ขอรับ!"

..............................

รถหุ้มเกราะวิ่งไปตามถนนด้วยความเร็วปานกลาง

รถหุ้มเกราะนี้ติดตั้งระบบโล่พิเศษ ซึ่งสามารถลดความสนใจของพวกมอนสเตอร์ได้

รวมกับระบบอาวุธของตัวรถหุ้มเกราะเอง

การเดินทางจึงราบรื่นกว่าที่คาดเอาไว้มาก

ไม่ช้ารถหุ้มเกราะก็ค่อยๆเคลื่อนเข้าสู่พื้นที่หุบเขาเมเปิ้ลแดง

"ที่เบื้องหน้าก็คือหุบเขาเมเปิ้ลแดง!"

หยานจีและจั่วมู่เกอตาเป็นประกาย ทั้งสองต่างหันไปมองนอกหน้าต่าง

จั่วมู่เกอกวักมือเรียกหลินอวี่

"อาหวี่ รีบมา! หุบเขาเมเปิ้ลแดงสวยงามมากๆ!"

ขณะที่พูดเธอก็ยื่นมือไปดึงหลินอวี่ให้ไปดูหุบเขาเมเปิ้ลแดงด้วยกัน

ร่างกายของเธอเอนเข้าไปแนบชิดกับแผ่นหลังของหลินอวี่

ปู้เจิ่งซิ่นที่คอยลอบมองจั่วมู่เกอจากระยะไกล เมื่อได้เห็นฉากนี้หัวใจของเขาก็แทบจะแตกสลาย

เขาเจ็บปวดจนเกือบจะหลั่งน้ำตาออกมา

นักเรียนคนอื่นๆเองก็พากันไปด้วยหุบเขาเมเปิ้ลแดงด้วยความตื่นเต้น

โดยเฉพาะเหล่าเด็กสาว

เด็กผู้หญิงนั้นชื่นชอบวิวทิวทัศน์ที่สวยงามกว่าเด็กผู้ชายอย่างเห็นได้ชัด

หลินอวี่จ้องมองดวงตาสีแดงที่อยู่ไกลๆ ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็เป็นประกายขึ้นมา

เขารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

"เป็นไง? สวยใช่รึเปล่า?"

หยานจีที่เอนตัวพิงหลินอวี่อีกข้างถามขึ้น ขณะที่จั่วมู่เกอนั้นยังคงเอนตัวพิงหลังของหลินอวี่อยู่

ดวงตาของหยานจีพร่ามัวขณะมองหลินอวี่ ลมหายใจอันร้อนระอุของเธอรดผ่านใบหูของหลินอวี่ไปเบาๆ

หลินอวี่หันหน้าไปมอง เขาจ้องใบหน้าสวยซึ้งของหยานจีก่อนจะยิ้ม

"อืม สวยมาก.....แต่ก็ยังไม่สวยเท่าเธอ"

หยานจีนิ่งชะงัก จากนั้นทั่วทั้งหน้าของเธอก็แดงก่ำด้วยความเขินอาย

สวีเผิงเทียนที่อยู่ไม่ไกลมองดูหลินอวี่ด้วยความทึ่ง

สมกับเป็นพี่ใหญ่!

ไม่มีหญิงใดรอดมือพี่ใหญ่ไปได้!

โครตเจ๋ง!

ที่ด้านหลังของหลินอวี่ จั่วมู่เกอขมวดคิ้วและหยิกแก้มของหลินอวี่อย่างงอนๆ

"แล้วฉันล่ะ?"

"เธอ? ก่อนอื่นทำไม่ไม่เอาตัวออกจากหลังฉันก่อนล่ะ?"

หลินอวี่ตอบอย่างจนใจ

"ทำไม? จะบอกว่าฉันตัวหนักรึไง?"

จั่วมู่เกอถลึงตาถามด้วยความไม่พอใจ

หลินอวี่กลอกตา เขาดึงหัวของเธอเข้ามาก่อนจะกระซิบบอกบางอย่าง

ทันใดนั้นจั่วมู่เกอก็ตัวแข็งค้าง จากนั้นทั่วหน้าก็แดงยิ่งกว่าหยานจีซะอีก

ดวงตาอันใสกระจ่างของเธอกลอกกลิ้งรอบหนึ่ง จากนั้นเธอเอนตัวเข้าไปใกล้หูของหลินอวี่ก่อนจะใช้ริมฝีปากขบงับเบาๆพลางกระซิบเสียงหวานว่า

"ฉันไม่เอาออก~"

"เฮ้อ......"

หลินอวี่ถอนหายใจพลางงอตัวลง

ให้ตายสิผู้หญิงคนนี้!

นิสัยเสียจริงๆ

หยานจีที่อยู่ใกล้ๆหันมามองทั้งสองด้วยแววตาสงสัย

"พวกนายซุบซิบอะไรกัน? แอบนินทาลับหลังฉันรึเปล่า?"

เมื่อเห็นความเคลื่อนไหวอันละเอียดอ่อนของหลินอวี่ จั่วมู่เกอก็ยกยิ้มมุมปาก

เธอหันไปหาหยานจีที่กำลังมองมาด้วยสายตาสงสัยพลางกลอกตามองบน

"เสี่ยวจีจี เธออยากจะรู้จริงๆงั้นเหรอ?"

"พวกเธอคุยอะไรกัน?"

หยานจีจ้องหน้าจั่วมู่เกอ

รอยยิ้มของจั่วมู่เกอยิ่งมายิ่งดูชั่วร้ายขณะที่เธอโน้มตัวเข้าไปที่ข้างหูของหยานจี

วินาทีถัดมา หยานจีก็ตัวแข็งทื่อ เธอก้มลงมองของตัวเองพลางเปรียบเทียบกับของจั่วมู่เกอด้วยความว้าวุ่นใจ จากนั้นเธอก็นิ่งเงียบไป

หลินอวี่ได้แต่ส่ายหน้าเบาๆ

เทียบกับจั่วมู่เกอแล้ว แม้เปลือกนอกหยานจีจะดูใจกล้ากว่า

แต่ความจริงแล้วเธอเป็นคนขี้อายมาก

ตอนนั้นเอง หลินอวี่ก็หน้าแปรเปลี่ยน เขาพลันเงยหน้าขึ้น

"มีศัตรู!"

จางไช่หงพลันตะโกน

"เตรียมกับแรงกระแทก!"

ถัดจากนั้นลูกไฟขนาดใหญ่ ศรน้ำแข็ง คมมีดพลังเวท และการโจมตีประเภทอื่นๆก็พุ่งลงมาจากท้องฟ้าโดยมีเป้าหมายอยู่ที่รถหุ้มเกราะ

หลินอวี่ขมวดคิ้ว เขายื่นมือออกไปคว้ามือของหยานจีและจั่วมู่เกอไว้

พริบตาถัดมา การโจมตีทั้งหมดก็ถล่มเข้าใส่รถหุ้มเกราะ

รอบรถหุ้มเกราะมีโล่โปร่งแสงปรากฏขึ้น ขณะที่มีกำแพงดินปรากฏขึ้นห่อหุ้มไว้อีกชั้น

ตู้ม ตู้ม ตู้ม ตู้ม!!

เกิดเสียงระเบิดดังขึ้นต่อเนื่อง โล่โปร่งแสงถูกฉีกขาด ขณะที่การโจมตีต่างๆซึ่งถูกลดทอนพลังไปมากก็ปะทะเข้ากับกำแพงดิน

กำแพงดินบังเกิดรอยร้าวก่อนจะพังทลายลง การโจมตีที่หลงเหลือพุ่งชนใส่ตัวรถหุ้มเกราะ ทำให้รถหุ้มเกราะหยุดวิ่งทันที

ผิวเกราะหนาของรถหุ้มเกราะปรากฏร่องรอยความเสียหายขึ้นมากมาย

"บุก!!"

เสียงที่เย็นชาและทรงอำนาจพลันดังขึ้น กลุ่มของพวกเมอร์ล็อคพากันกระโดดลงจากเขาภูเขาสองข้างของหุบเขาเมเปิ้ลแดงและทำการล้อมรถหุ้มเกราะเอาไว้.......