หลังจากจัดการอาหารเช้าแล้ว พวกหลินอวี่ทั้งสามคนก็ออกจากวิลล่า

หลินอวี่วางแผนจะไปที่ศูนย์การค้าของมหาวิทยาลัย ที่นั่นสามารถใช้เครดิตซื้อหาอุปกรณ์ หนังสือสกิล และอื่นๆตามต้องการ

ขณะที่จั่วมู่เกอและหยานจีจะออกไปล่ามอนสเตอร์ในมิติลับเพื่อหาเครดิต

.......................

เมื่อมาถึงศูนย์การค้าของมหาวิทยาลัย ด้วยความช่วยเหลือจากพนักงาน หลินอวี่ก็มาถึงโซนขายหนังสือสกิลของนักเวท

เขามีเป้าหมายชัดเจน

อย่างแรกเลยคือหาซื้อสกิลที่สามารถตรวจจับศัตรูที่ล่องหน อย่างที่สองคือหาซื้อสกิลที่มีการโจมตีเป็นวงกว้าง

นับว่าโชคเข้าข้างเขา

หลินอวี่พบสกิลไว้ต่อกรกับศัตรูที่ล่องหนอย่างที่หวัง

-----------------------------------------------

สอดส่อง ( D- )

สามารถตรวจจับศัตรูที่ล่องหนในระยะ สกิลจะคงสภาพเป็นเวลา 1 นาที

ระยะเวลาคูลดาวน์: 5 นาที

-----------------------------------------------

ราคา 20,000 เครดิต

อย่างไรก็ตาม หลินอวี่มีสิทธิพิเศษที่เมื่อซื้อของจะได้รับส่วนลด 50%

ดังนั้นเขาจึงซื้อมันมาด้วย 10,000 เครดิต

ทว่าหลังจากที่เขาซื้อหนังสือสกิลไปแล้ว เขาก็เหลือเครดิตติดตัวเพียง 2,000 กว่าเครดิต

หนังสือสกิลเป็นของที่แพงมาก

หลินอวี่รู้สึกลำบากใจ

หลังจากเรียนรู้สกิลสอดส่องแล้ว หลินอวี่ก็ทำการขยายพลังให้มัน

-----------------------------------------------

เนตรตรวจจับ ( B )

ใช้พลังมานาเพื่อเปิดใช้งานเนตรตรวจจับชั่วคราว การคงสภาพเนตรตรวจจับจะใช้พลังมานาทุกวินาที

ระยะเวลาร่าย: ไม่มี

ระยะเวลาคูลดาวน์: ไม่มี

-----------------------------------------------

เป็นสกิลที่ค่อนข้างดีทีเดียว มีผลคล้ายคลึงกับแว่นตาแห่งความจริง

ตอนนี้เขาไม่จำเป็นต้องใช้แว่นนั่นอีกต่อไปแล้ว

หลินอวี่ยิ้มอย่างพึงพอใจ

หลังออกจาศูนย์การค้าแล้ว หลินอวี่ก็กลับเข้าใช้งานมิติสนามรบ

เขาก้าวเดินด้วยท่าทางสบายๆขณะที่มีสายลมเริ่มหนุนเสริมเขาให้ลอยขึ้นจากพื้นเล็กน้อย

ฝีเท้าของเขาพลันรวดเร็วขึ้นมาก

..................

สองวันต่อมา หลินก็ไปยังมิติลับเพื่อเพิ่มค่าประสบการณ์ในระหว่างวัน ส่วนตอนกลางคืนนั้น เขาจะเข้าใช้งานมิติสนามรบเพื่อเพิ่มพูนประสบการณ์ในการต่อสู้

ในการต่อสู้ประเภทหนึ่งต่อหนึ่ง หลินอวี่ได้เอาชนะคู่ต่อสู้ติดต่อกัน 98 คน

คู่ต่อสู้ของเขาอยู่ในคลาส 3

เป็นเพราะชนะต่อเนื่องอย่างยาวนาน คะแนนที่ได้จึงสูงมาก

คะแนนที่มีในตอนนี้ทำให้เขาเข้าสู่ 10,000 อันดับแรกได้แล้ว

เขาไม่ได้เข้าใช้งานประเภทหนึ่งต่อหนึ่งตลอด บางครั้ง เขา จั่วมู่เกอและหยานจีก็จะเข้าใช้งานการต่อสู้ประเภททีมด้วยกัน

ปกติแล้ว ในสนามรบนั้นจะสามารถจับทีมได้ 5 คน

แม้ว่าจะมีกันเพียงสามคน แต่หลินอวี่ก็ไม่จำเป็นต้องทำอะไรด้วยซ้ำ เขาปล่อยให้จั่วมู่เกอและหยานจีออกไปต่อสู้เก็บเกี่ยวประสบการณ์

พวกเขาทำให้คู่ต่อสู้เกิดคำถามขึ้นกับชีวิต

สองสาวเลื่อนคลาสด้วยความยากระดับวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ อีกทั้งพวกเธอยังมีอาชีพหายาก ดังนั้นในแง่ของสกิลแล้วจึงมีเปรียบเหนือผู้มีพลังพิเศษทั่วไปมาก

ยิ่งกว่านั้น พวกเธอยังมาจากตระกูลใหญ่ ย่อมไม่ขาดแคลนสกิลและอุปกรณ์

ตอนนี้พลังต่อสู้ของพวกเธอเหนือกว่าคนทั่วไปมาก

และยิ่งเมื่อจั่วมู่เกอและหยานจีจับคู่กัน หลินอวี่ก็ทำแค่เพียงเดินเล่นโดยไม่ต้องทำอะไร

น่าเสียดายที่นับตั้งแต่ครั้งนั้น หลินอวี่ก็ไม่พบเจอมอนสเตอร์ลอร์ดอีกเลย

และทุกครั้งที่เขากำจัดศัตรูไปเป็นจำนวนมาก เขาก็ไม่ได้รับความสำเร็จใดๆอีก

ดังนั้นหลินอวี่จึงรู้สึกเหงามากทีเดียว

....................

เช้าวันต่อมา หลินอวี่ตื่นแต่เช้า

วันนี้เขาลุกขึ้นมาทำอาหารเช้าด้วยตัวเอง การกินอาหารข้างนอกบ่อยๆก็ไม่ค่อยดีเท่าไร

ไม่เพียงแต่เขาเท่านั้น จั่วมู่เกอและหยานจีเองก็ตื่นตั้งแต่เช้า

ทั้งสามนั่งกินอาหารเช้าด้วยกัน ตอนนั้นเอง จั่วมู่เกอก็พูดขึ้นด้วยสีหน้าที่ดูตื่นเต้น

"ในที่สุดก็คือคาบเรียนบรรยายสักที ฉันตั้งตารอคอยมานานแล้ว"

หลินอวี่ยิ้มพยักหน้า

"ไม่รู้ว่าอจารย์ที่สอนจะเป็นยังไงกันนะ?"

หยานจีพูดว่า

"ได้ยินมาว่าเขาเป็นยอดฝีมือของกองทัพอากาศที่ได้รับเชิญให้มาสอนพวกเรา"

หลินอวี่พยักหน้า ในใจเกิดความคาดหวังขึ้นมา

ช่วงสองสามวันที่ผ่านมาก็คาบเรียนทฤษฎีอยู่ เป็นคาบเรียนที่บรรยายเกี่ยวกับข้อมูลของเผ่าพันธุ์และโลกต่างๆ

เพียงแต่หลินอวี่ไม่เคยเข้าเรียนเลย

หลังจากจัดการมื้อเช้าเสร็จ ทั้งสามก็มุ่งหน้าไปยังอาคารเรียน

พวกเขาสามคนมีอาชีพแตกต่างกัน ดังนั้นจึงต้องแยกย้ายกันไปตามอาชีพ

หลินอวี่เป็นนักเวท

ดังนั้นจึงเดินมายังคลาสเรียนของนักเวท

ภายในห้องเรียนมีนักศึกษาหลายคนเข้ามารออยู่ก่อนแล้ว

เมื่อเห็นหลินอวี่เดินเข้ามา หลายคนก็ตาเป็นประกาย พวกเขาเอ่ยทกหลินอวี่ด้วยความตื่นเต้น

การต่อสู้หน้าจุดลงทะเบียนนั้นสร้างความประทับใจแก่พวกเขามาก

แม้แต่นักรบคลาส 4 ก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

ดังนั้นในสายตาของนักเวทหน้าใหม่แล้ว หลินอวี่ก็ไม่ต่างอะไรจากพระเจ้า!

"อรุณสวัสดิ์ เพื่อนร่วมชั้นหลินอวี่"

"หลินอวี่ มานั่งข้างเรามั้ย?"

".........."

ภายในห้องเรียนดูคึกคักมีชีวิตชีวาขึ้นมาทันที

หลินอวี่ยิ้มตอบก่อนจะหาที่ว่างนั่งลง

หลังจากเขานั่งลงได้ไม่ทันไร สาวสวยที่นั่งอยู่ห่างไปไม่ไกลก็ลุกขึ้นจากที่นั่ง

เธอเดินเข้าหาชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างหลินอวี่ก่อนจะยิ้มหวานให้

"เพื่อนร่วมชั้น ขอเรานั่งตรงนี้ได้มั้ย?"

"อา? ได้"

ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นให้ด้วยรอยยิ้ม

หลินอวี่ "......"

หลังของเขาเหยียดตั้งตรง สายตาไม่มองวอกแวกไปทางไหน

ฉันเป็นสุภาพบุรุษ!

เมื่อสาวสวยคนนี้เริ่มเป็นคนแรก เหล่าหญิงสาวที่เหลือต่างก็พากันลุกขึ้น

ไม่ว่าจะโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ พวกเธอก็เดินเข้ามาหาที่นั่งอยู่ใกล้ๆกับหลินอวี่

ทำให้ตอนนี้ รอบข้างของหลินอวี่เต็มไปด้วยหญิงสาว

หลินอวี่รู้สึกสิ้นหวัง

นี่มันเรื่องอะไรกัน?

พวกเธอจะทำอะไรกันน่ะ?

ตอนนี้เอง สาวสวยที่เข้ามานั่งข้างหลินอวี่เป็นคนแรกก็ยื่นหน้าเข้ามาหาหลินอวี่ด้วยรอยยิ้มหวาน

"หลินอวี่ ว่างๆช่วยสอนเราใช้เวทมนตร์ได้มั้ย?"

หลินอวี่หันไปมองเธอด้วยความประหลาดใจ

"หนังสือสกิลมันเรียนรู้ได้ทันทีไม่ใช่เหรอ?"

รอยยิ้มของหญิงสาวเปลี่ยนเป็นแข็งค้าง

"เรายังใช้มันไม่ค่อยคล่อง......"

หลินอวี่นิ่งคิดครู่หนึ่งก่อนพูดว่า

"ถ้างั้นเธอก็ต้องฝึกฝนบ่อยๆ ฉันแนะนำให้เธอไปยังมิติสนามรบ ลองจัดการคู่ต่อสู้สักหลายคนก็น่าจะดีขึ้นเอง"

สาวสวย "???"