ย้อนกลับไปห้านาทีก่อน

ภายในโถงปราการ ปราการจอมเชือด

แม็กซ์เวลล์ กาวิน และผู้บัญชาการอีกสองคนกำลังหารือเกี่ยวกับการบุกโจมตีค่ายของทัพมนุษย์ในวันพรุ่งนี้

ตอนนั้นเอง ก็เกิดเสียงกัมปนาทดังขึ้น แรงระเบิดอันรุนแรงได้สั่นสะเทือนไปทั่วทั้งป้อมปราการก่อนที่อาคารจะเริ่มพังทลาย

ปราการจอมเชือดตกอยู่ในทะเลเพลิง

ภายในห้องโถงหลัก ทหารทัพจอมเชือดล้วนตายคาที่

ปราการหลักถือเป็นหนึ่งในเป้าหมายสำคัญของหลินอวี่ ที่นี่เขาได้จัดวางผลึกระเบิดอัคคีที่ไม่เสถียรเอาไว้ถึงยี่สิบก้อน รวมกับกระสุนคริสตัลเวทมนตร์ที่ขโมยมาจากคลังอาวุธบางส่วน

เมื่อเกิดการระเบิด ทั้งโถงหลักก็ถูกระเบิดจนเป็นจุล

แม็กซ์เวลล์ กาวิน และผู้บัญชาการอีกสองคนรีบหนีออกจากซากปรักหักพังด้วยความตกใจ

โดยเฉพาะกาวินและผู้บัญชาการอีกสองคน บัดนี้พวกเขาหน้าซีดเผือดไปแล้วเรียบร้อย

พวกเขาได้รับดาเมจไม่เบาเลย

มีเพียงแม็กซ์เวลล์ที่ยังปลอดภัยไร้รอยขีดข่วน

อย่างไรก็ตาม แม็กซ์เวลล์มองดูปราการจอมเชือดที่ตกอยู่ในทะเลเพลิงด้วยสีหน้าเขียวคล้ำ

เขาปาดเช็ดเลือดที่ไหลจากตามร่างทิ้ง ก่อนที่ที่จิตสังหารอย่างรุนแรงจะปะทุออกมา

"สารเลว.....ฝีมือใครกัน!"

"ปราการจอมเชือดของพวกเราตกต่ำลงจนถึงขั้นนี้แล้วรึ?! มีคนลอบเข้ามาวางระเบิด แต่กลับไม่มีใครสังเกตเห็นเลยงั้นรึ?!"

ในน้ำเสียงที่เย็นชาแฝงไว้ด้วยจิตสังหารอย่างรุนแรง

กาวินและผู้บัญชาการอีกสองคนหันไปมองหน้ากัน มองดูแม็กซ์เวลล์ที่กำลังโกรธจัด พวกเขาก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมา

ตอนนี้เอง กาวินก็คล้ายนึกอะไรขึ้นมาได้ สีหน้าของเขาพลันเปลี่ยนเป็นปั้นยาก

"อ๊ะ คลังอาวุธ!"

แม็กซ์เวลล์และผู้บัญชาการอีกสองคนพลันหน้าเปลี่ยนสี

"บัดซบ รีบไปดูเร็ว!"

เมื่อมาถึงชั้นใต้ดิน เขาก็รีบวิ่งไปยังคลังอาวุธสุดฝึเท้า

อีกสามคนที่เหลือรีบติดตามแม็กซ์เวลล์ไป

ตอนนี้เอง เกิดเสียงคำรามต่ำดังมาจากทั้งสองด้านของปราการจอมเชือด ตามมาด้วยคลื่นอากาศผันผวนที่เกิดจากการต่อสู้อันรุนแรง

ได้ยินเสียงคำรามนี้ สีหน้าของแม็กซ์เวลล์ก็ดำทะมึน

"อูเบย์ ฟีลดิง พวกเจ้าทั้งสองไปจัดการผู้บุกรุกและช่วยทหารที่ยังรอดชีวิต!"

ทหารทัพจอมเชือดเป็นทหารชั้นยอดของแม็กซ์เวลล์

กองทัพจอมเชือดเป็นทั้งหยาดเหงื่อแรงกายและความอุ่นใจของแม็กซ์เวลล์

หากว่าเขาสูญเสียทัพจอมเชือดไป ชื่อแม่ทัพจอมเชือดของเขาก็จะไร้ความหมาย!

ตอนนี้ ต่อให้ช่วยกลับมาได้แม้เพียงเล็กน้อยก็ยังดี....

"ครับ!"

อูเบย์และฟีลดิงรับคำ จากนั้นจึงแยกย้ายกันไปสองทิศทาง

ไม่นาน อูเบย์ก็ได้เห็นอัศวินแห่งฝันร้ายตัวหนึ่งกำลังไล่สังหารทหารทัพจอมเชือดและผู้มีพลังพิเศษที่ยังเหลือรอด

อูเบย์หน้าเปลี่ยนสี

"อัศวินแห่งฝันร้าย?! พวกอันเดด?? พวกเราไม่เคยมีเรื่องบาดหมางกับพวกมันมาก่อนนี่?!"

สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นปั้นยาก

อันเดดนับเป็นเผ่าพันธุ์ที่แข็งแกร่งมากในจักรวาล

แม้ว่ามนุษย์หนูจะไม่อ่อนแอ กระนั้นพวกเขาก็ไม่กล้าไปเปิดศึกกับพวกอันเดดก่อนโดยไม่มีเหตุผล

แล้วทำไมอันเดดถึงปรากฏตัวขึ้นที่นี่ได้?!

เมื่อเห็นว่าอัศวินแห่งฝันร้ายกำลังไล่สังหารผู้รอดชีวิตราวกับบี้มดปลวก เขาก็ไม่มีเวลาให้ขบคิด อูเบย์คำรามอย่างเดือดดาลก่อนจะพุ่งเข้าหาศัตรูพร้อมกับดาบใหญ่ในมือ

"อันเดดโสโครก! ตายซะ!"

เขาวิ่งก่อนจะกระโดดฟันดาบใหญ่ใส่อัศวินแห่งฝันร้าย

อัศวินแห่งฝันร้ายหันกลับมาและป้องกันเอาไว้ได้

เคร้ง!

อัศวินแห่งฝันร้ายครางพลางก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว

หากเป็นการปะทะซึ่งหน้า อัศวินแห่งฝันร้ายที่มีเลเวลเพียงสิบย่อมไม่อาจสู้กับอาชีพนักรบคลาสสามได้

ต่อให้นักรบผู้นี้จะไม่ได้อยู่ในสภาวะที่สมบูรณ์ที่สุดก็ตาม

"อัศวินแห่งฝันร้าย เหอะ ก็แค่นี้ล่ะ!"

อูเบย์แสยะยิ้มก่อนจะพุ่งเข้าหาศัตรูอีกครั้ง

ทั้งสองแลกดาบกันอย่างต่อเนื่อง

เหล่าผู้ที่ยังรอดชีวิตอยู่ต่างก็โล่งใจเมื่อได้เห็นฉากนี้ บางคนกระทั่งทรุดตัวลงพักเสียตรงนั้น

ทหารทัพจอมเชือดที่เหลือเริ่มรวมกำลังกันเตรียมเข้าสนับสนุนผู้บัญชาการของพวกเขา

เคร้ง! เคร้ง!

หลังจากปะทะกันอย่างต่อเนื่อง อูเบย์เริ่มเป็นฝ่ายกดดันอัศวินแห่งฝันร้าย

ทว่าในตอนนั้นเอง จู่ๆเขาก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาถูกพลังงานบางอย่างยึดจับเอาไว้

อัศวินแห่งฝันร้ายฉวยโอกาสนี้ ดาบใหญ่ที่ห่อหุ้มไปด้วยออร่าสีเทาพลันฟันเข้าใส่อูเบย์

การโจมตีแห่งความตาย!

"บัดซบ! อย่าคิดว่าจะเอาข้าลงง่ายๆนะโว้ย!"

อูเบย์คำราม พละกำลังอันมหาศาลพลันปะทุออก เขาสลัดหลุดจากพลังไร้ลักษณ์และฟันดาบเข้าปะทะกับดาบของอัศวินแห่งฝันร้าย

ตอนนั้นเอง ศรน้ำแข็งสีเข้มก้พลันพุ่งออกมาจากทิศทางหนึ่ง ดวงตาของอูเบย์ฉายแววหวาดกลัว ศรน้ำแข็งนั้นพุ่งปักเข้าใส่ชุดเกราะด้านหลังของเขา

เคร้ง!!

ตู้ม!!

-

-3021

พลังอันเยือกเย็นและพลังกัดกร่อนแผ่เข้าสู่ร่างกายของอูเบย์ ทำให้ความเร็วของอูเบย์ลดลงอย่างมาก จนแทบจะหลบการโจมตีต่อมาของอัศวินแห่งฝันร้ายไม่ทัน อูเบย์หันควับกลับไปมองหลินอวี่ที่ยืนอยู่ทางด้านหลังของเขา

"มนุษย์?!"

อูเบย์ใจหายวาบ

"เจ้าคิดว่าแค่นี้จะฆ่าข้าได้รึไง?!"

เมื่อพวกทหารจอมเชือดมองเห็นหลินอวี่ ดวงตาของพวกเขาก็เปลี่ยนเป็นแดงก่ำ ทั้งหมดโถมเข้าหาหลินอวี่ด้วยความคิดฆ่าฟันอันท่วมท้น

เมื่อจะอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของพวกเขาก็ยังไม่มอดดับลง

ช่างเป็นกองทัพที่น่ากลัวโดยแท้

หลินอวี่ยกไม้เท้าขึ้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย

จากนั้นกระสุนเวทจำนวนนับไม่ถ้วนก็ปรากฏขึ้นในอากาศ

ฟิ้ววววว!!!

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

-5780

-5678

-5831

…….

ค่าความเสียหายจำนวนมากพลันลอยขึ้นต่อเนื่อง

หลังเสียงระเบิดหยุดลง ทหารทัพจอมเชือดก็เหลือกันอยู่เพียงสิบกว่าตัว อีกทั้งพวกเขายังอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่สุดขีด

ด้วยการใช้พายุกระสุนเวท ทหารทัพจอมเชือดที่อยู่ในเส้นทางล้วนถูกสังหารจนเกลี้ยง

อูเบย์มองดูเศษชิ้นเนื้อที่กระจัดกระจายเกลื่อนกลาดด้วยลมหายใจที่หยุดนิ่ง

หัวใจของเขาเกิดความเย็นเยียบจับจิต

แข็งแกร่งเกินไปแล้ว!

วินาทีถัดมา ดวงตาของเขาก็สะท้อนภาพกระสุนเวทจำนวนมากปรากฏขึ้นในอากาศอีกครั้ง....