ตอนที่ 46

ฉัวะ!!

มีดแล่เนื้อสีแดงเข้มพุ่งปะทะกับเกราะกระดูกแห่งความตายก่อนจะทะลวงผ่านโล่เยือกแข็ง

สุดท้ายจึงปักเข้ากับร่างของหลินอวี่

-29318

ค่าความเสียหายจำนวนมากลอยขึ้นเหนือศีรษะของหลินอวี่

ตึง!

มองดูร่างของหลินอวี่ที่นอนแน่นิ่งอยู่ที่พื้น แม็กซ์เวลล์ก็ไม่อาจประคองร่างกายได้และทรุดลงกับพื้น

มีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของแม็กซ์เวลล์ที่กำลังนอนแผ่หลาอยู่บนพื้น

"หึหึหึ!.....สุุดท้ายผู้ที่ชนะก็คือข้า"

"งั้นเหรอ? โชคร้ายหน่อยนะที่ฉันทำให้นายต้องผิดหวัง"

เสียงของหลินอวี่ดังขึ้นจากที่ห่างออกไป

รอยยิ้มบนใบหน้าของแม็กซืเวลล์พลันแข็งค้าง

เขาเบิกตากว้างและพยายามจะเงยหน้าขึ้น

หลินอวี่ปรากฏตัวขึ้นในตำแหน่งที่ห่างออกไป ในมือถือไม้เท้า เขากำลังมองดูแม็กซ์เวลล์ด้วยรอยยิ้ม

"อะ..อะไรกัน?! เป็นไปไม่ได้!"

เสียงของแม็กซ์เวลล์แหบพร่า เขาหันกลับมองไปยังตำแหน่งที่หลินอวี่ล้มลง

ที่ตรงนั้น มีหุ่นเชิดที่แตกหักตัวหนึ่งกำลังนอนแน่นิ่งอยู่

-----------------------------------------------

หุ่นเชิดตัวตายตัวแทน ( B+ )

ไอเท็มพิเศษ

เมื่อผู้ถือได้รับบาดเจ็บถึงตาย ค่าความเสียหายจะถูกถ่ายโอนไปยังหุ่นเชิด ส่วนผู้ถือจะเคลื่อนย้ายไปยังตำแหน่งใดก็ได้ภายในรัศมียี่สิบเมตรของศัตรู

ผู้ถือต้องมีคลาสไม่เกินระดับฝึกหัด หากเกินจะไม่สามารถใช้ได้

ระดับไอเท็ม: เลเวล 1

-----------------------------------------------

หลินอวี่เหลือบมองหุ่นเชิดที่แตกหัก สีหน้าฉายแววสุดเสียดาย

นี่เป็นไอเท็มที่ล้ำค่ามาก

แม้จะเดินจนทั่วทั่วย่านการค้าแล้ว เขาก็หาพบเพียงแค่ชิ้นเดียวเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกเศร้าใจอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงกลับมาเยือกเย็นดังเดิม

ของสิ่งนี้เพียงใช้ได้แค่ระดับฝึกหัด เมื่อเขาทำภารกิจเลื่อนคลาสสำเร็จ เขาก็จะกลายเป็นคลาสหนึ่ง

จากนั้นของชิ้นนี้ก็จะไร้ประโยชน์สำหรับเขา

ตอนนี้ก็ถือว่ามันได้ทำหน้าที่อย่างคุ้มค่าแล้ว

มองดูแม็กซ์เวลล์ที่มีสีหน้าเหลือเชื่อซึ่งนอนอยู่พื้น จากนั้นหลินอวี่ก็เผยยิ้มบาง

"นี่เป็นของขวัญเซอร์ไพรส์ที่เตรียมไว้เพื่อนายโดยเฉพาะเลยนะ เป็นไง ชอบมันไหม?"

แม็กซ์เวลล์ไม่ตอบคำถาม เพียงจ้องมองหุนเชิดที่ห่างออกไปด้วยสีหน้าขาวซีด

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า........"

หลังจากนั้น เขาก็ระเบิดหัวเราะและไอติดต่อกันเพราะหัวเราะมากเกินไป

เขาเงยหน้ามองดูหลินอวี่ ดวงตาคล้ายสูญเสียบารมีดังที่เคยมีในอดีตไป

เขายิ้มและพูดว่า

"ข้ารู้สึกสงสัยนัก หากว่าบุคคลเยี่ยงเจ้าร่วมมือกับกองทัพรุ่งอรุณบุกโจมตีป้อมปรากการจอมเชือด นั่นก็จะเป็นเรื่องง่ายดายยิ่งไม่ใช่รึ ใยเจ้าจึงต้องลำบาก ผลาญไอเท็มล้ำค่าตั้งมากมายไปเพื่อลงลงมือโดยลำพังด้วย"

"เจ้าคิดจะทำตัวเป็นวีรบุรุษผู้เดียวดายงั้นรึ?"

ต่อให้แม็กซ์เวลล์ไม่ต้องนับคำนวณดูก็พอจะทราบได้ว่ามูลค่าที่นักเวทผู้นี้ใช้มาตลอดนักมากมายมหาศาลเพียงใด!

ดังนั้นเขาจึงไม่เข้าใจว่าหลินอวี่ทำเรื่องทั้งหมดนี้ไปเพื่ออะไร

เมื่อได้ยินคำถามของแม็กซ์เวลล์ หลินอวี่ก็ชะงัก จากนั้นมุมปากของเขาก็ยกขึ้นก่อนจะถอนหายใจพลางเอ่ยว่า

"ถ้าเลือกได้ จะมีใครอยากฉายเดี่ยวกัน?....โชคร้ายที่นี่เป็นภารกิจเพื่อเลื่อนเป็นคลาสหนึ่งของฉัน"

แม็กซ์เวลล์ "?!?!""

ได้ยินคำตอบของหลินอวี่ แม็กซ์เวลล์ก็แข็งค้าง ดวงตาฉายแววหวาดกลัวอย่างลึกล้ำ

ภารกิจเพื่อเลื่อนคลาส....ของระดับฝึกหัด?

กล่าวก็คือ อีกฝ่ายเพียงเป็นนักเวทฝึกหัดเท่านั้น?!

ทำลายทั้งป้อมปราการจอมเชือดด้วยตัวคนเดียว สังหารการินซึ่งเป็นจอมเวทคู่ใจของเขา ทั้งหมดนี้เป็นฝีมือของนักเวทฝึกหัด???

ภารกิจของระดับฝึกหัดที่ให้ทำลายป้อมปราการจอมเชือดด้วยตัวคนเดียว นั่นต้องเป็นระดับความยากใดกัน???

เพราะได้รับความตกตะลึงอย่างหนัก จิตใจของเขาจึงขาวโพลน

ตอนที่แม็กซ์เวลล์ได้สติกลับมา หลินอวี่ก็เหยียดแขนออกมาแล้ว

พายุกระสุนเวท!

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

หลังสิ้นเสียงคำราม ในหัวของหลินอวี่ก็มีเสียงแจ้งเตือนจากระบบ

"ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น หลินอวี่ สำหรับการทำภารกิจเลื่อนคลาสระดับความยากอีเทอร์นอลส์ได้สำเร็จ"

"ติ๊ง! ผู้เล่น หลินอวี่ทำภารกิจเลื่อนคลาสได้สำเร็จ ทำการเลื่อนคลาส เลื่อนเป็นคลาสหนึ่งสำเร็จ"

เกิดลำแสงที่สว่างเจิดจ้าเข้าปกคลุมทั่วร่างของหลินอวี่ก่อนจะถูกดูดกลินเข้าไปในร่างกายของเขา

หลินอวี่รู้สึกได้ว่าเขาแข็งแกร่งขึ้นอย่างมาก

ไม่เพียงแต่พลังเท่านั้น ดูเหมือนเขาจะรู้สึกผ่อนคลายและสามารถเข้าใจแก่นและหลักการสำคญของนักเวทได้มากขึ้น

เขาทราบว่านี่ก็คือการเบิกเนตรหลังจากเลื่อนคลาสของนักเวท

หลินอวี่ยังไม่รีบที่จะสำรวจดูหน้าต่างสถานะ

เขามองดูศพที่อยู่บนพื้นก่อนจะถอนหายใจและบิดตัวเพื่อยืดเส้นยืดสายด้วยรอยยิ้ม

"ในที่สุดก็ทำสำเร็จ จบงานแล้ว! กลับบ้านได้!"

อ่าใช่แล้ว แบบนี้ก็เท่ากับว่า หยานจีและจั่วมู่เกอถือว่าค้างจูบเขาอยู่คนละครั้งสินะ?

มุมปากของเขายกขึ้นก่อนจะเผยยิ้มกว้าง

ขณะที่หลินอวี่กำลังจะเดินออกไปนั้นเอง

ทั่วทั้งห้วงอากาศก็เกิดการสั่นสะเทือน

ครืน!!

ลมหายใจที่ลึกล้ำและหนักอึ้ง แสงอันงดงามวิจิตรที่เหมือนจะกักเก็บมวลความรู้อันมหาศาลเอาไว้นับไม่ถ้วนก็สาดปกคลุมไปทั่วเทือกเขาเป่ยเย่

ไม่เพียงแต่เทือกเขาเป่ยเย่เท่านั้น

ทั่วทั้งทวีปรอสซี ดาวเคราะห์สีน้ำเงิน โลกแห่งความตาย นรก.....

ทั่วทุกมิติและจักรวาล พลันบังเกิดประกายแสงสาดส่องไปทั่วทุกหนแห่ง

สิ่งมีชีวิตทั้งหมดต่างเงยหน้าขึ้นมองดูความประหลาดใจ

วินาทีต่อมา สีหน้าของพวกเขาก็แข็งค้าง จากนั้นจึงค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นความตกตะลึงและไม่อาจทำใจเชื่อ

แม้ไม่มีข้อความแจ้งเตือน ไม่มีคำอธิบาย ไม่มีผู้ใดแถลงไข

ทว่าทันทีที่พวกเขาได้เห็นประกายแสงสว่างนี้

สัญชาตญาณของพวกเขาก็ทำให้เข้าใจสิ่งหนึ่ง

เป็นสิ่งที่คล้ายจะถูกสลักเอาไว้ในดีเอ็นเอหรือแก่นวิญญาณ

มีคนทำภารกิจเลื่อนคลาสระดับอีเทอร์นอลส์ได้สำเร็จ

ทั่วทั้งจักรวาลคล้ายแซ่ซ้องสรรเสริญและร่วมยินดี!