สุดท้าย เซี่ยงป๋อเหยียนและคนอื่นๆก็ต้องยอมมอบเครดิตออกมาโดยไร้น้ำตา

กลุ่มรุ่นพี่มีกันอยู่ 24 คน แต่ละคนต้องจ่าย 50 เครดิต รวมแล้วจึงเป็น 1,200 เครดิต

ก่อนหน้านี้หลินอวี่ได้อันดับหนึ่งจากการสอบระดับทั่วไป แต่เขาก็ได้เครดิตมาเพียง 1,000 เครดิตเท่านั้น

ขณะที่ตำแหน่งอันดับหนึ่งของการสอบระดับหัวกะทิคือ 10,000 เครดิต

ทำให้ปัจจุบันเขามีเครดิตอยู่ที่ 12,200

แม้จะไม่รู้ว่าเครดิตเท่านี้ทำอะไรได้บ้าง แต่จะต้องมีค่าไม่น้อยแน่

หลังจากเซี่ยงป๋อเหยียนแพ้ให้กับหลินอวี่ เขาก็ไม่มีหน้าจะรั้งอยู่ที่นี่ต่อ

นักศึกษารุ่นพี่คนอื่นๆเองย่อมต้องตามเขาไป

พิธีรับน้องในปีนี้สิ้นสุดลงแล้ว

เหล่านักศึกษาใหม่ต่างส่งเสียงยินดีและขอบคุณหลินอวี่

20 เครดิตอาจดูไม่มากสำหรับหลินอวี่

แต่สำหรับนักศึกษาใหม่ที่เพิ่งเข้ามหาวิทยาลัยขงหมิงแล้ว พวกเขาจะมีเครดิตเพียงห้าถึงหกสิบเครดิตเท่านั้น

และ 20 เครดิตก็เกือบจะเป็นครึ่งหนึ่งของทั้งหมดที่พวกเขามี

เช่นนั้นแล้วยังจะมีใครทนได้กัน?

"น้องชาย ไม่เลวเลย พี่สาวภูมิใจในตัวนายมากนะ!"

จั่วมู่เกอยิ้มพลางตบบ่าหลินอวี่แปะๆ ท่าทางดูพึงพอใจมาก

หลินอวี่กลอกตา เขาใช้มือหนึ่งจับศีรษะของเธอไว้ก่อนจะใช้อีกมือดึงแก้ม

"โอ๊ยๆ!"

"เจ็บนะ! หน้าฉันจะบานก็เพราะนายนี่แหละ!"

"ฉันผิดไปแล้ว โอ๊ย พี่ชาย พี่ชาย ยกโทษให้ฉันเถอะนะพี่ชาย!"

จั่วมู่เกอพยายามแกะมือหลินอวี่ออกด้วยความสิ้นหวัง

หยานจีที่อยู่ด้านข้างมองดูฉากนี้ด้วยรอยยิ้ม คล้ายกับกำลังสะใจที่คนบาปจั่วมู่เกอรับกรรม

เมื่อสวีเผิงเทียนได้เห็นถึงความแข็งแกร่งของหลินอวี่ สีหน้าท่าทางของเขาก็ยิ่งดูตื่นเต้นกว่าเดิม

เดิมทีเขากำลังคิดจะเดินเข้าไปประจบสักหน่อย แต่เมื่อเห็นว่าหลินอวี่กำลังจู๋จี๋อยู่กับจั่วมู่เกอ เขาก็รีบชะงักเท้าไว้ทันที

"อะแฮ่ม...พวกเราไปลงทะเบียนกันเถอะ"

ปู้เจิ่งซิ่นเสนอ

"อืม ไป ไป ไป"

ซู่จื่ออันพยักหน้าระรัว

พวกเขาหลบฉากถอยออกไปและเดินไปยังจุดลงทะเบียน

หลินอวี่ดึงแก้มจั่วมู่เกออยู่สักพักแล้วจึงค่อยปล่อยมือ ดูเหมือนเขาจะเสพติดการดึงแก้มของจั่วมู่เกอเข้าซะแล้ว

จั่วมู่เกอมุ่ยหน้าพลางยกมือลูบแก้มป้อยๆ

หลินอวี่ไม่ได้สนใจแต่อย่างใด

"เสี่ยวจีจี ดูเจ้าหมอนี่สิ! เขารังแกฉัน ฉันคงอยู่ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว~~"

เธอโผไปหาหยานจีด้วยสีหน้าท่าทางน่าสงสาร

หยานจีพยักหน้า "อาหวี่ รังแกมู่เกอแบบนี้ได้ยังไง?"

จั่วมู่เกอพยักหน้าระรัวราวกับไก่จิกข้าวสาร

จากนั้นหยานจีก็ยิ้มพูดว่า

"ครั้งหน้าถ้าจะลงมืออย่าลืมเรียกฉันด้วย"

จั่วมู่เกอ "???"

นี่ฉันถูกทิ้งแล้วงั้นเหรอ?

ตอนนี้เอง สุ้มเสียงอันเฉยชาก็ดังขึ้นจากทางด้านหลังของพวกหลินอวี่

"เมื่อครู่เป็นฝีมือนายงั้นเหรอ?"

หลินอวี่ชะงัก จากนั้นจึงหันกลับไปมอง

ตงกงเยว่กำลังจ้องมองเขาอยู่

จั่วมู่เกอและหยานจีที่อยู่ด้านข้างเม้มปากพร้อมกัน ท่าทางของทั้งคู่ดูระมัดระวังตัวมากขึ้น

หลินอวี่พยักหน้า

"เรื่องเล็กน้อยน่ะ"

"ขอบคุณ"

ตงกงเยว่พยักหน้าและกล่าวขอบคุณหลินอวี่

จากนั้นเธอก็เดินผ่านทั้งสามคนไปยังจุดลงทะเบียน

จั่วมู่เกอจ้องมองเงาหลังของตงกงเยว่ที่เดินจากไป

"เธอยิ้มไม่เป็นเลยรึไงกันนะ?"

แม้เมื่อครู่จะกล่าวขอบคุณ หากแต่สีหน้าของเธอกลับไม่เปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย

ดวงตาของหยานจีมีแสงไหววูบ

"โดยปกติแล้ว คนที่ไม่แสดงความรู้สึกออกมามักจะมีความบอบช้ำในจิตใจบางอย่าง ฉันคิดว่าเธอคงมีเรื่องที่ฝังใจอยู่แน่ๆ"

หลินอวี่หันมามองสองสาวด้วยความสงสัย

"พวกเธอทั้งสามคนมาจากตระกูลใหญ่เหมือนกันไม่ใช่เหรอ ไม่ได้รู้จักกันหรอกเหรอ?"

จั่วมู่เกอกลอกตามองบน

"เมืองประกายแสงและเมืองดาราอยู่ห่างไกลกันมาก ต่างคนต่างไม่เคยไปเยือนเมืองของอีกฝ่ายมาก่อน แล้วจะรู้จักกันได้ยังไง?"

หลินอวี่พยักหน้า "อ้อ"

"ฮึ่ม เดาว่าคงมีคนแถวๆนี้เกิดหลงเสน่ห์ตงกงเยว่เข้าแล้วล่ะ"

จั่วมู่เกอส่งเสียงฮึ่มฮั่ม

หลินอวี่มีเส้นเลือดขึ้นที่ขมับ เขายื่นมือออกไปหาเธอ

จั่วมู่เกอที่เข็ดขยาดอยู่แล้วจึงรีบพูดขึ้นว่า

"ฉันแค่เดา! ฉันอาจจะเดาผิดก็ได้!"

หลินอวี่ลูบแก้มที่แดงขึ้นเล็กน้อยของจั่วมู่เกอเบาๆ

"ฉันแค่จะลูบ เธอคิดอะไรน่ะ? เจ็บมั้ย?"

จั่วมู่เกอพลันหน้าแดง เธอหลุบตาและเข้าไปกอดแขนหลินอวี่โดยไม่พูดอะไร

ทันทีที่ทั้งสามคนมาถึงจุดลงทะเบียน สวีเผิงเทียนก็รีบกล่าวทักทาย

"พี่ใหญ่ ทางนี้! ลงทะเบียนได้เลยครับ"

หลินอวี่กวาดตามองดูและพบว่าพวกนักศึกษาใหม่ยึดครองพื้นที่แถบนี้เอาไว้แล้ว

เขาเดินเข้าไปหารุ่นพี่ที่ทำหน้าที่รับลงทะเบียนให้นักศึกษาใหม่

รุ่นพี่หญิงที่หน้าตาดีชะงักไปครู่หนึ่งด้วยความประหลาดใจ

"นาย....ทำไมถึงได้พักอยู่ในวิลล่ากัน?"

หลินอวี่นิ่งไปครู่หนึ่ง ดูเหมือนว่านี่จะเป็นหนึ่งในเงื่อนไขที่หลิวหลางมอบให้เขาสินะ?

"มีอะไรรึเปล่าครับ?"

รุ่นพี่หญิงคนนั้นมองหลินอวี่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบว่า

"เฉพาะผู้แข็งแกร่งแห่งทำเนียบขงหมิงเท่านั้นถึงจะสามารถพักอยู่ในวิลล่าได้ นักศึกษาที่เพิ่งเข้ามหาลัยกลับได้พักอยู่ในวิลล่า ฉันเพิ่งเคยได้ยินเลย"

"ทำเนียบขงหมิง?"

"อื้ม เป็นทำเนียบของผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดใน 100 อันดับแรกของมหาวิทยาลัยขงหมิง"

รุ่นพี่สาวอธิบาย

สวีเผิงเทียนที่ยืนฟังอยู่ด้านข้างพลันรู้สึกอิจฉา

"พี่ใหญ่โครตเจ๋ง! ยังไม่ทันเข้าเรียนก็มีชื่อติดอยู่ในทำเนียบของผู้แข็งแกร่ง 100 อันดับแรกแล้ว!"

สวีเผิงเทียนฉวยโอกาสกกล่าวประจบ

หลินอวี่รู้สึกพูดอะไรไม่ออก

"นี่เป็นตราขงหมิงของนาย ส่วนนี่เป็นกุญแจของวิลล่า เป็นวิลล่าหมายเลข 100 ในโซนวิลล่า"

"รุ่นน้อง นายคงจะไม่รู้ทางสินะ? เดี๋ยวพี่นำทางให้เอามั้ย?"

รุ่นพี่สาวกล่าวเสนอด้วยรอยยิ้มงดงาม

หลินอวี่เหลือบมองกลุ่มคนที่ต่อแถวอยู่ด้วยความลังเล

"จะไม่เป็นปัญหาเอาเหรอครับ?"

"ไม่ปัญหาๆ เดี๋ยวมีคนรับหน้าที่แทนพี่เอง"

ท่านย่ามันเถอะ เด็กใหม่คนนี้จะต้องมีพรสวรรค์ล้ำเลิศหรือไม่ก็ต้องมีภูมิหลังสุดยิ่งใหญ่แน่นอน!

หากสามารถครอครองหัวใจของเขาไว้ได้ อนาคตของเธอก็จะไร้ที่สิ้นสุด!

ส่วนงานรับลงทะเบียนนั้น เธอสามารถขอให้เพื่อนภายในหอช่วยจัดการแทนได้

จากนั้นค่อยเลี้ยงข้าวทีหลัง

หลินอวี่รู้สึกประทับใจ มหาวิทยาลัยนี้ช่างใส่ใจนักศึกษาดีจริงๆ

เริ่มแรกมาก็มีรุ่นพี่มาสอนประสบการณ์ในการต่อสู้

แม้ว่าพวกเขาจะพ่ายแพ้และต้องมอบเครดิตให้หลินอวี่ก็เถอะ

แต่เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายมีเจตนาดี

ตอนนี้แม้แต่รุ่นพี่ที่รับลงทะเบียนก็ดูใจดีมาก

หลินอวี่เกิดความประทับใจ

สวีเผิงเทียนที่อยู่ด้านข้างพลันถามขึ้นว่า

"อืม รุ่นพี่ อาคารเก้าในเขตหอพักทั่วไปอยู่ตรงไหนงั้นเหรอครับ?"

รุ่นพี่สาวเหลือบมองเขาก่อนจะตอบด้วยรอยยิ้มว่า

"รุ่นน้อง ตามทางจะมีป้ายคอยบอกทางอยู่ นายสามารถเดินตามป้ายบอกทางไป"

สวีเผิงเทียน "......"

เขารู้สึกคล้ายได้เผชิญกับด้านที่โหดร้ายของโลกใบนี้......

ฉันจะไม่รักใครอีกแล้ว........