หลินอวี่คลี่ยิ้ม

"ฉันรอพวกนายมานานมากนะรู้มั้ย พวกนายจะมาชิ่งหนีไปแบบนี้ได้ยังไง?"

ระเบิดไฟลูกแล้วลูกเล่าพุ่งออกไป

ตู้ม! ตู้ม........

เปลวเพลิงลุกโชน เสียงระเบิดและเสียงกรีดร้องกลายเป็นเพียงแหล่งเสียงเดียวในบริเวณ

ก่อนที่พวกเขาจะทันวิ่งไปถึงป่า ผู้รอดชีวิตส่วนใหญ่ก็ถูกหลินอวี่กำจัด

หลินอวี่เปิดหน้าต่างสนามรบขึ้นมาดู

-----------------------------------------------

จำนวนผู้รอดชีวิต: 32

สังหาร : 954

-----------------------------------------------

มีเพียงไม่กี่คนที่ไม่ได้ถูกกำจัดโดยหลินอวี่

บ้างก็ถูกผู้รอดชีวิตคนอื่นๆกำจัด บ้างก็ถูกมอนสเตอร์จัดการไป

หลินอวี่กวาดมองโดยรอบและพบว่าไม่มีผู้รอดชีวิตเหลืออยู่ที่นี่อีก

บางทีพวกที่เหลืออาจจะมีสกิลลอบเร้น

น่าเสียดายที่ไอเท็มพิเศษอย่างแว่นตาแห่งความจริงไม่อาจใช้ได้ในสนามรบแห่งนี้

ดังนั้นเขาจึงไม่อาจตามหาพวกนักฆ่า

หลินอวี่เกาศีรษะและเลิกคิดให้ปวดหัว

ถึงยังไงแผนที่ก็จะหดแคบลงเรื่อยๆอยู่แล้ว ต่อให้อีกฝ่ายล่องหนตลอดเวลา แต่เมื่อถึงระยะหนึ่ง เขาก็สามารถใช้ระเบิดไฟยิงปูพรมเป็นวงกว้างได้

......................................

ขณะที่หลินอวี่คิดได้เช่นนั้น เงาร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของหลินอวี่

มีดสั้นเล่มหนึ่งพุ่งแทงเข้าใส่หลินอวี่อย่างรวดเร็ว

สตั้น!

หลินอวี่ครอบครองสร้อยคอแห่งจิตวิญญาณที่ไม่ยอมจำนนอยู่ ดังนั้นสถานะติดสตั้นจึงถูกลบให้หายไปในทันที

จากนั้นเขาก็สะบัดมือส่งระเบิดกระแทกเข้าใส่นักฆ่าที่บัดนี้กำลังหน้าขาวซีด

ตอนนี้เอง นักฆ่าอีกสองคนก็ปรากฏตัวขึ้น

พวกเขาใช้สกิลสตั้นออกมาอีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่สร้อยคอแห่งจิตวิญญาณที่ไม่ยอมจำนนแสดงผลเป็นเวลาสิบวินาที เขาก็จะไม่ได้รับผลจากสถานะใดๆ

คำว่า "ต้านทาน" ลอยขึ้นมาสองครั้ง

นักฆ่าทั้งสองต่างเบิกตากว้าง

"อะไรกัน?!"

บัดซบ!

ทำไมเจ้าหมอนี่ถึงไม่ติดสตั้น??

จากนั้นนักฆ่าทั้งสองก็โดยระเบิดกระแทกจนสลายหายไป

ขณะที่นักฆ่าทั้งสองถูกกำจัด ก้เป็นเวลาเดียวกับที่นักฆ่าห้าคนปรากฏตัวขึ้นมา

เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับนักฆ่าทั้งสามแล้ว พวกเขาก็ไม่คิดจะใช้สกิลสตั้นอีก

ประกายแสงฉาบไล้ลงบนใบมัดของพวกเขาก่อนที่มีดสั้นจะพุ่งเข้าหาหลินอวี่จากรอบทิศทาง

คมมีดกรีดฝ่าอากาศดังหวีดหวิว เปี่ยมไปด้วยพลังโจมตีอันน่ากลัว

อย่างไรก็ตาม เกราะกระดูกแห่งความตายได้โผล่ออกมาต้านทานการโจมตีของพวกเขาเอาไว้

เกราะกระดูกแห่งความตายนั้นมีค่าเกราะถึง 40,000 หน่วย

นักฆ่าเหล่านี้อยู่เพียงคลาส 1 ต่อให้ใช้สกิลแต่ก็ยากจะสร้างความเสียหายที่สูงปานนั้นได้

เว้นเสียแต่จะเป็นนักฆ่าอาชีพหายากอย่างตงกงเยว่ ทั้งยังต้องมีอุปกรณ์และสกิลระดับสูง

น่าเสียดายที่ในหมู่พวกเขาไม่มีตัวตนเช่นนั้น

ตัวเลข 0 เด้งออกมาเหนือศีรษะของลิโป้อย่างต่อเนื่อง

เหล่านักฆ่าต่างมองดูฉากนี้ด้วยความสิ้นหวัง

เจ้าหมอนี่มันเป็นสัตว์ประหลาดรึไง?!

นอกจากจะมีพลังโจมตีที่สูงลิบแล้ว เขายังมีพลังป้องกันที่ทำให้ผู้คนต้องรู้สึกสิ้นหวังด้วย

แบบนี้ใครจะไปเอาชนะได้กัน?!

หลินอวี่ไม่ได้สนใจว่าพวกนักฆ่ากำลังคิดอะไรอยู่

เขาใช้ระเบิดกระแทกส่งเหล่านักฆ่าออกจากสนามรบ

จากนั้นเขาก็เริ่มใช้ระเบิดไฟยิงออกไปสุ่มๆ

นักฆ่าคนแล้วคนเล่าถูกบีบให้ปรากฏตัวออกมา

นักฆ่าที่เหลือเห็นท่าไม่ดีก็พากันหนีไป

หลินอวี่รู้สึกปวดหัวเล็กน้อย

เขายังแข็งแกร่งไม่เพียงพอ

หากว่าเขามีสกิลโจมตีเป็นวงกว้าง คนเหล่านั้นยังจะหลบหนีไปได้เหรอ?

หรือบางทีเขาอาจจะต้องหาสกิลที่ไว้จัดการกับศัตรที่ล่องหนได้

อืม....หลังจากออกไปแล้ว คงต้องไปดูว่าในมหาวิทยาลัยมีสกิลประเภทนี้ขายรึเปล่า

เขายังมีเครดิตอยู่ 10,000 กว่าเครดิต ไม่รู้ว่าจะพอซื้อรึเปล่านะ?

หลังจากเขากำจัดผู้รอดชีวิตไปอย่างต่อเนื่อง

ระบบก็รายงานคิลฟีดอีกครั้ง

"ติ๊ง! ฉันขอโทษ ฉันผิดไปแล้ว ไม่นึกว่านายจะโหดขนาดนี้ ได้เปลี่ยนสถานะเป็นฆาตกรต่อเนื่อง โปรดรีบไปกำจัดเขา!"

อย่างไรก็ตาม เหล่าผู้รอดชีวิตที่เหลืออยู่ต่างด่าทอระบบทันที

ถ้าอยากจัดการอีกฝ่ายนั้น ทำไมไปทำเองล่ะ?

ตอนนี้พวกเขาอยากจะอยู่ให้ห่างหลินอวี่ให้ไกลที่สุด

การล้อมโจมตีของห้านักฆ่าที่ทำได้เพียงเรียกตัวเลข 0 ออกมาอย่างต่อเนื่องทำให้พวกเขาหวาดกลัวแทบตาย

พวกเขาคิดใคร่ครวญ จากนั้นจึงตัดสินใจจะลงมือต่ออดีตสหายแนวร่วม

ไหนๆก็จะต้องออกไปอยู่แล้ว ทำไมไม่หาคะแนนติดไม้ติดมืออกไปสักหน่อยล่ะ?

อย่างไรก็ตาม ช่วงเวลาแห่งความสุขมักจะสั้นเสมอ

ในสนามรบ เวลานับถอยหลังได้สิ้นสุดลง

แผนที่ในสนามรบหดแคบลงอย่างรวดเร็ว

ไม่นาน แผนที่ก็หดแคบเข้ามาจนถึงป่าผืนหนึ่งที่มีรัศมีไม่กี่ร้อยเมตร

หลินอวี่ยืนนิ่งอยู่กลางป่า นักฆ่าที่ยังรอดชีวิตต่างก็หลบซ่อนด้วยเนื้อตัวที่สั่นเทา พวกเขาไม่กล้าขยับเคลื่อนไหวเพราะกลัวว่าจะก่อให้เกิดเสียงจนหลินอวี่ได้ยิน

หลินอวี่กวาดมองภายในป่า จากนั้นจึงเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าด้วยสีหน้าเหนื่อยหน่าย

"ทำไมพวกนายไม่ออกมาด้วยตัวเองล่ะ?"

"........"

ทั่วบริเวณเต็มไปด้วยความเงียบ

หลินอวี่ถอนหายใจ เขาได้แต่เรียกระเบิดไฟออกมายิงออกไปสุ่มๆ

หลังจากเปลวเพลิงลุกลามไปทั่วทั้งป่า ผู้รอดชีวิตที่ยังเหลือก็ถูกหลินอวี่กำจัดจนหมดสิ้น

"ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่นที่ยืนหยัดเป็นคนสุดท้ายในสนามรบ ท่านได้รับฉายา เจ้าแห่งสนามรบ!"

"ติ๊ง! ผู้เล่นได้ทำการกำจัดศัตรูจำนวน 984 คน ขอแสดงความยินดีต่อผู้เล่นที่ได้รับชัยชนะ ได้รับรางวัล หนังสือสกิล อ่อนแอ ระดับ C+"

"ติ๊ง! ขอแสดงความยินดี ผู้เล่นจะได้รับเครดิตจำนวน 19,239"

หลินอวี่ชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็เผยสีหน้าประหลาดใจ

รางวัลถึงกับเป็นหนังสือสกิลระดับ C+ เลย?!

หนังสือสกิลระดับสูงที่สุดที่เขาเคยได้รับก็แค่ระดับ D เท่านั้น

และหลังจากทำการขยายพลังเพิ่ม 100 เท่าแล้ว มันก็กลายเป็นสกิลระดับ B+!

หากสกิลระดับ C+ ได้รับการขยายพลังขึ้น 100 เท่า นั่นจะไม่กลายเป็นสกิลระดับ A+ เลยเหรอ?!

สกิลระดับ A จะแข็งแกร่งขนาดไหนกันนะ?

หลินอวี่ใจเต้นแรง

เขาเหลือบมองดูเงื่อนไขการได้รับฉายา เจ้าแห่งสนามรบ

-----------------------------------------------

ในแบทเทิลรอยัล ผู้เล่นจะต้องทำการสังหารผู้รอดชีวิตคนอื่นๆเกิน 90%

-----------------------------------------------

หลินอวี่ตกตะลึง

ไม่แปลกใจแล้ว.....

ปกติแล้ว หนังสือสกิลน้อยครั้งจะถูกนำมาเป็นของรางวัล แต่เพราะเขาชนะด้วยระดับความยากสูง ดังนั้นรางวัลที่ได้รับจึงล้ำค่า

ต้องบอกว่าการเข้าใช้สนามรบในครั้งนี้ หลินอวี่เก็บเกี่ยวได้ไม่น้อย เป็นหนังสือสกิลถึงสองเล่ม

หลินอวี่เหลือบมองเวลา ตอนนี้ดึกมากแล้ว

หลินอวี่ต้องการจะพักผ่อน

หลังออกมาจากมิติสนามรบ เขาพบว่าจั่วมู่เกอและหยานจียังคงต่อสู้อยู่ในมิติสนามรบ

เขายิ้ม จากนั้นจึงกลับไปยังห้องนอนเพื่ออาบน้ำ.......