หลินอวี่ยิ้ม

"ด้วยความยินดี"

สำหรับเพื่อนร่วมชั้นแล้ว ถ้าเขาช่วยได้ก็จะช่วย

เด็กสาวหน้าตาดียังไม่ทันได้พูดอะไรต่อ

นักเรียนหญิงอีกสองสามคนก็เดินเข้ามา พวกเธอล้วนมีสีหน้าเขินอาย

"หลิน....หลินอวี่ ขอบคุณที่ช่วยนะ ถ้าไม่ได้นายช่วย ฉันคงมีคะแนนแย่มากแน่ๆ"

"ฉัน....ฉันด้วย"

"ขอบคุณนะหลินอวี่ ขอฉันเลี้ยงข้าวตอบแทนนายได้มั้ย?"

หยานจี "???"

จั่วมู่เกอ "???"

สองสาวต่างมีสีหน้าเคร่งเครียด

นี่มันอะไรกัน?

เกิดอะไรขึ้น?

พวกเธอหันไปจ้องหลินอวี่

ไอ้หมอนี่มันไปเต๊าะสาวอื่นงั้นเหรอ??

มีพวกเธอสองคนยังไม่พองั้นเหรอ???

จั่วมู่เกอหรี่ตาลง จากนั้นจึงเข้าไปคล้องแขนหลินอวี่ไว้ด้วยรอยยิ้มหวาน เธอหันไปพูดเหล่าเด็กสาวที่กำลังหน้าแดงกันอยู่

"อยากชวนอาหวี่ไปเลี้ยงข้าวงั้นเหรอ? จะว่าอะไรมั้ยถ้าฉันจะไปด้วย?"

คิดจะมาขโมยของกันต่อหน้าเลยงั้นเหรอ?

ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ฉัน จั่วมู่เกอ สามารถรังแกได้ง่ายๆ?

ดวงตาสีแดงของหยานจีกวาดมองเด็กสาวกลุ่มนี้ แววตาดูเย็นชาขึ้นเล็กน้อย

"ฉันก็จะไปด้วย!"

เหล่าเด็กสาวต่างตัวสั่นเมื่อถูกสายตาของจั่วมู่เกอและหยานจีจ้องมองมา

พวกเธอแทบจะอยากหนีไปให้ไกลจากตรงนี้!

หลินอวี่ส่ายหน้าก่อนจะยิ้มพูดว่า

"เรื่องเลี้ยงข้าวไม่เป็นไรหรอก เป็นเพื่อนร่วมชั้นก็ต้องช่วยเหลือกันอยู่แล้ว ไม่ต้องคิดมากหรอก"

"ถะ...ถ้างั้นขอบคุณนะ หลินอวี่ ไปก่อนนะ!"

เหล่าเด็กสาวรีบหนีหายไปด้วยความอาย

มองดูเหล่าเด็กสาวที่หนีไปแล้ว จั่วมู่เกอก็หันมามองหลินอวี่

"ฉันจะไปบอกคนอื่นว่านายเป็นคนลามก!"

หลินอวี่รู้สึกถึงความอ่อนนุ่มที่แขน ทำให้เคลิ้มไปครู่หนึ่ง

แต่เมื่อได้ยินคำพูดของจั่วมู่เกอ หลินอวี่ก็หน้าเครียด

"ไม่กี่วันก่อนเธอก็เพิ่งก่อเรื่องไปไม่ใช่เหรอ?"

จั่วมู่เกอชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็เสมองไปทางอื่นด้วยท่าทางเขินอาย

"นะ....นายพูดเรื่องอะไร? ฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย"

ท่าทางหลุกหลิกราวกับโจรที่กลัวความผิด!

หลินอวี่แสยะยิ้ม เขายื่นมืออกไปบีบแก้มจั่วมู่เกอ

"ไม่รู้เรื่องงั้นเหรอ?"

"อั๊นอิดไอแอ้ว(ฉันผิดไปแล้ว)!"

จั่วมู่เกอรีบยอมแพ้

"อาหวี่ นายจะเล่ามั้ยว่าเมื่อกี้นี้มันเรื่องอะไร?"

หยานจีจ้องมองหลินอวี่

เมื่อเห็นแบบนี้ หลินอวี่ก็ยิ้มเจ้าเล่ห์

"หึงเหรอ?"

หยานจีหน้าแดงก่ำ เธอรีบเบนหน้าไปทางอื่น

"ไม่ใช่สักหน่อย! ช่างมันเถอะ!!"

หลินอวี่คว้ามือหยานจีไว้

"ก่อนหน้านี้ ตอนอยู่ในมิติลับ ฉันไปเจอตอนที่พวกเธอกำลังอยู่ในอันตราย ก็เลยช่วยไปนิดหน่อย"

"พวกเธอแค่ต้องการมาขอบคุณน่ะ"

หยานจีและจั่วมู่เกอต่างมองหลินอวี่ด้วยแววตาเหยียดหยาม

"ลองถามใจตัวเองดู แล้วตอบมา ถ้าเกิดเป็นนาย นายจะเชื่อมั้ย?"

"แค่กๆ..."

หลินอวี่ไอแห้งๆ

นี่...แม้แต่เขาก็ไม่เชื่อคำพูดตัวเองเหมือนกัน

เขาได้แต่ถอนหายใจ

"เฮ้อ นี่ล่ะน้า บางครั้งหน้าตาดีเกินไปก็ลำบากเหมือนกัน"

"หลงตัวเอง!"

"หน้าไม่อาย!"

หลินอวี่ยักไหล่กับคำต่อว่าของสองสาว

ผู้หญิงนี่ซับซ้อนซะจริงๆ

อย่าไปเชื่อที่พวกเธอพูดมาก เพราะบางครั้งพวกเธอก็ยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าพูดอะไร

เมื่อใช้อารมณ์ พวกเธอก็จะไร้เหตุผล

แค่ดูตอนที่พวกเธอปฏิบัติต่อคุณก็พอ

บนเวทียกสูง ผู้อำนวยการชรากำลังจ้องมองหลินอวี่ที่ออกมาแล้ว เขาหรี่ตาลงก่อนจะถอนหายใจออกมา

"คนหนุ่มนี่ช่างดีจริงๆ"

กวนยงจื่อยิ้มพยักหน้า

"ทำให้นึกถึงสมัยหนุ่มๆเลยนะครับ เด็กคนนี้มีเสน่ห์จริงๆ"

เถียนหยวนหลงแค่นเสียง

"พวกสิ่งมีชีวิตที่ดีแต่สร้างความวุ่นวายอย่างเพศหญิงนี่มีดีตรงไหนกัน?"

ผู้อำนวยการชราและกวนยงจื่อต่างหันไปมองเขาทันควัน

กวนยงจื่ออดถามออกมาไม่ได้ว่า

"ผู้คุมเถียนไม่เคยมีความรักงั้นเหรอครับ?"

ปรากฏความเย็นชาขึ้นในดวงตาของเถียนหยวนหลง

"ผู้หญิงรังแต่จะถ่วงความเร็วในการพัฒนาของเราเท่านั้น!"

ผู้อำนวยการชรา "......"

กวนยงจื่อ "......"

หลังจากเกิดความเงียบงันขึ้นชั่วขณะ กวนยงจื่อก็ยกมือตบบ่าเถียนหยวนหลง

"สมกับเป็นผู้คุมเถียนจริงๆ!"

.....................

ไม่นาน ทุกคนก็ออกมากันครบ

ผู้อำนวยการชรากระแอมไอก่อนจะพูดขึ้นว่า

"เอาล่ะนักเรียนทุกคน เงียบก่อน!"

จัตุรัสที่เคยวุ่นวายจึงค่อยๆเงียบสงบลง

"การสอบระดับทั่วไปสิ้นสุดลงแล้ว ในลำดับต่อไป ผู้ควบคุมการสอบเถียนหยวนหลงจะประกาศผลการสอบ"

เถียนหยวนหลงก้าวออกมาข้างหน้า

ดวงตาของเขากวาดผ่านเหล่านักเรียนที่จ้องมองมา จากนั้นจึงค่อยๆพูดขึ้นว่า

"การทดสอบอย่างเป็นทางการสิ้นสุดไปแล้ว ต่อไปจะเป็นการสอบเพื่อจัดอันดับของเมืองประกายแสง"

เขาเริ่มดำเนินการกับเครื่องมือโลหะ

จอแสงปรากฏขึ้นในอากาศ

ในจอแสงนั้นแสดงอันดับของนักเรียนทุกคน

-----------------------------------------------

อันดับที่ 1 หลินอวี่ จากโรงเรียนมัธยมหมายเลขหนึ่ง คะแนน 179,123 คะแนน

อันดับที่ 2 หยานจี จากโรงเรียนมัธยมหมายเลขหนึ่ง ได้คะแนน 58,212 คะแนน

อันดับที่ 3 จั่วมู่เกอ จากโรงเรียนมัธยมหมายเลขหนึ่ง ได้คะแนน 58,122 คะแนน

อันดับที่ 4 เว่ยกวง จากโรงเรียนมัธยมหมายเลขสอง ได้คะแนน 24,310 คะแนน

อันดับที่ 5........

-----------------------------------------------

หลังจากจอแสงปรากฏขึ้น เสียงแจ้งเตือนจากระบบก็ดังแจ้งเตือน

"ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น หลินอวี่ สำหรับการทำภารกิจ การสอบระดับทั่วไป ได้สำเร็จ โดยได้รับคะแนน 179,123 คะแนน อันดับหนึ่งของเมืองประกายแสง"

"ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น หลินอวี่ สำหรับการผ่านคุณสมบัติในการเข้าร่วม การสอบระดับหัวกะทิ"

"ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น หลินอวี่ สำหรับการได้รับหนังสือสกิลของนักเวท ระดับ E และ โพชั่นดอกไม้แห่งปัญญา"

หลินอวี่มองดูรางวัลด้วยความรู้สึกที่พูดอะไรไม่ออก

นี่น่ะเหรอรางวัลสำหรับที่หนึ่ง?

น้อยจังแฮะ

หนังสือสกิลระดับ E หนึ่งเล่ม

โพชั่นดอกไม้แห่งปัญญาเป็นน้ำยาเพิ่มค่าคุณสมบัติ หลังจากดื่มเข้าไปแล้วจะได้รับแต้มคุณสมบัติ 30 แต้ม สามารถใช้ได้ที่เลเวล 10

มันมีประสิทธิภาพกว่าน้ำยาเพิ่มค่าสติปัญญาระดับต้นเล็กน้อย

แต่ก็ไม่ใช่ของเลิศเลออะไร

สำหรับหลินอวี่แล้วอาจจะไม่นับเป็นอย่างไร แต่สำหรับคนทั่วไปแล้ว ของสิ่งนี้นับเป็นของที่ดีมากๆ

แน่อนนว่าหลินอวี่สามารถขยายพลังให้มันก่อนจะนำไปใช้ได้

ขณะที่หลินอวี่กำลังบ่นกับของรางวัลที่ดูจะขี้เหนียวไปสักหน่อย หลายๆโรงเรียนในเมืองประกายแสงต่างก็เงียหน้าขึ้นมองดูจอแสงนั้นตาเขม็ง มองดูชื่อของหลินอวี่ที่ได้คะแนนเกือบ 180,000 คะแนน

ทุกคนต่างอ้าปากค้าง......