"ฮึ่ม เจ้าเด็กนั่นทำลายชื่อเสียงคิริงาคุเระของพวกเราได้จริงๆ" นินจาสวมหน้ากากเดินออกมาจากความมืด

"นั่นเป็นถึงสองในเจ็ดจากกลุ่มเจ็ดดาบนินจาเลยด้วยซ้ำ!"

ในการต่อสู้ที่ฐานตะวันตกเฉียงเหนือของโคโนฮะ ซุยคะซันและไรกะถูกฆ่าตาย

แต่ในฐานะหนึ่งในเจ็ดดาบนินจา พวกเขาเป็นกลุ่มที่เป็นจุดแข็งสําหรับเขา

"ฮึ ในกลุ่มเจ็ดดาบซุยคะซันกับไรกะก็เป็นแค่จุดอ่อนเท่านั้น พวกมันจะเทียบกับฉันได้ยังไง" คุชิมารุพูดอย่างเย็นชา

"จูโซ ผู้ซึ่งรับผิดชอบในภารกิจนี้ก็แข็งแกร่งขึ้นมาก ถ้าหากฉันรวมพลังกับเขา แม้ว่าเจ้าเด็กนั่นจะบุกเข้ามา ยังไงมันก็ต้องตาย"

เมื่อได้ฟังคําพูดที่ดูโอ้อวดเหล่านี้ จึงไม่มีใครกล้าทําตัวหุนหันพลันแล่นเลย

จูโซนั้นเก่งกาจด้านการตัดหัวของผู้คนด้วยดาบขนาดใหญ่ เมื่อผสานร่วมกับทักษะของสังหารไร้เสียงกับคาถาม่านหมอก เขาสามารถฆ่าคนได้โดยที่ศัตรูมองไม่เห็นตัวด้วยซ้ำ

แต่ถ้าหากมันผสานเข้ากับดาบเข็มร้อยด้ายของคุชิมารุ พลังของมันจะเพิ่มขึ้นสูงกว่าเดิมมาก

เพราะศัตรูคนไหนกันที่มองเห็นเส้นด้ายเหล็กขนาดเล็กเท่าใยแมงมุมในม่านหมอกได้?

และแม้ว่าจะมองเห็น แต่ถึงตอนนั้นหัวของศัตรูอาจจะหลุดออกจากบ่าไปแล้วก็ได้

"คุชิมารุ นายยังเอาแต่โม้เหมือนเดิมเลยนะ" เสียงของจูโซดังขึ้นอย่างกะทันหัน

นินจาคิริงาคุเระที่กำลังตึงเครียดอยู่ จู่ๆก็เห็นร่างๆหนึ่งปรากฎตัวออกมาจากป่า

"ท่านจูโซ!" สายตาของนินจาทั้งหมดนั้นเต็มไปด้วยความดีใจ

ขณะที่พวกเขากําลังมองไปที่จูโซนั้น พวกเขาเคยกังวลว่าจูโซนั้นอาจจะตกอยู่ในอันตราย

แต่ตอนนี้ การที่จูโซรอดกลับมาได้นั้น นั่นหมายความว่าเขาทำภารกิจได้เสร็จสมบูรณ์

"จูโซ นายจัดการเสร็จแล้วเรอะ? ใช้เวลานานเหลือเกินนะ" คุชิมารุพูดอย่างไม่มีความสุขว่า "นายคงไม่ได้ปล่อยให้ใครรอดไปได้สินะ? ถ้าหากนายยังข้องใจอะไรจากฉันอยู่ ก็มาสะสางกันได้เลยนะ"

ในสายตาของคนอื่น กลุ่ม 7 ดาบนินจานั้นดูเหมือนจะเป็นกลุ่มที่แข็งแกร่ง

แต่เนื่องจากคิริงาคุเระสนับสนุนและมอบความเคารพต่อผู้แข็งแกร่งรวมถึงกฎหมอกโลหิต จึงทำให้พวกเขาทั้ง 7 คนนั้นยังมีความขัดแย้งกันอยู่บ้าง

"จริงๆแล้วก็มีอยู่นะ" จูโซเดินมาข้างๆคุชิมารุแล้วคว้าดาบสะบั้นหัวเอาไว้

ก่อนที่เขาจะเหวี่ยงดาบไปที่คุชิมารุ

"ฉันจะเอาหัวของนายไงล่ะ!"

ฉากที่เกิดขึ้นนั้นทําให้ทุกคนตื่นเต้นมาก แม้แต่คุชิมารุเองก็ไม่สามารถตอบสนองได้ทันเพราะดาบสะบั้นคอนั้นอยู่ใกล้เขามาก

เขาจึงทําได้เพียงรีบยกดาบร้อยด้ายในมือมาไว้ป้องกัน

แต่เมื่อต้องเข้าปะทะกับดาบสะบั้นคอที่ทรงพลัง เห็นได้ชัดว่าการป้องกันของเขานั้นยังไม่เพียงพอ

ด้วยการฟันสุดแรงเพียงแค่ครั้งเดียว คอของเขาอาจถูกฟันจนขาดได้!

"สามหาง!"

มิซึคาเงะรุ่นที่สามตะโกนออกมาด้วยความโกรธ

หางสีแดงพุ่งออกมาจากร่างกายของเขาและมุ่งหน้าตรงไปยังดาบสะบั้นคอทันที

แก๊งง!

ทันใดนั้นเสียงที่ดังเหมือนกับโลหะที่ชนกันก็ดังขึ้น

ความแข็งแกร่งของสัตว์หางนั้นเยอะมากจนทำให้จูโซเกือบจะสูญเสียการควบคุมดาบสะบั้นคอของเขา

จูโซไม่มีเวลาคิด เมื่อการโจมตีของเขาพลาด เขาจึงรีบยกดาบมาป้องกันแล้วถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว

"จูโซ นายกำลังทำตามคำสั่งใครอยู่กันแน่? ทำไมนายถึงต้องฆ่าฉันด้วย!" คุชิมารุตะโกนด้วยความลําบากใจและความโกรธ

เมื่อครู่ที่ผ่านมา เขายังคงโม้เกี่ยวกับการผสานกำลังของเขากับจูโซเพื่อลอบสังหารศัตรูได้อย่างง่ายดาย

แต่เขาไม่คิดเลยว่าจู่ๆ จูโซจะมาฆ่าเขาอย่างเอาจริงเอาจังมากขนาดนี้ ซึ่งมันทำให้เขาไม่อยากจะเชื่อเลย

"คาถาใยร้อยด้าย!"

ดาบร้อยด้ายในมือของคุชิมารุพุ่งออกมาจากมือของเขาทันที

ด้ายเหล็กนั้นเข้าไปพันรอบๆร่างของจูโซราวกับใยแมงมุม

"คาถาลม - คลื่นลมสูญญากาศ!"

มิซึคาเงะรุ่นที่สามเองก็โจมตีเช่นกัน

ม่านหมอกที่ปกคลุมทั่วท้องฟ้านั้นก็กระจายไปทันที

เมื่อเห็นร่างของจูโซกระเด็นไปข้างหน้าไกลๆนั้น สีหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มแต่ในขณะเดียวกันรูม่านตาของเขาก็หดตัวลงทันที

ร่างที่เหมือนผีได้ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าคุชิมารุ

และดาบในมือของเขานั้นคือดาบซาเมะฮาดะ!

"ขอยืมจักระขอนายหน่อยนะ เพื่อนรัก!" ชินหยูยิ้มอย่างขี้เล่น กล้ามเนื้อที่มือขวาของเขาขยายใหญ่ขึ้น รวมถึงความแข็งแกร่งของเขาก็พุ่งสูงขึ้นทันที แล้วฟันดาบซาเมะฮาดะในมือฟันไปที่คุชิมารุ

ชั้วะ!

เมื่อเลือดสาดกระเด็นออกมา หัวขนาดใหญ่ของเขาก็ตกลงมาทันที

เขาพึ่งใช้คาถาร้อยด้ายเมื่อไม่นานนี้ เขาไม่เคยคิดเลยว่ายังมีใครอีกคนที่ยังซ่อนอยู่ในม่านหมอกอีก

ยิ่งไปกว่านั้น คนๆนั้นยังใช้ดาบซาเมะฮาดะอีกด้วย

นั่นหมายความว่า... เด็กที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาคือนินจาอัจฉริยะ อุจิวะ ชินหยู!!

“นี่มันเป็นแค่เด็กเองไม่เรอะ!”

นี่เป็นความคิดสุดท้ายที่แว่บเขามาในหัวของคุชิมารุ

เมื่อเขามองไปที่ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขานั้น หัวของคุชิมารุก็ตกลงบนพื้น

เขาตายแล้ว!

สีหน้าของนินจาคิริงาคุเระทุกคนในตอนนี้เปลี่ยนไปอย่างมาก

เมื่อครู่นี้ คุชิมารุยังโม้อยู่เลยว่าเขานั้นแข็งแกร่งแค่ไหนและบอกว่าซุยคุซันกับไรกะนั้นเป็นเพียงแค่จุดอ่อนของกลุ่ม 7 ดาบนินจาเท่านั้น

แต่ตอนนี้เขากลับถูกฆ่าตายด้วยการฟันดาบเพียงแค่ครั้งเดียว

ฉากที่เกิดขึ้นนั้นมันน่าตกใจอย่างมาก

"ชินหยู นั่นนายงั้นเหรอ!" รินรีบฟื้นจากอาการโคม่าของเธอเมื่อเห็นชินหยูปรากฎขึ้น

เมื่อเธอเห็นร่างของชินหยูตรงหน้า ดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยน้ำตา

ตอนที่เธอถูกจับตัวมานั้น เธอคิดไว้ในใจแล้วว่ายังไงเธอก็ต้องตาย

แต่ในช่วงเวลาที่ย่ำแย่แบบนี้ เธอกลับได้รับการช่วยเหลือจากใครบางคน ซึ่งมันเป็นความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายด้วยคําพูดได้

อย่างน้อยในตอนนี้ ในใจของรินก็ค่อยๆถูกฟื้นฟูให้กลับมารู้สึกดีขึ้นอีกครั้ง

"ใช่จริงๆด้วย เจ้านั่นเด็กอัจฉริยะชินหยูจริงๆ"

"บ้าน่า ทําไมเขาถึงได้มาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ?"

"หรือว่าเขาจะมาช่วยพรรคพวกของเขากลับไปน่ะ?"

ทันใดนั้นทุกคนก็ตกอยู่ในความวุ่นวายทันที

นินจาคิริงาคุเระทั้งหมดรอบๆนั้นค่อยๆก้าวถอยหลังไปทีละก้าวอย่างช้าๆ

ในตอนนี้ สายตาของพวกเขามีเพียงมิซึคาเงะรุ่นที่สามเท่านั้นที่จะทำให้พวกเขารอดไปได้จากสถานการณ์ในตอนนี้

แซ่ก! แซ่ก!

เสียงของฟันที่ขบกันของดาบซาเมะฮาดะนั้นค่อยๆดังขึ้นเรื่อยๆ

จักระที่ถูกดูดกลืนมานั้นค่อยๆไหลเข้าไปในร่างของชินหยู ก่อนที่ซาเมะฮาดะนั้นจะรู้สึกถึงจักระใหม่ที่ดึงดูดมันอยู่

ชินหยูไม่ได้ไล่ตามนินจาคิริคนอื่นๆอีก แต่เขากำลังมองไปที่มิซึคาเงะรุ่นที่สามซึ่งอยู่ไม่ไกล

ในบรรดามิซึคาเงะ มิซึคาเงะรุ่นที่สามนั้นเป็นคนที่ลึกลับที่สุด แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ได้รับเลือกให้เป็นมิซึคาเงะรุ่นที่สามเพราะการตายของมิซึคาเงะรุ่นที่สอง ซึ่งนั่นหมายความว่าความแข็งแกร่งของเขาจะต้องไม่อยู่ในระดับคาเงะทั่วไปแน่นอน

แต่เมื่อชินหยูมองไปที่ใบหน้าที่เต็มไปด้วยเกล็ด ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทําไมมิซึคาเงะรุ่นที่สามถึงได้เป็นคนที่ลึกลับมากขนาดนี้

"ดูเหมือนว่านายจะเป็นพลังสถิตร่างที่ไม่สมบูรณ์สินะ?" ชินหยูพูดออกมานิ่งๆ

คําพูดของเขาทําให้ทุกคนตกใจอย่างมาก

แม้แต่จูโซเองก็เช่นกัน!