เสียงอันแผ่วเบานั้นดังก้องไปทั่วห้องทำงานของโฮคาเงะ

การแสดงออกของมินาโตะเปลี่ยนไปเล็กน้อยก่อนที่เขาจะตกอยู่ในความเงียบครู่หนึ่ง

สงครามโลกนินจาครั้งที่สอง “ซาลามันเดอร์ ฮันโซ” ได้ขนาดนามให้ จิไรยะ ซึนาเดะและโอโรจิมารุ มีชื่อว่า 'สามนินจาในตำนาน

และเมื่อสามคนนั้นปรากฏตัวขึ้นในสนามรบที่ไหนก็ตาม ก็มากพอแล้วที่พวกเขาจะเอาชนะคู่ต่อสู้ได้

แต่ถ้าหากทั้งสามแคว้นนั้นรู้ว่าทั้งสามคนได้แยกตัวกันออกไปแล้ว ทั้งสามแคว้นใหญ่จะต้องบุกเข้ามาที่แคว้นไฟอย่างแน่นอน

ซึ่งมันเกิดจากการทรยศของโอโรจิมารุ กับอาการบาดเจ็บทางจิตใจของซึนาเดะที่มีผลข้างเคียงอย่างมากกับเธอ

รวมทั้งการหายตัวไปของจิไรยะด้วย

สําหรับโคโนฮะ นี่ถือว่าเป็นเรื่องใหญ่ที่ส่งผลต่อหมู่บ้านได้อย่างมาก

ถ้าชินหยูซึ่งเป็นขุมพลังใหม่ของโคโนฮะเข้าร่วมกับพวกเขาในตอนนี้ มันคงจะยุติสงครามโลกนินจาครั้งที่สามได้แน่นอน

"ท่านโฮคาเงอะ ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นไป ผมกับคุณฟุงาคุมีความสัมพันธ์ที่ดีมาตลอด และด้วยความช่วยเหลือของเขา ชินหยูจะต้องอยู่ฝั่งเดียวกับเราแน่นอนครับ" มินาโตะนึกถึงสิ่งที่ชินหยูพูดเมื่อครู่นี้

เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาอย่างขมขื่น

โฮคาเงะรุ่นที่สามเองก็ส่ายหัวด้วยรอยยิ้มที่ทําอะไรไม่ถูกและพูดว่า "ถ้านายพูดแบบนั้น ฉันก็สบายใจขึ้นมาหน่อยล่ะนะ"

"เรื่องที่สะพานคันนะบิน่ะมีข่าวล่าสุดที่ถูกส่งกลับมาแล้ว ฉันหวังว่านายจะสามารถหาเวลาไปที่นั่นให้ได้โดยเร็วที่สุด เพราะดูเหมือนว่าการต่อสู้ระหว่างพวกเขากับคุโมะงาคุเระกำลังจะจบลงแล้ว"

….

อีกด้านหนึ่ง โคฮารุ และ โฮมุระกำลังเดินออกจากอาคารของโฮคาเงะด้วยใบหน้าที่มืดมน

"นั่นดันโซนี่!" โฮมุระเลิกคิ้วขึ้น

"ไปหาเขากันเถอะ"

เมื่อพูดจบ โคฮารุจึงรีบเดินไปหาดันโซอย่างรวดเร็ว

"ทําไมพวกเธอถึงลงมาล่ะ? แล้วเจ้าเด็กนั่นไปไหนแล้ว?" ดันโซในตอนนี้กําลังจะกลับไปเข้าที่อาคารของโฮคาเงะ

"เฮอะ เจ้าเด็กคนนั้นมันผยองเกินไป เขาใช้วิชาลวงตากับพวกเราในห้องทำงานโฮคาเงะ แต่ถึงอย่างนั้นพลังเนตรของเขาก็น่ากลัวเกินไป ฉันกลัวว่าเขาน่าจะมีความเชี่ยวชาญด้านวิชาลวงตาโดยเฉพาะเลยล่ะ" โฮมุระพูดด้วยความโกรธ

"ดันโซ นายไม่ได้ส่งเจ้านินจาหลบหนีคาคุซึให้ไปฆ่าเขาเหรอ? แล้วทําไมเขาถึงทำล้มเหลวแบบนี้?"

“หรือว่าเป็นเพราะวิชาลวงตานั่น?”

ท่าทีของดันโซเปลี่ยนไปเล็กน้อย “ดูเหมือนว่าสายข่าวของซารุโทบินั้นจะทำงานได้เร็วจริงๆ เขารู้ด้วยซ้ำว่าฉันส่งใครไป"

"ฉันกำลังตามหาเจ้าคาคุซึ กับ ตระกูลนินจาล่าค่าหัวนั่นเพื่อฆ่าปิดปาก แต่เมื่อคิดดูดีๆแล้ว ฉันคิดว่าเขาจะแอบเปลี่ยนเส้นทางเพื่อหลบหนีไปซะแล้ว"

"เฮอะ รู้อยู่แล้วน่า มันก็เป็นแค่คนขี้ขลาดที่กลัวตายเท่านั้น อย่างเจ้าคาคุซึอะไรนั่นจะเป็นนินจาหลบหนีระดับ S ได้ยังไงกัน?" โฮมุระพูดอย่างเย็นชา

"เด็กคนนั้นเองก็เหลือเกินจริงๆ ฉันล่ะกลัวเหลือเกินว่าโคโนฮะจะไม่สามารถควบคุมเด็กคนนั้นได้ ดันโซ นายน่ะควรจะรีบติดต่อคาคุซึให้เร็วที่สุดและหาวิธีจัดการกับเขาซะ"

แม้ว่าโคฮารุจะไม่ได้พูดอะไร แต่สีหน้าของเธอก็แสดงให้เห็นว่าเห็นด้วยกับที่พูดออกมา

เมื่อมองไปที่ โคฮารุ กับ โฮมุระ ซึ่งเดิมยืนอยู่ข้าง Sarutobi Hiruzen ใบหน้าของ ดันโซ เผยให้เห็นร่องรอยของรอยยิ้ม

"ไม่ต้องห่วง การตัดสินใจของซารุโทบิในครั้งนี้ได้ทําให้รากฐานของโคโนฮะตกอยู่ในอันตรายแล้ว ฉันจะหาทางติดต่อคาคุซึ ให้เร็วที่สุดและหาวิธีกําจัดเจ้าเด็กคนนั้นเอง แล้วก็ช่วยจัดการตำแหน่งโฮคาเงะเอาไว้ให้ฉันด้วยล่ะ"

สําหรับดันโซนี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดสําหรับเขาที่จะชิงตำแหน่งโฮคาเงะมาจากซารุโทบิ

นอกจากนี้เขายังมีหลักฐานว่าการตัดสินใจของซารุโทบินั้นล้มเหลว ซึ่งหมายความว่าเขามีโอกาสสูงที่จะชนะและเข้าไปชิงตำแหน่งโฮคาเงะกับมินาโตะได้

การแสดงออกของ โฮมุระ และ โคฮารุ กระตุกเล็กน้อย

พวกเขาคิดเรื่องนี้เอาไว้ก่อนหน้านี้แล้ว

แต่ถึงอย่างนั้น พวกเขาก็ไม่ได้คิดว่าดันโซจะพูดออกมาตรงๆโดยที่ไม่ปิดบังความต้องการของเขาเลย

"ท่านดันโซ ตอนนี้ฟูกลับมาแล้วครับ" ทันใดนั้นโทรุเนะก็พูดขึ้น

ดันโซเหลือบไปมอง โฮมุระ กับ โคฮารุ ที่กําลังลังเลก่อนที่เขาจะพูดว่า "พวกเธอไม่จําเป็นต้องตัดสินใจเรื่องนี้ในตอนนี้ก็ได้ ฉันจะให้ฟูติดต่อคาคุซึและขอให้เขาจัดการกับชินหยูให้ได้โดยเร็วที่สุดเอง"

"เมื่อลองคิดดูให้ดี ตอนนี้น่ะเป็นช่วงเวลาที่สําคัญในสงคราม สี่แคว้นหลักได้โจมตีแคว้นแห่งไฟโดยพร้อมๆกัน ผู้นําของหมู่บ้านต่างๆเองก็แสดงความโกรธออกมามากแล้ว ซึ่งทั้งหมดนี้เป็นเพราะการตัดสินใจของซารุโทบิที่เรียกว่าการคิดและการฟื้นตัวอย่างมั่นคง ถ้าหากเขาฟังคําแนะนําของฉันก่อนหน้านี้ เขาคงใช้ความสามารถและความเด็ดขาดของเขาเพื่อข่มขู่ทั้งสี่แคว้นนั่นไปแล้ว"

"โคโนฮะงาคุเระของพวกเราจะต้องเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด และไม่มีใครกล้าทําให้เราขุ่นเคืองได้ง่ายๆเด็ดขาด"

โฮมุระ กับ โคฮารุ ตกอยู่ในความเงียบทันที

ฟูที่กำลังรีบกลับมาเองก็เช่นกัน หัวของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อและใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกังวล ถ้าหากเขาไม่หอบหายใจเขาก็คงพูดตัดหน้าดันโซไปแล้ว

"ฟู ค่อยๆพูดล่ะ ตอนนี้พวกเขาเองก็อยู่ข้างเราแล้วเหมือนกัน" ดันโซพูดนิ่งๆ "ไปและติดต่อคาคุซึทันที ตอนนี้เป้าหมายได้กลับมาที่โคโนฮะแล้ว พวกเราจะพยายามสร้างโอกาสให้เขาโจมตีและต้องทำให้สำเร็จให้ได้เท่านั้น"

"ท่านดันโซ ผมเกรงว่าคาคุซึและตระกูลนินจาล่าค่าหัวนั่นอาจจะล้มเหลวไปแล้ว" ฟูรีบพูดขึ้นทันที

รอยยิ้มของดันโซเปลี่ยนไป ใบหน้าของเขากระตุกขณะที่เขาพูดว่า "ฟู นายกําลังพูดอะไรของนายน่ะ? มันเกิดอะไรขึ้นงั้นรึ?"

ในสายตาของดันโซนั้น ชินหยูไม่ได้แข็งแกร่งอะไรมากขนาดนั้นและไม่สามารถเทียบกับนินจาหลบหนีระดับ S อย่างคาคุซึได้เลยด้วยซ้ำ

"เขาตายแล้ว พวกนินจาล่าค่าหัวพวกนั้นถูกฆ่าตายหมดแล้ว และที่นั่นยังมีร่องรอยของการต่อสู้ขนาดใหญ่ด้วยครับ" ฟูพูดด้วยสีหน้าที่ซีดลงอย่างมาก

"เมื่อพิจารณาจากร่องรอยความเสียหาย มันจะต้องพลังของคาถาระดับ S แน่ๆครับ"

“ว่าอะไรนะ?”

ไม่ว่าจะเป็น ดันโซ โฮมุระ หรือ โคฮารุ สีหน้าของพวกเขาล้วนเปลี่ยนไปทั้งหมด

แม้ว่าชินหยูจะอยู่กับพรรคพวกของเขาอีกสองคน แต่พวกเขาก็ไม่เชื่อว่าฮายาเตะและยูกาโอะจะสามารถใช้คาถานินจาที่ทรงพลังแบบนั้นได้

ดูเหมือนว่าคาถาระดับ S นั่นน่าจะเป็นฝีมือของคาคุซึมากกว่า

แต่ทำไมชินหยูถึงได้กลับมาพร้อมกับพรรคพวกโดยที่ไม่ได้รับบาดเจ็บเลยล่ะ?

หลังจากที่พยายามคิดอย่างถี่ถ้วนแล้ว มันอาจจะเป็นไปได้ว่าคาถานินจาระดับ S อาจจะมาจากฝีมือของชินหยูก็เป็นได้

ความจริงที่ว่าเขาสามารถกลับมาได้อย่างปลอดภัยนั้น มันอาจหมายความว่าเขาสามารถจัดการกับนินจาที่ถูกส่งไปได้และแม้แต่นินจาหลบหนีระดับ S อย่างคาคุซึเองก็น่าจะตายไปแล้วด้วยเหมือนกัน

เมื่อพวกเขานึกถึงเรื่องนี้ ใบหน้าของโฮมุระและโคฮารุก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

เมื่อครู่นี้พวกเขายังคิดที่จะต่อต้านชินหยูอยู่เลยด้วยซ้ำ ถ้าหากพวกเขาตกอยู่ในคาถาลวงตานั่นนานกว่านี้และโฮคาเงะรุ่นที่สามไม่ช่วยพวกเขาเอาไว้ได้ทันเวลา ชินหยูจะต้องฆ่าพวกเขาด้วยแน่นอน

"โคฮารุ อย่าลืมที่เธอสัญญากับฉันเอาไว้ล่ะ" ดันโซเริ่มกังวลและเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว

"โคฮารุ จริงๆวันนี้อากาศก็ดีนะ พวกเราเองก็ไม่ได้ไปดื่มชาด้วยกันมานานมาแล้วเหมือนกัน" ทันใดนั้นโฮมุระก็พูดขึ้น

โคฮารุพยักหน้าและพูดว่า "นั่นสินะ ฉันเองก็รู้สึกอยากจิบชาขึ้นมาเหมือนกัน"

เมื่อเห็นทั้งสองคนรีบจากไปโดยที่แกล้งทำเป็นพูดอะไรไร้สาระออกมาแบบนั้น ท่าทีของดันโซก็เปลี่ยนไปเป็นความโกรธอย่างมาก

"ไอ้พวกทรยศ" สีหน้าของดันโซในตอนนี้เต็มไปด้วยความเกลียดชังที่มีต่อพวกเขาทั้งสองคน

เพราะนี่เป็นสิ่งที่ใกล้เคียงที่สุดที่จะทำให้เขาสามารถไปถึงตำแหน่งโฮคาเงะได้

แต่ถึงอย่างนั้น แม้แต่คาคุซึเองก็ยังถูกฆ่าโดยชินหยู ซึ่งเรื่องนี้มันอยู่เหนือความคาดหมายของเขาไปมากเช่นกัน

"ท่านดันโซ พวกเราควรทําอย่างไรต่อดีครับ" ฟูไม่สามารถกลั้นความโกรธของเขาได้อีกต่อไป "แม้แต่นินจาหลบหนีระดับ S อย่างคาคุซึก็ยังไม่สามารถฆ่าชินหยูได้ นี่พวกเราจะต้องเห็นมันทำตัวผยองไปมาอยู่ในโคโนฮะโดยทำอะไรไม่ได้เลยอย่างงั้นหรือครับ?"

"ฟู อย่าพึ่งหุนหันพลันแล่นไป ท่านดันโซจะต้องหาทางทำอะไรสักอย่างแน่นอน" โทรุเนะพยายามห้ามเขาไม่ให้พูดไปมากกว่านี้

แต่ถึงแม้ว่าเขาจะพูดอย่างนั้น เขาก็คิดไม่ออกเหมือนกันว่าจะต้องทำยังไงต่อ

แม้แต่นินจาอย่างคาคุซึก็ยังไม่สามารถจัดการกับชินหยูได้ แล้วใครจะฆ่าเขาได้?

"ไม่ต้องห่วง ตอนนี้ฉันนึกถึงคนๆนึงขึ้นมาได้แล้ว"